Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2009

ΠΟΙΟΣ κόβει τα πεύκα στα Τσαμάκια; ΓΙΑΤΙ;












12 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εμένα δε μου φαίνεται για αντιμετώπιση του μύκητα - μάλλον για προετοιμασία του εδάφους για κάτι άλλο δείχνει... καλύτερα να είμαστε σε εγρήγορση!

unpause είπε...

παιδια είδα να το στρώνουν με πλακες το μερος... σαν πλατεια φαση, και φανταζομαι δεν αργει και κανα μαγαζι.

Ανώνυμος είπε...

να τα!...
οι πλάκες πρέπει να φύγουν
όχι άλλο τσιμέντο μωρέ ! ! !
Η ΓΗ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΓΗ

nb είπε...

Για τα Τσαμάκια που χάνονται Μυτιλήνη 9 / 2 / 2009


ΕΝΑ ΕΙΔΕΧΘΕΣ ΕΓΚΛΗΜΑ

Μα που πήγε ο ίσκιος του δέντρου;
Ο κουρασμένος οδοιπόρος κάθισε να ξαποστάσει στη σωστή μεριά
κάτω απ' το θεόρατο αιωνόβιο πεύκο.

Μα ο ίσκιος πουθενά.
Λες κι' ο ουρανός της Γης που μας θρέφει,
λες και σκοτείνιασε.
Λες και σκιές πεθαμένων πλανιούνται από πάνω.

Κι' ο ίσκιος;
Πουθενά.
Σαν από δάκρυ κύλισε και έφυγε,
μακριά στο πέλαγος
μακριά απ' τους μακάβριους ορίζοντες του πολιτισμού μας,
μακριά απ' τους ανίερους τόπους.

Γυρνά για λίγο, κοντοστέκεται, σκέφτεται τον αποκαμωμένο διαβάτη.
Το παιδί που θέλει να παίξει κρυφτό πίσω απ' τα πεύκα.
Να χτίσει γεφύρια με τις πευκοβελόνες του,
ν' απλώσει τα χεράκια του στις πεταλούδες
που ξεπρόβαλαν απ' τ' ανοιξιάτικα κουκούλια του,
ν' απλώσει τα χέρια του στη ζωή.

Το δάκρυ του κυλάει μακριά.

Τόχει κάνει πηχτό σαν το ρετσίνι, κι' ακόμα ποιο πηχτό.
Τ' ανακάτεψε με χώμα, απ' αυτό που φτιάχνεται η ζωή.
Προσπάθησε να το ζυμώσει καθώς έπεφτε με πάταγο.
Το ανακάτεψε με το χώμα και τις πευκοβελόνες του,

τόχει κάνει πηχτό σαν το ρετσίνι, κι' ακόμα ποιο πηχτό,
για να μην φύγει ,
το δάκρυ του από την γη που αγάπησε,
απ' τη Γη που το μεγάλωσε.

Χοντρά μαύρα φορτηγά, γεμάτα με θόρυβο και βρόμικη ανάσα,
σαν τα πολυβόλα των ναζί,
κι' ακόμα χειρότερα,
κυκλοφορούν αδιάφορα, σε εντεταλμένη υπηρεσία,
πάνω απ' τα πεσμένα κουφάρια που κείτονται εκεί,
εκεί που βρίσκονταν, πριν λίγο, για έναν ολόκληρο αιώνα.

Η Γη τσαλαπατιέται.

Μαζί και το χεράκι του παιδιού που πήγαινε να παίξει.

Μόνο λίγο δάκρυ από ρετσίνι, έμεινε εκεί στον τόπο του εγκλήματος.
Λίγο δάκρυ για το παιδί.

Ο ίσκιος ενώθηκε με τα πνεύματα του δάσους,
με τον πνεύμονα της Γης, που ταξιδεύει μακριά, γι' άλλους τόπους.
Μακριά απ' τα ματωβαμένα χέρια των φονιάδων,
που με συνοπτικές διαδικασίες καταδίκασαν τη ζωή σε θάνατο.

Κοιτάζει πίσω του την Άνοιξη
κοιτάζει το παιδί που τσαλαπατήθηκε απ' τα βαρά μηχανήματα.
Κοιτάζει τα απομεινάρια του ίσκιου του,
που σκεπάστηκαν απ' το κρύο τσιμέντο.

Είναι η πρώτη Άνοιξη που φεύγει μακριά.
Η Άνοιξη που τόσο αγάπησε.
Δεν προλαβαίνει να ρίξει ένα τελευταίο δάκρυ.
Δεν προλαβαίνει η Γη ν' ακούσει το θρόισμα απ' τις πευκοβελόνες του,
τ' αμέτρητα πουλιά,
ψάχνουν σαστισμένα να βρουν τα κλαδιά του.

Μια ανάσα ήταν η ζωή του,
μια ανάσα για το παιδί που αγνάντευε τη ζωή,
το παιδί που έκανε τα πρώτα του βήματα
παίζοντας με τον ίσκιο του και τις πευκοβελόνες.

και τώρα;
μόνο ένα κρύο τσιμέντο.
κι' οι φονιάδες να κυκλοφορούν ανάμεσά μας,
ατιμώρητοι.
Κι' ο ίσκιος του δέντρου να χάνεται αφήνοντας το τελευταίο του δάκρυ,
πηχτό σαν το ρετσίνι,
πηχτό για να μην φύγει μακριά,
απ' τη Γη που αγάπησε
απ' τον τόπο που αγνάντευε τα πέλαγα.

Καλή αντάμωση στ' αστέρια των ονείρων μας,

Κι' όσοι μπορούν να περπατήσουν,
πρέπει να κινηθούν, για να τους εμποδίσουν.
Ακόμα κι' αν είναι αποκαμωμένοι, πρέπει να κινηθούν.

ν ι κ ο ς

Ανώνυμος είπε...

παιδιά, δεν καταλαβαίνω τι θέλετε με το post αυτό. τα λαϊκίστικα ερωτηματα του τίτλου δείχνουν λίγο ανίδεους και τουρίστες ανθρώπους. Στα τσαμάκια γίνεται ανάπλαση που εκκρεμεί εδώ και καιρό. ο τοπικός τύπος αναφέρεται διαρκώς στο θέμα αυτό, οπότε θα μπορούσατε να ξέρετε περισσότερα. τα τσαμάκια είναι στη δικαιοδοσία του δήμου, οπότε θα μπορούσατε να περάσετε από εκεί και να ρωτήσετε τι και πως, αντί να εκτοξεύετε ερωτήματα τύπου ευαγγελλάτος. Αν έχετε αντίρρηση για τα εργα ανάπλασης, φτιάξτε ένα ενημερωτικό για το τι γίνεται, πείτε τι θέλετε να γίνει και μετά βγείτε να μιλήσετε. Επίσης, όταν το πάρκο του δημοτικού θεάτρου έμεινε κλειστό 4 χρόνια, κόπηκαν τόσα παλιά δέντρα και ξοδεύτηκε και 1,2 εκατομμύρια για να γίνει κάτι χειρότερο, δεν σας είδα πουθενά. Μήπως το όψιμο ενδιαφέρον σας για τα δέντρα έχει να κάνει με τις κινητοποιήσεις των συντρόφων σας για τα παρκάκια της αθήνας; έλεος

Ανώνυμος είπε...

Μα φυσικά γίνεται ανάπλαση και ο τοπικός τύπος αναφέρεται διαρκώς στο θέμα. Άλλωστε με αυτόν τον τρόπο έκλεισαν τα στόματα του τύπου... Να 'ναι καλά τα λυκόπουλα... Βέβαια τα δέντρα δεν κόβονται στον τόπο της ανάπλασης... Το θέμα όμως δεν είναι αυτό. Όσον αφορά το δήμο, μάλλον κάτι παραπάνω ξέρουμε, αλλά δεν είναι ούτε εκεί το ζήτημα. Άλλωστε το συγκεκριμένο έργο το κάνει ο δήμος μαζί με την περιφέρεια. Τα δέντρα που κόβονται τυχαίνει(!) να είναι στην περίμετρο του δάσους και μάλιστα στην πλευρά των σπιτιών! Κάτι λέει αυτό; Επίσης, συγκεκριμένος κάτοικος των εν λόγω σπιτιών έχει κάνει συχνά αναφορές στην ανάγκη κοπής των δέντρων γιατί, λέει, είναι άρρωστα και πρέπει να κοπούν για να προστατευτούν τα υπόλοιπα! Σαν να ακούω κάτι ακαδημαϊκά λαμόγια και διευθυντές περιοδικών να μιλάνε για την ανάγκη να κόψουμε τα δέντρα για να τα γλυτώσουμε από τις φωτιές... Κατά τύχη λοιπόν, και πάλι, τα άρρωστα δέντρα είναι αυτά που γειτονεύουν με τις αυλές των σπιτιών. Και εντελώς παραδόξως, το πρόβλημα που είχαν τα δέντρα πριν κάποια χρόνια με τον μελισσοκομικό μύκητα, είναι σε υφεση τα τελευταία δύο χρόνια. Και βέβαια η αντιμετώπιση του όποιου προβλήματος υγείας των πεύκων (που φυτεύτηκαν το 1913, γιατί αυτά της επόμενης δεντροφύτευσης τα έφαγαν οι αυλές...) δεν μπορεί να είναι το "πονάει χέρι, κόψει χέρι". Όσον αφορά τα έργα του θεάτρου, δεν καταλαβαίνω την αναφορά σου. Η Συνέλευση έχει χρόνο ζωής δύο μηνών και μιλάς για λαμογιές που έγιναν μέσα στην τελευταία 5ετία, στις οποίες όποιος πήρε ή δεν πήρε θέση στην ώρα του, κρίθηκε και ανάλογα.

Εν τέλη, η δική σου άποψη για το κόψιμο 35 πεύκων και για την τελευταία στιγμή σωτηρίας άλλων 70, ποιά είναι;

Ανώνυμος είπε...

Δεαρ ανονυμοθσ (dear anonymous),
πού ξέρεις αν με είδες ή δε με είδες στο παρκάκι στο δημοτικό θέατρο; ούτε εσύ ξέρουμε αν φάνηκες - εκεί ή οπουδήποτε αλλού.
Δεν είναι κακό που δεν ξέραμε (δεν ήξερα) για την επικείμενη ανάπλαση - ποια λαμογιά τους να πρωτοπαρακολουθήσεις;!;!!
Εσύ, δηλαδή, ευχαριστιέσαι με τη φάση στα τσαμάκια, να υποθέσω, και γι' αυτό δεν αντιδράς...
Επίσης, δε νομίζω ότι είναι μεμπτό, κάτι που βρίσκεται στην επικαιρότητα κάπου αλλού να σε δραστηριοποιήσει για κάτι ανάλογο στο "δικό σου" μέρος - εκεί όπου ζεις τη δεδομένη στηγμή.

"...των συντρόφων σας για τα παρκάκια της αθήνας; έλεος" [ΠΑΝΑΖΙΑ ΜΟΥ ! ! !]

Ανώνυμος είπε...

λοιπόν εγω δεν ήμουνα ουτε στην αναπλάση του δημοτικου κηπου ουτε στην ανάπλαση των τσαμακιων παρων όταν παίρνονταν ή όταν εφαρμόζονταν οι αποφάσεις. δεν τις θεωρώ θετικές τις αναπλάσεις, μου τη δίνει το τσιμέντο και τα αμαξια, και τα δέντρα κάνει να κόβονται μόνο σε πολύ ακραίες περιπτώσεις.

δεν μου δινετε μια διέξοδο να κινητοποιηθώ συλλογικά με λαϊκιστικα ερωτηματα του τύπου "ποιος κόβει τα δέντρα;" "γιατί;". αφού ο κύριος ιντεφιξ την εχει τη γνώση του θέματος, γιατί δε μας τη λέει από την αρχή; Γιατί πρέπει να προηγηθούν όλα αυτά τα ωραία ή όχι, αλλά άσχετα με την ουσία; εγώ τώρα ξέρω πως κόπηκαν τόσα δέντρα, ξέρω μια ιστορία που μας είπε ο κ. ιντεφίξ. Δε μπορώ να τη διασταυρώσω, γιατί η καθημερινότητα μου κλέβει το χρόνο. Γιαυτό είμαι στο κομπιούτερ και όχι στο πεδίο. Αν είναι πειστική και διασταυρωμένη Μπορώ ομως να τη διαδώσω την ιστορία.

Δε λέω λοιπόν ότι το θέμα στα τσαμάκια είναι ελάσσων, ασήμαντο, ή ότι καλά τα κάνανε και τα κόψανε. Λέω ότι με αυτή τη μπούρδα που δημοσιευετε δίνετε στη δημόσια εικόνα σας μια επίφαση αγώνα και αντίδρασης, χωρίς να βλέπουμε κινητοποίηση, ούτε καν την εκφορά λόγου για το τι είναι να γίνει ή τι έχει γίνει. επαναλαμβάνω, τα ερωτηματα του τίτλου θυμιζουν ανατριχιαστικα ευαγγελάτο. βάλε λοιπόν κ. ιντεφιξ τα τόσα που ξέρεις για δήμους και περιφέρειες στο αρχικό ποστ, να καταλάβουμε και εμείς που δεν ξέρουμε. Και φωνάξτε μας αμα θέλετε να οργανωθούμε όχι μόνο για τα τσαμάκια που αναπλάστηκαν ήδη, αλλά για όλα τα πάρκα και όλα τα δέντρα της πόλης. Αυτά τα πράγματα όμως θέλουν υπομονή, δουλειά, σύστημα, οπότε ας πετάξουμε εκεί τα ερωτήματα μας στον αερα και ας πάμε παρακάτω.

Ανώνυμος είπε...

Ωραία Ανώνυμε, όπως λες κι εσύ "Αυτά τα πράγματα όμως θέλουν υπομονή, δουλειά, σύστημα". Στα υπόψιν σου λοιπόν, ότι με αυτά τα πράγματα που βγήκαν και μόνο, όσοι από μας προσπαθήσαμε να βγάλουμε κάποια άκρη από τον δήμο, έχουμε δεχτεί απειλές. Κάτι το οποίο μαθαίνουμε πως έγινε και σε άτομα εκτώς συνέλευσης που ρωτάνε για το θέμα. Και ότι σε πρώτη φάση και μόνο αυτή η δημοσιοποίηση αρκεί. Το πως κινείται το ζήτημα από εκεί και πέρα, είναι θέμα όσων ασχολούνται και αν θες να ξέρεις πως προχωράει το ζήτημα, έλα στη συνέλευση.

Ανώνυμος είπε...

ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΠΟΥ ΚΟΒΟΝΤΑΝ ΤΑ ΔΕΝΤΡΑ

Σκοτεινές θλιβερές υπάρξεις, κρατώντας στα χέρια τους τσεκούρια, κατευθύνθηκαν μέσα στη νύχτα προς το μικρό άλσος.
Ήταν υπάλληλοι της Υπηρεσίας Ανάπλασης της πόλης μας.
Ο ρόλος τους ήταν να απομακρύνουν κάθε επικίνδυνη ύπαρξη και να στρώνουν ένα τσιμεντένιο χαλί εκεί όπου προβλεπόταν να περάσει ο Δήμαρχος, ο Αντιδήμαρχος, ο μελλοντικός Δασάρχης, ο Έφορος των Προσκόπων, ο Εργολάβος, και όλοι οι υπόλοιποι άρχοντες.
Είχαν καταφέρει μέσα σε λίγα χρόνια να τσιμεντοστρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της πόλης, και να διώξουν τους ανθρώπους από τους δρόμους, Τους δρόμους τούς παραχώρησαν σε θορυβώδη μηχανήματα, που θα αντικαταστούσαν από δω και στο εξής τα περιττά πόδια των ανθρώπων. Υπήρχε μάλιστα η σκέψη να δοθεί δωρεάν ένα πολυτελές αυτοκίνητο, σε όσους θα δεχόταν (στην αρχή εθελοντικά), να τους κόψουν τα πόδια. Ήταν ένα ιδιαίτερα μακρόπνοο σχέδιο, εξέλιξης του είδους. Λαμπροί επιστήμονες, σκεφτόταν να βάλουν ρομπότ στη θέση των κατοίκων, για να παράγουν αγόγγυστα ότι θα χρειαζόταν οι άρχοντες. Δεν έπρεπε η μικρή μας πόλη να μένει προσκολλημένη στο παρελθόν, έπρεπε κι αυτή να εξελιχτεί. Υπήρχαν ακόμα κάποια τεχνικά προβλήματα, αλλά εκείνο που μετρούσε ήταν η θέληση των μελλών της υπηρεσίας ανάπλασης, και η επιθυμία των αρχόντων να διώξουν κάθε θλιβερή εικόνα από το παρελθόν. Λέξεις όπως: λάσπη, δέντρο, κ.λ.π δεν έπρεπε να λέγονται ή να γράφονται. Προχωρούσαν πολύ γρήγορα σε μια υπεράνθρωπη προσπάθεια να εξαφανίσουν το χώμα. Κυρίως εκεί που έπαιζαν τα παιδιά της μέρας. Φρόντισαν σε κάθε παιδότοπο να τοποθετηθεί πλαστικό γρασίδι και να μάθουν να παίζουν μέσα σε πλαστικά κλουβιά με πολύχρωμες πλαστικές μπάλες. Όταν μάλιστα θα μεγάλωναν θα τους τοποθετούσαν σε χώρους γεμάτους πολύβουα μηχανήματα, και φωτορυθμικά, ώστε να ελαττωθούν οι αισθήσεις - κατάλοιπο του παρελθόντος.
Δεν ήταν όμως εύκολο το έργο της υπηρεσίας ανάπλασης. Έπρεπε τη μέρα όταν αυτοί θα πήγαιναν για ύπνο τα πάντα να είναι καθαρά, και περιποιημένα. Να μην υπάρχει χώμα, χόρτα και φύλα εκεί που θα περπατούσαν οι δημότες. Τα μόνα που επιτρεπόταν να υπάρχουν στους δρόμους, (εκτός βέβαια από τα αυτοκίνητα που ήταν χρήσιμα για την μεταφορά του πολιτισμού και στην πρωτόγονη ύπαιθρο) ήταν τα σκουπίδια. Μάλιστα είχαν τοποθετήσει ειδικά ανθοδοχεία, που ονομάζονταν κάδοι απορριμμάτων, για να τα τοποθετεί εκεί μέσα ο κάθε δημότης. Τα απορρίμματα έρχονταν κάθε μέρα με μεγάλα φορτηγά και πουλιόταν σε μεγάλες αγορές, τα λεγόμενα Super Market. Τα απορρίμματα, ήταν περίτεχνα ακριβά δημιουργήματα, και είχαν τον αρχικό τίτλο "υλικά συσκευασίας". Εκεί μέσα έβαζαν και την τροφή των δημοτών, προσέχοντας να είναι καλά συντηρημένη, μέχρις ότου βέβαια οι δημότες να απαλλαγούν από την περιττή συνήθεια του φαγητού.
(συνεχίζεται ...)

Ανώνυμος είπε...

Ινδιάνε, πάρα πολύ όμορφα όλα όσα γράφεις και γλαφυρά και όλα τα σωστά και εύγε, όμως:
1) τι σου έφταιξαν οι πρόσκοποι;
2) άλλο "ότι" κι άλλο "ό,τι"
3) αυτός χρειαζόταν - αυτοί χρειάζονταν
4) το μέλος (ένα λάμδα)

...ειλικρινά ανυπομονώ να διαβάσω τη συνέχεια.

Ανώνυμος είπε...

Προς κορέκτισερ
Όποια πρόσωπα ή γεγονότα σου θυμίζουν κάτι είναι απλές συμπτώσεις (ποιητική αδεία...).
Το μέλλος.. μέλος .. Μελάς (Κοκός) (παρόν και μέλλον) , κακή ορθογραφία στο τοπίο.
Αλλά από ανορθογραφίες έχει γεμίσει ο τόπος. Μέχρι και στον τύπο τον τοπικό και τον Αθηναϊκό εμφανίζονται.
Τη συνέχεια ανεξάρτητα αν θα την διαβάσεις εδώ ή κάπου αλλού , το μόνο βέβαιο είναι ότι μάλλον την βιώνεις, ή έστω την βλέπεις καθημερινά.
Θα προέτρεπα μάλιστα, εσύ, που τα καταφέρνεις στην λεπτομέρεια του λόγου, να δόσεις την συνέχεια.
Δεν μου αρέσει ο μονόλογος. Μου θυμίζει κάποια λυπητερά τραγούδια. Κι είναι κρίμα να ακούγεται μοναχικό μοιρολόι.
Και ίσως οι πληγωμένες σκιές που πάντα θα πλανιόνται στα μέρη αυτά να μην θέλουν να ακούγονται λυπητερά τραγούδια.