Μπορεί να 'χουν περάσει 123 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο το 1886, όμως οι κυρίαρχες εργασιακές σχέσεις εξακολουθούν να παραπέμπουν σε εργασιακό δουλεμπόριο. Τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσα από αιματοβαμμένους αγώνες, εκφάνσεις του ταξικού πολέμου (όπως το Οκτάωρο), παίρνονται πίσω. Νέοι τρόποι εκμετάλλευσης προστίθενται στο οπλοστάσιο των ιδιοκτητών αυτού του κόσμου, με στόχο την απομύζηση, τη διάσπαση και τον αφοπλισμό των μόνων πραγματικών παραγωγών του. Χιλιάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι, ντόπιοι/ες και μετανάστες/ριες, δουλεύουμε υπό άθλιες συνθήκες, ανασφάλιστοι και με απλήρωτες υπερωρίες. Ακόμα και οι υποτιθέμενοι προνομιούχοι εργαζόμενοι, κατρακυλούν προς την επισφάλεια, καθώς η παροχή επιδομάτων, δώρων ή σύνταξης γίνεται όλο και πιο αμφίβολη. Ενώ η δολοφονική απληστία των αφεντικών, οδηγεί σε καθημερινά εργατικά ατυχήματα και σε απροκάλυπτες δολοφονικές επιθέσεις, όπως στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Επιπλέον, οι νέου τύπου επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, τα ελαστικά ωράρια, η “μαύρη” εργασία, τα stages, η δουλειά με το κομμάτι, το καθεστώς εργολαβίας και υπενοικίασης εργαζομένων με τη συνεχή απειλή απόλυσης, περιορίζουν τη δυνατότητα συσπείρωσης των εργαζομένων και των μαζικών διεκδικήσεων. Ο καθένας τρέχει συνέχεια, ανασφαλής και μόνος του, για την επιβίωση.
Η σημερινή κρίση είναι (όπως πάντα) έκφανση της αντίφασης του καπιταλισμού∙ είναι κρίση της δυνατότητας εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κρίση αποδοτικής αξιοποίησής της για τις ανάγκες του συσσωρευμένου κεφαλαίου και επομένως κρίση αναπαραγωγής της ίδιας της καπιταλιστικής κοινωνικής σχέσης. Το μενού εξόδου από την κρίση έχει μεγάλη ποικιλία. Εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις σε όλο τον κόσμο, μείωση εργάσιμων ημερών (και μισθών) υπό την απειλή της ανεργίας, αύξηση φορολογίας, επίκληση της εθνικής ενότητας και κραυγές για επιστροφή στο κυρίαρχο έθνος-κράτος που θα βοηθήσει το παγκόσμιο κεφάλαιο που παραπαίει να ξαναστυλωθεί. Και όλα αυτά για τον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση της κοινωνικής αναταραχής, για τη βίαιη απόσπαση της συναίνεσης των εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου που θα υποφέρουν χειρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης, όλο και περισσότερο έλεγχο στις ζωές τους μέσα από το διαρκώς ισχυροποιούμενο σύμπλεγμα ασφάλειας που εγκαθιδρύεται και “περιφρουρεί” την κοινωνία..
Παρ' όλα αυτά οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, μακριά από τα επίσημα συνδικάτα και το γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Μακριά από τις προσταγές των εργατοπατέρων, δουλειά των οποίων είναι να καταστέλλουν τους πραγματικούς εργατικούς αγώνες. Μακριά από αυτούς που προτείνουν μαζί με τα αφεντικά τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για επιχειρήσεις που απασχολούν έως και 10 εργαζόμενους, παρουσιάζοντάς το ως νίκη του εργατικού κινήματος, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι οργανώνονται σε σωματεία βάσης!
Στη Γαλλία, κάθε τόσο εργάτες θέτουν σε ομηρία τα αφεντικά τους. 3Μ, Caterpillar, όμιλος Scapa, Continental ανακοινώνουν απολύσεις λόγο πτώσης κερδών. Οι εργάτες οδηγούν τους μάνατζερ και τους διευθυντές στα γραφεία και τους κλειδώνουν. Παράλληλα, καταλαμβάνουν εργοστάσια, προχωρώντας σε βίαιες συγκρούσεις με τους μπάτσους, φτάνοντας μέχρι και την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Τελικά τα καταφέρνουν ακυρώνοντας τις απολύσεις!
Στην Ελλάδα, η εξέγερση των μεταναστών εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα, η ολιγοήμερη κατάληψη των εγκαταστάσεων της Altec από τους εργαζόμενους, οι συντονισμένες δράσεις ενάντια στις απολύσεις στους χώρους του βιβλίου, του εμπορίου και των ταχυμεταφορικών εταιριών, ο αγώνας της ΠΕΚΟΠ και οι μαζικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για να καταργηθεί το καθεστώς δουλεμπορίου των εργαζόμενων στις εταιρίες καθαρισμού, είναι στιγμές μόνο του ταξικού πολέμου που εντείνεται.
Για μας η παρούσα κατάσταση των μισθών, των επιδομάτων, των εργασιακών συνθηκών και των ωρών εργασίας είναι αποτέλεσμα της παρούσας κατάστασης αυτού του πολέμου. Το να ξεσηκωθούμε για τα δικά μας συμφέροντα σε αυτόν τον αγώνα, αποτελεί την αφετηρία της υπονόμευσης του καπιταλισμού. Ας πάψουμε να αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας σαν κακομοίρηδες που παρακαλάνε τις τράπεζες και τα αφεντικά για δουλειά και ένα ξεροκόμματο, ας συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική δύναμη που διαθέτουμε ως παραγωγοί αυτού του κόσμου, ας αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας ως την ιστορική δύναμη που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ας επιχειρήσουμε επιτέλους την έφοδο στον ουρανό και ας πάρουμε τα πάντα!
Πέμπτη 30 Απριλίου 2009
Τρίτη 28 Απριλίου 2009
Σάββατο 11 Απριλίου 2009
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ ΗΛΙΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ανοιχτή επιστολή του πατέρα του κρατούμενου Ηλία Νικολάου
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.
Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.
«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.
Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).
Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.
Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της !!!!
Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο ?
Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.
«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.
« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς ».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.
Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.
Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…
Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.
* Για τις διωκτικές μας αρχές.
* Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
* Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
* Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
* Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
* Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
* Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
* Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.
Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.
Γ Ι Α Τ Ι ?
* Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
* Γιατί νοιάζεται.
* Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
* Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
* Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
* Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
* Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.
Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι αυτό και πανηγυρίζουν.
Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.
Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.
Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
Στις 13/1/2009 πρώτες πρωινές ώρες, συλλαμβάνεται ο γιος μου, σε αρκετή απόσταση από τα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας, ως ύποπτος για εμπρησμό στην είσοδο του κτηρίου.
Ξυλοκοπείται άγρια, προσάγεται στη ΓΑΔΘ κάτω από βάρβαρη συμπεριφορά των διωκτικών αρχών, έχοντας πέραν των άλλων και δύο κατάγματα στο αριστερό του χέρι, όπου του τοποθετείται γύψος. «Γλίστρησε κατά την καταδίωξη» θα δηλώσουν οι διωκτικές αρχές. Πώς να μην τους πιστέψουμε, πώς να μην είναι όπως τα λένε; Έτσι είχε γλιστρήσει και ο φοιτητής με τη ζαρντινιέρα…
Σύνηθες φαινόμενο. Όπως πιστέψαμε πριν λίγο καιρό ότι ο αστυνομικός επέστρεψε επειδή κινδύνεψε από ένα 15χρονο αγόρι (Αλέξη) και αναγκάσθηκε να πυροβολήσει για να προστατευθεί. Εξοστρακισμός θα πει το σύστημα. Τους πιστέψαμε και πάλι!!!
Την ίδια μέρα της Τρίτης 13/1/2009 εκτυλίσσεται το «θέατρο του παραλόγου». Είκοσι και πλέον αστυνομικοί της ασφάλειας εισβάλλουν στο σπίτι του γιου μου στην Θεσσαλονίκη και ποδοπατούν όποιο βιβλίο βρίσκουν στο γραφείο του. Εισβάλλουν στο εστιατόριο όπου εργάζεται, αδειάζουν τα ράφια της κουζίνας, τρομοκρατούν τους πελάτες που επέλεξαν το συγκεκριμένο μαγαζί για φαγητό.
Λίγη ώρα αργότερα άλλοι τόσοι αστυνομικοί της ασφάλειας έρχονται στο σπίτι μου στην Κοζάνη. Με βρίσκουν τυχαία στο γκαράζ του αυτοκινήτου και χωρίς καν να πουν ποιοι είναι, ποιος τους στέλνει, για ποιο λόγο ήρθαν, αρπάζουν τα κλειδιά του αυτοκινήτου από τα χέρια μου και το κάνουν φύλλο και φτερό. Ύστερα με πάνε σηκωτό μέσα στο σπίτι μου, όπου ο έλεγχος συνεχίζεται χωρίς κανένας να δώσει μια εξήγηση ούτε σε μένα, ούτε στην γυναίκα μου.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας οι ίδιοι αστυνομικοί εισβάλλουν στο πατρικό μου σπίτι στο χωριό (είκοσι χιλιόμετρα από την πόλη), όπου διαμένει μόνη της, η ηλικίας 83 χρονών μητέρα μου. Βλέπετε λίγη ώρα πριν ενώ βρισκόταν στο σπίτι μου στην Κοζάνη, μου ζητούσαν επίμονα να τους ακολουθήσω στο χωριό. Αρνήθηκα λέγοντας τους, ότι το σπίτι στο χωριό είναι της μάνας μου. Εκεί αφού μίλησε κάποιος τηλεφωνικά μπροστά μου με κάποιον ανώτερο, μου είπαν χαρακτηριστικά.
«Αφού το σπίτι στο χωριό δεν είναι δικό σου τότε δεν θα πάμε».
Πάλι τους πιστέψαμε !!!
Αφηνιασμένοι έψαχναν παντού μπας και εντοπίσουν το παραμικρό και «δέσει το πράγμα», σε μια κακοφτιαγμένη αστυνομική ιστορία.
Τα αποτελέσματα της έρευνας ? ΕΥΡΗΜΑΤΑ Τ Ι Π Ο Τ Α.
Το βράδυ της ίδιας μέρας ο γιος μου οδηγείται κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας (!) στην ανακρίτρια όπου παίρνει 48ωρη προθεσμία να απολογηθεί. Την Πέμπτη το μεσημέρι απολογείται στην ανακρίτρια. Η εικόνα των διωκτικών αρχών έξω από τα γραφεία ανακριτή και εισαγγελέα, εικόνα έντονης βαρβαρότητας. Αστυνομικοί έχουν περικυκλώσει τον γιο μου και το δικηγόρο του, ενώ δεκαπέντε και πλέον άνδρες των ΜΑΤ, με πανοπλίες, ασπίδες, δημιουργούν ασφυκτικό κλοιό ανάμεσα στο γιο μου, στο δικηγόρο του από την μια και σε μένα, τη μάνα του, τον αδελφό του, την κοπέλα του και τη θεία του από την άλλη. Οι ασπίδες των ΜΑΤ είναι καρφωμένες στα πρόσωπα μας.
Στόχος ? Να μη μπορούμε να βλέπουμε έστω από μακριά το παιδί μας. Ίσως έτσι προστάτευαν τη χώρα, τη δημοκρατία από εξωτερικό κίνδυνο (ασύμμετρη απειλή;).
Η δημοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Ούτε το κλάμα, ούτε τα λόγια της μάνας του γιου μου, «Σας παρακαλώ αφήστε με τουλάχιστον να βλέπω το παιδί μου έστω από μακριά», δεν τους συγκίνησε.
Η απόλυτη τάξη στο αποκορύφωμα της !!!!
Ε Λ Ε Ο Σ!
Το κατηγορητήριο ?
Δύο (2) πλημμελήματα και ένα (1) κακούργημα. Μόνη μαρτυρία, η κατάθεση ενός αστυνομικού.
«Μαρτυρίες καρμπόν από ΜΑΤατζήδες », θα γράψει γενικά η Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία σε άρθρο της, τρεις μέρες αργότερα στις 18/1/2009. Αναφέρει χαρακτηριστικά.
« Συλλήψεις στο σωρό έκανε η ΕΛ.ΑΣ, ενώ δεκάδες συλληφθέντες παραπέμπονται με μόνο στοιχείο έ ω λ ε ς κ α τ α θ έ σ ε ι ς α σ τ υ ν ο μ ι κ ώ ν. Ωστόσο τις περισσότερες φορές οι κατηγορίες της ΕΛ.ΑΣ καταρρέουν. Οι μαρτυρίες των αστυνομικών αποδεικνύονται δ ι κ α σ τ ι κ ά α ν α ξ ι ό π ι σ τ ε ς ».
Το αποτέλεσμα όμως είναι ότι οι προφυλακίσεις συνεχίζονται και τα παιδιά παραμένουν φυλακισμένα.
Ο γιος μου αρνείται επίμονα τις κατηγορίες. Αρνείται τα πάντα, όπως και την υποτιθέμενη «επ’ αυτοφώρω σύλληψη του ». Απλά γιατί είχε μεταφέρει έναν συνάδελφό του στο σπίτι του στην περιοχή μετά τη δουλειά και δεν έχει καμιά σχέση με το γεγονός.
Παρ’ όλα αυτά όμως κρίνεται προφυλακιστέος.
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας με το που ακούν την απόφαση αυτή πανηγυρίζουν μπροστά του, μπροστά μας. Πέτυχαν αυτό που ήθελαν. Την προφυλάκιση του.
Ο γιος μου οδηγείται με συνοπτικές διαδικασίες την ίδια μέρα στις φυλακές της Άμφισσας. Η οδύσσεια του γιου μου συνεχίζεται.
Σε μένα, στην οικογένεια μου, μένει Ο ΤΡΟΜΟΣ, Ο ΘΥΜΟΣ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ, Η ΝΤΡΟΠΗ…
Όχι για τον γιο μου. Α Ν Τ Ι Θ Ε Τ Α.
* Για τις διωκτικές μας αρχές.
* Για την κοινωνία μας που επιτρέπει να συμβαίνουν όλα αυτά με την απάθεια, την αδράνεια που τα αντιμετωπίζει.
* Για όλους τους γονείς που τα βλέπουμε, που τα παρακολουθούμε, που τα ζούμε και παρ’ όλα αυτά μας δέρνει η «απάθεια του καναπέ».
* Για όλους εμάς, τη γενιά μας, τους «βολεμένους της καθημερινότητας ».
* Για μένα που επέλεξα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθώ όλα αυτά και να τα σχολιάζω από μακριά και αφ’ υψηλού.
* Για μένα που από τα δεκαοκτώ μου χρόνια φοιτητής, επέλεξα, εντάχθηκα, αγωνίστηκα, με όλες μου τις δυνάμεις σε έναν πολιτικό χώρο, ο οποίος πρότεινε, ψήφισε και πρώτος εφάρμοσε τον αντιτρομοκρατικό νόμο (τρομονόμο), όχι για τους πραγματικούς τρομοκράτες, αλλά για τους νέους, τους μαθητές, τους φοιτητές, τα παιδιά μας, για όλα τα παιδιά. Που ακόμα και σήμερα, διστάζει πολιτικά να αναγνωρίσει ότι έκανε λάθος.
* Για τα μέσα ενημέρωσης που σε μια σύμπλευση με την κυβερνητική αντίληψη, βλέπουν στην καθημερινότητα μόνο «κουκουλοφόρους», «ταραξίες», «κατεστραμμένες περιουσίες».
* Για την σημερινή πολιτεία που δεν «ακούει», αγανακτεί και αντιδρά παράνομα, βάρβαρα, επειδή υπάρχουν μερικά ζωντανά κύτταρα στην κοινωνία μας, που δεν συμβιβάζονται, διαμαρτύρονται με όλη αυτή την οργανωμένη κρατική ασχήμια.
Από την άλλη μεριά, νιώθω περήφανος για τον γιο μου που είναι σήμερα προφυλακισμένος με ένα ψεύτικο, στημένο, φτιαγμένο στα μέτρα των διωκτικών αρχών κατηγορητήριο.
Γ Ι Α Τ Ι ?
* Γιατί απλά διαμαρτύρεται.
* Γιατί νοιάζεται.
* Γιατί έχει άποψη, την οποία και κοινοποιεί.
* Γιατί διεκδικεί την δική του καθημερινότητα.
* Γιατί δεν συμβιβάζεται με τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας.
* Γιατί βιώνει όπως όλοι μας, την οικονομική κρίση σε συνθήκες αστυνομικής, πολιτικής, οικονομικής και θρησκευτικής διαφθοράς και απορρίπτει όπως οι περισσότεροι νέοι τον «εφιάλτη του φρικτού μέλλοντος».
* Γιατί απλά είναι Α ν α ρ χ ι κ ό ς και θέλουν να πλήξουν τον ιδεολογικό και πολιτικό του χώρο.
Ότι δεν πέτυχε η αστυνομία με την ενεργοποίηση του καθεστώτος ομηρίας που βρισκόταν για ένα (1) χρόνο ο γιος μου, μαζί με άλλους δύο φίλους του, μετά το απίστευτο διογκωμένο κατηγορητήριο που έστησαν και τότε οι διωκτικές αρχές, επεδίωξαν και το κατάφεραν τώρα, στέλνοντας τον στην φυλακή. Έτσι εκδικητικά. Γι αυτό και πανηγυρίζουν.
Η χώρα μας μαστίζεται καθημερινά από κάθε είδους σκάνδαλα και είναι όλοι τους σήμερα ελεύθεροι. Άλλοι φορτωμένοι με ένα σωρό σκάνδαλα στην πλάτη τους, αρνούνται ακόμα και να παρουσιαστούν στην δικαιοσύνη για να απολογηθούν, προκαλώντας έτσι την κοινωνία μας. Όμως δεν τους αγγίζει, δεν τους πειράζει κανείς.
Τους προφυλάσσει το ίδιο το σύστημα.
Δυστυχώς η ασφάλεια, οι διωκτικές αρχές, στην προσπάθεια τους να κάνουν τους πολίτες κάθε πόλης να νοιώθουν ασφαλείς, κατασκευάζουν ενόχους, στερώντας σήμερα από μένα, από την γυναίκα μου και από πολλούς άλλους γονείς τα παιδιά μας.
Φ Τ Α Ν Ε Ι Π Ι Α!
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΟ ΜΑΣ!
Νικόλαος Νικολάου, Κοζάνη
Πέμπτη 9 Απριλίου 2009
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ στον απόηχο της απεργίας
Μυτιλήνη 03/04/2009
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Λέσβου (Σ.Ε.Μ.Μ.Ε.Λ.) χαιρετίζει την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στο έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο της Μυτιλήνης στην απεργία της Πέμπτης 2 Απρίλιου. Η μαζική αυτή συμμετοχή είχε σαν αποτέλεσμα να μην εκδοθεί καμία εφημερίδα και να μην πραγματοποιηθεί κανένα ζωντανό τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό πρόγραμμα.
Μόνη παραφωνία απετέλεσε η έκδοση της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ιδιοκτησίας του κ. Δημήτρη Κίνδερλη. Η στάση αυτή του εκδότη με την πίεση που άσκησε στους εργαζόμενους να δουλέψουν την μέρα της απεργίας συνιστά ευθεία επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος . Επίσης συνιστά έκφραση περιφρόνησης των συλλογικών αποφάσεων αλλά και των δημοκρατικών αρχών.
Ακόμα ο εκδότης του ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα την Πέμπτη 2 Απριλίου έφθασε στο σημείο να κατηγορεί το Σωματείο ότι τον προειδοποίησε μία μέρα πρίν. Άκουσον άκουσον όταν η ημερομηνία της απεργίας είναι γνωστή εδώ και τουλάχιστον 3 εβδομάδες και το εξώδικο με την αναγγελία της απεργίας προς τις εργοδοτικές οργανώσεις του Τύπου έχει επιδοθεί 7 μέρες πριν την απεργία. Αν νομίζει ο εκδότης ότι μ αυτές τις ανοησίες θα πείσει για την στάση του είναι γελασμένος.
Ο εκδότης αυτός είναι έκθετος όχι μόνο έναντι του κόσμου της ενημέρωσης αλλά και έκθετος έναντι της κοινής γνώμης, την νοημοσύνη της οποίας φαίνεται ότι υποτιμά.
Το Δ.Σ. του Σωματείου καταγγέλλει αυτή την στάση του εκδότη κ. Κίνδερλη στο Λεσβιακό λαό και καλεί τα πρωτοβάθμια Σωματεία του νησιού αλλά και το Εργατικό Κέντρο να καταδικάσουν απερίφραστα την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία.
Το Σ.Ε.Μ.Μ.Ε.Λ. θα προβεί σε όλες τις νόμιμες ενέργειες για την υπεράσπιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της απεργίας.
Επίσης καλούμε και δημόσια τις ελεγκτικές υπηρεσίες του ΙΚΑ και της Επιθεώρησης Εργασίας να προβούν σε άμεσους και εξονυχιστικούς ελέγχους στην συγκεκριμένη επιχείρηση. Δεδομένου ότι στο πρόσφατο παρελθόν σε έλεγχο ο συγκεκριμένος εκδότης είχε βρεθεί να έχει ανασφάλιστους εργαζόμενους.
Η παρούσα καταγγελία να αποσταλεί στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών, στις Ενώσεις Συντακτών της χώρας, στην Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, στο Παλλεσβιακό Εργατουπαλληλικό Κέντρο και στη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Σωματείου Εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Λέσβου (Σ.Ε.Μ.Μ.Ε.Λ.) χαιρετίζει την καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στο έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο της Μυτιλήνης στην απεργία της Πέμπτης 2 Απρίλιου. Η μαζική αυτή συμμετοχή είχε σαν αποτέλεσμα να μην εκδοθεί καμία εφημερίδα και να μην πραγματοποιηθεί κανένα ζωντανό τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό πρόγραμμα.
Μόνη παραφωνία απετέλεσε η έκδοση της εφημερίδας ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ιδιοκτησίας του κ. Δημήτρη Κίνδερλη. Η στάση αυτή του εκδότη με την πίεση που άσκησε στους εργαζόμενους να δουλέψουν την μέρα της απεργίας συνιστά ευθεία επίθεση εναντίον των δικαιωμάτων των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος . Επίσης συνιστά έκφραση περιφρόνησης των συλλογικών αποφάσεων αλλά και των δημοκρατικών αρχών.
Ακόμα ο εκδότης του ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ με πρωτοσέλιδο δημοσίευμα την Πέμπτη 2 Απριλίου έφθασε στο σημείο να κατηγορεί το Σωματείο ότι τον προειδοποίησε μία μέρα πρίν. Άκουσον άκουσον όταν η ημερομηνία της απεργίας είναι γνωστή εδώ και τουλάχιστον 3 εβδομάδες και το εξώδικο με την αναγγελία της απεργίας προς τις εργοδοτικές οργανώσεις του Τύπου έχει επιδοθεί 7 μέρες πριν την απεργία. Αν νομίζει ο εκδότης ότι μ αυτές τις ανοησίες θα πείσει για την στάση του είναι γελασμένος.
Ο εκδότης αυτός είναι έκθετος όχι μόνο έναντι του κόσμου της ενημέρωσης αλλά και έκθετος έναντι της κοινής γνώμης, την νοημοσύνη της οποίας φαίνεται ότι υποτιμά.
Το Δ.Σ. του Σωματείου καταγγέλλει αυτή την στάση του εκδότη κ. Κίνδερλη στο Λεσβιακό λαό και καλεί τα πρωτοβάθμια Σωματεία του νησιού αλλά και το Εργατικό Κέντρο να καταδικάσουν απερίφραστα την εργοδοτική τρομοκρατία και ασυδοσία.
Το Σ.Ε.Μ.Μ.Ε.Λ. θα προβεί σε όλες τις νόμιμες ενέργειες για την υπεράσπιση του συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος της απεργίας.
Επίσης καλούμε και δημόσια τις ελεγκτικές υπηρεσίες του ΙΚΑ και της Επιθεώρησης Εργασίας να προβούν σε άμεσους και εξονυχιστικούς ελέγχους στην συγκεκριμένη επιχείρηση. Δεδομένου ότι στο πρόσφατο παρελθόν σε έλεγχο ο συγκεκριμένος εκδότης είχε βρεθεί να έχει ανασφάλιστους εργαζόμενους.
Η παρούσα καταγγελία να αποσταλεί στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών, στις Ενώσεις Συντακτών της χώρας, στην Ομοσπονδία Μισθωτών Τύπου και Βιομηχανίας Χάρτου, στο Παλλεσβιακό Εργατουπαλληλικό Κέντρο και στη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Ελλάδας.
Πέμπτη 2 Απριλίου 2009
.jpg)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
