Τετάρτη 31 Δεκεμβρίου 2008

Καλό κι επαναστατικό 2009

Σήμερα, 31 Δεκέμβρη 2008, τελευταία μέρα του εξεγερμένου Δεκέμβρη που ζήσαμε στους δρόμους, μετά από πρωτοβουλία ορισμένων από τους συμμετέχοντες στην Ανοιχτή Συνέλευση μαθητών - φοιτητών - εργαζομένων - ανέργων Μυτιλήνης, έγινε παρέμβαση στην Ερμού με μοίρασμα 1200 κειμένων σχετικά με τη δολοφονική επίθεση στην Κωνσταντίνα Κούνεβα από την εργοδοτική τρομοκρατία με βιτριόλι. Για άλλη μια φορά συναντήσαμε πολύ θετική ανταπόκριση από τον κόσμο που, χάρη στο θάψιμο του ζητήματος από τα ΜΜΕ, δε γνώριζε σχεδόν τίποτα.

-+-+-+

Στο συγκεκριμένο post έγινε edit. Ταυτόχρονα υπάρχει και απόσυρση των σχολίων και του chatbox. Όλα τα διαγραμμένα κείμενα είναι στη διάθεση της συνέλευσης.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ

Σήμερα 27/12 καταλάβαμε τα κεντρικά γραφεία του ΗΣΑΠ σαν μια πρώτη απάντηση απέναντι στην δολοφονική επίθεση που δέχτηκε με βιτριόλι στο πρόσωπο η Κωνσταντίνα Κούνεβα στις 23/12/2008 ενώ γύριζε από την δουλειά της.

Η Κωνσταντίνα νοσηλεύεται σε κρίσιμη κατάσταση στην εντατική του Ευαγγελισμού με σοβαρά προβλήματα στην όραση και το αναπνευστικό.

Ποια είναι η Κωνσταντίνα; Και γιατί χτυπήθηκε;

Η Κωνσταντίνα είναι μία από τις εκατοντάδες μετανάστριες εργάτριες που εργάζεται χρόνια σαν καθαρίστρια σε καθεστώς υπενοικίασης. Είναι γενική γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστών-στριών και Οικιακού Προσωπικού, μάχιμη συνδικαλίστρια, γνωστή για τη στάση της σε πολλά αφεντικά. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα είχε έρθει σε κόντρα με ην εργοδοσία «ΟΙΚΟΜΕΤ» διεκδικώντας ολόκληρο το δώρο των Χριστουγέννων γι’ αυτήν και τις συναδέλφισσές της και καταγγέλοντας τις παρανομίες στη μισθοδοσία. Έχει προηγηθεί η εκδικητική απόλυση της μητέρας της από την ίδια εταιρεία, δυσμενής μετάθεση της ίδιας στο Μαρούσι ενώ εκκρεμεί τριμερής συνάντηση στην Επιθεώρηση Εργασίας στις 5/1/09 ύστερα από καταγγελία της. Πράγματα καθόλου άγνωστα στο χώρο των εταιρειών καθαριότητας και υπενοικίασης εργαζομένων. Ίσα – ίσα.

Οι καθυστερημένες συμβάσεις, τα κλεμμένα μεροκάματα, οι κλεμμένες υπερωρίες, η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά που υπογράφουν οι εργαζόμενοι και σ’ αυτά που πραγματικά παίρνουν, η επιλογή σχεδόν αποκλειστικά μεταναστριών και μεταναστών με πράσινη κάρτα ώστε να βρίσκονται σε καθεστώς ομηρίας, η μη καταβολή εισφορών στο ΙΚΑ, πάντα με την κάλυψη του δημοσίου και των μιζαδόρων στελεχών του, που γνωρίζουν, υποθάλπουν και ενισχύουν τις μεσαιωνικές σχέσεις εργασίας, συνθέτουν τον κανόνα στους εργολάβους καθαριότητας.

Ειδικά στην «ΟΙΚΟΜΕΤ», μια πανελλαδική εταιρεία καθαρισμού και υπενοικίασης εργατών, ιδιοκτησίας Νικήτα Οικονομάκη, στελέχους του ΠΑΣΟΚ, που απασχολεί «επίσημα» 800 εργαζόμενους (οι ίδιοι οι εργαζόμενοι μιλούν τουλάχιστον για διπλάσιους ενώ τα τελευταία 3 χρόνια έχουν περάσει πάνω από 3000), η εργοδοτική παρανομία αποτελεί καθημερινότητα. Συγκεκριμένα, οι εργαζόμενοι υποχρεώνονται να υπογράφουν λευκές συμβάσεις, οι οποίες δεν φτάνουν ποτέ στα χέρια τους. Δουλεύουν 6 ώρες και πληρώνονται για 4,5 (μισθός και ένσημα) για να μην ξεπερνούν τις 30 ώρες ώστε να γλιτώνει το αφεντικό την ένταξή τους στα βαρέα. Τρομοκρατούνται, μετατίθενται δυσμενώς, απολύονται και εκβιάζονται με οικειοθελή αποχώρηση (εργαζόμενη απειλήθηκε από την εργοδοσία, κρατούμενη για 4 ώρες σε χώρο της εταιρείας μέχρι να υπογράψει την παραίτησή της). Το αφεντικό στήνει εργοδοτικό σωματείο για να χειραγωγήσει τους εργαζόμενους ενώ απολύει και προσλαμβάνει κατά βούληση μη αφήνοντας κανένα περιθώριο εργασιακής επικοινωνίας και συλλογικής δράσης.

Τι σχέση έχει όμως η ΟΙΚΟΜΕΤ με τον ΗΣΑΠ;

Η ΟΙΚΟΜΕΤ έχει αναλάβει εργολαβικά την καθαριότητα του ΗΣΑΠ (αλλά και άλλων δημόσιων οργανισμών και επιχειρήσεων) επειδή μπορεί και «προσφέρει» το φτηνότερο πακέτο με τους μέγιστους όρους εκμετάλλευσης και υποτίμησης της εργασίας. Ένα τέτοιο καθεστώς «προσφοράς και ζήτησης» έχει οργανωθεί βάσει δημόσιων οργανισμών ένας από τους οποίους είναι και ο ΗΣΑΠ. Ο ΗΣΑΠ είναι συνένοχος στη διατήρηση αυτού του καθεστώτος άγριας εκμετάλλευσης παρά τις επανειλημμένες καταγγελίες που είχαν γίνει από την πλευρά του σωματείου.

Η δολοφονική επίθεση ενάντια στη συναδέλφισσά μας είχε χαρακτήρα εκδίκησης και παραδειγματισμού.

Ο στόχος δεν ήταν τυχαίος: Γυναίκα, μετανάστρια, μάχιμη συνδικαλίστρια, μητέρα ανήλικου παιδιού, όσο πιο ευάλωτη στα μάτια των αφεντικών.

Ο τρόπος δεν ήταν τυχαίος
: Έρχεται από «σκοτεινές» εποχές και με σκοπό να σημαδέψει, να παραδειγματίσει και να τρομοκρατήσει.

Ο χρόνος δεν ήταν τυχαίος: Τη στιγμή που ΜΜΕ, κόμματα, εκκλησία, επιχειρηματίες και εργατοπατέρες προσπαθούν να λοιδορήσουν το κίνημα της κοινωνικής έκρηξης, που η εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου μετασκευάζεται σε εξοστρακισμό, η επίθεση στην Κωνσταντίνα περνάει στα ψιλά.
Η εργοδοτική δολοφονική επίθεση ήταν προσεκτικά μελετημένη.

Η Κωνσταντίνα ήταν μία από εμάς. Ο αγώνας της για ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ είναι και ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΑΓΩΝΑΣ.

Η επίθεση στην Κωνσταντίνα μας σημάδεψε όλους: Στη μνήμη μας, από τα ρατσιστικά πογκρόμ, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις επιθέσεις παρακρατικών, τα εργατικά ατυχήματα, τις κρατικές δολοφονίες, τις εργασιακές συνθήκες γαλέρας, τις διώξεις, τις απολύσεις και την τρομοκρατία δείχνοντας το μακρύ δρόμο του κοινωνικού και ταξικού αγώνα.

Στην καρδιά μας που πλημμυρίζει από θλίψη και οργή και μας αφήνει μια φράση μόνο:

ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ
Η ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

 
Καλούμε σε ανοιχτή συνέλευση στο κατειλημμένο κτίριο του ΗΣΑΠ σήμερα Σάββατο 8 μ.μ.
 
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ


Ενημέρωση για οικονομική ενίσχυση της κοπέλλας εδώ.
Διαδώστε το γιατί θα χρειαστεί εγχειρήσεις και θεραπείες.
Μαζεύτε λεφτά ανά πόλη και βάλτε όλα μαζί στο λογαριασμό
5012 019021 277 Τράπεζα Πειραιώς
DECHEVA ELENA KUEVA KOSTADINKA NIKOLOVA

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

Καλά Χριστούγεννα! (που λένε)

Αυτόν τον Δεκέμβρη, ο άνεμος της εξέγερσης επανεμφανίστηκε στις πόλεις. Η χαρμόσυνη, εορταστική ατμόσφαιρα πυρπολήθηκε μαζί με το χριστουγεννιάτικο πλαστικό δέντρο στην πλατεία Συντάγματος. Στους δρόμους συναντήσαμε μαθητές, φοιτητές, νέους (κυρίως, αλλά όχι μόνο) εργαζόμενους, άνεργους. Αρκετοί από αυτούς (κυρίως στην Αθήνα) ήταν μετανάστες, οι οποίοι σήκωσαν κεφάλι μετά από δύο σχεδόν δεκαετίες σιωπηλής υπομονής της άγριας εκμετάλλευσης. Μάθαμε για φυλακισμένους που απείχαν από το συσσίτιο για ένα 24ωρο, δείχνοντας την υποστήριξή τους στους εξεγερμένους των πόλεων. Ο δρόμος αναίρεσε πρακτικά όλες τις διαχωρισμένες μας ταυτότητες. Μας έσμιξε σε ένα πλήθος που επιτίθεται στους νόμιμους δολοφόνους που βρίσκονται στα αστυνομικά τμήματα, στους νόμιμους ληστές που βρίσκονται στις τράπεζες, που συγκρούεται με την αστυνομία, απελευθερώνει (έστω προσωρινά) δημόσια κτίρια στα κέντρα των πόλεων και τις συνοικίες, πραγματοποιεί λαϊκές συνελεύσεις και διαδηλώσεις σε γειτονιές, καταλαμβάνει ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς για να εκπέμψει αδιαμεσολάβητα τα μηνύματά του, βάζει τις φωνές και πετάει γλάστρες απ’ τα μπαλκόνια του στους ρομποτοειδείς ένστολους φύλακες του καθεστώτος, οργανώνεται μέσα απ’ τα σωματεία του και καταλαμβάνει το «μέγαρο» των γραφειοκρατών εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ… Αυτό το ανομοιογενές πλήθος απέκτησε ομοιογένεια στην ανταρσία ενάντια στην καθημερινή βία της κυριαρχίας του εμπορεύματος, στη βίαιη εκδήλωση της θέλησής του για αληθινή ζωή. Η ταχύτητα με την οποία ταξίδεψε αυτή η εξέγερση στην Ελλάδα ακολουθήθηκε από ένα μεγάλο κύμα αλληλεγγύης και συγκρούσεων σε όλα τα αστικά κέντρα της Ευρώπης αλλά και σε πολλές πόλεις σε όλο τον κόσμο, απ’ τη Χιλή ως την Κορέα κι απ’ το Σαν Φρανσίσκο ως τη Σμύρνη.

Φαίνεται τελικά πως κάτι σημαντικό ζήσαμε αυτές τις μέρες. Και πως θα πρέπει να περιμένουμε αντίστοιχες καταστάσεις στο σύντομο μέλλον. Η δικιά μας αφορμή ήταν η εκτέλεση του 15χρονου μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλου από Ειδικό Φρουρό. Οι αιτίες πολλές και διαφορετικές για τον καθένα και την καθεμιά. Κοινή τους συνισταμένη η οργή μας για την άθλια καθημερινότητα που βιώνουμε. Για το ότι δουλεύουμε όλο και περισσότερο ενώ οι μισθοί μας μειώνονται, για την ανεργία και τις ολοένα και αυξανόμενες απολύσεις, για τα ελαστικά ωράρια και την εντεινόμενη επισφάλεια στην αγορά εργασίας, για την επίθεση στις ασφαλιστικές μας κατακτήσεις, για την εντατικοποίηση της μαθητικής ζωής, για το νόμο-πλαίσιο στα πανεπιστήμια, για τη λεηλασία της φύσης και την υποβάθμιση του περιβάλλοντος στις πόλεις, για τη στυγνή βία προς τους μετανάστες και τον εγκλεισμό τους σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, για την αλαζονεία των αφεντικών που ακόμα και τώρα συνεχίζουν να επιδεικνύουν τον -κλεμμένο από εμάς- πλούτο τους στα τουριστικά θέρετρα της χώρας, για τον ίδιο τον εκβιασμό της μισθωτής σκλαβιάς, για τα ψέματα και το φόβο που σκορπάν οι επαγγελματίες της χειραγώγησης δημοσιογράφοι, για την υποκουλτούρα του καναπέ και της ιδιώτευσης που πλασάρουν πρωί-βράδυ οι τηλεοράσεις, για τους δικαστές που τα παίρνουν, για τα δάνεια που μας πνίγουν, για τις κατασχέσεις σπιτιών, για τους παπάδες, τους καλόγερους, τα «πνευματικά τους παιδιά» και τις μπίζνες τους, για τόσα και τόσα, ο κατάλογος δεν τελειώνει.

Όπως δεν τέλειωσε κι αυτός ο «Δεκέμβρης» κι ας πλάκωσε το «πνεύμα των χριστουγέννων» με τα εορτοδάνεια και τον εκβιαστικό καταναλωτικό παροξυσμό του. Για εμάς είναι αδιανόητο να αφήσουμε στην τύχη τους εκατοντάδες συλληφθέντες παριστάνοντας ότι «δεν συμβαίνει τίποτα». Για εμάς η αλληλεγγύη σε κάθε διωκόμενο αυτής της εξέγερσης είναι αυτονόητη, η απαίτηση για απελευθέρωση όλων ανεξαιρέτως των συλληφθέντων, ελλήνων και μεταναστών, μαθητών και εργαζόμενων, είναι επιβεβλημένη. Οι συλληφθέντες είναι οι αιχμάλωτοι ενός κοινωνικού αγώνα που ξεκίνησε από την εν ψυχρώ δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή και την εναντίωση στην αστυνομική βία και γρήγορα εξελίχθηκε σε μια γενικευμένη κοινωνική σύγκρουση η οποία άνοιξε όλη την βεντάλια των κοινωνικών ζητημάτων. Μέσα στο πλαίσιο του κοινού μας αγώνα οι συλληφθέντες είναι ένα κομμάτι από εμάς.

Συλλήψεις μέχρι 21/12: 246 – Προφυλακίσεις: 66 (αρκετοί, ανάμεσά τους και ανήλικοι, διώκονται με τρομονόμο!!) σε ΑΘΗΝΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, ΚΟΖΑΝΗ, ΠΤΟΛΕΜΑΪΔΑ, ΛΑΡΙΣΑ, ΠΑΤΡΑ, ΧΑΝΙΑ, ΗΡΑΚΛΕΙΟ, ΒΟΛΟ,
ΡΕΘΥΜΝΟ, ΚΑΒΑΛΑ, ΚΑΣΤΟΡΙΑ, ΖΑΚΥΝΘΟ, ΡΟΔΟ…

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ… ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ!

Εξεγερμένα - Τεύχος 0



Περιοδική έκδοση Πρωτοβουλίας της Ανοιχτής Συνέλευσης φοιτητών, μαθητών, εργαζόμενων & ανέργων Μυτιλήνης

Κατεβάστε το δοκιμαστικό τεύχος 0

Αυτή η έκδοση αποτελεί μια απόπειρα που προέκυψε από κόσμο που βρέθηκε κατά τη διάρκεια των Δεκεμβριανών του 2008 στους δρόμους και στις συνελεύσεις της Μυτιλήνης.

Κίνητρό μας η ανάδειξη καθημερινών και όχι μόνο γεγονότων που θεωρούμε σημαντικά για τον αγώνα που τώρα αρχίζει, σε κόσμο που μέσα από τη στάση του κατά τη διάρκεια της εξέγερσης έδειξε ότι περιμένει κάτι που ξεπερνά την υπάρχουσα κανονικότητα και αντιλαμβάνεται πως η ζωή του πρέπει να αλλάξει ριζικά.

Επειδή ο τομέας της πληροφόρησης είναι πολύ σημαντικός για να τον αφήνουμε στα καθεστωτικά ΜΜΕ, έχοντας υποσχεθεί να διαθέσουμε όλες μας τις δυνάμεις στο γκρέμισμα του παλιού κόσμου και στην ανάδυση της νέας αταξικής κοινωνίας, ξεκινάμε και την περιοδική αυτή έκδοση δρόμου.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ!

Ήρθε σε mail

Παρακαλώ να δημοσιεύσετε την παρακάτω άποψη στο χώρο της ανοικτής συνέλευσης καθώς και σε όλα τα μέλη της Πανεπιστημιακής κοινότητας (Global list)


Οι τακτικές και τα εγκλήματα των δυνάμεων της ανωμαλίας

Χαίρομαι που υπάρχει αυτό το βήμα της ανοικτής συνέλευσης και θα ήθελα σαν απλός πολίτης να εκφράσω κάποιες απόψεις που βασίζονται στην κοινή λογική. Ας γίνει μια απλή προσπάθεια να ερευνηθεί ο τρόπος που ενεργούν οι δυνάμεις της ανωμαλίας που ακόμα και χαοτικός να είναι ο τρόπος αυτός μπορούμε να τον μελετήσουμε και να βγάλουμε συμπεράσματα βασισμένοι σε αδιαμφισβήτητα ιστορικά δεδομένα. Ουσιαστικά για τις δυνάμεις της ανωμαλίας, η όλη κατάσταση του Δεκέμβρη 2008 έχει κάποιους στόχους και ένας ξεκάθαρος τέτοιος στόχος είναι το κλείσιμο του σχολείου ιδιαίτερα σε επίπεδο δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Το κλείσιμο όμως του σχολείου είναι έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και ιδιαίτερα οι ηθικοί αυτουργοί αυτού του εγκλήματος πρέπει να εντοπισθούν και να ερευνηθεί η σκοπιμότητα για την οποία σχεδιάζουν και εκτελούν το κλείσιμο του σχολείου. Ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή όταν βασίζεται στο κλείσιμο του σχολείου μοιάζει σαν να προσπαθεί κανείς να θεραπεύσει την αίσθηση της όρασης με το εντελώς αντίθετο δηλαδή την τύφλα. Υπόψη ότι το κλείσιμο του σχολείου ουσιαστικά απαξιώνει το δημόσιο σχολείο και τη δημόσια δωρεάν παιδεία. Από το άλλο μέρος ιδιαίτερα τα μέλη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης θα πρέπει να διεξάγουν ένα διαρκή αγώνα για μια καλύτερη ζωή η δύναμη του οποίου θα είναι ισχυρή μόνο όταν βασίζεται στον ορθό λόγο. Η εγκατάλειψη του ορθού λόγου και η υιοθέτηση τακτικών αγώνα που ακολουθούν οι «μάζες» υποβαθμίζει την ποιότητα των μελών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης καθώς και την ποιότητα αυτού του είδους του αγώνα. Από το άλλο μέρος επειδή οι δυνάμεις της ανωμαλίας ελέγχουν εύκολα τα ηγετικά στελέχη των μαζικών κινημάτων, ουσιαστικά οι «μαζικοί αγώνες» και τα «μαζικά κινήματα» τις περισσότερες φορές ιδιαίτερα σε κρίσιμες περιπτώσεις εξυπηρετούν άθελα τους τις δυνάμεις της ανωμαλίας. Αν π. χ., αναλύσουμε τα ιστορικά δεδομένα της περιόδου 1944-1974 και υποθέσουμε ότι στόχος των δυνάμεων της ανωμαλίας είναι 200000 πρόσφυγες, 1619 αγνοούμενοι και 9000 νεκροί (6000 έλληνες και 3000 τούρκοι) στην Κύπρο, θα δούμε ότι χωρίς τον έλεγχο της ηγεσίας των μαζικών κινημάτων δεν θα μπορούσαν να πετύχουν το στόχο τους. Το δεύτερο αντάρτικο για παράδειγμα, ήταν το άλλοθι για να διώκονται οι προοδευτικοί άνθρωποι τη δεκαετία του 50 και 60, ήταν το άλλοθι για τη δράση του τότε παρακράτους και ήταν το άλλοθι για την έλευση της χούντας. Οι δυνάμεις της ανωμαλίας από το άλλο μέρος εκμεταλλεύονται την ψυχολογία της «μάζας» η οποία φροντίζουν να έχει τέτοια παιδεία ώστε να εξοργίζεται εύκολα και να μην μπορεί να ισορροπήσει με τη λογική την επιθυμία και το θυμό. Τη δεκαετία του 60 για παράδειγμα, η «μάζα» (και εγώ προσωπικά μαζί της) είχαμε κατέβει στο πεζοδρόμιο για να προασπίσουμε τις συνταγματικές ελευθερίες (114) και οι δυνάμεις της ανωμαλίας το εκμεταλλεύθηκαν αυτό για να δώσουν ακόμα ένα άλλοθι για την έλευση της χούντας. Αν οι «ηγέτες» των μαζών τότε φρόντιζαν να ορθώσουν ισχυρό λόγο απέναντι στη συνταγματική ανωμαλία και αν οι «μάζες» είχαν την παιδεία να ισορροπήσουν με τη λογική το θυμό τους και να μην κατέβουν στο πεζοδρόμιο, ενδεχομένως η χούντα να μην είχε λόγο έλευσης γιατί το άλλοθι από το δεύτερο αντάρτικο είχε εξασθενήσει. Παρόμοια εκμεταλλεύθηκαν οι δυνάμεις της ανωμαλίας τα γεγονότα του πολυτεχνείου το 1973. Προσωπικά έχοντας βιώσει τα γεγονότα της δεκαετίας του 60 και την διατύπωση της οργής της «μάζας» με συγκεντρώσεις και πορείες και την εκμετάλλευση της οργής αυτής από τις δυνάμεις της ανωμαλίας άρχισα να ερευνώ σχετικά με το αποτέλεσμα που θα έχει η εξέγερση του πολυτεχνείου. Οι αναλυτές του σταθμού της Ντόιτσε Βέλε τότε ήταν αποκαλυπτικοί για το τι θα επακολουθούσε συγκεκριμένα έλεγαν «αν η χούντα των συνταγματαρχών είναι περιστέρια, η χούντα του Ιωαννίδη που θα τη διαδεχθεί είναι γεράκια» επίσης οι αναλυτές έκαναν αναφορά για την περίπτωση της Κύπρου. Είναι ευνόητο λοιπόν, ότι οι «μάζες» που συγκεντρώθηκαν στο πολυτεχνείο δεν φρόντισαν να ενημερωθούν για το τι θα επακολουθήσει, η παιδεία τους ήταν τέτοια που η οργή και ο θυμός τους κατά της χούντας δεν επέτρεπε στη λογική τους να κάνουν μια στοιχειώδη έρευνα για το αποτέλεσμα. Υπόψη ότι οι 200000 πρόσφυγες της Κύπρου ακόμη δεν έχουν αποκατασταθεί και κανένας δεν έχει λογοδοτήσει για το πάθημα τους. Κανένας επίσης δεν έχει λογοδοτήσει για τους 1619 αγνοούμενους και 9000 νεκρούς (6000 έλληνες και 3000 τούρκοι) οι περισσότεροι νέοι άνθρωποι. Αυτή τη στιγμή σίγουρα ένας από τους στόχους των δυνάμεων της ανωμαλίας είναι το κλείσιμο του σχολείου το ερώτημα είναι όμως αυτός ο στόχος είναι και ο μοναδικός; Υπάρχουν σήμερα αναλυτές με ελεύθερη σκέψη ώστε να εντοπίσουν και τους υπόλοιπους στόχους; Μπορούν τα μέλη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αυτή τη στιγμή να σταματήσουν να δίνουν άλλοθι στις δυνάμεις της ανωμαλίας να εκτελούν σφαγές και δολοφωνίες; Μπορούν τα μέλη της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να ισορροπήσουν με τη λογική τους την επιθυμία και το θυμό και να ορθώσουν ισχυρό λόγο με ελάχιστη προκατάληψη (μακριά από παρατάξεις και «μαζικά κινήματα») και να κάνουν σωστή ανάλυση και ενημέρωση της κοινής γνώμης για το τι πρόκειται να επακολουθήσει από την ανώμαλη κατάσταση που βιώνουμε τις τελευταίες εβδομάδες; Οι δυνάμεις της ανωμαλίας είναι αδίστακτοι, οι 9000 νεκροί (6000 έλληνες και 3000 τούρκοι) δεν είναι τίποτα για αυτούς και καταφέρνουν να παγιδεύουν τις «μάζες» εξοργίζοντας τες ώστε να μην αντιλαμβάνονται ότι με τα ίδια τους τα χέρια βγάζουν τα ίδια τους τα μάτια, έλεος πια. Να σημειωθεί ότι οι πρόσφυγες, οι νεκροί και οι αγνοούμενοι δεν ήταν οι μοναδικές απώλειες από τα γεγονότα της Κύπρου που έλαβαν χώρα εξαιτίας της χούντας του Ιωαννίδη, μια επίσης σημαντική απώλεια ήταν η ένταση της έχθρας ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία ο απόηχος της οποίας μας επηρεάζει μέχρι σήμερα, με αποτέλεσμα να διαθέτουν και οι δύο χώρες τεράστια κονδύλια για εξοπλισμούς (σε βάρος κοινωνικών προγραμμάτων και της παιδείας) και να δίνουν τη δυνατότητα στις δυνάμεις της ανωμαλίας να εφαρμόζουν την τακτική «διαίρει και βασίλευε».

Μυτιλήνη, 25-12-2008

Καθηγητής Ι. Ν. Χατζόπουλος
Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Περιβάλλοντος

ΑΝΕΞΕΛΕΓΚΤΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ

Η δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 06.12.2008 από τον ειδικό φρουρό έχει πυροδοτήσει αντιδράσεις και κινητοποιήσεις σε όλη τη χώρα. Η βία ενάντια στους νέους, τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους μετανάστες και στον οποιονδήποτε ορθώνει το ανάστημά του απέναντι στην αυθαίρετη επιβολή πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων είναι καθημερινή και συγκαλύπτεται από τις αρχές και τα ΜΜΕ με περίσσο ζήλο.

H εύκολη στοχοποίησή των μεταναστών ως παράνομων και «λαθραίων», η δυσκολία πρόσβασής τους στα θεσμικά δικαιώματα τους, η αδυναμία νομικής τους υποστήριξης, τους κατατάσσουν αβίαστα στην κατηγορία των συνήθων υπόπτων. Άγνωστος είναι ο ακριβής αριθμός των μεταναστών και προσφύγων που έχουν συλληφθεί, κρατούνται διοικητικά και κινδυνεύουν με απέλαση. Τουλάχιστον μέχρι τη Δευτέρα 8/12, πέντε μετανάστες έχουν προφυλακιστεί και παραπέμφθεί με τρομονόμο, καθώς τους βαραίνουν κατηγορίες άσκησης σωματικής βλάβης, σύστασης και συμμετοχής σε εγκληματικές ομάδες και πρόκλησης εκρήξεων. Κανένας φυσικά δεν ανέφερε ότι πολλοί μετανάστες διαδήλωσαν ειρηνικά πλάι στους χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους. «Δεν είμαστε πλιατσικολόγοι και εγκληματίες…Οι μετανάστες έχουν αξιοπρέπεια και δημόσια φωνή» αναγκάζονται να διευκρινίσουν οι ίδιοι με κείμενό που υπογράφουν 15 κοινότητες μεταναστών.
ολόκληρο το κείμενο από prosfigi.blogspot

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

Από τις εκδηλώσεις με τον Φωτόπουλο στην Αθήνα

Ομιλία του Τάκη Φωτόπουλου στον καταληφθέντα Δήμο Χαλανδρίου (19/12/2008)
Η Κρίση και η ανάγκη για ένα νέο κίνημα

Ομιλία του Τάκη Φωτόπουλου στην καταληφθείσα Νομική Σχολή Παν. Αθηνών (21/12/2008)
Η ανάγκη για μια Συνομοσπονδιακή Περιεκτική Δημοκρατία

Ελευθεροτυπία (20 Δεκεμβρίου 2008)
Η κρίση είναι συστημική

Σκέψεις.

Μετράμε ήδη 19 ημέρες μετά την δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.
Όλες αυτές τις ημέρες πλήθος κόσμου βρέθηκε στον δρόμο, άλλοι απλά για να φωνάξουν, άλλοι απλά για να μαζέψουν καμιά ψήφο παραπάνω.
Άλλοι για να συγκρουστούν με ένα σύστημα που κάνει τον άνθρωπο να περπατά σκυφτός, να μην χαμογελάει πια, να φοβάται και τον ίσκιο του.
Η κρατική καταστολή είναι μια ιστορία που κρατάει χρόνια. Οι δολοφονίες από τα όργανα του κράτους δημιουργούν μια μεγάλη λίστα.

Τι είδαμε.

Το πάθος των ανθρώπων να αποτάξουν τα δεσμά απο πάνω τους.
Την ακόμη βιαιότερη καταστολή με ξυλοδαρμούς, κατασκευασμένα κατηγορητήρια, παρακολουθήσεις απο τα "παλικάρια" της Ασφάλειας.
Την προβοκάτσια-σε όλο της το μεγαλείο.
Την αναισθησία των φιλήσυχων πολιτών με αποστομωτικές απαντήσεις τύπου : "Τι ήθελε ο πιτσιρικάς να κατέβει Εξάρχεια" ή "Καλά κάνουν και τους δέρνουν, αυτοί θα κάψουν όλη την Αθήνα"
Την προπαγάνδα των ΜΜΕ. Κρατικών και μη-με τραγικές αναλύσεις της κατάστασης, με ψεύτικες ειδήσεις.
Παπάδες στα πάνελ να ωρύονται για το που θα πάει αυτή η κατάσταση.
Πολιτικούς στα πάνελ να κάνουν το ίδιο.
Φασίστες να δηλώνουν έμποροι και να κυνηγάνε κοσμάκη-και αυτό να παρουσιάζεται ως κάτι φυσικό.
Μεσημεριανές εκπομπές-οι λεγόμενες "Εκπομπές κοινωνικής κριτικής"(sic)-να κάνουν ανάλυση για τα μπλοκ Αναρχικών Αντιεξουσιαστών χωρίζοντας τον κόσμο που ήταν στις διαδηλώσεις σε "μελισάκια"-μπαχαλάκηδες-παλιούς/ψημένους.


Για ακόμα μια φορά είχαν όλοι τους άποψη.
Για ακόμη μια φορά όλοι τους με κάποιο τρόπο γνώριζαν πραγματικά την κατάσταση-είτε "έχω περάσει απο την Αναρχία" είτε "έχω φίλους Αναρχικούς και τα ξέρω απο πρώτο χέρι" είτε γιατί τους ενημέρωσε "ο ανεψιός του μπατζανάκη του τριτοξαδέρφου του περιπτερά της γωνίας" που είναι μέσα στα πράγματα αυτά.
Υπήρχαν βέβαια και οι λιγότερο συντηριτικοί. Αυτοί που καταδίκαζαν την δολοφονία του Γρηγορόπουλου-αλλά δεν πιστεύουν οτι οι μπάτσοι είναι όλοι ίδιοι.

Ξαφνικά χαμηλώσανε και οι φωνές που μιλούσαν πρότερα για εξέγερση. Νέοι χαρακτηρισμοί μπήκαν στο παιχνίδι. Όπως νεολαιίστική αγανάκτηση.
Είδαμε πάλι πιτσιρικάδες να δίνουν λουλούδια σε αυτούς που σε λίγο θα τους ψέκαζαν απλόχερα με καρκίνο, σε αυτούς που σε λίγο θα σήκωναν το γκλομπ(κραδαίνοντας το ανάποδα για καλύτερα αποτελέσματα)και θα βαρούσανε όπου έβρισκαν, ό,τι και αν κινούνταν μπροστά τους.
Είδαμε το καλύτερα φυλασσόμενο (πλαστικό) χριστουγεννιάτικο δέντρο!(Πέρσι αφήσατε τα δάση να καούν για πλάκα/και τώρα φυλάτε το δέντρο του Μαλάκα)

Είδαμε όμως και κόσμο που στελέχωσε καταλήψεις και ανοιχτές συνελεύσεις.
Κόσμο που δεν είχε κατέβει ποτέ στον δρόμο, να μην φοβάται να συγκρουστεί.
Και αυτός ο κόσμος μερικές φορές συγκρούονταν με ακόμα μεγαλύτερο πάθος αποτι άλλοι που τα είχαν ξαναζήσει αυτά.
Έγιναν πολύ καλές κινήσεις Αντι-πληροφόρησης σε ολόκληρη την χώρα με θετική ανταπόκριση.
Στις κουβέντες με τον κόσμο δεν χρειάζονται βαθυστόχαστες αναλύσεις(χωρίς να παραγνωρίζω και την αναγκαιότητα αυτών)είναι απλά τα πράγματα. Βαράς γιατί σε βαράνε. Φωνάζεις γιατί σε φιμώνουν. Ζητάς πίσω την Ζωή σου που δεν την ορίζεις εσύ αλλά αποφασίζουν άλλοι για εσένα. Κανένας δεν έκανε παράπονα για τις σπασμένες Τράπεζες. Κανένας δεν έκανε παράπονα για τις σπασμένες κάμερες. Αντιθέτως έβλεπες ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Φευγαλέο μεν-γιατί ρουφιάνοι σέρνονται παντού-υπήρχε όμως!

Ο κόσμος που συναντιέται σε συνελεύσεις μακριά απο ιεραρχικές δομές, αλληλεπιδρά, συνδιαμορφώνει, κουβεντιάζει είναι η αρχή. Γιατί το "Τίποτα δεν τελείωσε-Όλα τώρα αρχίζουν" είναι μια πραγματικότητα που καλούμαστε να διαχειριστούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Ξεκινάμε να παίρνουμε την Ζωή στα χέρια μας. Και αυτό τρομάζει πολλούς. Ας τους κάνουμε να χεστούν απ τον φόβο λοιπόν! :)

Καλή Αντάμωση

Τετάρτη 24 Δεκεμβρίου 2008

Επιτροπής Κατάληψης Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας: Μια απάντηση στα λεγόμενα του Πρύτανη

Παρακαλείται το Helpdesk όπως προωθήσει το παρόν e-mail σε όλο το Aegean Net
Το μειλ δεν αφορά μόνο τους φοιτητές του Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας.
Παρακάτω παρατίθεται το μειλ που εστάλη στον Πρύτανη Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου.
Και όπως γίνεται κατανοητό δεν έγινε προώθηση αυτού...
______________________________________
Από: Foit.Syll.Tm.Thal.Epistimwn
Αποστολή: Τετάρτη, 17 Δεκεμβρίου 2008 10:48 μμ
Προς:Prytanis
Θέμα: Ενημέρωση Επιτροπής Κατάληψης Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας


Ξεκινώντας την απάντηση αυτή θεωρούμε πως θα πρέπει να αναφερθεί η μη δυνατότητα αποστολής μαζικού e-mail είτε απο το email της επιτροπής κατάληψης Τ.Ε.Θ.(epitroph.katalhpshs@gmail.com) είτε απο αυτό του Συλλόγου Τ.Ε.Θ. (septh@marine.aegean.gr). Έγιναν 2 προσπάθειες (Με θέμα το άνοιγμα του κτηρίου της Διοικησης για την λύση του προβλήματος των μισθοδοσιών καθώς και της παράδοσης Βεβαιώσεων Περάτωσης Σπουδών στους αποφοίτους), και στις 2 η απαντητική αναφορά απο τον server ήταν :

Διακομιστής δημιουργίας: hermes.aegean.gr
global0_1aegean@aegean.gr
#550 5.7.1 RESOLVER.RST.NotAuthorized; not authorized ##
global_list@lesvos.aegean.gr
#550 5.7.1 RESOLVER.RST.NotAuthorized; not authorized ##

και σε αυτό βέβαια θα θέλαμε μια εξήγηση.

Ποιανού προνόμιο είναι η μαζική αποστολή email στους χρήστες του Aegean Net?

Να αναφερθεί εδώ ότι σε παλαιότερες Καταλήψεις της Σχολής η δυνατότητα αυτή υπήρχε.

Περιμένουμε την προώθηση του κειμένου προς όλο το Aegean Net απο εσάς.

“Στη μνήμη του Λευτέρη Παπαγιαννάκη
Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,
Από την Κυριακή 7/12/08, ημέρα που ξεκίνησε η κατάληψη στην Πανεπιστημιακή Μονάδα Μυτιλήνης, ιδιαίτερα δε στο Λόφο, ως σύνολο, σας απέστειλα σειρά ενημερωτικών μηνυμάτων σχετικά με την κατάσταση, τα ιδιαίτερα γνωρίσματά της και τις αρχικές συνέπειες στη λειτουργία του Πανεπιστημίου Αιγαίου.
Διατηρώ στο ακέραιο τα όσα έχω αναφέρει, υπογραμμίζοντας ότι είναι σαφής επιλογή η διατήρηση ήπιας γραφής, όπως είναι σαφής επιλογή η αποφυγή με κάθε τρόπο, δεδομένου του κλίματος, της μεταφοράς εντός του Πανεπιστημίου συνθηκών σύγκρουσης μεταξύ ατόμων ή παρατάξεων. Αν και επιχειρείται από πολλούς, θεωρώ ότι δεν είναι σκόπιμη η αριθμητική επί του πλήθους της κατάληψης (αν είναι δηλαδή 50, 30, 10 ή 1 οι καταληψίες) διότι μια «σπίθα» (π.χ. μία δήλωση, μία «είδηση», κ.ο.κ.) μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα εντάσεις χωρίς αντίκρισμα.”


Η διατήρηση της ήπιας γραφής ήταν το ελάχιστο που θα μπορούσε εν μέσω τέτοιων καταστάσεων να χρησιμοποιήσει ο Πρύτανης.

Γίνεται αναφορά για την “μη μεταφορά εντος του Παν/μιου συνθηκών σύγκρουσης μεταξύ ατόμων ή παρατάξεων”.

Παρατηρήθηκε απο την πλευρά του Πρύτανη μια στάση σιωπής αφού δεν πήρε θέση για τα όσα ειπώθηκαν περί καταστροφών, καμμένων κτηρίων, καμμένων εργαστηρίων, ξυλοδαρμού του φύλακα ακόμα και όταν οι "ειδήσεις" αυτές γράφτηκαν σε εφημερίδες του τοπικού τύπου.

Δυστυχώς κ. Πρύτανη άτομα και παρατάξεις ήταν αυτές που διέδωσαν αρχικά τις φήμες. Ευτυχώς για εμάς γνωρίζουμε καλά ποιοι είναι αυτοί καθώς και τι συμφέροντα εξυπηρετούν με τα λεγόμενα τους, τα οποία μέσω της δικής σας σιωπής βρήκαν πρόσφορο έδαφος εξάπλωσης.

Επίσης η αριθμητική αναφορά είναι λογικό να αποφεύγεται από την στιγμή που και ο ίδιος δεν είχατε εικόνα μιας και δεν εμφανιστήκατε ποτέ στα υπο κατάληψη κτήρια. Η πληροφόρησή σας όσον αφορά τον αριθμό προφανώς και προέρχεται από τους άνωθι αναφερθέντες "καλοθελητές-υπερασπιστές του Πανεπιστημίου Αιγαίου".

Όπως και να 'χει σκοπός της Κατάληψης των κτηρίων δεν ήταν να ταμπουρωθούν μέσα "50, 30, 10 ή 1 άτομο" σε ένα κτήριο αλλά

1. να γίνει ο χώρος αυτός χώρος αντιπληροφόρησης, ενημέρωσης μακριά από την "ενημέρωση" που παρείχαν ΜΜΕ ή άτομα και παρατάξεις.

2.να γίνει ο χώρος αυτός χώρος ζύμωσης, αλληλεπίδρασης ανθρώπων και των σκέψεων αυτών, μακριά από θεσμικές διαδικασίες (βλ. Γενικές Συνελεύσεις) που πλέον έχουν χάσει κάθε ουσία αφού ο κάθε κομματικός μηχανισμός τις έχει μετατρέψει σε ένα ακαδημαϊκό Fame Story με μόνη αντιπαράθεση όχι αυτή των προτάσεων αλλά αυτή των πιο δυνατών χειροκροτημάτων.

3.να βρεθεί ο χρόνος από τους ανθρώπους του Πανεπιστημίου γενικά (όχι μόνο φοιτητές) να συμμετέχουν στις δράσεις και συζητήσεις των κοινωνικών τεκτενομένων - δίνοντας έτσι την δυνατότητα ουσιαστικής συνδιαμόρφωσης των απόψεων και των πρακτικών μακριά από θεσμικές αγκυλώσεις που αφήνουν τις ατομικές απόψεις εκτός.

“Παρά τα όσα λέγονται ευρέως και δημοσίως τις τελευταίες ημέρες περί «άνευρων» πρυτάνεων και την πιεστική πρόσκληση να «αναλάβουν τις ευθύνες» τους – διάβαζε, εφαρμόστε δυναμικά το Νόμο -, η θέση μου είναι η εξής:
1.αυτονοήτως στη Δημοκρατία, ο όποιος Νόμος εφαρμόζεται, ακόμα κι όταν δεν συμφωνεί ο κάθε πολίτης μαζί του. Πλην όμως, σε κατάσταση κοινωνικής έκρηξης, το ζήτημα της εφαρμογής του Νόμου παύει να είναι αμιγώς νομικό ζήτημα, αλλά γίνεται και πολιτικό και επιβάλλει αντίστοιχο χειρισμό από την όποια ηγεσία. Ειδικότερα στο χώρο του Πανεπιστημίου, η ρητορική περί εφαρμογής του Νόμου πιέζει προς την επίδειξη πυγμής για τη λήξη της κατάληψης, ιδιαίτερα όταν η αδυναμία λειτουργίας της Διοίκησης οδηγεί σε προφανέστατες ατομικές και συλλογικές αρνητικές(-ότατες) συνέπειες. Η συλλογιστική αυτή όμως οξύνει τη σύγκρουση, πιθανόν προς ανεξέλεγκτες καταστάσεις, με ότι συνεπάγεται στη σχέση μεταξύ των συνιστωσών της ακαδημαϊκής κοινότητας
2.η παρούσα κατάληψη είναι ιδιότυπη ως προς πολλά γνωρίσματά της, όχι ως προς τις αιτίες της αλλά ως προς τη λειτουργία της: εκτιμώ ότι δεν έχει σε συγκεκριμένες περιπτώσεις έστω και την τυπική «νομιμοποίηση» των αποφάσεων συλλογικών οργανώσεων (π.χ. Γ.Σ. φοιτητικών συλλόγων), ότι οι αποφάσεις είναι αμφίσημες (π.χ. πότε λήγει η κατάληψη στο Λόφο), ότι ουσιαστικά δεν υπάρχει συνομιλητής υπό την κλασσική έννοια του όρου (π.χ. συγκεκριμένο συντονιστικό όργανο).”


1. Στις μέρες μας τα αυτονόητα της Δημοκρατίας είναι κάτι σχετικό. Αυτονόητες δεν μπορεί να είναι οι εκτελέσεις αθώων πολιτών (πάμπολλα περιστατικά μετα την έλευση της "Δημοκρατίας") και η μη καταδίκη αυτών από τους δημοκρατικούς θεσμούς (δικαστική εξουσία κτλ). Αυτονόητη δεν μπορεί να είναι η οικονομική λιτότητα που πλήττει τον κόσμο την ώρα που οι τράπεζες, οι μεγαλύτεροι ληστές του αιώνα μας, φιλοδωρούνται με 28 δις ευρώ από την κυβέρνηση. Αυτονόητο δεν είναι το ότι το 40% του παγκόσμιου πλούτου βρίσκεται στα χέρια 200 ανθρώπων. Αυτά τα αυτονόητα δεν μπορεί πλέον να τα δεχθεί κανένας. Η σύγκρουση είναι δεδομένη και είναι κοινωνικά αποδεκτή. Η κατάσταση είναι ξεκάθαρη. Ή είμαστε με αυτούς που θέλουν να πάρουν την ζωή στα χέρια τους, ή με αυτούς που προσπαθούν να κατευνάσουν με οποιοδήποτε τρόπο (θεσμικό ή μη) την κοινωνική κατακραυγή.

2. Υπήρξαν αποφάσεις Συλλόγων, 2 για την ακρίβεια, αυτή του ΦΣ του Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας καθώς και του ΦΣ του Τμήματος Περιβάλλοντος. Να σημειωθεί εδώ οτι το Δ.Σ. του Φ.Σ. του Τμήματος Γεωγραφίας αποφάσισε να μην διεξαχθεί καν Συνέλευση για να συζητηθεί το ζήτημα (Παράδειγμα των δημοκρατικών διαδικασιών που επικαλείσθε και προασπίζεσθε). Συνομιλητές "υπό την κλασσική έννοια του όρου" δεν υπήρξαν γιατί πολύ απλά δεν αναζητήθηκαν από μέρους σας. Για την ακρίβεια υπήρξε η Επιτροπή Κατάληψης του Τμήματος Επιστημών της Θάλασσας, η Επιτροπή Κατάληψης του Τμήματος Περιβάλλοντος καθώς και η Ανοιχτή Συνέλευση Μαθητών, Φοιτητών, Εργαζομένων και Ανέργων Μυτιλήνης (http://www.anixtilesvos2008.blogspot.com)

“Το υπόστρωμα της ιδιότυπης κατάληψης είναι η βύθιση του Πανεπιστημίου σε παρακμή. Το αποτέλεσμα είναι η περαιτέρω επιδείνωση της εικόνας απαξίωσης του δημόσιου Πανεπιστημίου.
Οι αρχαιοπρεπείς αναφορές στο «ανοικτό» Πανεπιστήμιο είναι εύηχες πλην κοινότοπες, κυρίως όταν λειτουργούν ως υπεκφυγές ενώπιον της αναγκαίας αυτοκριτικής ότι επί δεκαετίες άφησαν οι ακαδημαϊκές κοινότητες και οι ηγεσίες τους τις μείζονες επιλογές για την ανάπτυξή τους στην «Πολιτεία», υιοθετώντας αμυντικό λόγο που τελικά μας εξουθένωσε.
Εν όψει των ανωτέρω, θεωρώ χρέος μου να επικαλεσθώ τα προφανή, πλην λησμονημένα:
-- η ακαδημαϊκή κοινότητα δεν έχει άλλο δρόμο προς το μέλλον, από τη συλλογικότητα, την κατανόηση του «ανήκειν» και το σεβασμό στη λειτουργία των οργάνων της. Στο πλαίσιό τους, ας υπάρξει ο διάλογος, ο ακαδημαϊκός αναστοχασμός και η σύνθεση ιδεών. Εκτός αυτού, δεν υπάρχει δημόσιο Πανεπιστήμιο
-- η ακαδημαϊκή κοινότητα είτε θα σεβασθεί αυθεντικά τη δημοκρατική λειτουργία της είτε θα αυτοκαταργηθεί
-- δημοκρατική λειτουργία σημαίνει επιλογή της ευθύνης όλων μας.”


Η Βύθιση του Πανεπιστημίου σε παρακμή καθώς και η περαιτέρω επιδείνωση της εικόνας απαξίωσης του δημοσίου Πανεπιστημίου δεν προήλθε από καμία κατάληψη. Αντιθέτως προέρχεται απο τους Νόμους, τα νέα μέτρα της ΕΕ και την Υποχρηματοδότηση που "δημοκρατικά" επιβάλλονται στα Πανεπιστήμια. Η εικόνα λοιπόν αυτή κ. Πρύτανη δεν σώζεται με ημερίδες κομματικών παρατάξεων στις οποίες όχι μόνο συμμετέχετε αλλά και παρέχετε Βεβαιώσεις παρακολούθησης. Οι αντιδράσεις που βλέπουμε όχι μόνο στην Μυτιλήνη αλλά και γενικά στην Ελλάδα είναι αντιδράσεις ανθρώπων που τόσο καιρό δέχονταν αυτά τα "δημοκρατικά" μέτρα χωρίς να έχουν συνειδητοποιήσει την δύναμη που έχουν ως άτομα. Εν μέσω τέτοιων συνθηκών η Πανεπιστημιακή κοινότητα θα έπρεπε να είναι κομμάτι της Πρωτοπορίας για την αναδιάρθρωση του υπάρχοντος συστήματος - που πλήττει όχι μόνον το δημόσιο Πανεπιστήμιο αλλά και τον λαό στο σύνολό του - η κριτική σε μια διαδικασία, όταν δεν συμμετέχεις σε αυτήν και απλά έχεις "πληροφορίες" είναι η πιο εύκολη οδός. Η ουσιαστική συμμετοχή σε μια διαλλακτική διαδικασία μεταξύ των ατόμων που απαρτίζουν γενικά την Πανεπιστημιακή κοινότητα αποτελεί μονόδρομο για την πραγματική εξαγωγή προτάσεων, λύσεων, συμπερασμάτων. Θέλουμε Ακαδημαϊκούς Δασκάλους και όχι Ακαδημαϊκούς Πολιτικούς.

“Ως άτομο είχα τη σπάνια τύχη να ευρεθώ στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου από τις πρώτες ημέρες της λειτουργίας του. Δεν θα παραδοθώ εν όψει των γεγονότων σε μία μεταμοντέρνα χαλαρότητα θέσεων πολιτικάντικου τύπου.
Κατά συνέπεια:
- είναι αναγκαία η επιστροφή, ταχέως, σε συλλογικές διαδικασίες. Οργή γενικώς δεν σημαίνει τίποτα σε ένα δημοκρατικό Πανεπιστήμιο
- αντιτάσσομαι ευθέως σε όποια ενέργεια πλήττει περαιτέρω τη λειτουργία μας: π.χ.
· δεν μπορούν να πληρωθούν άνω των 100 υπαλλήλων – εργαζομένων του Πανεπιστημίου Αιγαίου
· υφιστάμεθα σημαντικότατες απώλειες πόρων ως Πανεπιστήμιο. Και καλούμεθα να πληρώσουμε σημαντικά πρόστιμα για ΙΚΑ, ΦΠΑ και Εφορία
· ακόμα και η αποπληρωμή φοιτητών για τη συμμετοχή τους στη Θερινή Πρακτική Άσκηση δεν είναι δυνατή,
· καταρρέουν τα έργα της Τεχνικής Υπηρεσίας, με άγνωστες προς το παρόν συνέπειες για τη δυνατότητά μας να αποδεχθούμε πόρους για τα επόμενα χρόνια,
· πλήττονται όλες οι προσπάθειες στελέχωσης της Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
· εμφανίζονται δεκάδες ατομικά προβλήματα, μικροπροβλήματα σε σύγκριση με το συνολικό ζήτημα.
Κυρίως, όμως, αγωνιώ για τη συλλογική λειτουργία μας στα επόμενα χρόνια. Πεποίθηση μου είναι ότι είναι αναγκαία η επανάσταση δημιουργίας στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου. Σε μία περίοδο άγριας προσβολής του κύρους μας, ως Δημόσιο και Περιφερειακό Πανεπιστήμιο, προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ακαδημαϊκές προϋποθέσεις και δομές που θα ενισχύσουν επαρκώς τη θέση μας στο χώρο της Παιδείας, της εκπαίδευσης και της έρευνας στη χώρα και ευρύτερα. Ας γίνει τούτο κατανοητό επιτέλους, απ’ όσους δηλώνουν ότι παλεύουν για το Πανεπιστήμιο Αιγαίου.”


Μετά από συζήτηση μαζί με όσους εργαζόμενους παραβρέθηκαν στον χώρο της Κατάληψης, διαπιστώθηκε αδιαφορία των Πρυτανικών Αρχών απέναντι στα προβλήματά ρίχνοντας τις ευθύνες αποκλειστικά και μόνο στις Καταλήψεις.

Ανακαλύπτοντας σιγά σιγά και μόνοι μας (αφού δεν υπήρξε κανένας να έρθει σε επαφή μαζί μας) τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί και επειδή σκοπός μας δεν είναι η δημιουργία ακόμα μεγαλύτερων προβλημάτων στους εργαζομένους του Πανεπιστημίου καθώς και στους φοιτητές αυτού αποφασίζουμε μέσω αμεσοδημοκρατικών διαδικασιών την λήξη της Κατάληψης των κτηρίων του Λόφου αύριο Πέμπτη 18/12 και ώρα 16.00.

“Είναι η ώρα της ευθύνης.
Αναλαμβάνω τις δικές μου.
Ας αναλάβει ο καθένας, η καθεμιά τις δικές του/της στο μέτρο που του/της αναλογεί.
Φιλικά,
Καθηγητής Ανδρέας Ι. Τρούμπης
Πρύτανης”


Αναλαμβάνοντας λοιπόν και εμείς τις ευθύνες μας απέναντι στην κοινωνία πραγματοποιήσαμε τις Καταλήψεις στα κτήρια του Πανεπιστημίου ελευθερώνοντας τον χώρο από κομματικά στερεότυπα, δράσαμε με την κοινωνία στηρίζοντας τις αντιδράσεις της, κινητοποιηθήκαμε, ενημερώσαμε προασπιζόμενοι τα αιτήματα της Βάσης ενάντια στον αυταρχισμό της "Δημοκρατίας".

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ...

Από το 1973 στο 2008

"Ατυχώς, αναρχικά στοιχεία αποβλέποντα εις την ανατροπήν πάσης εννόμου τάξεως και εκμεταλευόμενα την αφελείαν, εδημιούργησαν επικίνδυνον έκρυθμον κατάστασιν.Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών υπέδειξαν την ύπαρξιν συνομωσίας των εχθρών της Δημοκρατίας και της ομαλότητος, οι οποίοι αποβλέπουν εις την βίαιαν απεμπόλισιν του δημιουργικού προγράμματος όπερ πραγματοποιείται από της μεταπολιτεύσεως".

"Καλώ τους εκπροσώπους του πολιτικού κόσμου οι οποίοι ευθυγραμμίζονται προς τας ανατρεπτικάς εκδηλώσεις της μειοψηφίας, όπως αναλογισθούν τας ευθύνας των έναντι του Εθνους και τους παραδίδω εις την κρίσιν της μεγίστης πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού η οποία υφίσταται τας συνεπείας της ανατρεπτικής δράσεως".
Γ.Παπαδόπουλος, Δικτάτωρ, Νοέμβρης 1973


"Ζήτησα από τους πολιτικούς αρχηγούς να καταδικάσουν απερίφραστα τις πράξεις αυτές. Είναι ευθύνη τόσο της κυβέρνησης όσο και του συνόλου των πολιτικών δυνάμεων να υπάρξει άμεσα κοινωνική και πολιτική απομόνωση των στοιχείων της βίας, της παρανομίας, της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς".
Κ.Καραμανλής, Δημοκράτης, Δεκέμβρης 2008

Παρακαταθήκη...

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ

Το αδιανόητο βήμα, αυτό που η αμήχανη και ναρκωμένη κοινωνία δεν είχε το κουράγιο να κάνει, έγινε από τη δράκα των αφορεσμένων και πήρε γρήγορα διαστάσεις εξέγερσης. Ολοι κατάλαβαν ότι τη φορά αυτή δεν είναι μόνο οι «εκατό» των Εξαρχείων ούτε οι μαθητές που βγήκαν στον δρόμο οργισμένοι από τη δολοφονία του 15χρονου. Μαζί τους συμβολικά, ακόμη και στις οριακές πράξεις, ήταν τα παράπονα, η οργή και ο θυμός ικανού μέρους της κοινωνίας, που παρέμενε επί χρόνια καταπιεσμένο, βουβό και αμήχανο... Υπ' αυτή την έννοια, έχουν δίκιο όσοι διατείνονται ότι στα γεγονότα των ημερών δεν πρωταγωνιστεί η κοινωνία. Σωστά. Πρωταγωνιστεί η ενοχή της. Και δι' αυτής η πρωτόγνωρη συμπαράσταση στους πιτσιρικάδες και στους αφορεσμένους, η ανοχή και η κατανόηση. Ομως, υπάρχει και κάτι υπέρτερο: αν ισχύουν οι διαπιστώσεις περί χειμαζόμενης κοινωνίας και οικονομικής επιδείνωσης -με τα μεσαία στρώματα να αντιμετωπίζουν άμεσα αυτό που τα τρόμαζε, δηλαδή την αναπόφευκτη ένταξή τους στον κύκλο των φτωχών και των απελπισμένων- τότε οι αναπότρεπτες εκρήξεις του εγγύτατου μέλλοντος θα φωταγωγηθούν από τις σημερινές φωτιές, θα πάρουν πνοή από αυτές, θα γίνουν ο οδηγός τους. Με πρωταγωνιστές, ευρείες λαϊκές μάζες, πλήρως απενοχοποιημένες, ικανές για σοβαρές ρήξεις και δομικές ανατροπές. Οι σπασμένες βιτρίνες και οι λογής «ανορθογραφίες» θα φαντάζουν τότε αθώες παρεκβάσεις. Η έννοια της ανυπακοής θα βγει από τα χαρτιά των φορμαλιστικών εκκλήσεων και θα πάρει υπόσταση εφιαλτική για την κρατούσα συστημική λογική. Θα είναι η λυγμική και λυσσασμένη αντίδραση των εξαρτημένων από τα κόμματα και τις συντεταγμένες μορφές διεκδίκησης - τις οποίες άλλωστε έχουν απαξιώσει, χρόνια τώρα... Ο Περικλής Κοροβέσης, μια ξεχωριστή περίπτωση διανοουμένου, ακτιβιστή και -τώρα- κοινοβουλευτικού άνδρα, θα ξαφνιάσει πολλούς με το χθεσινό άρθρο του στην «Εποχή»: «Είναι άλλο πράγμα -λέει- να σπάνε μια τράπεζα οι δανειολήπτες και άλλο πράγμα να τη σπάσει στο όνομά τους μια μικρή ελίτ επαναστατικής πρωτοπορίας». Μ' άλλα λόγια, ο Κοροβέσης μιλάει με όρους μαζικού κινήματος, φοβούμενος ότι η σημερινή εξέγερση θα βρει μπροστά της κάποια στιγμή την κοινωνία... Θα είχε απόλυτο δίκιο, ιστορικά επιβεβαιωμένο, αν δεν συνέτρεχε ένας πολύ σοβαρός λόγος: η εξέγερση δεν είναι πια ταμπού. Μπήκε στην κοινωνική αλφάβητο. Η κοινωνία εξοικειώθηκε. Και, ψυχολογικά, έσπασε ένα φράγμα που μονίμως την αναχαίτιζε... Αν φτάσει στο μη περαιτέρω, οι στάχτες της εξέγερσης θα αποδειχτούν πολύτιμες γι' αυτήν. Διότι από τέφρα -από τα συντρίμμια του ήλιου- γίνονται οι ανατολές...

Τρίτη 23 Δεκεμβρίου 2008

ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΝΥΧΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΑΣ


ΕΞΕΓΕΡΣΗ. Εδώ και μέρες, χιλιάδες εξαγριωμένων βρισκόμαστε στους δρόμους όλης της χώρας και συγκρουόμαστε με τις δυνάμεις καταστολής, επιτιθέμαστε στους νόμιμους ληστές που βρίσκονται στις τράπεζες, στους νόμιμους δολοφόνους που βρίσκονται στα αστυνομικά τμήματα. Αφορμή, η εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη από Ειδικό Φρουρό. Αιτίες, πολλές και διαφορετικές για τον καθένα και την καθεμιά από 'μας. Κοινή τους συνισταμένη, η άθλια καθημερινότητα που βιώνουμε.

Μετά το πρώτο σοκ, όσοι δεν είχαν κανένα συμφέρον να αλλάξει το οτιδήποτε -Κράτος, κυβέρνηση, κόμματα, ΜΜΕ και κάθε λογής εξουσία- φοβισμένοι από το μέγεθος και τη δυναμική της εξέγερσης πρόσταξαν: επιστροφή στην ομαλότητα. Εκεί, δηλαδή, που μόνο αυτοί έχουν κάτι να κερδίσουν, εκεί, δηλαδή, που οι υπόλοιποι πάντα χάνουμε. Στο σχολείο-φυλακή που διδάσκει την υποταγή, στη δουλειά-κάτεργο που σκοτώνει κάθε δημιουργικότητα, στον ελεύθερο χρόνο-εμπόρευμα που ταυτίζει την επικοινωνία με την κατανάλωση, στη σιγή του καναπέ που βοά απ' τις κραυγές της τηλεόρασης.

Η επιστροφή, όμως, αυτή δεν είναι δικιά μας επιλογή. Δεν μπορεί να είναι επιλογή των χιλιάδων νέων ή γέρων, ανέργων ή εργαζομένων, φοιτητών ή μαθητών, γυναικών ή αντρών, ντόπιων ή μεταναστών που βρέθηκαν και συνεχίζουν να βρίσκονται στους δρόμους, αντιμέτωποι με κάθε είδους καταστολή. Αντιμέτωποι με ΜΑΤ, ξυλοδαρμούς, χημικά, εκατοντάδες συλλήψεις και προσαγωγές, ασφαλ(ή)τες, χρυσαυγίτες και “αγανακτισμένους πολίτες”. Με δηλώσεις νομιμοφροσύνης και χυδαία πρακτορολογία από αριστερά και δεξιά κόμματα. Με την τηλεόραση και τον τύπο να αποσιωπούν και να διαστρεβλώνουν τα γεγονότα, να καταστροφολογούν, να σπέρνουν το φόβο και να τρομοκρατούν τον κόσμο ώστε να τον κρατήσουν στην “ασφάλεια” της οθόνης και των δελτίων ειδήσεων. Με περισπούδαστες αναλύσεις από τους ειδικούς της χειραγώγησης που με νύχια και με δόντια προσπαθούν να κρύψουν τη γενικευμένη έκταση της εξέγερσης και να τη μετατρέψουν σε “χαριτωμένη” διαμαρτυρία “ανήσυχων” εφήβων που πρέπει να αντιμετωπιστεί με “κατανόηση” και “συγκατάβαση”.

Στην ουσία, δεν υπάρχει επιστροφή. Μάθαμε καλά αυτές τις μέρες και συνεχίζουμε να μαθαίνουμε πως όλα ήταν ΠΑΝΤΑ στα χέρια μας.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ... ΟΛΑ ΤΩΡΑ ΑΡΧΙΖΟΥΝ!

ΤΟΥΡΚΙΑ: Δράσεις Αλληλεγγύης




17 Δεκέμβρη 2008

Αναρχία στους δρόμους της Σμύρνης!

Η σπίθα που πυροδότησε τη φωτιά της οργής για τη δολοφονία του 16χρονου συντρόφου Αλέξη απ’ την ελληνική αστυνομία, έφτασε σήμερα στη Σμύρνη! Η οργή στην Ελλάδα ενάντια στο Κράτος και την εξουσία παροτρύνει κι όσους σ’ αυτόν τον τόπο παλεύουν για δικαιοσύνη! Χαιρετίζουμε την εξέγερση, όχι μόνο για τον Αλέξη αλλά για όλες τις ζωές που πάρθηκαν απ’ την εξουσία.
«Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε!» φωνάζαμε, περνώντας απ’ τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Σμύρνης με τις μαυροκόκκινες σημαίες μας. Στήσαμε μια έκθεση υλικού και φωνάξαμε τα συνθήματά μας:
«Χθες στην Ισπανία, σήμερα στην Αθήνα, αύριο εδώ! Εξέγερση παντού, Αναρχία παντού!»
«Όλα τα Κράτη είναι δολοφόνοι»
«Εξέγερση, Επανάσταση, Αναρχία»
«Είμαστε κι εμείς 16ρηδες. Πυροβολήστε μας!»
Σταματήσαμε για να διαβάσουμε και να μοιράσουμε τα φυλλάδιά μας και συνεχίσαμε την πορεία μας αφήνοντας ζωγραφισμένα πτώματα στο διάβα μας. Αυτό ήταν μόνο η αρχή, η οργή μας δε θα κοπάσει ποτέ.
«Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε!»
«Ενάντια στην τυραννία, στη Μεσόγειο Αναρχία»

Το κείμενο που μοιράζαμε:

Βοηθήστε την αστυνομία! Αυτοπυροβοληθείτε στο κεφάλι!

Στις 6 Δεκέμβρη στην Ελλάδα, η αστυνομία δολοφόνησε ένα 16χρονο αγόρι, τον Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο, με μια σφαίρα στην καρδιά.
Ως απάντηση, οι σύντροφοι του Αλέξη καίνε όλες τις πόλεις στην Ελλάδα με οργή και φωτιά (ειδικά φτιαγμένη από αυτοκίνητα). Δεν πρόκειται για τον «τυχαίο θάνατο ενός αναρχικού». Το ελληνικό κράτος, όπως όλα τα κράτη-δολοφόνοι, αντιμετωπίζεται με τη φωτιά της ελευθερίας και της οργής απ’ τους συντρόφους του νεαρού αναρχικού.
Το κράτος που μίλησε για τυχαίο περιστατικό και προσπάθησε να κρύψει το αίμα απ’ τα χέρια του, στέκεται τώρα ανήμπορο απέναντι σε μια εξέγερση που δεν είναι καθόλου τυχαία.
Η εξέγερση κοντεύει τώρα τις δύο εβδομάδες, αλλά η φλόγα της ελευθερίας δε λέει να κοπάσει. Επειδή δεν απευθύνεται μόνο ενάντια στην αστυνομία, αλλά και ενάντια στο Κράτος και την εξουσία που είναι οι πηγές κάθε αδικίας στη γη. Αυτή η εξέγερση χτυπάει στις ρίζες της εξουσίας.
Εμείς που ζούμε σ’ αυτόν τον τόπο, είμαστε συνηθισμένοι σε αστυνομικές δολοφονίες. Μόνο μέσα στο 2008, ο αριθμός των δολοφονημένων που δεν υπάκουσαν σε αστυνομικές εντολές, έφτασε τους 33.
Η εξουσία και το κράτος δολοφονούν ηθελημένα εκείνους που η καθημερινότητα καταδικάζει σε αβέβαιο μέλλον και φτώχεια.
Ως πότε θα τα αγνοούμε όλα αυτά;
Γιατί θεωρούμε πως η επόμενη σφαίρα δε θα στοχεύει στο δικό μας κεφάλι;
Από φόβο ή από αγωνία μήπως χάσουμε τις ήσυχες ζωούλες μας;
Εμείς είμαστε που στηρίζουμε και τη Βουλή και όλους τους θεσμούς. Και είναι στο χέρι μας να τους καταστρέψουμε κιόλας. Αυτοί που θα έπρεπε να φοβούνται είναι η εξουσία και οι περίπου 200 εγκληματικές οργανώσεις ανά τον κόσμο, ονόματι Κράτη.
Πότε θα έρθει η στιγμή που θα τους αντιμετωπίσουμε και θα ζήσουμε ελεύθεροι;
Τώρα είναι η στιγμή! Ακριβώς τώρα!


18 Δεκέμβρη 2008

Δεν ξεχνάμε, δε συγχωρούμε
Σήμερα, αναρχικοί και αντιεξουσιαστές από τη Σμύρνη πήγαμε στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου για να διαδηλώσουμε και πάλι την οργή μας.
Κρεμάσαμε έντυπο υλικό και αφίσες στα οποία ήταν γραμμένα τα ονόματα των δολοφονημένων από την αστυνομία. Κολλήσαμε αυτοκόλλητα και αφίσες στα κτίρια και μετά μοιράσαμε τα κείμενα μας. Όσοι έβλεπαν την έκθεση ξαφνιάστηκαν από το μέγεθος του καταλόγου των δολοφονημένων.
Μετά, κάποιοι από ‘μας πήγαμε σε ένα καφέ και εξηγήσαμε πώς η αστυνομία δολοφόνησε αυτούς τους ανθρώπους. Μοιράσαμε κι εκεί κείμενα και φύγαμε περπατώντας με τις σημαίες μας. Στο δρόμο βάψαμε τους τοίχους με τα συνθήματά μας:
«Όλα τα κράτη είναι δολοφόνοι»
«Εξέγερση, Επανάσταση, Αναρχία»

Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2008

Νεκρός 52χρονος εργάτης στη Μυτιλήνη

Στο εργοστάσιο της ΔΕΗ στη Μυτιλήνη όπου εργαζόταν σε ιδιωτικό συνεργείο για συντήρηση μιας μηχανής, άφησε την τελευταία του πνοή το πρωί της Πέμπτης ένας 52χρονος Κροάτης εργάτης.

Κ. Βάρναλης: Η μπαλάντα του κυρ Μέντιου

"Ἂν τὸ δίκιο θές, καλέ μου,
μὲ τὸ δίκιο τοῦ πολέμου
θὰ τὸ βρῇς. Ὅπου ποθεῖ
λευτεριά, παίρνει σπαθί."

Η ιστορία ενός βατράχου!

Μέχρι εδώ, όλα καλά... μέχρι εδώ όλα καλά...
Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση.

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

Για τους νομιμόφρονες "κομμουνιστές"

“Πρώτα απ' όλα οι εργάτες θα μάθουν να στήνουν οδοφράγματα με κάθε διαθέσιμο όχημα, έπιπλο ή οικιακό σκεύος, κάθε οικοδομικό τετράγωνο θα χρησιμοποιείται σαν φρούριο, με ανοίγματα στους εσωτερικούς τοίχους ώστε όλα τα οικήματα να επικοινωνούν μεταξύ τους, θα μάθουν τη χρήση αυτού του τρομερού αμυντικού όπλου που λέγεται “κοκτέιλ Μολότοφ” και θα συντονίζουν τα πυρά τους από τα αμέτρητα παράθυρα – πολεμίστρες που προσφέρουν τα σπίτια μιας μοντέρνας πόλης.”

Ερνέστο Τσε Γκεβάρα

Τρελοί κι ευτυχισμένοι!

“Είμαστε τρελοί κι ευτυχισμένοι”, έλεγαν το '85 στο Χημείο.
“Είμαστε ενωμένοι, τρελοί κι ευτυχισμένοι”, επαναλάμβαναν το '95 στο Πολυτεχνείο.

Αν και συνήθως η ιστορία επαναλαμβάνεται σαν φάρσα, σήμερα, Δεκεμβριανά του 2008, μπορώ κι εγώ να αισθάνομαι το ίδιο. Μπορεί ο “συναισθηματισμός” μου να έχει πάθει “ανήκεστο βλάβη” εδώ και χρόνια, μπορεί ο ήχος της λογικής να αντηχεί πολύ καιρό μέσα στ' αυτιά μου, μα η φλόγα των ημερών κατάφερε να συνδέσει τα σπασμένα κομμάτια. Η εξέγερση έκανε υλική πραγματικότητα πολλά θεωρητικά σχήματα. Πάνω απ' όλα έφερε στην πράξη αυτή τη, “μεταφυσική” όπως κατηγορούνταν, αλλαγή σε συνειδήσεις και ψυχοσυνθέσεις. Ο καινούργιος άνθρωπος δημιουργείται την ώρα της εξέγερσης, μέσα στη φωτιά της επανάστασης. Και είμαστε εμείς!

Δεν ήμασταν λίγα τα σκουλήκια που μέχρι πριν λίγες μέρες σερνόμασταν μεταξύ ζωής και θανάτου. Μα σήμερα σταθήκαμε στα πόδια μας και βλέπουμε πια αναπόφευκτη την παραμονή της ζωής μαζί μας! Μια ζωή εκτός κανονικότητας. Γιατί για μας ήδη τίποτα δεν είναι ίδιο με πριν. Γιατί τώρα πια είμαστε απ' αυτούς που δεν έχουν τίποτα να χάσουν. Γιατί πια δεν έχουμε ούτε τον φόβο μας. Κι αυτή η απόλυτη αδυναμία επιστροφής στην προηγούμενη κατάσταση, αυτή η καθολική άρνηση της κανονικότητας είναι αυτό που μας έδωσε η εξέγερση. Και σ' αυτόν το δρόμο συνεχίζουμε.

“Πάρε τηλέφωνο τη μοναξιά σου
ή βγες ξανά στο δρόμο της φωτιάς”

T.I.N.A.

ΓΙΑ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑ ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ

ΛΙΓΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΞΕΠΕΡΑΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΙΚΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΩΤΟΦΑΝΩΝ ΕΞΕΓΕΡΣΙΑΚΩΝ ΔΙΑΘΕΣΕΩΝ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.

Σε αντίθεση με την "συνήθη" αναρχική πρακτική σε περιόδους κοινωνικής "γαλήνης", κατά την οποία η δράση προπαγανδίζει τον λόγο, αναδεικνύοντας με συμβολικό τρόπο τους υπαίτιους της ανθρώπινης δυστυχίας (επιθέσεις σε τράπεζες, πολυεθνικές και γιγαντοεπιχειρήσεις, κρατικά και κυβερνητικά κτίρια, ΜΜΕ, αστυνομικά τμήματα κλπ), διαμορφώνοντας ή αφυπνίζοντας συνειδήσεις, θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι πλέον το κοινωνικό καζάνι βράζει πραγματικά, και ότι αυτό που χρειάζεται για να ξεσπάσει δεν είναι οι συμβολικές "βίαιες" επιθέσεις, αλλά η δημιουργία των απαραίτητων προυποθέσεων για να εκφραστεί πραγματικά η κοινωνική οργή. Μια οργή η οποία ακόμα και "μη βίαιη", όταν εκφράζεται στον δρόμο, σε πάρκα ή πλατείες, από χιλιάδες στόματα, δεν μπορεί παρά να είναι μια ηχηρή απειλή για κάθε εξουσία.

Στην αθήνα η κοινωνική εξέγερση ξέσπασε με ένταση και έκταση η οποία διαφέρει σημαντικά από το ξέσπασμα που πραγματώθηκε στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις, ακόμα (ίσως) και της Θεσσαλονίκης.

Στην αθήνα υπάρχει μια τεράστια ανθρώπινη κυψέλη πραγματικά κολασμένων ανθρώπων, άστεγων, εξαθλιωμένων ανέργων, μεταναστών, νεόφτωχων, αποκλεισμένων και περιθωριοποιημένων (και για αυτό εξαγριωμένων) νεολαίων.

Μια βίαιη ανατάραξη όπως αυτή που δημιούργησε ο φόνος του 15χρονου παιδιού ήταν αρκετή για να δημιουργηθεί ο κυματισμός που θα διαπερνούσε σε ελάχιστο χρόνο ολόκληρο το μητροπολιτικό πεδίο.

Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι στα βίαια εξεγερτικά γεγονότα συμμετείχαν και συμμετέχουν χιλιάδες ανθρώπων, εκφράζοντας με βίαιο τρόπο την οργή τους και συμμετέχοντας έμπρακτα στις συγκρούσεις με την αστυνομία αλλά και στις επιθέσεις σε τράπεζες, κυβερνητικά και κρατικά κτίρια, σε πολυεθνικές επιχειρήσεις και σε μεγάλα εμπορικά καταστήματα του κέντρου.

Σε αντίθεση με την αθήνα, στις περισσότερες επαρχιακές πόλεις συναντάται μια κατάσταση με σημαντικές ιδιαιτερότητες που καλό θα ήταν να τις λάβουμε υπόψιν.

Στα Γιάννενα η δολοφονία του 15χρονου κινητοποίησε σε πρώτο χρόνο κυρίως τους νεολαίους ενώ στην συνέχεια πραγματοποιήθηκαν οργισμένες πορείες (απόγευμα Κυριακής, απόγευμα Δευτέρας, πρωι Τρίτης/πανεργατική απεργία) στις οποίες η συμμετοχή αυξήθηκε ραγδαία (500, 1500 και περίπου 2.500άτομα αντίστοιχα) με πολύ μεγάλη συμμετοχή κόσμου που συνήθως δεν κατεβαίνει σε πορείες, εργαζόμενων, ανέργων, γονιών κλπ.

Στις πορείες αυτές, αν και η πλειοψηφία του κόσμου δεν συμμετείχε έμπρακτα στις επιθέσεις σε βιτρίνες τραπεζών, κάμερες και ΑΤΜ ή ενάντια στους άνδρες των ΜΑΤ, παρόλαυτά παρέμενε πεισματικά στο κέντρο της πόλης ώς ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους πιο "βίαιους" διαδηλωτές, αλλά και σαν ασπίδα που θα περιόριζε τις πραγματικά βίαιες αστυνομικές διαθέσεις.

Από το σημείο αυτό και μετά όλα τα καλέσματα σε πορείες πραγματοποιούνται σε χρόνο που δεν επιτρέπει σε μεγαλύτερο κόσμο (εργαζόμενους κλπ) να συμμετάσχει, και η σύνθεση των πορειών ξανααποκτάει στενά νεολαιίστικα χαρακτηριστικά:

πρωινές μαθητικές και πανεκπαιδευτικές πορείες ή απογευματινές προπαγανδισμένες όμως σε στενά όρια είτε στόμα με στόμα, είτε ανακοινωμένες σε φοιτητικές γενικές συνελεύσεις και σε συντονιστικά φοιτητικών καταλήψεων ή με καλέσματα αναρχικών/αντιεξουσιαστών κ αυτόνομων που όμως δεν μπορούν να συσπειρώσουν κόσμο ο οποίος συμφωνεί μεν με την πρακτική τους και την κριτική τους αλλά που δεν διατίθεται να "ταμπελωθεί" απο κανέναν...

Στην χρονική αυτή συγκυρία (ή στο αμέσως επόμενο διάστημα), τίθεται λοιπόν επιτακτική η αναγκαιότητα να διαμορφωθούν ξανα οι όροι για να ξαναβγεί η κοινωνία στον δρόμο.

Μακριά από κομματικές ή άλλες συνδικαλιστικές/πολιτικές ταμπέλες και ψηφοθηρίες

Με αυτόνομα και αδιαμεσολάβητα χαρακτηριστικά.

Με δημιουργία αμμεσοδημοκρατικών κοινωνικών δομών, λαϊκών συνελεύσεων σε απελευθερωμένους δημόσιους χώρους (π.χ. κατηλειμμένα πνευματικά κέντρα).

Με ανάπτυξη δικτύων αντιπληροφόρησης

Με συγκεντρώσεις και πορείες που θα στοχεύουν στην κλιμάκωση και διεύρυνση του αγώνα και στο καθολικό μπλοκάρισμα της κυρίαρχης οικονομίας και του διπόλου εργασία/κατανάλωση.

Σε χρόνο και τόπο που θα επιτρέπει πραγματικά την συμμετοχή και έκφραση των εξεγερτικών κοινωνικών (και όχι μόνο νεολαιίστικών...) διαθέσεων.

Με κλιμάκωση των πιέσεων για κύρηξη γενικής απεργίας.

Η κατάληψη του κτιρίου της ΓΣΕΕ, αν κλιμακωθεί με κατάληψη όλων των εργατικών κέντρων, μπορεί ίσως να επιβάλλει στις προσκυνημένες συνδικαλιστικές γραφειοκρατικές ηγεσίες την κήρυξη μιας πραγματικά καθολικής γενικής απεργίας με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον αυτής αλλά και κάθε επόμενης κυβέρνησης.

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ-ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Καλικάντζαρος

Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας

Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας

Κείμενο από το στέκι αλβανών μεταναστών το βρήκα πολύ καλό

Από την ημι-ζωή στο περιθώριο, στους δρόμους της φωτιάς.

«Αυτό το ίσως, αδερφέ,
είναι μεγάλο πράγμα»
λαϊκή θυμοσοφία

Είναι φοβερό, δεν ξέρω αν έχετε συναίσθηση της αηδίας και της σαπίλας που ζει και βασιλεύει μεταξύ μας, τουλάχιστον για τα τελευταία 20χρόνια, με κορύφωση τον κοινωνικό φασισμό και βαρβαρότητα, που βιώνουμε καθημερινά σήμερα όλοι.
Εσείς, οι νοικοκυραίοι, τα αφεντικά, οι φιλύσηχοι πολίτες, οι γείτονες μας,
οι πατεράδες μας, οι μανάδες μας, τα αδέρφια μας.

Η κοινωνία που σκοτώνει τα παιδιά της.
Ήμασταν μάρτυρες σαν νεώτεροι, εσείς έχετε ευθύνη, είστε οι ένοχοι δηλαδή.
Στέκομαι να γράψω για αυτές τις μέρες που ζούμε, τί ζω και τί θυμάμαι..
Θυμάμαι, τέλη 80 αρχές 90,
Έναν τύπο Αντρέα(έτσι τον αποκαλούσατε, λες και μοιραζόσασταν κοινό τραπεζικό λογαριασμό) να σας συστήνει την καινούργια του γκόμενα.
Και όσο αυτοί σας έκλεβαν και σας κορόιδευαν, να πέφτουν και κάτι επιδοτήσεις της Ε.Ο.Κ. ώστε να ξεπουλήσετε το ψωμί μας.
Οι αγρότες τη γή.
Οι ψαράδες τη θάλασσα.
Βιοτέχνες τα χέρια τους.
Θυμάμαι, στο νησί που μεγάλωσα, δεκάδες, κομμένα στη μέση, καΐκια ανθρώπων που ήταν η ζωή τους, το ψωμί τους. Για να βλέπουν σήμερα να τους κλέβουν οι τράπεζες τα σπίτια.
Για να φτιάξετε τη Μεγάλη Ελλάδα(?!)
Μπήκαν, δηλαδή, πολυεθνικές εταιρείες, (οι οποίες διοικούνται από τα γλοιώδη τσιράκια και τους πολιτικούς εξίσου γλοιώδεις και διεφθαρμένους) ώστε να γίνουν ΑΥΤΟΙ πιο πλούσιοι καταστρέφοντας το περιβάλλον μας, καίγοντας τα δάση μας, επιβάλλοντας ένα απαίσιο αστικό πρότυπο ζωής, να μας κάνουν ολοκληρωτικά σκλάβους μιας ανούσιας εργασίας, πολύχρωμα ζόμπι του lifestyle με γυάλινα μάτια, βυζιά και πέη…
Έπειτα, θυμάμαι, πώς εκμεταλλευόμενοι την διάλυση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού και των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, που με το αίμα τους και των ιδρώτα τους, ζήσαμε την ένδοξη ολυμπιάδα του 2004.
Η ζωή κυλάει ανώδυνα.
Με συνεχόμενες περιόδους λιτότητας. Σφίγγετε το ζωνάρι τρέφοντας αφελής αυταπάτες κοινωνικής αλληλεγγύης στην οικονομική κρίση που πλήττει την πραγματική οικονομία (=τις τσέπες μας) ενώ μας κλέβουν το ψωμί, και το γάλα του παιδιού μας με την απαράδεκτη ληστρική ακρίβεια Οι υπόλοιποι τζογάρετε, στο καφενείο, προσπαθώντας να βάλετε το χέρι στην τσέπη ο ένας του άλλου ανταλλάσοντας υποκριτικά χαμόγελα.
Και πιστοί πάντα στην «δημοκρατική μας αρχή του κοινοβουλευτισμού»,
ψηφίζετε ξανά και ξανά τους ίδιους αφέντες. Καθώς, πολλοί από σας παραμυθιάστηκαν με τις προεκλογικές υποσχέσεις διαφόρων τοπικών διεφθαρμένων μικροπολιτικών κομματόσκυλων για θεσούλες στο δημόσιο. Να βολευτεί το παιδί…
Όσο σύμβαιναν όλα αυτά, παράλληλα δηλαδή, έχουμε και την άνθιση της ιδιωτικής τελεόρασης. Κατορθώνοντας μέσα σε 20χρόνια, ουσιαστικά εθίζοντας μας σταδιακά στο ψέμα και στη διαφθορά των πάνω, να μας κάνει όλους να θεωρούμε αυτή την κατάσταση ως τη μοναδική αλήθεια για ολόκληρο το ανθρώπινο είδος.
Ναι, οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι..
Οι μετανάστες όλοι δολοφόνοι.
Οι αναρχικοί είναι χούλιγκαν που σας καίνε τα τουτού.
Παράλληλα, με τη διάδοση γενικευμένης λασπολογίας, τρομοκρατίας και μίσους για διάφορες κοινωνικές ομάδες (το φαινόμενο λέγεται «ρατσισμός»), οι καπιταληστές πολυεθνικάριοι, αφεντικά των Μ.Μ.Ε, μας πνίγουν στις διαφημήσεις. Ενισχύουν έτσι τα μαγαζάκια τους επιβάλλοντας μας επιθυμίες για πολύχρωμα χαρτιά υγείας και φυσικά αγκαζέ το τραπεζικό ληστρικό σύστημα με διαφημίσεις για δάνεια.
Έχουμε λιτότητα(ας πνιγείτε στα σκατά όσο γλεντάμε τα λεφτά σας)
Υπάρχει λύση
Πάρε δάνειο!(για να αγοράσεις μερσέντες, να στην κάψει ο αναρχικός να βγάλουμε είδηση…)

Τι λες ρε μεγάλε?!

Δεν ξέρω κανένα προφήτη που να μπορεί να υποσχεθεί για το αύριο,
για την "πρόοδο" της φάσης. Για το αν αυτή η εξέγερση εξελιχθεί σε κοινωνική και έπειτα σαν παγκόσμιο ντόμινο να σαρώσει το παν-καπιταληστρικό σύστημα, αν θα ξημερώσει η μέρα που όλοι οι άνθρωποι θα ήμαστε ελεύθεροι, ισότιμοι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια, χαμογελώντας με ειλικρίνεια,
δίνοντας τα χέρια, συμπράττοντας, συν-δημιουργώντας αυτοοργανωμένοι. Με τη ζωή μας στα χέρια μας. Χωρίς λεφτά, δόξα, όπλα και τη μιζέρια που σέρνουν…
Και αν ήξερα, θα τον έπαιρνα και αυτόν με τις πέτρες γιατί με την αύριο, θα ήταν ένας "στα'λεγάκιας" και θα απαιτούσε πλειοψηφική κατοχύρωση.
Αν ξέρω κάτι αυτές τις μέρες, είναι οτι είναι στα χέρια μας να δημιουργήσουμε, όπως και δημιουργούνται, όπως και έχουν δημιουργηθεί, σαν έτοιμοι από καιρό, ΕΤΟΙΜΟΙ από καιρό, πυρήνες αντίδρασης, αντί-πληροφόρησης, συν-διαμόρφωσης, καταλήψεις, λαϊκές συνελεύσεις..
Δομές μέσω των οποίων καταρχάς εμείς που συμμετέχουμε, κοιταζόμαστε στα μάτια, συμπράττουμε, μοιραζόμαστε την άγρια χαρά του δρόμου, της δημιουργίας, της αλληλεγγύης...
Δομές οργάνωσης από κάτω, είναι εφικτές και στο χέρι μας, λειτουργούν ήδη σε πολλές πόλεις και είναι αυτές που κάνουν όλους αυτούς τους καρεκλάτους, που μας ξεφτιλίζουν τόσα χρόνια ,καθημερινά, να βλέπουν εφιάλτες. Και όχι οι σπασμένες βιτρίνες και καλά. Εξάλλου όλες τους ασφαλισμένες είναι (αυτά είναι και οι μετοχές που αγοράζετε φυσικά οι μικροηλίθιοι για να ναι πάντα κερδισμένα τα αφεντικά) και μιλάμε για τράπεζες, πολυεθνικές, κρατικά κτήρια και εταιρείες. Σύμβολα και εργαλεία της εξουσίας και του κράτους.


Από αυτούς(εμάς) που βλέπουνε κάθε μέρα τα παιδικά τους όνειρα να αργοπεθαίνουν βιασμένα μέσα στη λάσπη του συμβιβασμού, της ρουτίνας, του βολέματος, της τάξης και ασφάλειας. Την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ξεκοιλιασμένη στο βωμό του κέρδους και της επιβεβλημένης ιδιοκτησίας.
...εμείς που ζυμώνουμε και δεν έχουμε ψωμί
εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο... (τάσος λειβαδίτης)
Τα φλογισμένα λόγια μας δεν είναι παραμύθι.

Για αυτούς που δεν ξέρουν, δεν έμαθαν, δεν τους είπαν ποτέ τίποτα πέρα της διδασκαλίας του συστήματος. Ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι κοινωνικής οργάνωσης από το αποτροπιαστικό υπάρχον φασισμό.
ΟΛΟΙ ΣΤO ΔΡΟΜΟ.
ΠΑΡΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ
ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΟΥ
ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΣΟΥ


Αόρατοι κουκουλοφόροι
για τον κομμουνισμό
και την αναρχία




Το έγκλημα δεν φυτρώνει από μόνο του, έχει πίσω του ένα ολόκληρο πολιτικοκοινωνικό
υπόβαθρο. Ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε έχοντες και μη έχοντες οδηγεί αυτόματα στην ανάγκη προστασίας των πρώτων (των εχόντων) από τους δεύτερους (τους μη) μέσω μιας νομοθεσίας, ενός δικαστή, μίας αστυνομίας, ενός κράτους.


ΆΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου 2008

...

Έχω κολλήσει να κοιτάζω τη λέξη ασφάλεια που είναι γραμμένη στον τοίχο με μεγάλα κεφαλαία γράμματα....
Έχω ξεχάσει ότι εφάπτεται ενός τοίχου.... έχω ξεχάσει να κοιτάξω πάνω από αυτόν....
.... ασφάλεια εντός των συνόρων που επιβλήθηκαν στον τόπο όπου γεννήθηκα....
..... ασφάλεια στο χωριό και την πόλη όπου ζω και μεγαλώνω....
..... ασφάλεια μέσα στο σπίτι μου..
... με κλειδί πάντα κρυμμένο και την πόρτα κλειδωμένη....
... με πισινές που σου κρατώ μην τυχόν κι εκτεθώ.....
... με συναγερμό έτοιμο να σε προδώσει αν εισέλθεις από την κλειστή μου
πόρτα και τους ψηλούς μου τοίχους....
... για την προστασία μου από την ανασφάλεια....
......
......
Σκεφτόμουν πως οι μεγαλύτερες ανασφάλειες καλλιεργούνται σε μία ατελέσφορη προ-σπάθεια αναζήτησης της ασφάλειας. Η έννοια της ασφάλειας, όμως, είναι ένα κατα-σκεύασμα.... νοητικό... κοινωνικό.... κι η κατάσταση στην οποία παραμένω, όσο η
ασφάλεια είναι το ζητούμενο και την ίδια στιγμή δεν επιτυγχάνεται ποτέ, είναι αυτή της ανασφάλειας. Μήπως λοιπόν το ζητούμενο δεν είναι η ασφάλεια και η αίσθηση
αυτής;
Μήπως χρειάζομαι την επιλογή μιας άλλης νοητικής κατάστασης όπου η έννοια της ασφάλειας έχει ξεπεραστεί και επομένως και το συναίσθημα της ανασφάλειας; πώς; με
αποδοχή του αγνώστου;.... και πώς αποδέχομαι το άγνωστο;...κάνοντας πράξη την αποδοχή αυτή....συμμετέχοντας σε αυτό.... διαμορφώνοντάς το....
......
......
Η πρόκληση
...δεν είναι να αισθάνομαι ασφαλής μέσα στο σώμα μου...
είναι να γνωρίσω το σώμα μου και να το αποδεχτώ..
...δεν είναι να αισθάνομαι ασφαλής μέσα στο σπίτι μου...
είναι να ζω δημιουργικά στο σπίτι και γύρω από
αυτό...
...δεν είναι να αισθάνομαι ασφαλής εντός των συνόρων ενός
κράτους...
αλλά να ζήσω σ' ένα κόσμο χωρίς σύνορα
...δεν είναι να φυλακισθώ σε εγκλωβισμένες σχέσεις, δεν είναι να
παντρευτώ, δεν είναι να κάνω οικογένεια...
είναι να γνωρίσω τη συντροφικότητα και να συμμετέχω
στην άγνωστη διαδικασία της αναπαραγωγής...
...δεν είναι η εξόντωση της διαφορετικότητας....
αλλά η αναγνώριση στον εαυτό μου όλων εκείνων των μηχανισμών
που νοητικά και συναισθηματικά με καταπιέζουν ...
...δεν είναι να ταυτίζομαι με ο,τιδήποτε αναπαράγει τη σαπίλα...
είναι να μην ταυτίζομαι με τίποτε...
γιατί είμαι μοναδική...
...δεν είναι να είμαι ειλικρινής, έτσι απλά και γενικά...
είναι να είμαι πρωτ΄ απ΄ όλα ειλικρινής με τον εαυτό μου....
....δεν είναι να θυμάμαι κάθε λεπτομέρεια ξεχωριστά....
είναι να θυμάμαι τα πάντα ταυτόχρονα....
....δεν είναι να αφήνω τα πράγματα στην τύχη...
είναι να παίρνω μέρος στο παιχνίδι της....
και να ρισκάρω


Βολτάρω συντροφιά μ' ένα ποδήλατο και μια χούφτα ελπίδες ότι θα σε συναντήσω.... στους θορυβώδεις, από την κινούμενη μηχανή που απομονώνει, δρόμους αυτής της πόλης.. τους στενούς της δρόμους που μου τους έκλεψε για να τους χαρίσει στα αυτοκίνητα και τα άπειρα της μηχανάκια. Αναζητώ τη συντροφιά σου... Την αναζητώ σ' ένα πάρκο, μια πλατεία, ένα παγκάκι, ένα πεζούλι, μία σκάλα... Όλα μοιάζουν τα ίδια εδώ και χρόνια κι όλα αλλάζουν συναρτήσει ενός χρόνου συναισθηματικού...
Έχεις αρρωστήσει από το σύστημα που σε πλακώνει και δε σ' αφήνει να αναπνεύσεις.. πλησιάζεις προς τη ασφυξία.. και χωρίς ανάσα θα πεθάνεις...
Σε ψάχνω να σου πω πως σε χρειάζομαι..
Χρειάζομαι τη συντροφιά σου και το άγγιγμα σου.. Χρειάζομαι τον ψίθυρό και την κραυγή σου να μου θυμίζουν να ανασαίνω.. το χαμόγελό, το δάκρυ, το βλέμμα και τη σιωπή σου, τις σκέψεις σου, την αλληλεπίδραση μαζί σου.
Σε ψάχνω καιρό, ήδη...
για εκείνες τις επιθυμητές συντροφιές που δεν πέρασαν
ποτέ το κατώφλι του υπαρκτού....
......
......

Πριν από λίγο, που σηκώθηκα για να έρθω να συνεχίσω με την εκτύπωση, με ρώτησες, ....πειράζει που.....έτσι, εδώ....; Τι να πειράζει ρε συ;
Ό,τι θέλουμε κάνουμε, δικό μας είναι!!... συνδιαμορφώνουμε αυτό που ζούμε... και η αλήθεια είναι ότι μέχρι ενός σημείου το κάναμε ούτως ή άλλως... μόνο που τώρα το συνειδοτοποιούμε την ίδια στιγμή... την ίδια τη στιγμή που πραγμα-τοποιείται αυτό που μέχρι πριν από λίγο μας έμοιαζε ως ένα απείρως ελάχιστα πιθανό γεγονός... τώρα έχουμε την τύχη να ταυτοχρονοσυνειδητοποιούμε κάτι... κι αυτό το κάτι είναι ότι τώρα είναι η ευκαιρία μας... η δική σου Jo κι η δική μου... Ακόμη πιο πριν, λέγαμε Jo ...”πω..πω..τί συμβαίνει;... η ιστορία μας συνάντησε και γινήκαμε εμείς η ιστορία...” και κοιταχτήκαμε με μια απορία για την έκβαση αυτής της συνάντησης.. μιας συνάντησης που μας ενθουσιάζει.. μιας συνάντησης που μας προκαλεί μια αβεβαιότητα, που όμως δεν μας τρομάζει, δεν μας αγχώνει, δεν μας φοβίζει... κι είμαστε ήδη εδώ... και το ξέρουμε τώρα πως η ιστορία δεν είναι ένα βαρετό μάθημα στο σχολείο... πως η ιστορία δεν είναι αυτό που θέλησαν να μας διδάξουν ως κάτι το οποίο δεν μας χωρά... πως την ιστορία την κλέβουν κάποιοι από εκείνες κι εκείνους που βίαια εκδιώχνονται από τις σελί-δες της και που δεν είναι άλλοι από κάποιες-ους σαν και μας... κι όταν κοιταζόμαστε ρε συ Jo στα μάτια, όπως κοιταζόμαστε τούτες τις μέρες μπορώ να με βλέπω να κρατώ την ιστορία από το χέρι και να την οδηγώ εκεί που μαζί αποφασίζουμε...

Την ιστορία μας ή θα την καθορίσουμε εμείς ή θα καθοριστεί ερήμην μας.

Εμείς, οι χειρώνακτες εργάτες υπάλληλοι, άνεργοι, προσωρινοί, ντόπιοι και μετανάστες, που δεν είμαστε τηλεθεατές και συμμετέχουμε από το Σάββατο βράδυ, μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις διαδηλώσεις, στις συγκρούσεις με την αστυνομία, στις καταλήψεις του κέντρου και των γειτονιών, που πολλές φορές χρειάστηκε να παρατήσουμε τη δουλειά μας και τις καθημερινές μας υποχρεώσεις για να βρεθούμε στο δρόμο με τους μαθητές, τους φοιτητές και τους άλλους προλετάριους που αγωνίζονται.
Αποφασίσαμε να καταλάβουμε το κτήριο της γσεε για :
Να το μετατρέψουμε σε χώρο ελεύθερης έκφρασης και συνάντησης των εργατών.
Να διαλύσουμε το μύθο που προωθούν τα ΜΜΕ ότι οι εργάτες ήταν και είναι απόντες από τις συγκρούσεις και ότι η οργή που εκφράζεται αυτές τις μέρες είναι υπόθεση 500 «κουκουλοφόρων», «χουλιγκάνων» και λοιπά παραμύθια, ενώ στην οθόνη και στα παράθυρά τους οι εργάτες ήταν παρόντες ως οι πληγέντες τις σύγκρουσης, την ίδια στιγμή που η καπιταλιστική κρίση στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο οδηγεί σε εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις οι οποίες από τα ίδια τα ΜΜΕ και τους διαχειριστές τους παρουσιάζονται ως «φυσικό φαινόμενο».
Να στηλιτεύσουμε και να αποκαλύψουμε το ρόλο της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας στην υπονόμευση της εξέγερσης και όχι μόνο. Η γσεε και όλος ο συνδικαλιστικός μηχανισμός, που τη στηρίζει, δεκαετίες τώρα, υπονομεύουν αγώνες, παζαρεύουν την εργατική μας δύναμη για ψίχουλα, διαιωνίζοντας το καθεστώς της εκμετάλλευσης και της μισθωτής σκλαβιάς. Ενδεικτική είναι η στάση τους την προηγούμενη Τετάρτη που ακυρώνοντας την προγραμματισμένη απεργιακή πορεία περιορίστηκε στην οργάνωση μιας σύντομης συγκέντρωσης στο Σύνταγμα φροντίζοντας παράλληλα να διώξει τον κόσμο άρον-άρον από την πλατεία μην τυχόν μολυνθούν οι συγκεντρωμένοι από τον ιό της εξέγερσης.
Να ανοίξουμε για πρώτη φορά αυτό το χώρο- ως συνέχεια του κοινωνικού ανοίγματος που δημιούργησε η εξέγερση- ο οποίος έχει κτιστεί με τις δικές μας εισφορές και από τον οποίο είμαστε αποκλεισμένοι. Γιατί τόσα χρόνια εμπιστευόμαστε την τύχη μας σε κάθε λογής σωτήρες, φτάνοντας να χάσουμε ακόμα και την αξιοπρέπεια μας. Σαν εργαζόμενοι πρέπει να αρχίσουμε να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας και να μην αναθέτουμε τις ελπίδες μας σε κανέναν πεφωτισμένο ηγέτη ή «ικανό» αντιπρόσωπο. Πρέπει να αποκτήσουμε φωνή, να βρεθούμε, να μιλήσουμε να αποφασίσουμε και να δράσουμε. Ενάντια στη γενικευμένη επίθεση που βρισκόμαστε. Η δημιουργία συλλογικών αντιστάσεων «από τα κάτω» είναι μονόδρομος.
Να προωθήσουμε την ιδέα της αυτοοργάνωσης και της αλληλεγγύης στους χώρους δουλειάς, τις επιτροπές αγώνα και τις συλλογικές διαδικασίες βάσης καταργώντας τους γραφειοκράτες συνδικαλιστές.
Τόσα χρόνια καταπίνουμε τη μιζέρια, τη ρουφιανιά και τη βία στη δουλειά. Συνηθίσαμε να μετράμε τους σακατεμένους και τους νεκρούς μας- γεγονότα που βαφτίζονται «εργατικά ατυχήματα». Συνηθίσαμε να μετράμε και ν’ αδιαφορούμε για τους μετανάστες- ταξικούς αδελφούς μας- που δολοφονούνται. Κουραστήκαμε να ζούμε με το άγχος της εξασφάλισης του μισθού, των ενσήμων και μιας σύνταξης που φαντάζει όνειρο απατηλό.
Όπως παλεύουμε ώστε να μην αφήσουμε τη ζωή μας στα χέρια των αφεντικών και των συνδικαλιστών αντιπροσώπων έτσι δε θ’ αφήσουμε στα χέρια του κράτους και των δικαστικών μηχανισμών του κανένα από τους συλληφθέντες εξεγερμένους.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ
ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

Εργατική συνέλευση στο «απελευθερωμένο»κτήριο της γσεε
Τετάρτη 17/12/08, ώρα 18:00.
Γενική Συνέλευση Εξεγερμένων Εργατών


http://gseefreezone.blogspot.com/

Για την καταληψη της ΝΕΤ

Εδώ η ανακοίνωση του προέδρου της ΝΕΤ (ο οποίος υπέβαλε μήνυση και ζήτησε την ποινική δίωξη κατά παντός υπευθύνου και επίσης παραιτήθηκε), το κείμενο που αφήσανε τα παιδιά και οι δηλώσεις των κομμάτων.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΔΡΑΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

Τη Δευτέρα 15/12/2008 αποφασίστηκε από την ανοιχτή συνέλευση φοιτητών, μαθητών, ανέργων και εργαζομένων, που δραστηριοποιείται στον κατειλημμένο Πανεπιστημιακό χώρο Μυτιλήνης, να γίνει κατάληψη ενός ραδιοφωνικού σταθμού, προκειμένου να έρθουμε σε άμεση και διαλεκτική επαφή με τον κόσμο της Μυτιλήνης, αλλά και να αφήσουμε το στίγμα του αγώνα μας.

Ο ραδιοφωνικός σταθμός που επιλέχθηκε αρχικά ήταν ο ΕΡΑ, αφού αποτελεί κρατικό σταθμό και κατά συνέπεια έγκυρο και αξιόπιστο, όσον αφορά το κοινό του. Το υλικό που επιδιώχθηκε να ακουστεί ήταν ένας λόγος ευαισθησίας για το θλιβερό χαμό του μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που κατέδειξε τη νοσηρότητα των φορέων και του θεσμού της αστυνομίας στη χώρα μας. Με υποβλητικά και επαναστάτικα μουσικά διαλείμματα εξηγήθηκε ο λόγος της οργής μας και της πρωτοβουλίας μας για κατάληψη και ανάληψη δράσεων.

Έτσι, σε μια ώρα υψηλής ακροαματικότητας εισήλθαμε στο κτήριο του ΕΡΑ περίπου 60 νέοι δηλώνοντας καταληψίες που διεκδικούσαν την αναπαραγωγή του cd από το σταθμό παρεμβαίνοντας στο ομαλό προγραμμα αυτού. Δυστυχώς, λόγω της ανικανότητάς μας να διεκπεραιώσουμε το σκοπό μας δίχως την τεχνική υποστήριξη των δημοσιογράφων, αναγκαστήκαμε να διαπληκτιστούμε με τον υπεύθυνο του σταθμού που εξαρχής αρνήθηκε το αίτημα μας. Παρά την αταλάντευτη επιμονή και υπομονή μας καταλήξαμε να φύγουμε άπρακτοι αλλά και αδιαπραγμάτευτοι από το σταθμό. Ωστόσο, η φαινομενική αυτή ήττα αναδεικνύει ένα σημαντικότερο ζήτημα, αυτό του χάσματος των γενεών και συγκεκριμένα του χάσματος των επερχόμενων γενεών που <<προθερμαίνονται>> για να αγωνιστούν αδέκαστα στη ζωή τους με την υφιστάμενη καθεστηκυία ταξη, που έχει προκαλέσει κορεσμό και αβεβαιότητα.

Το βασικό αντεπιχείρημα που προέβαλε ο υπάλληλος στην πρωτοβουλία μας ήταν ότι θα μπορούσαμε έννομα και καθωσπρέπει να ταχυδρομήσουμε το υλικό που θα θέλαμε να ακουστεί στον κόσμο, ώστε να επεξεργαστούν και να κρίνουν πως θα το παρουσιάσουν. Η επίκληση, όμως, ενός θεσμικού τρόπου διεκδίκησης του αιτήματος μας όχι απλώς δεν επαρκούσε στο να τονίσει την αγανάκτηση, αλλά υποβίβαζε την αυτενέργεια και την τόλμη μας που εσωκλείουν την ουσία της πράξης αυτής. Συνειδητά και υπεύθυνα αποφασίσαμε να μιλήσουμε ανοιχτά χωρίς αντιπροσώπους, επιλέγοντας μια παρεμβατικαή στάση που θα αιφνιδίαζε το κοινό από τη ρουτίνα του συνηθισμένου προγράμματος και θα εντυπωνώταν δυναμικά στη μνήμη του. Αρνηθήκαμε οποιαδήποτε έκπτωση στην πρόθεση αυτή, αφού θα χαρακτήριζε την κίνησή μας κοινότοπη και γραφική - μια ακόμη εκδήλωση τυπικής συμπαράστασης συνακόλουθη και εναρμονισμένη με αυτή που εξέφρασε η κυβέρνηση.

Επιλέξαμε, λοιπόν, την ανατρεπτική διαμαρτυρία και την ανατρεπτική δράση σε μια παρωχημένη και κοντόφθαλμη κοινωνία που ξεπέρασε αποστασιοποιημένα το σοκ που προκάλεσε στο λαϊκό αίσθημα ένα τέτοιο έγκλημα. Η απάντησή της στην αφύπνιση και τη συναίσθησή μας ήταν το εγωίστικό ανάχωμα στα <<καπρίτσια μιας ομάδας νεολαίων>>. Θεοποίησε ένα σύστημα που αναλώνεται στη διαδικασία χάνοντας την ουσία.

Για τη ιστορία, βέβαια,επειδή η δημοκρατία βρίσκει πάντα το δρόμο της, όταν προκύπτει από γνήσιες, δημιουργικές και επαναστατικές διεκδικήσεις, η κατάληψή μας πέτυχε στους σταθμούς Αίολος, Kiss και Astra, όπου ακούστηκε ο λόγος μας και ακόμη εκδηλώθηκε η ομοψυχία μας με αντίστοιχη δράση κατάληψης στα Ιωάννιννα.
Με εσωτερική ανάγκη αλλά και υπευθυνότητα απέναντι στο όραμά μας για αλλαγή, προτάσσουμε την απευθείας επαφή με όλους εσάς που θέλετε να μας πείτε τη γνώμη σας, να δηλώσετε αλληλεγγύη ή συμμετοχή στις δράσεις μας, επικοινωνώντας και αλληλεπιδρώντας μέσω του blog μας.
Μυτιλήνη 16/12/2008

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Κατάληψη στη ΝΕΤ



Η δράση μας είναι αποτέλεσμα μίας συσσωρευμένης πίεσης που λεηλατεί τις ζωές μας και όχι μόνο μία συγκινησιακή έκρηξη με αφορμή τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου από την αστυνομία. Είμαστε μία ακόμη συλλογικότητα, κομμάτι της εξέγερσης που συμβαίνει.

Ενάντια στην εξημέρωση από τα ΜΜΕ, προβαίνουμε σε παρέμβαση-παρεμβολή στη ροή του προγράμματος της ΕΡΤ. Θεωρούμε ότι τα ΜΜΕ συστηματικά καλλιεργούν το φόβο. Αντί να ενημερώνουν παραπληροφορούν. Παρουσιάζουν μια πολύμορφη εξέγερση σαν τυφλή εκτόνωση.

Εξηγούν την κοινωνική έκρηξη με όρους ποινικούς και όχι πολιτικούς. Αποκρύπτουν επιλεκτικά τα πραγματικά γεγονότα. Προβάλλουν μία εξέγερση σαν ένα ακόμη θέαμα που πρέπει απλά να παρακολουθούμε μέχρι να αρχίσει το επόμενο σήριαλ. Τα ΜΜΕ μετατρέπονται καθημερινά σε μέσα καταστολής της ελεύθερης και δημιουργικής σκέψης.

Να αυτοοργανωθούμε. Καμία αυθεντία δεν μπορεί να προσφέρει λύσεις στα προβλήματά μας. Χρειάζεται να συναντηθούμε με άλλους ανθρώπους. Να μετατρέψουμε τους δημόσιους χώρους – τους δρόμους, τις πλατείες, τα πάρκα, τις σχολές -σε χώρους αδιαμεσολάβητης έκφρασης. Να βρεθούμε πρόσωπο με πρόσωπο για να συνδιαμορφώσουμε τον λόγο και τις δράσεις μας.

Να μην φοβηθούμε, να κλείσουμε τις τηλεοράσεις, να βγούμε από τα σπίτια μας, να συνεχίσουμε να διεκδικούμε, να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας. Καταγγέλλουμε την αστυνομική βία – Αμεση αποφυλάκιση των συλληφθέντων διαδηλωτών. Για την ανθρώπινη χειραφέτηση και την ελευθερία.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ VIDEO

Αθώα και η ζαρτινιέρα!

Το δικαστήριο επέβαλε ποινές 3 κ 1,5 χρόνου με αναστολή στους μπάτσους της ζαρντινιέρας!! Δεν μπαίνει κανείς φυλακή. Μετά την απόφαση έγινε σύγκρουση με δυνάμεις των ΜΑΤ και των ΥΜΕΤ στα δικαστήρια, όπου και μετά την ρίψη δακρυγόνων έγινε πορεία με 2 διμοιρίες από πίσω, που κατέληξε στην κατάληψη σχολής θεάτρου.

indymedia

Ποινές φυλάκισης από 15 έως 39 μήνες, ορισμένες εξ αυτών με αναστολή, επέβαλε το Τριμελές Εφετείο Θεσσαλονίκης στους οχτώ αστυνομικούς, οι οποίοι κρίθηκαν ένοχοι για τον ξυλοδαρμό του 26χρονου Κύπριου σπουδαστή, Αυγουστίνου Δημητρίου.

Σε φυλάκιση τριών ετών καταδικάστηκαν τρεις αστυφύλακες κι έναν αρχιφύλακας, για το αδίκημα της επικίνδυνης σωματικής βλάβης, ως φυσικοί αυτουργοί του περιστατικού ξυλοδαρμού σε βάρος του 26χρονου.

Στον αρχιφύλακα επιβλήθηκε, επίσης, ποινή φυλάκισης τριών μηνών για το αδίκημα της έργω εξύβρισης, καθώς εμφανίζεται σε βίντεο να βγάζει το σκούφο του φοιτητή και να τον πετάει στο έδαφος. Οι ποινές κρίθηκαν εξαγοράσιμες προς πέντε ευρώ την ημέρα.

Σε φυλάκιση 15 μηνών, με τριετή αναστολή, καταδικάστηκαν δύο αστυφύλακες, ο αξιωματικός της ΕΛ.ΑΣ. και ο πρώην διευθυντής της κρατικής ασφάλειας Θεσσαλονίκης για απλή συνέργεια στην επικίνδυνη σωματική βλάβη.

Ελαφρυντικό στοιχείο αποτέλεσε για το δικαστήριο το λευκό ποινικό τους μητρώο, ενώ οι εφέσεις αποφασίστηκε να έχουν ανασταλτικό αποτέλεσμα.

Η έδρα δέχτηκε κατά το ήμισυ την πρόταση του εισαγγελέα όσον αφορά την απόδοση ευθυνών στους 8 αστυνομικούς, που κατηγορούνται για τον ξυλοδαρμό του Κύπριου φοιτητή.

Στη δίκη, 4 από τους αστυνομικούς κρίθηκαν ένοχοι για επικίνδυνη σωματική βλάβη, 3 για απλή συνέργεια σε σωματική βλάβη κι 1, ο διοικητής του τμήματος λευκού πύργου, Νίκος Παπας, για απλή συνέργεια δια παραλείψεως.

Έξω από το δικαστήριο είχε συγκεντρωθεί πλήθος μαθητών και φοιτητών εις ένδειξη αλληλεγγύης στον Κύπριο φοιτητή.

"Προς το παρόν είμαστε ικανοποιημένοι, περιμένουμε όμως και την ανακοίνωση των ποινών", δήλωσε κατά τη διακοπή της δίκης, ο δικηγόρος του Δημητρίου, Παναγιώτης Μανώλης, στο TVXS.

"Μπορούσαν και περισσότερο αλλά είμαστε ευχαριστημένοι", δήλωσε ο Αυγουστίνος Δημητρίου κατά την έξοδο του από το δικαστικό μέγαρο.

tvxs

Κάποιες από τις καλύτερες photo των ημερών

2008 Greek riots

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Αθώοι και οι «δολοφόνοι» του 4χρονου Παναγιώτη στη Μυτιλήνη

Αθώοι οι υπάλληλοι της Εθνικής Τράπεζας στη Μυτιλήνη για το θάνατο του μικρού Παναγιώτη Βασιλέλλη. Μιλά στο TVXS o δημοσιογράφος που είχε ανοίξει τον λογαριασμό για να σωθεί το παιδί, και τον οποίο μπλόκαρε η τράπεζα με αστείες δικαιολογίες.

Το Συμβούλιο Εφετών Αιγαίου με βούλευμά του απάλλαξε από τις κατηγορίες τέσσερα υψηλόβαθμα στελέχη της Εθνικής Τράπεζας στη Μυτιλήνη και έναν γιατρό, οι οποίοι είχαν παραπεμφθεί σε δίκη με την κατηγορία της θανατηφόρας εκθέσεως ανηλίκου και στην ουσία αποφάνθηκε πως για το θάνατο του παιδιού δεν φταίει κανείς.

Η Εθνική τράπεζα είχε στερήσει πριν 7 χρόνια από τον μικρό Παναγιώτη που έπασχε από λευχαιμία τη δυνατότητα να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να θεραπευτεί παρά το γεγονός ότι στον λογαριασμό που είχε ανοιχτεί τότε είχαν συνδράμει από το υστέρημά τους χιλιάδες πολίτες από τη Μυτιλήνη και όλη την Ελλάδα. Η Εθνική Τράπεζα αρνήθηκε να δώσει τα χρήματα στην οικογένεια "πατώντας" σε τυπικότητες ως προς τη μορφή του λογαριασμού.


Εδώ το άρθρο από το tvxs

Κατάληψη σε ραδιοφωνικούς σταθμούς

Κατάληψη σε ραδιοφωνικούς σταθμούς στη Μυτιλήνη από την Ανοιχτή Συνέλευση φοιτητών, μαθητών, εργαζόμενων & άνεργων.

Η πρώτη απόπειρα κατάληψης έγινε στις 10 στην ΕΡΑ Αιγαίου από 60-70 άτομα. Η εκπομπή είχε κοπεί πριν την είσοδό μας από τα κεντρικά και ο τοπικός σταθμός έπαιζε ΝΕΤ. Κόψαμε αυτή την αναμετάδοση και καταλάβαμε το κτίριο για 2 περίπου ώρες, στις οποίες ο σταθμός δεν εξέπεμπε (σύντομα αυτό έγινε αντιληπτό από ντόπιους πειρατές που κατέλαβαν τη συχνότητα της ΕΡΑ Αιγαίου με ...μπάλους και τσιφτετέλια). Από τα τηλέφωνα της ΕΡΑ βγήκαμε στον αέρα τοπικού σταθμού στη Σάμο διαβάζοντας κείμενα.

Στη συνέχεια με πορεία/αφισοκόλληση μέσα από γειτονιές καταλήξαμε σε άλλο κτίριο που στεγάζει τρεις ραδιο-σταθμούς. Το μήνυμά μας έπαιξε εκεί κανονικά και ταυτόχρονα και στους τρεις. Όσο έπαιζε το μύνημα κόσμος από την ταράτσα πετούσε τρικάκια και αντάλλασε συνθήματα με τους μαθητές του απέναντι Δημοτικού σχολείου. Τηλεφωνικά, βγήκαμε στον αέρα της κατάληψης του Δημοτικού Ραδιοφώνου Ιωαννίνων. Το ίδιο έγινε και από τον εκεί κόσμο στη δικιά μας κατάληψη.

Συνεχίζουμε, όλοι,-ες στους δρόμους



ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΝΑ ΑΡΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΑ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ

ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΝΟΜΙΜΟΙ, ΟΥΤΕ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ – ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑΙΟΙ

http://katadimadim.blogspot.com/2008/12/blog-post_15.html

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΑΝΑΔΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ 15ΧΡΟΝΩΝ.

Παγκόσμιο κάλεσμα για τις μανάδες και τους πατεράδες όλων των 15χρόνων.
Στην Ελλάδα μας λένε όλους και όλες Αλέξη και Μιχάλη…
Μας σκότωσαν οι μπάτσοι…
Μας σκοτώνουν με σφαίρες στο ψαχνό μας σκοτώνουν στο ξύλο.

ολόκληρο το κείμενο εδώ

Σας ζητάω όχι να με σώσετε αλλά να μου συμπαρασταθείτε.
Γιατί μέχρι τώρα μας σώζουν αυτοί που είναι δίπλα μας…
άγνωστοι άνθρωποι οργισμένοι.
Μας σώζουν από αυτούς τους ένοπλους φονιάδες που κυκλοφορούν παντού…
και σας προστατεύουν…
εσάς και τις πολύτιμες περιούσιες σας, σκοτώνοντας 15χρονα.

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

ΠΩΣ ΝΑ ΚΡΥΦΤΕΙΣ ΑΠ' ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ;

ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΜΙΑΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ : Πως να κρυφτείς από τα παιδιά;
Αποκαληπτική δημοσιογραφική ανάλυση για την κυβέρνηση και τα Μ.Μ.Ε. από τον "συνήθη ύποπτο"
Ιός Της Κυριακής

ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ 10 ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΙ


Εδώ και μια βδομάδα, χιλιάδες εξαγριωμένων νέων, μαθητών, φοιτητών, ανέργων, εργατών, βρισκόμαστε στους δρόμους όλης της χώρας και συγκρουόμαστε με τις δυνάμεις καταστολής. Μια εξέγερση που άναψε η εκτέλεση του 15χρονου Αλέξη από τον Ειδικό Φρουρό και η οποία, ο καθένας το γνωρίζει, έχει ρίζες στην άθλια καθημερινότητα που βιώνουμε.

Μετά το πρώτο σοκ, ο καθένας ανέλαβε τον ρόλο του για την καταστολή αυτής μας της εξέγερσης. Η κυβέρνηση με τα ΜΑΤ και τα δακρυγόνα, τους ασφαλήτες και τους χρυσαυγήτες. Τα κόμματα (αριστερά και δεξιά) με τις δηλώσεις νομιμοφροσύνης και την χυδαία πρακτορολογία. Οι τηλεοράσεις και ο τύπος με την καταστροφολογία και την αποσιώπιση.

Όλοι φοβούμενοι και πανικοβλημένοι, γιατί βλέπουν πως είμαστε η πρώτη έκρηξη της γενικευμένης εξέγερσης που έρχεται. Γιατί βλέπουν πως αρχίζουμε να μην έχουμε τίποτα να χάσουμε...

Ο μύθος του σπασίματος

Δεν σπάμε τυφλά και δεν στοχεύουμε το μπακάλικο του γείτονα! Την ίδια ώρα που οι δημοσιογράφοι στις τηλεοράσεις τους μιλάνε για τις τεράστιες ζημιές και τρομοκρατούν τον κόσμο, ο ίδιος ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών, λέει το αυτονόητο: "Δεν υπάρχει οικονομικό πρόβλημα για τα εμπορικά καταστήματα της Αθήνας αφού στην πλειονότητα τους είναι ασφαλισμένα. Το αληθινό πρόβλημα είναι η πεσμένη κίνηση στην αγορά εξαιτίας των επεισοδίων." Στόχοι μας είναι τα Δολοφονικά Τμήματα, οι τράπεζες και ο κρατικός μηχανισμός σε όλη τη χώρα. Από τη πρώτη στιγμή προσπαθούμε να τσακίσουμε τους ασφαλήτες που σπάνε τα μικρομάγαζα. Ότι κι αν λένε στις τηλεοράσεις, ο κόσμος αυτό το ξέρει και το δείχνει με τη στάση του σε κάθε πόλη.

Ο μύθος της κουκούλας

Φορέσαμε κουκούλα, για να μπορέσετε να μας δείτε. Γιατί αλλιώς, μας κρύβει το εκτυφλωτικό φως της τηλεόρασης. Φορέσαμε κουκούλα, γιατί δεν θέλουμε κάτι παραπάνω για μας, τα θέλουμε όλα για όλους. Δεν θέλουμε ηγετικές φυσιογνωμίες. Θέλουμε να βλεπόμαστε όλοι στα μάτια. Αλλά φορέσαμε κουκούλες και γιατί μας ανάγκασαν να τις φορέσουμε. Γιατί οι κάμερες βρίσκονται εκεί που δεν τις περιμένεις και η μανία των δολοφόνων τις χρησιμοποιεί για να στοχοποιεί. Γιατί όταν μας ψεκάζουν με τα καρκινογόνα χημικά τους, πρέπει με κάποιο τρόπο να πάρουμε δυο αναπνοές παραπάνω, να κερδίσουμε λίγο χρόνο και να μη μείνουμε στα χέρια τους.

Ο μύθος της βίας

Ο τρόπος παραγωγής είναι μια νόμιμη βία. Η εξουσία είναι μια νόμιμη βία. Η αστυνομία είναι μια νόμιμη βία. Η φυλακή είναι μια νόμιμη βία. Η δικαιοσύνη είναι μια νόμιμη βία. Η ανεργία είναι μια νόμιμη βία. Το ταμείο ανεργίας είναι μια νόμιμη βία. Η κερδοσκοπία είναι μια νόμιμη βία. Το χρηματιστήριο είναι μια νόμιμη βία. Οι τράπεζες είναι μια νόμιμη βία. Οι ιδιωτικοποιήσεις είναι μια νόμιμη βία. Το εκπαιδευτικό σύστημα είναι μια νόμιμη βία. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι μια νόμιμη βία.
Κι όσο αυτή η νόμιμη βία θα ονομάζεται δικαιοσύνη, τόσο η δικαιοσύνη μας θα ονομάζεται βία.

ΟΣΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΑΛΙΜΠΑΝ ΑΥΡΙΟ ΘΑ ΧΤΙΖΟΥΝ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ

  • Όταν ένα σύνθημα σε μια εκκλησία εξισώνεται με την ανατίναξη των αγαλμάτων του Βούδα στο Αφγανιστάν.

  • Όταν από αυτό το γεγονός δικαιολογείς την ύπαρξη και τη διαιώνιση των μπάτσων - δολοφόνων παιδιών.

  • Όταν κραυγάζεις σε δυο ολόκληρες σελίδες για μια “καταστροφή” που έγινε την Τετάρτη και θα έχει αποκατασταθεί το Σάββατο.

  • Όταν δε βρίσκεις να πεις μια λέξη για τα χιλιάδες ευρώ που δαπανούν οι ορθόδοξοι Ταλιμπάν σε ένα ψηφιδωτό όταν η φτώχεια θερίζει.

  • Όταν αναμασάς χωρίς δισταγμό τα σενάρια των μπάτσων της Χίου για “ εξαγόμενους επαναστάτες”.

  • Όταν εμμέσως πλην σαφώς χαρακτηρίζεις τις κινητοποιήσεις των Χιωτών εισαγόμενες και κατευθυνόμενες.

  • Όταν με το θράσος χιλίων πιθήκων μιλάς για φασισμό που δε σέβεται τη διαφορετικότητα σε ένα νησί που η παπαδοκρατία είναι κυρίαρχη, και οι θρησκευτικές μπίζνες αποφέρουν τεράστια κέρδη.

  • Όταν χαλαρά αναπαράγεις την ταινιούλα που χάζευες από τον καναπέ σου εφευρίσκοντας αγανακτισμένους πολίτες που κυνήγησαν μια ολόκληρη πορεία 100-150 ατόμων και τους ανάγκασαν να καταφύγουν στο Παπαρίσβα.

  • Όταν μιλάς για ανοχή που τελειώνει, δίνοντας εκ των προτέρων άλλοθι στη καταστολή.

  • Όταν ο μοναδικός σχολιασμός του γεγονότος αναζητείται από τη Χριστιανική Πνευματική Κίνηση.

  • Όταν για τα καρκινογόνα χημικά που έριξαν οι μπάτσοι σε παιδιά 13-14 χρονών εσύ κάνεις πλάκα.

  • Όταν η μόνη “αλήθεια” είναι αυτή της ασφάλειας και των κομματόσκυλων.

  • Όταν διαλέγεις γελοία αλλά φανταχτερά πρωτοσέλιδα για να πουλήσεις κάνα φύλλο παραπάνω.


ΤΟΤΕ ΕΣΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΖΗΜΙΕΣ
ΕΝΩ ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΖΩΕΣ

ΤΟΤΕ Ο ΜΠΑΛΑΣΚΙΣΜΟΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ
ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΚΔΟΧΗ ΤΟΥ ΣΟΜΠΟΛΙΣΜΟΥ

ΟΠΟΥ ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΓΚΛΟΜΠ ΤΟΥ ΜΠΑΤΣΟΥ
ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΥ



το άρθρο της τοπικής φυλλάδας:
http://www.emprosnet.gr/emprosnet/news/article.asp?cid=85&uid=2008121250379

ΑΥΤΟΙ ΜΙΛΑΝΕ ΓΙΑ ΒΙΤΡΙΝΕΣ ΕΜΕΙΣ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΖΩΕΣ

Σάββατο 6 Δεκέμβρη 2008. Δολοφονία του 16χρονου Αλέξη.
Οι πρώτες δηλώσεις των υπερασπιστών της “κοινωνικής ειρήνης” που έρχονται να καταρρίψουν κάθε νόμο της φυσικής αφού σφαίρες που στοχεύουν στο έδαφος εξοστρακίζονται και καταλήγουν στο θώρακα του θύματος.
Οι δακρύβρεχτες δηλώσεις παραίτησης των υπουργών και η απόρριψη τους από τον πρωθυπουργό ο οποίος έκρινε το ζήτημα ασήμαντο.
Η ιστορία που επαναλαμβάνεται και τα ψέματα (μεμονωμένο περιστατικό!) που διαιωνίζονται δε μπορούν παρά να πυροδοτήσουν την οργή.
Οργή για τις ζωές μας που εξοντώνονται στη δουλειά για ένα αβέβαιο και βουτηγμένο στα χρέη αύριο.
Οργή για τα οικονομικά παιχνίδια που παίζονται στις πλάτες μας και την επίκληση στη φορολογική μας συνείδηση που θα έρθει να καλύψει ακόμα μια φορά τα σπασμένα (από πότε αφεντικά και δούλοι ίδιοι γινήκαμε ούλοι;;).
Οργή για την κοροϊδία και την ξεφτίλα που βιώνουμε καθημερινά.
Οργή για τα θεσμικά και κυβερνητικά όργανα που συναινούν σιωπηρά και παροτρύνουν ηθικά, εκ των προτέρων, αυτή και κάθε άλλη επίθεση και δολοφονία.
Οργή για τους νεκρούς αυτού του πολέμου που έχει ήδη ξεκινήσει (εργάτες, μετανάστες, αναρχικούς, ανένταχτους και εξεγερμένους...)
Στη βία που μας επιβάλλεται δε μπορούμε παρά να απαντήσουμε με βία.
Η ιστορία έχει δείξει επανηλλημένα πως ειρηνικά δε κερδίζεται κανένας αγώνας.

Μηδενική ανοχή σε κράτος κι αστυνόμους.

ΣΦΑΙΡΑ ΜΕ ΤΗ ΣΦΑΙΡΑ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ


Αλληλεγγύη σε όλους τους αγωνιζόμενους
Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

ΑΡΚΕΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ

Από τη Τρίτη 9 Δεκέμβρη κι έπειτα, το πρώτο φύλλο δηλαδή της εφήμερίδας ΕΜΠΡΟΣ μετά την ΕΚΤΕΛΕΣΗ του Αλέξη το Σάββατο, τόσο με ανυπόγραφα άρθρα (αρχισυντάκτης Στρατής Μπαλάσκας) όσο και με ενυπόγραφα, έχει ξεκινήσει μια προσπάθεια διαστρέβλωσης των γεγονότων που συγκλονίζουν την καθημερινότητα όλων μας.

Την Τρίτη κι ενώ ακόμη δεν έχει γίνει καν η κηδεία του νεκρού, στο εξώφυλλο της εν λόγω φυλλάδας γράφεται “Ας μη “θαφτεί” ο Αλέξης κάτω από τις ασχήμιες των κουκουλοφόρων”, ενώ στη δεύτερη σελίδα ο Ημερολόγος, συνεχίζει στο ίδιο σκεπτικό και αγανακτεί με όσους “επέτρεψαν με τη στάση τους και την ανοχή τους να έχουμε πια και γνωστούς αγνώστους κουκουλοφόρους.”
Στη συνέχεια και στο αναλυτικό “ρεπορτάζ” για τα γεγονότα του Σαββατοκύριακου, μαθαίνουμε έκπληκτοι ότι οι εξοργισμένοι που απάντησαν άμεσα στην εκτέλεση ήταν περί τους 100 αντιεξουσιαστές, ενώ για την Κυριακή πως οι ίδιοι αντιεξουσιαστές ακολούθησαν πορεία που οργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά! Στη συνέχεια η καλά πληροφορημένη Μαρίνα Πολλάτου αναφερόμενη στην κατάληψη των κτηρίων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, μας λέει πως “παραμένει άγνωστο το μέγεθος των ζημιών που έχουν σημειωθεί μέσα στο κτήριο”, αφού το Ξενία αποτελεί “αποκλεισμένη περιοχή”!

Για να ξεκαθαρίσουμε λιγάκι τα πράγματα.
Ο αρχισυντάκτης του Εμπρός, Στρατής Μπαλάσκας και η συντάκτης του, Μαρίνα Πολλάτου, γνωρίσουν πολύ καλά ότι αυτά που γράφουν είναι απλές μπουρδολογίες. Ο κόσμος που βγήκε στο δρόμο και έκανε γυαλιά καρφιά τα ασφαλήτικα έξω από το τμήμα, δεν ήταν 100 αντιεξουσιαστές (αλήθεια, υπάρχουν τόσοι αντιεξουσιαστές στη Μυτιλήνη;), αλλά περί τους 200 εξαγριωμένους από την είδηση νέους κι εργάτες που γύρισαν ολόκληρη την προκυμαία και τους παράλληλους δρόμους διαδηλώνοντας την οργή τους, η οποία φυσικά δεν ξέσπασε σε “ασχήμιες”, όπως μας λένε, αλλά στο άνδρο των δολοφόνων.
Θα έπρεπε να τηρήσουν τουλάχιστον τα προσχήματα και να αγανακτήσουν με την αστυνομική βία. Θα έπρεπε επίσης να αντιληφθούν πως αν κάποιοι ακολούθησαν την πορεία κάποιου άλλου την Κυριακή, τότε αυτοί δεν μπορεί να είναι οι 150 από αυτούς που ήταν στο δρόμο και το περασμένο βράδυ αλλά οι μετρημένοι στα δάχτυλα που προσπάθησαν να κάνουν πολιτική. Τέλος, θα έπρεπε να πληροφορηθούν καλύτερα για το πως είχαν τα πράγματα στα πανεπιστήμια, για να μην εκτείθονται τόσο αδέξια.

Την επόμενη, Τετάρτη 10 Δεκέμβρη, στα μικρά κάτι διαφορετικό τόλμησε να αρθρωθεί. Ο Ν.Μ. που σε δύο παραγράφους της δεύτερης σελίδας κατηγορεί την προσπάθεια συκοφάντησης του αγώνα από τις τηλεοράσεις και ο Α.Π. Στην 4η σελίδα που αναλαμβάνει την ευθύνη λέγοντας πως σε όλα όσα έγιναν “ήμαστε όλοι εκεί...”. Τί κάνει όμως πάλι ο αρχισυντάκτης Μπαλάσκας στην 9η σελίδα; Ως κλασικό παπαγαλάκι, με αριστερό μάλιστα προφίλ, της ασφάλειας, διαρρέει “πληροφορίες” του αρχιμπάτσου της Χίου πως στην οργισμένη βραδιά της Δευτέρας στη Χίο, μεταφέρθηκαν αναρχικοί από τη Μυτιλήνη! Και στη συνέχεια, με υπογραφή τριών, υπάρχει μια προσπάθεια περιγραφής της πορείας της ημέρας της κηδείας.

Για να ξεκαθαρίσουμε και πάλι τα πράγματα.
Είναι κρίμα που οι Ν.Μ. και Α.Π. χρησιμοποιούνται σαν τα αριστερά άλλοθι στο συγκεκριμένο φύλλο της εφημερίδας. Αλλά τόσο η θέση των σχολίων τους όσο και το μέγεθός τους, δεν μπορούν παρά να λειτουργήσουν ως τέτοια. Στα ολοσέλιδα άρθρα, έχουμε τον αρχιασφαλήτη Μπαλάσκα να παπαγαλίζει όσα παπαγάλισαν δεκάδες άτομα του συναφιού του την ίδια μέρα για όλη την Ελλάδα. Στην Πάτρα πήγαν αναρχικοί από την Αθήνα, στις Σέρρες από τη Θεσσαλονίκη, στον Πύργο από τη Κόρινθο, στη Κόρινθο από τη Κέρκυρα και στη Κέρκυρα από την Ιθάκη.
Η γελοιότητα του όλου θέματος θα απαιτούσε να έχουν οι “30 κουκουλοφόροι” ένα ελικόπτερο που τους μεταφέρει από στιγμή σε στιγμή σε άλλο σημείο τόσο της Αθήνας αλλά και ολόκληρης της χώρας. Γιατί απλά αυτό που τους καίει είναι να απομονώσουν την εξέγερση και να κρύψουν την γενικευμένη οργή που ξεσπάει για 4η μέρα στους δρόμους της χώρας. Όσον αφορά την περιγραφή των γεγονότων της ημέρας της κηδείας, ακόμη και να ήθελαν οι συντάκτες της μάλλον δεν θα μπορούσαν να γράψουν κάτι πιο κοντά στην πραγματικότητα, μιας και μάλλον παρακολουθούσαν από απόσταση. Οι εντελώς ανεκπαίδευτοι ΜΑΤάδες, πανικοβλήθηκαν από την επίθεση που ξεκίνησαν εναντίων τους οι μαθητές με αυγά και πέτρες και έκαναν να βγουν προς τα έξω. Τότε υπήρξε και η αντίδραση από το μπλοκ της πορείας που ακολουθούσε τους μαθητές και το οποίο αποτελούσαν οι εξαγριωμένοι των περασμένων βραδιών, οι καταληψίες του πανεπιστημίου και οι φοιτητικοί σύλλογοι. Απλά ήταν ξεκάθαρο ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αφήναμε τα γουρούνια να πάρουν κανέναν μαζί τους και έτσι και έγινε με τον “δεύτερο γύρο”.

Πάντως αξίζει να αναφερθεί πως οι συντάκτες του άρθρου αναφέρουν πως ο χουντικός διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θανάσης Φραγκόπουλος προσπάθησε να αποτρέψει τους μαθητές να φτάσουν στο τμήμα. Δεν μας αναφέρουν όμως πως κρύφτηκε ανάμεσα στους μπάτσους και είχε τα μάτια του στηλωμένα πάνω στους μαθητές του που επιτείθονταν.

Την Πέμπτη 11 Δεκέμβρη, όλη η εφημερίδα είναι διάσπαρτη με το ζήτημα. Προφανώς και λόγω της απεργίας, δεν έχουν και πολλά νέα να πουν, οπότε απλά αναμασούν τα προηγούμενα. Ο αρχιασφαλήτης δεν κάνει αισθητή την παρουσία του. Ετοιμάζεται για το φύλλο της Παρασκευής...

Την Παρασκευή 12 Δεκέμβρη, βρήκε το πρωτοσέλιδο που ήθελε. Ταλιμπάν, λέει, στη Μυτιλήνη. Φτιάχνοντας ένα φανταστικό ρεπορτάζ για μια πορεία που δεν έκανε τον κόπο καν να παρακολουθήσει, μιλάει για κυνήγι των διαδηλωτών από αγανακτισμένους πολίτες. Άλλη μια ένδειξη του πανικού του. Η πορεία που ξεκίνησε από το Πανελλήνιο την ημέρα της απεργίας, διέσχυσε τις εργατικές γειτονιές της πόλης μας, μοιράζοντας εκατοντάδες κείμενα σχετικά με τα γεγονότα των περασμένων ημερών και γράφοντας συνθήματα σε δημόσια κτήρια. Η προγραμματισμένη κατάληξή της έγινε στο Παπαρίσβα όπου και ακολούθησε μεγάλη συνέλευση των διαδηλωτών.
Κι επειδή ο Μπαλάσκας και οι εργοδότες του χρειάζονταν ταραχές τόσο την Τετάρτη όσο και την Πέμπτη, επειδή οι συνάδελφοί του ξεροσταλιάζουν μέσα στις στολές και με τις ασπίδες τους ενώ ο κόσμος διαδίδει αυτά που συμβαίνουν ξεπερνώντας την προπαγάνδα των ΜΜΕ, βρήκε καταφύγιο στην αγαπημένη του εκκλησία! Έτσι καταδικάζει με πολύ πιο έντονα λόγια τον βανδαλισμό της εικόνας στην εκκλησία απ' ότι καταδίκασε την εκτέλεση του Αλέξη. Χωρίς ντροπή μάλιστα, δεν διστάζει να αναφέρει το κόστος της εικόνας που βάφτηκε, κάνοντας έναν συμψηφισμό μεταξύ χρήματος και ζωών που μας γεμίζει αηδία που είναι άνθρωπος. Και βέβαια, συνεχίζει και την γκεμπελίστικη τακτική του “λέγε λέγε κάτι θα μείνει”, μιλώντας για φανταστικούς περαστικούς και εργαζόμενους που πήραν στο κυνήγι την πορεία και επιχείρησαν να μας λιντσάρουν, ενώ με την ευκαιρία ξαναρίχνει τις ασφαλήτικες διαρροές για την “εξαγωγή επαναστατών” στη Χίο!

Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΙΣ

ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΥΛΛΑΔΑ