ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

Τη Δευτέρα 15/12/2008 αποφασίστηκε από την ανοιχτή συνέλευση φοιτητών, μαθητών, ανέργων και εργαζομένων, που δραστηριοποιείται στον κατειλημμένο Πανεπιστημιακό χώρο Μυτιλήνης, να γίνει κατάληψη ενός ραδιοφωνικού σταθμού, προκειμένου να έρθουμε σε άμεση και διαλεκτική επαφή με τον κόσμο της Μυτιλήνης, αλλά και να αφήσουμε το στίγμα του αγώνα μας.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός που επιλέχθηκε αρχικά ήταν ο ΕΡΑ, αφού αποτελεί κρατικό σταθμό και κατά συνέπεια έγκυρο και αξιόπιστο, όσον αφορά το κοινό του. Το υλικό που επιδιώχθηκε να ακουστεί ήταν ένας λόγος ευαισθησίας για το θλιβερό χαμό του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που κατέδειξε τη νοσηρότητα των φορέων και του θεσμού της αστυνομίας στη χώρα μας. Με υποβλητικά και επαναστάτικα μουσικά διαλείμματα εξηγήθηκε ο λόγος της οργής μας και της πρωτοβουλίας μας για κατάληψη και ανάληψη δράσεων.

Έτσι, σε μια ώρα υψηλής ακροαματικότητας εισήλθαμε στο κτήριο του ΕΡΑ περίπου 60 νέοι δηλώνοντας καταληψίες που διεκδικούσαν την αναπαραγωγή του cd από το σταθμό παρεμβαίνοντας στο ομαλό προγραμμα αυτού. Δυστυχώς, λόγω της ανικανότητάς μας να διεκπεραιώσουμε το σκοπό μας δίχως την τεχνική υποστήριξη των δημοσιογράφων, αναγκαστήκαμε να διαπληκτιστούμε με τον υπεύθυνο του σταθμού που εξαρχής αρνήθηκε το αίτημα μας. Παρά την αταλάντευτη επιμονή και υπομονή μας καταλήξαμε να φύγουμε άπρακτοι αλλά και αδιαπραγμάτευτοι από το σταθμό. Ωστόσο, η φαινομενική αυτή ήττα αναδεικνύει ένα σημαντικότερο ζήτημα, αυτό του χάσματος των γενεών και συγκεκριμένα του χάσματος των επερχόμενων γενεών που <<προθερμαίνονται>> για να αγωνιστούν αδέκαστα στη ζωή τους με την υφιστάμενη καθεστηκυία ταξη, που έχει προκαλέσει κορεσμό και αβεβαιότητα.

Το βασικό αντεπιχείρημα που προέβαλε ο υπάλληλος στην πρωτοβουλία μας ήταν ότι θα μπορούσαμε έννομα και καθωσπρέπει να ταχυδρομήσουμε το υλικό που θα θέλαμε να ακουστεί στον κόσμο, ώστε να επεξεργαστούν και να κρίνουν πως θα το παρουσιάσουν. Η επίκληση, όμως, ενός θεσμικού τρόπου διεκδίκησης του αιτήματος μας όχι απλώς δεν επαρκούσε στο να τονίσει την αγανάκτηση, αλλά υποβίβαζε την αυτενέργεια και την τόλμη μας που εσωκλείουν την ουσία της πράξης αυτής. Συνειδητά και υπεύθυνα αποφασίσαμε να μιλήσουμε ανοιχτά χωρίς αντιπροσώπους, επιλέγοντας μια παρεμβατικαή στάση που θα αιφνιδίαζε το κοινό από τη ρουτίνα του συνηθισμένου προγράμματος και θα εντυπωνώταν δυναμικά στη μνήμη του. Αρνηθήκαμε οποιαδήποτε έκπτωση στην πρόθεση αυτή, αφού θα χαρακτήριζε την κίνησή μας κοινότοπη και γραφική - μια ακόμη εκδήλωση τυπικής συμπαράστασης συνακόλουθη και εναρμονισμένη με αυτή που εξέφρασε η κυβέρνηση.

Επιλέξαμε, λοιπόν, την ανατρεπτική διαμαρτυρία και την ανατρεπτική δράση σε μια παρωχημένη και κοντόφθαλμη κοινωνία που ξεπέρασε αποστασιοποιημένα το σοκ που προκάλεσε στο λαϊκό αίσθημα ένα τέτοιο έγκλημα. Η απάντησή της στην αφύπνιση και τη συναίσθησή μας ήταν το εγωίστικό ανάχωμα στα <<καπρίτσια μιας ομάδας νεολαίων>>. Θεοποίησε ένα σύστημα που αναλώνεται στη διαδικασία χάνοντας την ουσία.

Για τη ιστορία, βέβαια,επειδή η δημοκρατία βρίσκει πάντα το δρόμο της, όταν προκύπτει από γνήσιες, δημιουργικές και επαναστατικές διεκδικήσεις, η κατάληψή μας πέτυχε στους σταθμούς Αίολος, Kiss και Astra, όπου ακούστηκε ο λόγος μας και ακόμη εκδηλώθηκε η ομοψυχία μας με αντίστοιχη δράση κατάληψης στα Ιωάννιννα.
Με εσωτερική ανάγκη αλλά και υπευθυνότητα απέναντι στο όραμά μας για αλλαγή, προτάσσουμε την απευθείας επαφή με όλους εσάς που θέλετε να μας πείτε τη γνώμη σας, να δηλώσετε αλληλεγγύη ή συμμετοχή στις δράσεις μας, επικοινωνώντας και αλληλεπιδρώντας μέσω του blog μας.
Μυτιλήνη 16/12/2008