ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Σε αντίθεση με την "συνήθη" αναρχική πρακτική σε περιόδους κοινωνικής "γαλήνης", κατά την οποία η δράση προπαγανδίζει τον λόγο, αναδεικνύοντας με συμβολικό τρόπο τους υπαίτιους της ανθρώπινης δυστυχίας (επιθέσεις σε τράπεζες, πολυεθνικές και γιγαντοεπιχειρήσεις, κρατικά και κυβερνητικά κτίρια, ΜΜΕ, αστυνομικά τμήματα κλπ), διαμορφώνοντας ή αφυπνίζοντας συνειδήσεις, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πλέον το κοινωνικό καζάνι βράζει πραγματικά, και ότι αυτό που χρειάζεται για να ξεσπάσει δεν είναι οι συμβολικές "βίαιες" επιθέσεις, αλλά η δημιουργία των απαραίτητων προυποθέσεων για να εκφραστεί πραγματικά η κοινωνική οργή. Μια οργή η οποία ακόμα και "μη βίαιη", όταν εκφράζεται στον δρόμο, σε πάρκα ή πλατείες, από χιλιάδες στόματα, δεν μπορεί παρά να είναι μια ηχηρή απειλή για κάθε εξουσία.

Στην αθήνα η κοινωνική εξέγερση ξέσπασε με ένταση και έκταση η οποία διαφέρει σημαντικά από το ξέσπασμα που πραγματώθηκε στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις, ακόμα (ίσως) και της Θεσσαλονίκης.

Στην αθήνα υπάρχει μια τεράστια ανθρώπινη κυψέλη πραγματικά κολασμένων ανθρώπων, άστεγων, εξαθλιωμένων ανέργων, μεταναστών, νεόφτωχων, αποκλεισμένων και περιθωριοποιημένων (και για αυτό εξαγριωμένων) νεολαίων.

Μια βίαιη ανατάραξη όπως αυτή που δημιούργησε ο φόνος του 15χρονου παιδιού ήταν αρκετή για να δημιουργηθεί ο κυματισμός που θα διαπερνούσε σε ελάχιστο χρόνο ολόκληρο το μητροπολιτικό πεδίο.

Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στα βίαια εξεγερτικά γεγονότα συμμετείχαν και συμμετέχουν χιλιάδες ανθρώπων, εκφράζοντας με βίαιο τρόπο την οργή τους και συμμετέχοντας έμπρακτα στις συγκρούσεις με την αστυνομία αλλά και στις επιθέσεις σε τράπεζες, κυβερνητικά και κρατικά κτίρια, σε πολυεθνικές επιχειρήσεις και σε μεγάλα εμπορικά καταστήματα του κέντρου.

Σε αντίθεση με την αθήνα, στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις συναντάται μια κατάσταση με σημαντικές ιδιαιτερότητες που καλό θα ήταν να τις λάβουμε υπόψιν.

Στα Γιάννενα η δολοφονία του 15χρονου κινητοποίησε σε πρώτο χρόνο κυρίως τους νεολαίους ενώ στην συνέχεια πραγματοποιήθηκαν οργισμένες πορείες (απόγευμα Κυριακής, απόγευμα Δευτέρας, πρωι Τρίτης/πανεργατική απεργία) στις οποίες η συμμετοχή αυξήθηκε ραγδαία (500, 1500 και περίπου 2.500άτομα αντίστοιχα) με πολύ μεγάλη συμμετοχή κόσμου που συνήθως δεν κατεβαίνει σε πορείες, εργαζόμενων, ανέργων, γονιών κλπ.

Στις πορείες αυτές, αν και η πλειοψηφία του κόσμου δεν συμμετείχε έμπρακτα στις επιθέσεις σε βιτρίνες τραπεζών, κάμερες και ΑΤΜ ή ενάντια στους άνδρες των ΜΑΤ, παρόλαυτά παρέμενε πεισματικά στο κέντρο της πόλης ώς ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους πιο "βίαιους" διαδηλωτές, αλλά και σαν ασπίδα που θα περιόριζε τις πραγματικά βίαιες αστυνομικές διαθέσεις.

Από το σημείο αυτό και μετά όλα τα καλέσματα σε πορείες πραγματοποιούνται σε χρόνο που δεν επιτρέπει σε μεγαλύτερο κόσμο (εργαζόμενους κλπ) να συμμετάσχει, και η σύνθεση των πορειών ξανααποκτάει στενά νεολαιίστικα χαρακτηριστικά:

πρωινές μαθητικές και πανεκπαιδευτικές πορείες ή απογευματινές προπαγανδισμένες όμως σε στενά όρια είτε στόμα με στόμα, είτε ανακοινωμένες σε φοιτητικές γενικές συνελεύσεις και σε συντονιστικά φοιτητικών καταλήψεων ή με καλέσματα αναρχικών/αντιεξουσιαστών κ αυτόνομων που όμως δεν μπορούν να συσπειρώσουν κόσμο ο οποίος συμφωνεί μεν με την πρακτική τους και την κριτική τους αλλά που δεν διατίθεται να "ταμπελωθεί" απο κανέναν...

Στην χρονική αυτή συγκυρία (ή στο αμέσως επόμενο διάστημα), τίθεται λοιπόν επιτακτική η αναγκαιότητα να διαμορφωθούν ξανα οι όροι για να ξαναβγεί η κοινωνία στον δρόμο.

Μακριά από κομματικές ή άλλες συνδικαλιστικές/πολιτικές ταμπέλες και ψηφοθηρίες

Με αυτόνομα και αδιαμεσολάβητα χαρακτηριστικά.

Με δημιουργία αμμεσοδημοκρατικών κοινωνικών δομών, λαϊκών συνελεύσεων σε απελευθερωμένους δημόσιους χώρους (π.χ. κατηλειμμένα πνευματικά κέντρα).

Με ανάπτυξη δικτύων αντιπληροφόρησης

Με συγκεντρώσεις και πορείες που θα στοχεύουν στην κλιμάκωση και διεύρυνση του αγώνα και στο καθολικό μπλοκάρισμα της κυρίαρχης οικονομίας και του διπόλου εργασία/κατανάλωση.

Σε χρόνο και τόπο που θα επιτρέπει πραγματικά την συμμετοχή και έκφραση των εξεγερτικών κοινωνικών (και όχι μόνο νεολαιίστικών...) διαθέσεων.

Με κλιμάκωση των πιέσεων για κύρηξη γενικής απεργίας.

Η κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ, αν κλιμακωθεί με κατάληψη όλων των εργατικών κέντρων, μπορεί ίσως να επιβάλλει στις προσκυνημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές ηγεσίες την κήρυξη μιας πραγματικά καθολικής γενικής απεργίας με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτής αλλά και κάθε επόμενης κυβέρνησης.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ-ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Καλικάντζαρος