Εάν κράτος & αφεντικά θέλουν να σφίξουμε το ζωνάρι, θα το σφίξουμε στο λαιμό τους!

Μπορεί να 'χουν περάσει 123 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο το 1886, όμως οι κυρίαρχες εργασιακές σχέσεις εξακολουθούν να παραπέμπουν σε εργασιακό δουλεμπόριο. Τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσα από αιματοβαμμένους αγώνες, εκφάνσεις του ταξικού πολέμου (όπως το Οκτάωρο), παίρνονται πίσω. Νέοι τρόποι εκμετάλλευσης προστίθενται στο οπλοστάσιο των ιδιοκτητών αυτού του κόσμου, με στόχο την απομύζηση, τη διάσπαση και τον αφοπλισμό των μόνων πραγματικών παραγωγών του. Χιλιάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι, ντόπιοι/ες και μετανάστες/ριες, δουλεύουμε υπό άθλιες συνθήκες, ανασφάλιστοι και με απλήρωτες υπερωρίες. Ακόμα και οι υποτιθέμενοι προνομιούχοι εργαζόμενοι, κατρακυλούν προς την επισφάλεια, καθώς η παροχή επιδομάτων, δώρων ή σύνταξης γίνεται όλο και πιο αμφίβολη. Ενώ η δολοφονική απληστία των αφεντικών, οδηγεί σε καθημερινά εργατικά ατυχήματα και σε απροκάλυπτες δολοφονικές επιθέσεις, όπως στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα.

Επιπλέον, οι νέου τύπου επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, τα ελαστικά ωράρια, η “μαύρη” εργασία, τα stages, η δουλειά με το κομμάτι, το καθεστώς εργολαβίας και υπενοικίασης εργαζομένων με τη συνεχή απειλή απόλυσης, περιορίζουν τη δυνατότητα συσπείρωσης των εργαζομένων και των μαζικών διεκδικήσεων. Ο καθένας τρέχει συνέχεια, ανασφαλής και μόνος του, για την επιβίωση.

Η σημερινή κρίση είναι (όπως πάντα) έκφανση της αντίφασης του καπιταλισμού∙ είναι κρίση της δυνατότητας εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κρίση αποδοτικής αξιοποίησής της για τις ανάγκες του συσσωρευμένου κεφαλαίου και επομένως κρίση αναπαραγωγής της ίδιας της καπιταλιστικής κοινωνικής σχέσης. Το μενού εξόδου από την κρίση έχει μεγάλη ποικιλία. Εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις σε όλο τον κόσμο, μείωση εργάσιμων ημερών (και μισθών) υπό την απειλή της ανεργίας, αύξηση φορολογίας, επίκληση της εθνικής ενότητας και κραυγές για επιστροφή στο κυρίαρχο έθνος-κράτος που θα βοηθήσει το παγκόσμιο κεφάλαιο που παραπαίει να ξαναστυλωθεί. Και όλα αυτά για τον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση της κοινωνικής αναταραχής, για τη βίαιη απόσπαση της συναίνεσης των εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου που θα υποφέρουν χειρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης, όλο και περισσότερο έλεγχο στις ζωές τους μέσα από το διαρκώς ισχυροποιούμενο σύμπλεγμα ασφάλειας που εγκαθιδρύεται και “περιφρουρεί” την κοινωνία..

Παρ' όλα αυτά οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, μακριά από τα επίσημα συνδικάτα και το γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Μακριά από τις προσταγές των εργατοπατέρων, δουλειά των οποίων είναι να καταστέλλουν τους πραγματικούς εργατικούς αγώνες. Μακριά από αυτούς που προτείνουν μαζί με τα αφεντικά τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για επιχειρήσεις που απασχολούν έως και 10 εργαζόμενους, παρουσιάζοντάς το ως νίκη του εργατικού κινήματος, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι οργανώνονται σε σωματεία βάσης!

Στη Γαλλία, κάθε τόσο εργάτες θέτουν σε ομηρία τα αφεντικά τους. 3Μ, Caterpillar, όμιλος Scapa, Continental ανακοινώνουν απολύσεις λόγο πτώσης κερδών. Οι εργάτες οδηγούν τους μάνατζερ και τους διευθυντές στα γραφεία και τους κλειδώνουν. Παράλληλα, καταλαμβάνουν εργοστάσια, προχωρώντας σε βίαιες συγκρούσεις με τους μπάτσους, φτάνοντας μέχρι και την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Τελικά τα καταφέρνουν ακυρώνοντας τις απολύσεις!

Στην Ελλάδα, η εξέγερση των μεταναστών εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα, η ολιγοήμερη κατάληψη των εγκαταστάσεων της Altec από τους εργαζόμενους, οι συντονισμένες δράσεις ενάντια στις απολύσεις στους χώρους του βιβλίου, του εμπορίου και των ταχυμεταφορικών εταιριών, ο αγώνας της ΠΕΚΟΠ και οι μαζικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για να καταργηθεί το καθεστώς δουλεμπορίου των εργαζόμενων στις εταιρίες καθαρισμού, είναι στιγμές μόνο του ταξικού πολέμου που εντείνεται.

Για μας η παρούσα κατάσταση των μισθών, των επιδομάτων, των εργασιακών συνθηκών και των ωρών εργασίας είναι αποτέλεσμα της παρούσας κατάστασης αυτού του πολέμου. Το να ξεσηκωθούμε για τα δικά μας συμφέροντα σε αυτόν τον αγώνα, αποτελεί την αφετηρία της υπονόμευσης του καπιταλισμού. Ας πάψουμε να αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας σαν κακομοίρηδες που παρακαλάνε τις τράπεζες και τα αφεντικά για δουλειά και ένα ξεροκόμματο, ας συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική δύναμη που διαθέτουμε ως παραγωγοί αυτού του κόσμου, ας αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας ως την ιστορική δύναμη που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ας επιχειρήσουμε επιτέλους την έφοδο στον ουρανό και ας πάρουμε τα πάντα!