Κυριακή 22 Φεβρουαρίου 2009

Όσο κι αν εγκλωβίζουν τη ζωή αυτή πάντα θα ξεγλιστράει....



Παλαιοκώστας & Ριζάι απέδρασαν για δεύτερη φορά με ελικόπτερο από τις φυλακές Κορυδαλλού.
Αύριο ο Παλαιοκώστας ήταν να απολογηθεί στα δικαστήρια του Πειραιά, για την προηγούμενη απόδρασή του με ελικόπτερο στις 4-6-2006. Σήμερα τους έκανε την αναπαράσταση στο Κορυδαλλό.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

καλή η πλάκα
αλλά τι κοινά έχουμε
με τον Παλαιο...? εκτός
της ζωής που -φευ- δεν
ξεγλιστρά πάντα

Ανώνυμος είπε...

έλα μου ντε, τί κοινό να έχουμε! ούτε στην παρανομία μεγαλώσαμε, ούτε ξέρουμε πρόσωπα και πράγματα, ούτε μας περιμένουν κάπου 5-6 εκ. ευρώ. έτσι, να 'χαμε να λέγαμε...

σχετικό:
στον προϊσχύσαντα ελληνικό Ποινικό Νόμο του 1834, η απόδραση παρέμενε ατιμώρητη εφόσον ο δραπέτης δεν μετερχόταν βία, απειλή, τεχνικές διάρρηξης της φυλακής ή δωροδοκία του φυλακτικού προσωπικού ή εάν κάποιοι άλλοι είχαν βοηθήσει (έστω και εξ αμελείας) στην απόδρασή του. Η αντίληψη αυτή επικράτησε έως το 1924, όταν με το Ν. 3090/1924 ποινικοποιήθηκε κι η απλή απόδραση, επειδή «αποτελεί απείθειαν προς την αρχήν και προσβολήν κατά της πολιτειακής εξουσίας». Έτσι, στις μέρες μας το σύστημα ποινικής δικαιοσύνης επιβάλλει στο δραπέτη μικρή κατά βάση ποινή, μετατρέψιμη ως επί το πλείστον σε χρηματική, ενώ του αναγνωρίζεται ως ελαφρυντικό το ένστικτο της ροπής προς την ελευθερία, κάτι που δεν αναγνωρίζεται στο συνεργό σε απόδραση.

Ανώνυμος είπε...

τι μας συνδέει με τον παλαιοκώστα

πρωτον και κύριο: η αντίθεση μας με το θεσμό της φυλακής, τον οποίο ο πλκστς ξεφτιλίζει έμπρακτα, αποδεικνύοντας το επιχειρημα μας ότι η φυλακή δεν έχει καμμία αποτελεσματικότητα στην μείωση του εγκλήματος. Ανακινεί η απόδραση το ζήτημα της φυλακής ως θεσμού που διαχειρίζεται και αναπαράγει το έγκλημα (καθότι τώρα όλοι ακούνε, πέφτοντας από τα σύννεφα, την πραγματικότητα για τις ελληνικές φυλακές)

δεύτερον η ληστεία αποτελεί μια ακόμα άρνηση της δουλειάς και πολλές φορές και άρνηση της ιδιοκτησίας. Δεν ξέρω αν ο πλκστς αρνείται την ιδιοκτησία μοιράζοντας τα κλοπιμαία στους έχοντες ανάγκη, ή αν τα οικειοποιείται ο ίδιος (γινόμενος ο ίδιος ιδιοκτητης των κλοπιμαίων), ξέρω όμως ότι η δράση του έχει την κοινωνική νομιμοποίηση στα μέρη του, αφού ένα ευρύ κοινωνικό δίκτυο των ορεινών χωριών των αγράφων τον προστατεύει. Και αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον.

τζώνννυ