Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011

7 χρονών νεκρή

από: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1245195

Ποιος είσαι μπάτσε;
Πώς σε λένε;
Ποια σκότωσες;
Πώς την έλεγαν;
Σε τι χούντα ζούμε ώστε να μην ξέρουμε τίποτε από αυτά;
Ούτε το δικό σου όνομα ούτε το όνομα του παιδιού που σκότωσες.
Τι γίνεται σε αυτήν την χώρα;
Που έχουμε βρεθεί;
Που πηγαίνουμε;
Πριν 2 χρόνια μπορούσαμε να ξέρουμε ότι ένας συναδελφος σου με το όνομα Κορκονέας σκότωσε έναν έφηβο με το όνομα Γρηγοροπουλο.
Σήμερα γιατί δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτε από τα ονόματα του φονιά και του θύματος;

Είχες έρθει στις πορείες μας;
Μήπως είσαι αυτός που την Πρωτομαγιά πέρασε ξυστά από δίπλα μου τρέχοντας με ιλλιγγιώδη ταχύτητα;
Ή μήπως ο άλλος που προσπάθησε να πατήσει με την μηχανή του έναν φίλο μου στο σύνταγμα στις 15 Δεκέμβρη;

Ποιος τελικά είσαι;
Θα έχεις σίγουρα ένα όνομα όπως κι ένα όνομα θα είχε το μικρό κοριτσάκι που πάτησες.
Γιατί μας το κρύβουν;Γιατί κρύβεις το όνομα σου;
Τι θες να μας πεις με αυτό;
Ότι μας φοβάσαι; Ή μήπως ότι όλοι εκεί στο σώμα σου είστε ανωνύμοι και ανταλλάξιμοι;
Τι λένε οι συνάδελφοι σου για σένα; Είναι υπερήφανοι για το κατορθωμα σου;

Ξέρεις κάποιοι λένε ότι δεν μπορούμε να σε κατηγορήσουμε.
Ότι ήταν ένα "ατύχημα". Ότι αυτά συμβαίνουν.
Να πατάνε και να σκοτώνουν με μηχανές 7χρονια παιδιά.
Ναι αυτό είναι ένα ατύχημα για αυτούς. Αυτός είναι ο πολιτισμός τους.
Λένε ότι εσύ απλά πήγαινες στην δουλειά σου.
Αλλά ποια είναι αυτή η δουλειά σου;
Να πατάς τον φίλο μου ήνα τρέχεις πάνω μου με ιλλιγγιώδη ταχύτητα;
Αυτό είναι δουλειά;
Και συ τι έκανες πηγαίνοντας στην δουλειά σου;
Αυτό που κάνεις στην ίδια την δουλειά σου μήπως;
Την ξεκίνησες να την εξασκείς δηλαδή πριν φτάσεις στον εργασιακό σου χώρο;
Ένας εργασιομανής που εξασκήθηκε θανατηφόρα σε ένα παιδικό κορμί;

Σε τι βαρβαρότητα φτάσαμε;
Να θεωρείται δουλεία να πατάς κόσμο με την μηχανή σου...

Και τώρα πώς νιώθεις;
Κάποιοι λένε ότι εισαι και συ άνθρωπος.
Είσαι;
Αμφιβάλω...
Αν ήσουν τώρα δεν θα είχες τουλάχιστον δοκιμάσει να αυτοκτονήσεις;
Μπορείς να ζεις έχοντας σκοτώσει ένα μικρό κοριτσάκι;
Εγώ δεν θα μπορούσα...
Μα εσύ όχι μονο το σκότωσες αλλά και το άφησες να ψυχορραγεί αβοήθητο...
Τι αισθήματα υπάρχουν μέσα σου για αυτό που έκανες;
Έχεις τέτοια;
Σε αφήνουν να ζεις;

Μήπως απλά δεν σε νοιάζει;
Μήπως νιώθεις ότι δεν έκανες και τίποτε και δικαιωματικά είσαι τώρα ελεύθερος;
Μήπως για σένα ένα "γυφτάκι" δεν έχει και μεγάλη σημασία και μπορείς να το σκοτώνεις κατά βούληση;
Άλλωστε σε τιμώρησε κανείς για αυτό που έκανες;
Ούτε μια μέρα δεν κάθησες μέσα.
Είσαι έξω και αναπνέεις ελεύθερα.
Κι ας σκότωσες ένα κοριτσάκι.
Κι ας του στέρησες την δυνατότητα να ζήσει, να μεγαλώσει, να αγαπήσει να κάνει απογόνους...

Λοιπόν μπάτσε εσένα και τους ομοίους σου δεν μπορούμε να σας αφήσουμε έτσι.
Εμείς κλάψαμε για αυτό το κοριτσάκι που εσύ σκότωσες.
Εμείς σε μισούσαμε και πριν από αυτό όταν όρμαγες με την μηχανή σου να μας λιώσεις στις διαδηλώσεις μας.
Εμείς είμαστε άνθρωποι και για ένα μικρό σκοτωμένο παιδί νιώθουμε αποτροπιασμό είτε είναι τσιγγανάκι , είτε μαυράκι, είτε ελληνάκι, είτε αλβανάκι.
Δεν βάζουμε εθνικές και φυλετικές στάμπες σε 7 χρονών παιδιά γιατί ξέρουμε ότι είναι απλά 7 χρονών παιδιά.Αγόρια και κορίτσια.
Και συ σκότωσες ένα τέτοιο και τώρα είσαι ελεύθερος.

Για έναν 15χρονο που είχε σκοτώσει ένας επώνυμος συνάδερφος σου κανάμε όλη την αθήνα και την χώρα άνω-κάτω.
Τι θα μας αποτρέψει τώρα να κανουμε το ίδιο για ένα 7χρονο μικρό κορίτσι που σκότωσες εσύ;
Τι διαφέρει;
Ότι είναι μικρότερο ηλικιακά;
Ότι είναι κορίτσι;
Ότι ειναι τσιγγανάκι;

Θα σε είχαμε εχθρό και να μην το είχες κάνει.
Εσύ έρχεσαι στις συγκεντρώσεις μας ακάλεστος για να μας τρομοκρατήσεις.
Τώρα που έκανες το έγκλημα σου σε ένα μικρό παιδί και όχι σε μας τι πρέπει να σε έχουμε;

Μπάτσε σήμερα θα κατέβω στην συγκέντρωση για να εκφράσω την οργή μου για αυτό που έκανες.
Για αυτά που ο κάθε συναδερφος σου εκεί θα μπορούσε να κάνει και αυτά που έχει ήδη κάνει.
Μέλος μιας συμμορίας είσαι που νιώθει φυλετική καθαρότητα και σκοτώνει μικρά παιδια και μετά περπατάει ελεύθερο για να ξαναεγκληματίσει.

Εγώ όμως στο εξής δεν θα σε ξαναφήσω να σκοτώσεις παιδιά ούτε να ξανατρομοκρατήσεις τις συγκεντρώσεις μου.
Στο εξής αν σε πετύχω εσένα ή τους ομοίους σου να βολτάρουν αυτάρεσκα στις διαδηλώσεις ή στις γειτονιές μου θα σου σπάσω τα κόκκαλα.
Γιατί αυτό σου αξίζει.
Και στο λέω αυτό ως άνεργος και πεινασμένος.
Ως αυτός που του απείλησαν να του παρουν το σπίτι.
Δεν θα σου ξαναεπιτρέψω να ξανασκοτώσεις παιδί.

Και σήμερα θα το διατρανώσω αυτό στους δρόμους της Αθήνας.
Ναι σήμερα.
Σήμερα...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Και μία διαφορετική άποψη:

http://www.anarchy.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=342%3A2011-01-07-10-23-51&catid=22&Itemid=50&lang=en