Πρωτοβουλία για την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση

blogs.espiv.net/ekpaideysi

ΟΤΑΝ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ … ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΙΩΠΟΥΝ ;
Τη Δευτέρα 9-3-09 δικάζονται παιδιά. Τα παιδια μας. Οι μαθητές μας.

Τι έκαναν ; Οργίστηκαν.
Ακουσαν πως ένας συμμαθητής τους δολοφονήθηκε στην πλατεία που βρισκόταν με την παρέα του.
Τα σχολεία ηταν σε κατάληψη.
Μπορούσαν να πάνε σπίτια τους να κοιμηθούν.
Μπορούσαν να πάνε σε «ινφο-καφε» να παίξουν «ον-λάιν» παιχνίδια.
Ενιωσαν, όμως, πως συμπάσχουν σε μια κοινωνία ωχαδελφισμού.
Και βγήκαν να πορευτούν διαμαρτυρόμενοι.
Εμεις τους μαντρώσαμε και τους δικάζουμε.
Αντιμέτωπους με το κράτος και τα δεσμά στην τρυφερή τους ηλικία.
Ποιό μάθημα δίνουμε ;
Αυτό, που κουνώντας το κεφάλι τόσα χρόνια, σιχτιρίζαμε ;
“Σημερα η νεολαια δεν εχει αξιες, η νεολαια του φραπε”.
Και ετσι τους ξαναστέλνουμε στα καφε ;
Αβουλους - απολίτικους
Χωρίς συμμετοχή στα κοινά ‘ανταμα να περιμένουν ενα θάμα’.
Εμείς οι δάσκαλοί τους , που τους διδάξαμε Πρεβέρ πως:

“Βγαινοντας απ’ το σχολείο…
πάνω στο σιδηρόδρομο
Αρχίσαμε να τρέχουμε να τρέχουμε
Πίσω από το χειμώνα
Ώσπου στο τέλος τον πατήσαμε.
Κι έτσι το σπίτι πια σταμάτησε να τρέχει
Κι η άνοιξη που ήταν σταθμάρχης
Βγήκε και μας χαιρέτησε”.

Θα τους χαιρετήσει η ανοιξη ; Ειμασταν τάχατες μόνο λόγια ;;;
Στάση εργασίας και συγκέντρωση.

Τη Δευτέρα 9/3/09
Μπροστά στα δικαστήρια του Πειραιά
Να δώσουμε το παρόν, οπως μας αντιστοιχεί…
Να είμαστε όλοι εκεί…
Να εκφράσουμε ενεργά την αλληλεγγύη μας στους
δικαζόμενους μαθητές μας…!

«Πρωτοβουλία γιά την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση»

-----------------------------------------------------
Γιατί δεν μας καλύπτουν οι ΕΛΜΕ και οι δασκαλικοί σύλλογοι

Οι ΕΛΜΕ και οι δασκαλικοί σύλλογοι δεν είναι «Σωματεία Βάσης» · Τα μέλη των ΕΛΜΕ και των δασκαλικών συλλόγων είναι όχι μόνο δημόσιοι υπάλληλοι - απλοί εργαζόμενοι , αλλά και υπάλληλοι με διευθυντική θέση. Στα σωματεία αυτά συνυπάρχουν εργαζόμενοι, διευθυντές και προϊστάμενοι. Οι διευθυντές των σχολείων και οι προϊστάμενοι των γραφείων είναι επίλεκτα στελέχη που ασκούν διοίκηση. Δεν εκλέγονται από τους εκπαιδευτικούς , ούτε είναι κληρωτοί. Επιλέγονται από τα Υπηρεσιακά Συμβούλια , με βαρύνουσας σημασίας συνέντευξη, η οποία επηρεάζει σημαντικά το αποτέλεσμα. · Οι εκλεγμένοι συνδικαλιστές δεν είναι άμεσα ανακλητοί. Δεν εκλέγονται από τη Γενική Συνέλευση για ένα συγκεκριμένο ζήτημα. Εκλέγονται για να διαχειρισθούν (επί ένα χρόνο) ζητήματα εφʼ όλης της ύλης. Κατά κανόνα η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών αγνοεί τι κάνει και τι λέει ο κάθε εκλεγμένος εκπρόσωπος μέσα στο ΔΣ της ΕΛΜΕ. Έτσι η διοίκηση ακόμα και της πιό μαχητικής ΕΛΜΕ, γίνεται αναγκαστικά ένας γραφειοκρατικός μηχανισμός, που διαχειρίζεται την καθημερινότητα των εργαζομένων. · Η κοινοβουλευτική λογική διαβρώνει όλο και πιο πολύ τα υπάρχοντα συνδικάτα. Επί πολλά χρόνια οι άνθρωποι της εργασίας εναποθέτουν σε κάποιους «ενεργούς συνδικαλιστές» όχι μόνο τη λύση των καθημερινών προβλημάτων τους, αλλά και την οργάνωση της αντίστασης και των αγώνων. Οδηγούνται έτσι στην παθητικοποίηση και στην ασφυκτική ιδιώτευση. · Ο συνδικαλισμός στο δημόσιο εμπλέκεται με τη διοίκηση σε βαθμό... κακουργήματος! Πρόεδροι των ΕΛΜΕ γίνονται μετά από κάποιο διάστημα προϊστάμενοι ή καταλαμβάνουν σημαντικές θέσεις στα Υπουργεία. Είναι κοινό μυστικό ότι πολλοί χρησιμοποιούν τη συνδικαλιστική τους δράση για να αποσπάσουν διοικητικές θέσεις. · Τέλος τα ασθενέστερα και περισσότερο ανασφαλή (εργασιακά) τμήματα των εκπαιδευτικών δεν καλύπτονται από τις ΕΛΜΕ (πχ. Οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί που διδάσκουν στην ΠΔΣ δεν είναι μέλη των ΕΛΜΕ) Και τι πρέπει να γίνει; Μήπως πρέπει να εγκαταλείψουμε τις ΕΛΜΕ και τους δασκαλικούςσυλλόγους; Φυσικά όχι . Μπορούμε όμως να ξεκινήσουμε να κάνουμε κάποια πράγματα μέσα και έξω από τις ΕΛΜΕ και τους δασκαλικούς συλλόγους. Πρώτα-πρώτα ας μην εξωραϊζουμε την πραγματικότητα. Ας μην είμαστε επιεικείς με την ψηφοθηρία και την κοινοβουλευτική λογική που διαβρώνει τις αριστερές παρατάξεις. Μόλις μία αριστερή παράταξη γίνει αναγνωρίσιμη και εκπροσωπηθεί στο ΔΣ μίας ΕΛΜΕ ή ενός συλλόγου αρχίζει να ενσωματώνεται και να μετατρέπεται σε λίγο-πολύ ψηφοθηρική ομάδα . Δεύτερον, ας ανοίξουμε τη συζήτηση : Τι θα γίνει με τους αδιόριστους εκπαιδευτικούς, που διδάσκουν στο ολοήμερο ή στην ΠΔΣ με καθεστώς ωρομισθίου; Γιατί μένουν επί πολλούς μήνες απλήρωτοι και εμείς αδιαφορούμε; Ξεχνάμε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα; Συνεχίζουμε τη δράση και τις συζητήσεις. Ετοιμάζουμε νέα παρέμβαση για τους δικαζόμενους μαθητές και για άλλα καίρια ζητήματα(πχ, Ασφαλιστικά δικαιώματα). Ταυτόχρονα συζητάμε πως θα προετοιμάσουμε το έδαφος για την "Ανοιχτή Συνέλευση Βάσης στην εκπαίδευση". Συναντιόμαστε την Τετάρτη 4/2/09 ώρα 6μμ στο Αυτόνομο Στέκι (Ζωοδόχου Πηγής και Ισαύρων, Εξάρχεια) για να σχεδιάσουμε τις επόμενες πράξεις και τα κείμενα, που πρέπει να κυκλοφορήσουμε. Το κάλεσμα είναι ανοικτό.

«Πρωτοβουλία γιά την αυτοοργάνωση στην εκπαίδευση»