ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ

ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ
ΝΑ ΠΕΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΣ

Στις 6 Δεκέμβρη δολοφονείται ο 15 χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος από το ειδικό φρουρό Ε . Κορκονέα στα Εξάρχεια. Με αφορμή την εν ψυχρώ δολοφονία το ίδιο βράδυ ξεσπούν συγκρούσεις σε διάφορες πόλεις που γρήγορα παίρνουν διαστάσεις κοινωνικής εξέγερσης, η οποία εξαπλώνεται σε ολόκληρη τη χώρα. Εκδηλώσεις οργής για την κρατική δολοφονία και δράσεις αλληλεγγύης στους εξεγερμένους γίνονται σε όλο τον κόσμο. Για πάνω από δυο βδομάδες πλήθος μαθητών, εργαζομένων, μεταναστών, ανέργων, φοιτητών συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής, επιτίθενται σε αστυνομικά τμήματα, στα σύμβολα του κεφαλαίου (τράπεζες, αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, εμπορικά καταστήματα). Στήνονται λαϊκές συνελεύσεις σε γειτονιές, καταλαμβάνονται δημαρχεία, ραδιοφωνικοί σταθμοί, δημόσια κτίρια, σχολεία και σχολές, τα γραφεία της ΓΣΕΕ, τα γραφεία της ΕΣΥΕΑ.
Από την πρώτη στιγμή το κράτος, σε συνεργασία με τα ΜΜΕ και τους παρακρατικούς, προσπαθεί να καταστείλει την εξέγερση με βία, άγριους ξυλοδαρμούς, πυροβολισμούς προς τους διαδηλωτές, τόνους χημικών και δεκάδες συλλήψεις, προφυλακίσεις και απελάσεις μεταναστών. Οι αδιάκριτες μαζικές συλλήψεις διαδηλωτών και ''ανώνυμων'' μεταναστών στοχεύουν στην αποτροπή της συμμετοχής στις προκείμενες και μελλοντικές δράσεις αντίστασης. Μέσα στο πλαίσιο του κοινού μας αγώνα οι συλληφθέντες είναι ένα κομμάτι από εμάς.
Τα ΜΜΕ προσπαθούν να αποσπάσουν την κοινωνική συναίνεση. Συνεπείς στο ρόλο τους, όπως προσπάθησαν να αποπολιτικοποιήσουν την εξέγερση, αποσιωπούν τις συλλήψεις, τις απελάσεις μεταναστών, όπως και τις κατηγορίες στους ανήλικους της Λάρισας με τρομονόμο, την επίθεση στην συνδικαλίστρια Κ. Κούνεβα με βιτριόλι και τις δράσεις αλληλεγγύης που συνεχίζονται ακόμα από τους εξεγερμένους που τους βαφτίζουν ως τρομοκράτες.Τρομοκρατία όμως είναι η μισθωτή σκλαβιά, η κλοπή του κοινωνικού πλούτου, η εργοδοσία που ρίχνει βιτριόλι, οι σφαίρες των μπάτσων και των ΜΜΕ, οι νόμοι του κράτους και οι δικαστικοί, τα πογκρόμ στα εξάρχεια, οι εισβολές στα σπίτια.
Στο όπλο του μπάτσου συμπυκνώνεται η βία που δεχόμαστε κάθε μέρα. Η δολοφονία του Αλέξανδρου δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό. Ο κατάλογος των νεκρών μεγάλος. Από τους κοινωνικούς αγωνιστές μέχρι τους παραβάτες του νόμου και όσων δε σκύβουν το κεφάλι στην κρατική καταστολή και τα ένστολά τους όργανα, στις δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, στο Αιγαίο, στο αστυνομικό τμήμα της Πέτρου Ράλλη.
Για εμάς είναι αδιανόητο να αφήσουμε στην τύχη τους εκατοντάδες συλληφθέντες παριστάνοντας ότι «δε συμβαίνει τίποτα». Για εμάς η αλληλεγγύη σε κάθε διωκόμενο αυτής της εξέγερσης είναι αυτονόητη, η απαίτηση για απελευθέρωση όλων ανεξαιρέτως των συλληφθέντων, ελλήνων και μεταναστών, μαθητών και εργαζόμενων, είναι επιβεβλημένη. Οι συλληφθέντες είναι οι αιχμάλωτοι ενός κοινωνικού αγώνα που ξεκίνησε από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή και την εναντίωση στην αστυνομική βία και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια γενικευμένη κοινωνική σύγκρουση η οποία άνοιξε όλη τη βεντάλια των κοινωνικών ζητημάτων.

Η εξέγερση δεν είναι ουτοπία είναι ζωντανή σε κάθε κοινωνία
Ραντεβού στα οδοφράγματα