Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Συζήτηση και Προβολή ταινίας


Τετάρτη 8/12 και ώρα 21:00

Συζήτηση
Η εργασία κι η ανεργία ως εκβιασμοί και μηχανισμοί πειθάρχησης

Προβολή Ταινίας
Το Τσεκούρι (2005) , του Κ. Γαβρά

Η προβολή και η συζήτηση οργανώνεται από τη Συνέλευση για την Κρίση
που λειτουργεί στην Κατάληψη στο Μπίνειο

http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/

Κείμενο του Σ.Ελ.Ερ.Ε. Βορείου Αιγαίου

Η περαιτέρω υποτίμηση (και) της παιδείας οδηγεί στην υποτίμηση της ζωής μας

Το «νέο» σχολείο…


Η παρούσα οικονομική κρίση έχει περάσει σε κάθε πτυχή της καθημερινότητάς μας. Η λύση που προτείνει για την επιβίωσή του το καπιταλιστικό σύστημα είναι η γενική αναδιάρθρωση και υποτίμηση των εργασιακών σχέσεων σε όλους τους παραγωγικούς τομείς και κυρίως σε δημόσια αγαθά (υγεία, παιδεία) και η επέκταση της ελαστικοποίησης της εργασίας και στο δημόσιο τομέα. Όσον αφορά στην Παιδεία, προτείνει μείωση κρατικού προϋπολογισμού (από πρωτοβάθμια μέχρι τριτοβάθμια εκπαίδευση), σχολικές μονάδες με χορηγούς, σχολικές μονάδες που ζητούν από τους μαθητές να καλύπτουν τις ανάγκες του σχολείου σε αναλώσιμα και ένα μακρύ κατάλογο από ολοκάθαρες κινήσεις υποβάθμισης του δημόσιου σχολείου. Την ίδια ώρα το Υπουργείο Παιδείας έρχεται να προτείνει «καινοτόμες» αλλαγές για το «νέο σχολείο». Ψηφιακή τάξη, κατ’ οίκον φροντιστήριο, βιντεοσκοπημένες παραδόσεις μαθημάτων, animations… Φαντεζί λέξεις, αλλά ούτε μια λέξη για το περιεχόμενο της εκπαίδευσης και τις συνθήκες εργασίας που θα παρέχει το νέο σχολείο.

Στο «νέο» σχολείο…

• Επεκτείνονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας. Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, οι εργαζόμενοι στα σχολεία δεν είναι όλοι δημόσιοι υπάλληλοι. Τις πάγιες και λειτουργικές ανάγκες τις κάλυπταν μέχρι τώρα εκπαιδευτικοί με τέσσερις διαφορετικές σχέσεις εργασίας: μόνιμοι, αναπληρωτές πλήρους ωραρίου, αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου, ωρομίσθιοι. Τελευταία προσελήφθησαν και συμβασιούχοι μέσω Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων Χρηματοδότησης (ΕΣΠΑ). Πρόκειται για μια κατηγορία καθηγητών και δασκάλων που δεν καλύπτονται από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά από θολά ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης. Στις νέες αυτές ατομικές συμβάσεις αδιευκρίνιστα παραμένουν ζητήματα που αφορούν στο ωράριο, στην ασφάλιση και αναγνώριση της προϋπηρεσίας των εργαζόμενων και στον τρόπο πληρωμής τους.
• Προωθείται η διαδικασία της αυτοαξιολόγησης, η οποία θα οδηγήσει στη διάκριση των σχολείων σε καλά και κακά, σε αποδοτικά και μη, αγνοώντας εσκεμμένα τις κοινωνικές συνθήκες και το χώρο μέσα στο οποίο λειτουργούν, με αποτέλεσμα τη συγχώνευση ή ακόμα και το κλείσιμο «αποτυχημένων» σχολικών μονάδων. Έτσι, επιδιώκεται α) η ενοχοποίηση του σχολείου και των εκπαιδευτικών για το παραγόμενο έργο, β) η νομιμοποίηση της απόσυρσης της κρατικής χρηματοδότησης, γ) η παράδοση των σχολείων σε πάσης φύσεως χορηγούς.

• Απαιτείται πιστοποιητικό παιδαγωγικής κατάρτισης, διετής δοκιμαστική περίοδος με «μέντορες» και «δόκιμους», διαγωνισμούς που ακυρώνουν πτυχία και προϋπηρεσία, ενώ εκπαιδευτές και εκπαιδευόμενοι θα αξιολογούνται ως μετρήσιμοι δείκτες.
• Καταργείται η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, που ήταν για χρόνια μία σημαντική βοήθεια για όσους μαθητές δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνουν σε φροντιστήριο. Με αυτόν τον τρόπο, το Υπουργείο πετάει το μπαλάκι της χρηματοδότησης των ενισχυτικών μαθημάτων από τον κρατικό προϋπολογισμό στον οικογενειακό.

Σε μία περίοδο που οι υποχωρήσεις του κοινωνικού κράτους είναι συνεχείς και καθολικές, ακόμα και η Παιδεία αντιμετωπίζεται ως αντικείμενο λογιστικής. Οι καθηγητές μειώνονται ως πολύ δαπανηροί για τον κρατικό προϋπολογισμό, αφήνοντας τα σχολεία όλης της χώρας με χαώδεις τάξεις των 28 και 30 μαθητών που υπολειτουργούν μέχρι και σήμερα. Στο ΕΠΑΛ του Πλωμαρίου οι μαθητές κουράστηκαν να παρακαλούν για την κάλυψη των 40 και πλέον ωρών βασικών μαθημάτων τους, εισπράττοντας εδώ και μήνες υποσχέσεις.
Η χρηματοδότηση των σχολείων και των σχολικών επιτροπών είναι τόσο ελλιπής, που ο χειμώνας προμηνύεται κρύος. Ήδη στο σχολείο της Άντισσας οι γονείς κάνουν έρανο για την αγορά πετρελαίου, όταν στη Φίλια για τον ίδιο λόγο κάνουν «χοροεσπερίδες». Το αθλητικό γυμνάσιο Μυτιλήνης αυτή τη στιγμή τελεί υπό κατάληψη, καθώς δεν υπάρχουν γυμναστές (!) για τα περισσότερα αθλήματα. Στη Γέρα δεν επαρκούν τα χρήματα για επιδιόρθωση του φωτοτυπικού μηχανήματος και στον Μανταμάδο δεν υπάρχουν αναλώσιμα, ενώ στον Πολιχνίτο η Cosmote χορηγεί δορυφορικό πιάτο με αντάλλαγμα τη διαφήμιση και την προπαγάνδιση των προϊόντων της.

και ο κατάλογος συνεχίζεται…

Για όλους αυτούς τους λόγους το σωματείο καλεί τους εκπαιδευτικούς της επισφάλειας: ωρομίσθιους ή αναπληρωτές σε δημόσια σχολεία (όπου οι ελαστικές σχέσεις εργασίας αποτελούν καθεστώς), εργαζόμενους σε φροντιστήρια (όπου οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας αντιμετωπίζονται ως πολυτέλεια), εγκλωβισμένους στην ανασφάλιστη και ακατοχύρωτη εργασία των ιδιαιτέρων, την ανεργία και την ετεροαπασχόληση σε:
συμμετοχή στην γενική απεργία της 15 Δεκέμβρη
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΒΟΡΕΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

από: http://selereba.blogspot.com/

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

για τον δεκέμβρη

γιατί ο δικός μας δεκέμβρης δεν τέλειωσε ποτέ…

Η εξέγερση του Δεκέμβρη ήταν μια στιγμή ενός διαρκούς κοινωνικού πολέμου που μαίνεται -πότε αθόρυβα, πότε παταγωδώς, πότε υπόρρητα και πότε ξεκάθαρα- από τότε που οι ανθρώπινες κοινωνίες μπήκαν κάτω απ’ το ζυγό της διαχωρισμένης εξουσίας και της εκμετάλλευσης.

Με αφορμή τη δολοφονία ενός 15χρονου μαθητή, η συσσωρευμένη οργή ενός κόσμου, επιτέλους, εκφράστηκε και βρήκε διέξοδο στο δρόμο. Ξεπερνώντας δεσμά και αξίες που πατρονάρουν την επιβίωση αυτού του συστήματος, μακριά από κόμματα, ενάντια σε θεσμούς, κόντρα στον οχετό των ΜΜΕ, μικρές και μεγάλες πόλεις δεν άδειαζαν για μέρες από το κύμα της ανταρσίας. Ο Δεκέμβρης, επηρέασε όσους και όσες τον έζησαν, αλλά και αποτέλεσε παράδειγμα που, ακόμα, διαμορφώνει παγκόσμια τις κοινωνικές δυναμικές.

Αυτό που κατάφεραν να σπάσουν οι εξεγερμένοι και τρόμαξε την εξουσία ήταν η κοινωνική ειρήνη και ο εφησυχασμός. Οι εξεγερμένες, δεν έσπασαν μόνο τζαμαρίες, τράπεζες και αστυνομικά τμήματα, αλλά, κυρίως, τις διαχωρισμένες τους ταυτότητες και τα μοναχικά τους θέλω. Στη δίνη της εξέγερσης έπαψαν να υπάρχουν «νέοι», «μαθητές», «φοιτητές», «εργάτες», «έλληνες», «ξένοι», «άντρες», «γυναίκες», και δημιουργήθηκε μια νέα κοινή ταυτότητα που υιοθέτησε κάθε ατομικά βιωμένη καταπίεση και την έκανε κομμάτι της. Όλα έφταιγαν σε όλους και η αλληλεγγύη ήταν ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Το κράτος, χέρι χέρι με τα ΜΜΕ και τις δυνάμεις καταστολής, έσπευσε να απο-νοηματοδοτήσει και να απο-πολιτικοποιήσει την εξέγερση καθώς και να ξαναορθώσει τους ταυτοτικούς διαχωρισμούς.

Δυο χρόνια μετά, ο κόσμος δεν έχει αλλάξει, ούτε κατά διάνοια. Γίνεται πιο σκληρός και πιο απειλητικός για την επιβίωση των από κάτω, περισσότερο ασφυκτικός και ωμός για τις ελευθερίες μας. Αυτό που προωθείται είναι μια νέα κανιβαλική πραγματικότητα που αποπροσανατολίζει την κοινωνία από τους πραγματικούς της εχθρούς. Η οικονομική βία -με τις απολύσεις, τις μειώσεις μισθών, την αύξηση της φορολογίας- η επέλαση του κράτους ασφάλειας σε βάρος του κράτους πρόνοιας – με την κατάργηση της δημόσιας παιδείας και υγείας, την αστυνομοκρατία ή τις επιστρατεύσεις απεργών- ορίζουν την επερχόμενη βαρβαρότητα και περιγράφουν το σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Όσοι δεν βρέθηκαν το Δεκέμβρη στο δρόμο -και αυτό αφορά μεγάλο κομμάτι του κόσμου της εργασίας- μπορεί τώρα να νιώθουν και μετανιωμένοι. Να θεωρούν πως έχασαν μια καλή ευκαιρία, να σιχτιρίζουν την απάθεια, την αδράνεια, το φόβο ή ό,τι τέλος πάντων τους κράτησε σπίτια τους, μπροστά στις οθόνες της τηλεόρασης.

Πότε δεν είναι αργά, βέβαια. Η διαπίστωση ότι ο κόσμος της εργασίας απουσίαζε από το Δεκέμβρη, απουσίαζε δηλαδή το σαμποτάζ της παραγωγικής διαδικασίας από τα ίδια τα υποκείμενα που πουλάνε -όλο και πιο φτηνά- την εργατική τους δύναμη, παράγοντας κέρδη και υπεραξία για τα αφεντικά, δεν μειώνει την αξία της εξέγερσης. Αντίθετα, στρέφει το βλέμμα μας στο επόμενο βήμα για το συνολικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, μας κάνει να αναρωτιόμαστε πού θα φτάναμε αν εξεγειρόμασταν σε κάθε μικρό και μεγάλο θάνατο γύρω μας, αν αντιστεκόμασταν σε κάθε πτυχή αυτού του καπιταλιστικού κόσμου. Και στα σίγουρα, κάνει τους κυρίαρχους να κοιμούνται όλο και πιο ανήσυχα τα βράδια.

Σ΄ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΟΠΙΑ


φωνές απ' την εξέγερση για τη διαφύλαξη της μνήμης

Δύο χρόνια μετά...Νο5

Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2010

Παρασκευή 3 Δεκεμβρίου 2010

Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου 2010

Τετάρτη 1 Δεκεμβρίου 2010

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Απεργία στον Τύπο

μας ήρθε σε mail:

ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΌΛΟΙ ΚΑΙ ΌΛΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η χωρίς προηγούμενο επίθεση που δέχονται τα εργασιακά μας δικαιώματα στον χώρο των μέσων δεν έχει σταματημό και οι «επικαιροποιήσεις» του μνημονίου διαδέχονται η μια την άλλη, μόνο που στο τέρμα του τούνελ αντί για φως οι εργαζόμενοι θα βρουν πυκνό σκοτάδι για αυτούς και τις οικογένειες τους. Η αντεργατική πολιτική που εφαρμόζεται σε όλη την Ευρώπη, με πρώτους τους έλληνες εργαζόμενους να είναι τα πειραματόζωα των πιο σκληρών εργοδοτικών και κυβερνητικών πρακτικών, έχει εξαντλήσει την αντοχή των συνηθών υποζυγίων και τα νέα μέτρα το μόνο που θα αποδώσουν στην κυβέρνηση και τους «ανώτερούς» της θα είναι οργή και σφοδρές αντιστάσεις. Παράλληλα η κατάσταση διάλυσης των εργασιακών κεκτημένων με τα «μπαμπούλα» της οικονομικής κατάρρευσης υπήρξε η καλύτερη αφορμή για την εφαρμογή των χρόνιων επιδιώξεων της εργοδοσίας: εκατοντάδες απολύσεις, λουκέτα στην «Απογευματινή» και το ημερήσιο «Βήμα» με συνέπεια την κατάληξη τόσων εργαζομένων στην ανεργία, περικοπές θέσεων εργασίας, περικοπές μισθών, απλήρωτες υπερωρίες και ατελείωτες θυσίες των εργαζομένων για να διασώσουν και να συντηρήσουν την κερδοφορία τους οι εργοδότες και οι επιχειρήσεις τους.
Αγωνιζόμαστε και αντιδρούμε στην συστηματική λεηλασία των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων μας. Διακηρύσσουμε την συνολική και πολύμορφη αντίδρασή μας απέναντι στις υπαγορευόμενες μεθοδεύσεις από κυβέρνηση, εργοδοσία και ΔΝΤ.
Υπογραμμίζουμε, επίσης, τις αδιαπραγμάτευτες θέσεις μας, όπως ήδη έχουν διατυπωθεί στις μέχρι τώρα αγωνιστικές μας κινητοποιήσεις, οι οποίες ενημερώνουμε ότι θα ενταθούν στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα. Δεν αφήνουμε να περάσει η απορρύθμιση των εργασιακών μας σχέσεων με την κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, με την ελαστική απασχόληση, με την αυθαίρετη μετατροπή των εργασιακών σχέσεων και αμοιβής, με τις μαζικές απολύσεις. Αντιμετωπίζουμε σε κάθε επίπεδο την δημιουργία κλίματος φόβου και τρομοκρατίας σε βάρος συναδέλφων με απειλές η και κλείσιμο εφημερίδων, περιοδικών, ραδιοτηλεοπτικών μέσων, την ανατροπή θεμελιωδών ασφαλιστικών δικαιωμάτων, τη σφαγή της ελεύθερης και αντικειμενικής ενημέρωσης στο βωμό της διαπλοκής, της εμπορευματοποίησης και μιας ψευδεπίγραφης δημοκρατίας όργανο των μονοπωλίων.
Απέναντι σε όλα αυτά μοιάζει περισσότερο κι από αναγκαία η μαζική συμμετοχή μας στην 24ωρη απεργία που θα λάβει χώρα από τις 06.00 π.μ. της Τρίτης 30 Νοεμβρίου έως τις 06.00 π.μ. της Τετάρτης 1 Δεκεμβρίου 2010 σε όλα τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης της Λέσβου και όλης της Ελλάδας. Η απεργία κηρύσσεται μπροστά στις συστηματικές και στοχευμένες μεθοδεύσεις της εργοδοσίας για λουκέτα και απολύσεις χιλιάδων συναδέλφων, και φυσικά μπροστά στην ανελέητη επίθεση της κυβέρνησης σε βάρος των εργασιακών και ασφαλιστικών κατακτήσεων των εργαζομένων των ΜΜΕ με μειώσεις μισθών, μεταβολή εργασιακών όρων, υποαπασχόληση και κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Το ΣΕΜΜΕΛ καλεί τους εργαζομένους όλων ανεξαιρέτως των ειδικοτήτων να συμμετάσχουν μαζικά, δυναμικά, ενωτικά και αποφασιστικά στην πιο πάνω 24ωρη απεργιακή κινητοποίηση.
Επίσης, εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους απολυμένους του ημερήσιου «Βήματος», της «Απογευματινής», όλων των άλλων μέσων ενημέρωσης που έκλεισαν ωθώντας το προσωπικό τους ένα βήμα κοντύτερα στην οικονομική εξαθλίωση.
ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 30 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ ΌΛΟΙ-ΕΣ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ


ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ Μ.Μ.Ε ΛΕΣΒΟΥ
Βαλαωρίτου & Δαβάκη
Μυτιλήνη Λέσβου 81100
6932036696 & 6938651754
semmel@hotmail.gr

Τετάρτη 24 Νοεμβρίου 2010

Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Κόμικ που μοιράστηκε σε σχολεία από πρωτοβουλία ατόμων

Κόμικ που μοιράστηκε σε σχολεία από πρωτοβουλία ατόμων ενάντια στην θεσμοποιημένη γιορτή της εξέργεσης του '73.

σελίδες 4-1:



σελ 2-3:

Κυριακή 14 Νοεμβρίου 2010

Κάλεσμα σε πορεία για τις 17 Νοέμβρη 2010

Αφίσα που κυκλοφόρησε από τον κόσμο που συμμετείχε στις ανοιχτές συνελεύσεις που έγιναν την Πέμπτη (11/11) και Σάββατο (13/11) στο κτίριο Ευ Ζην (κάτω Λέσχη).

Παρασκευή 12 Νοεμβρίου 2010

Νέο Κάλεσμα για Συνέλευση για 17 Νοέμβρη-Σάββατο 13/11

Μετά την πρώτη συνέλευση που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 11/11 με την συμμετοχή αρκετού κόσμου κρίθηκε αναγκαίο να καλεστεί νέα συνέλευση για το:

Σάββατο 13/11 στις 17:00 στο κτίριο Ευ Ζην (πρώην κάτω λέσχη-Ναυμάρχου Παπανικολή 11)
για τον καλύτερο συντονισμό των δράσεών μας ενόψει 17 Νοέμβρη

ΟΠΟΥ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΦΤΑΝΕΙ ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΡΑΤΟΥΣ

Σε αυτήν την περίοδο δομικής κρίσης του καπιταλισμού εντείνεται ακόμα περισσότερο η εκμετάλλευση των ζωών μας. Άθλιες εργασιακές συνθήκες, απολύσεις, εργοδοτική τρομοκρατία, ανεργία, φορολογική αφαίμαξη, αυτοκτονίες λόγω χρεών, περικοπές μισθών, ‘’εργατικά ατυχήματα’, εκπαιδευτική και εργασιακή αναδιάρθρωση, περικοπές στην υγεία’.

Τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης πιστά στο ρόλο τους παραπληροφορούν και φοβίζουν στρέφοντας έντεχνα την μια κοινωνική ομάδα έναντι της άλλης προς εκτόνωση, ενώ κατά τα άλλα προτάσουν προωθούν το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας ως τη μόνη μας ελπίδα, και διατηρούν ένα γενικότερο κλίμα τρομοκρατίας βομβαρδίζοντάς μας για το αβέβαιο μέλλον της οικονομίας και της επιβίωσής μας. Η αστυνομία και οι δημοσιογράφοι καλούνται να διατηρούν το κλίμα φόβου με το πρόσχημα της ασφάλειάς μας, σε όλη την επικράτεια και να ενισχύουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά σε ότι ξεφεύγει από την επιβεβλημένη κανονικότητα εκτελώντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής.

Φυσικά ο κυρίαρχος λόγος δεν ξεχνά να επιτίθεται σε όσους αντιστέκονται στην καθημερινή εκμετάλλευση παρουσιάζοντάς τους ως εσωτερικούς εχθρούς που απειλούν την εικόνα της Ελλάδας. Είδαμε στις τελευταίες απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζόμενων στην ακρόπολη, τόσο την καταστολή που δέχθηκαν από τους αστυνομικούς όσο και την παραπληροφόρηση των αγώνων τους από τους τηλεκανίβαλους των media. Τα media, τα κόμματα και τα αφεντικά, επικαλούνται την πτώση των εσόδων από την βιομηχανία του τουρισμού σε οποιαδήποτε κινητοποιήση για να κατασταλθούν οι αγώνες των εκμεταλλευόμενων και να αποκρυφθεί ο σύγχρονος εργασιακός μεσαίωνας που ζούμε.

Και σαν να μην φτάνουν όλα αυτά, όπως πάντα άλλος ένα αποδιοπομπαίος τράγος είναι οι μετανάστες που δολοφονούνται καθημερινά στα σύνορα. Το κράτος και το κεφάλαιο προσπαθούν να εκτονώσουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και αποπροσανατολίζουν καλλιεργώντας ξενοφοβία και παρουσιάζοντας τους μετανάστες ως υπαίτιους της έλλειψης θέσεων εργασίας

Έτσι, τους τελευταίους μήνες έχουν αυξηθεί τα κρούσματα φασιστικών-παρακρατικών επιθέσεων σε μετανάστες αλλά και σε κοινωνικοπολιτικούς χώρους. Με αποκορύφωμα τη δολοφονία μετανάστη στον Άγιο Παντελεήμονα στην Αθήνα, το οποίο θάφτηκε. Με αποκορύφωμα τον εμπρησμό στεκιού στο πανεπιστήμιο Ρεθύμνου από την εθνικιστική οργάνωση ΟΕΡ, ύστερα από το τέλος της αντισυνόδου που είχε διοργανωθεί ενάντια στο νέο εκπαιδευτικό νομοσχέδιο. Βάσει αυτού, τα ιδρύματα θα λειτουργούν με χρήματα από ιδιώτες, και άλλα θα κλείσουν. Τέλος μια ακόμα εμπρηστική επίθεση στο έλευθερο ραδιοσταθμό Θεσσαλονίκης revolt συνέβη πρόσφατα, την ώρα που βρισκόταν μέσα κόσμος και θα μπορούσε να’χει καεί. Και άλλες τόσες δολοφονικές επιθέσεις, που αποσιωπούνται, και νεκροί, για τους οποίους δε θα μάθουμε ποτέ.

Στον Αγ.Παντελεημονα όμαδες φασιστών-παρακρατικών περιπολούν και επιτίθενται δολοφονικά σε μετανάστες καθημερινά με την κάλυψη της αστυνομίας.

Επιθεση εθνικιστων σε φεστιβαλ στην Κυπρο, με την πληρη ανοχη των μπατσων.

23-10-Εμπρησμος του αυτοδιαχειριζομενου στεκιου στο Ρεθυμνο από την Ο.Ε.Ρ.(οργανωση εθνικιστων ρεθυμνου )

25/10-Φασιστικη επιθεση σε μαγαζι μεταναστων στη Λαρισα.

31/10-Δολοφονια μεταναστη στην πλ.Αττικης. Στο νοσοκομειο αλλοι 7

09/11-Εμπρηστική Επιθεση από καμία 20αρια φασιστες, στο Radio-Revolt-που παρουσιαστηκε από τα ΜΜΕ ως επεισοδια μεταξυ φοιτητων.

Η άνοδος το ιδεολόγημα του φασισμού βρίσκει πρόσφορο έδαφος τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη στιγμή στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας βρίσκεται ένας Χρυσαυγίτης ο Μιχαλολιάκος. Αλλά για να μην πάμε μακριά εδώ στη Μυτιλήνη ο Μακρυπούλιας είναι δηλωμένος νεοναζί και είναι διευθυντής σε σχολείο. Ο Μακρυπούλιας διατηρούσε ιστιοσελίδα με νεοναζιστικές διαθέσεις και με καθαρή υποστήριξη σε παρακρατικές – φασιστικές ομάδες. Το ξέρατε αυτό αγαπητοί γονείς και μαθητές?

Πάντως αυτές τις επιθέσεις δεν μας φοβίζουν-Μας εξοργίζουν!

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ-ΤΟΥΡΚΙΑ-Αλβανία Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ..

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΞΥΛΟ ΣΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ


Πρωτοβουλια ατομων απο τον Ελευθερο Αυτοοργανωμενο Ραδιοσταθμο 105fm

http://www.105fm.org/105fm/

Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

Αφίσα αλληλεγγύης στους αγροτικούς γιατρούς της Λέσβου

Η αφίσα είναι μία πρωτοβουλία της συλλογικότητας “Εργαζόμενοι/ες στη Βιομηχανία της Υγείας”, που δραστηριοποιείται στη Θεσσαλονίκη, ως ένδειξη αλληλεγγύης στην προσπάθεια των Αγροτικών Ιατρών της Λέσβου για βελτίωση των εργασιακών τους συνθηκών και της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας.




από: http://agrolesvos2010.wordpress.com/2010/11/04/

Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΚΤΙΡΙΟΥ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ ΣΤΗ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Κράτος και κεφάλαιο, με αφορμή την «οικονομική» κρίση, έχουν βαλθεί να κάνουν ακόμα πιο έντονη την κατά μέτωπο επίθεση στην κοινωνία με ριζικές περικοπές στους τομείς της εργασίας, του ασφαλιστικού, της υγείας και της εκπαίδευσης. Στο πλαίσιο των αναμενόμενων κοινωνικών εκρήξεων οι κεφαλαιοκράτες οχυρώνονται ποικιλοτρόπως θωρακίζοντας το σύστημα, τροποποιώντας θεμελιώδεις νόμους (τρομονόμοι που θίγουν τις πολιτικές πεποιθήσεις μέχρι και την πρόθεση αντίστασης ή οργάνωσης διαδηλώσεων) και εντείνοντας την επιτήρηση και την καταστολή.

Στη Μυτιλήνη, την Τετάρτη έγινε διατμηματική συνέλευση των φοιτητών και αποφασίστηκε παράσταση διαμαρτυρίας την επομένη, διότι έχει υποβαθμιστεί η λέσχη φαγητού, αφού η 2η που βρισκόταν στην πόλη έκλεισε, ενώ παράλληλα το αντίτιμο που δίνουν οι εργαζόμενοι του Πανεπιστημίου για το φαγητό, έχει αυξηθεί, φυσικά η 2η μερίδα αλλά και το πρωινό κόπηκαν. Επιπλέον, δεν υπάρχουν εστίες, πολλά παιδιά έχουν διωχτεί από τα ελάχιστα δωμάτια που παρέχονται δωρεάν για τους φοιτητές και έχει κοπεί το επίδομα στέγασης που τους δόθηκε πέρσι. Άλλωστε φέτος έγινε 30% μείωση του κρατικού προϋπολογισμού για το πανεπιστήμιο Αιγαίου.

Την Πέμπτη, έγινε η παράσταση διαμαρτυρίας και αποφασίστηκε από πρωτοβουλία φοιτητών χωρίς αποφάσεις συλλόγων, να καταληφθεί το κτίριο της διοίκησης λόγω των παραπάνω και εις ένδειξη αλληλεγγύης σε αυτούς που συμμετέχουν στην αντισύνοδο ενάντια στη σύνοδο των Πρυτάνεων που γίνεται στο Ρέθυμνο.

Η κατάληψη του κτιρίου έστω και για λίγες μέρες συμβολικά, αποτελεί για μας, μια ακόμα εστίας αντίστασης και συνάντησης με σκοπό να αποτελέσει ένα έναυσμα για να δράσουμε συλλογικά ενάντια στις λογικές της εξατομίκευσης.

Να αντιμετωπίσουμε μαζί το στεγαστικό
Να αντιμετωπίσουμε μαζί το επισιτιστικό
Να μην επιτρέψουμε την ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, τη διαχείρισή τους από manager και την επιβολή διδάκτρων σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο που γράφει ότι τα πανεπιστήμια θα είναι αυτοχρηματοδοτούμενα και θα πρέπει να βρίσκουν χορηγούς. Ενάντια στον ανταγωνισμό που προσπαθούν να σπείρουν μεταξύ των φοιτητών προκειμένου να αποκτήσουν μια κάρτα που ανάλογα με τους πόντους που θα μαζεύονται σε αυτήν θα έχουν κ την αντίστοιχη επαγγελματική αποκατάσταση, και ένα κουπόνι που ανάλογα πάλι με τους πόντους, θα τους εξασφαλίζει δωρεάν σίτιση και στέγαση. Δηλαδή τις αυτονόητες παροχές.

Δε θέλουμε να δουλεύουμε στη μαύρη εργασία προκειμένου να σπουδάζουμε.

ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε αυτούς που πραγματοποιούν αντισύνοδο ενάντια στη σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο. Εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας στους αγροτικούς ιατρούς Λέσβου που δουλεύουν 24 ώρες την ημέρα, και δεν τους αφήνουν να παίρνουν ρεπό, φτάνοντας στο σημείο κάποιοι από αυτούς που το πήρανε, ενώ το δικαιούνται, να περνάνε από πειθαρχικό.

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΑΝΕΡΓΟΥΣ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΜΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 12:00 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ.

Οι αγώνες μας πρέπει να είναι κοινοί, και να μη διαχωριζόμαστε ανάλογα με τους εργασιακούς κλάδους, τον φοιτητικό τομέα, τον μαθητικό, το εργασιακό.

Μακριά από μικροπολιτικά συμφέροντα, και ιδεολογικές αγκυλώσεις , μέσα από αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες και οριζόντιες συνελεύσεις, να ακολουθήσουμε το παράδειγμα των κινητοποιήσεων στη Γαλλία όπου εργαζόμενοι, φοιτητές, μαθητές, άνεργοι οργισμένοι, κατεβαίνουν στους δρόμους, απεργούν, μπλοκάρουν εργοστάσια, σχολές, σχολεία και , συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής, επιτίθενται σε καπιταλιστικά σύμβολα, και οργανώνουν από τα κάτω τους αγώνες τους, όλοι μαζί, χωρίς διαχωρισμούς!!

Η κρίση που διανύουμε δεν είναι οικονομική. Είναι μία κρίση συστημική. Η κρίση αυτή δεν ήρθε από το πουθενά, είναι αποτέλεσμα και γέννημα του ίδιου του συστήματος. Ο πλούτος που παράχθηκε και παράγεται από τον κόσμο της εργασίας δεν χάθηκε σε μια νύχτα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, αντίθετα συνεχίζει να συσσωρεύεται στα χέρια των λίγων. Μέσα από το διαχωρισμό (κοινωνικό, ταξικό, φυλετικό), την εθνική ενότητα και την ενίσχυση του αισθήματος της ασφάλειας απ’ τα οποία ξεχειλίζει η «επιχείρηση κρίση» δε γεμίζουν μόνο οι τρύπες του ελλείμματος αλλά συντονίζεται και ισχυροποιείται μια κοινωνική και πολιτική επίθεση.

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΦΟΙΤΗΤΡΙΩΝ/ΤΩΝ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ ΔΩΡΕΑΝ ΣΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

Τετάρτη 20 Οκτωβρίου 2010

Κάλεσμα αγροτικών γιατρών σε στάση εργασίας την Τετάρτη 20/10/10

ΤΟ ΚΡΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ
ΟΙ ΑΓΡΟΤΙΚΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ ΤΩΝ ΜΕΣΑΙΩΝΙΚΩΝ ΣΥΝΘΗΚΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Μέσα στα πλαίσια των γενικότερων εκμεταλλευτικών συνθηκών εργασίας και του εργασιακού μεσαίωνα που βιώνουμε ειδικά τα τελευταία χρονιά εξαιτίας της λεγόμενης «οικονομικής κρίσης» εντάσσεται και το εργασιακό καθεστώς των αγροτικών ιατρών.

Στο σύντομο χρονικό διάστημα της θητείας μας ερχόμαστε αντιμέτωποι με την ήδη υποβαθμισμένη παροχή υγείας στις επαρχιακές πόλεις και χωριά και καλούμαστε να καλύψουμε τα κενά στην παροχή ιατρικών υπηρεσιών που αφήνουν οι αρμόδιοι φορείς. Υποχρεούμαστε παράνομα να δουλεύουμε 68 ώρες τη βδομάδα αφού εφημερεύουμε 7 στην καλύτερη περίπτωση ημέρες του μήνα πέρα από το καθημερινό ωράριο.

Ακόμα χειρότερα,οι αγροτικοί γιατροί των Περιφερειακών Ιατρείων και κυρίως των αγόνων ιατρείων υποχρεωνόμαστε να δουλεύουμε 24 ώρες την ημέρα για όλες τις καθημερινές εξαιτίας της λεγόμενης 24ωρης ετοιμότητας, αφού το Κέντρο Υγείας αδυνατεί να καλύψει τα χωριά (ελλείψεις σε ασθενοφόρα και προσωπικό) φτάνουμε δηλαδή τις 144! ώρες τη βδομάδα για τις οποίες λαμβάνουμε ένα εισόδημα των 350 ευρώ το μήνα μετά τις πρόσφατες περικοπές, ενώ μας απειλούν με συνέπειες αν απουσιάσουμε από το χωριό καθημερινή.

Σʼ αυτές τις σκληρές συνθήκες εργασίας και ενώ καταπατούν τον εργασιακό νόμο για τις 48 ώρες τη βδομάδα, έρχονται να μας πουν ότι δεν δικαιούμαστε τα ρεπό, δηλ. τις ημέρες της αντισταθμιστικής ανάπαυσης μετά από 24ωρη εργασία,όπως έστω και τυπικά δικαιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι άλλα και όλοι οι άλλοι γιατροί. Το γεγονός αυτό είναι όχι μόνο παράνομο, αλλά καθιστά επικίνδυνη την εργασία του γιατρού τόσο για τον ίδιο όσο και για τους ασθενείς, λόγω του εξοντωτικού ωραρίου. Τελικά δηλαδή,ο αναγκαίος για την υγεία του κόσμου στα χωριά θεσμός του αγροτικού γιατρού στρατιωτικοποιείται εφόσον δεν υπάρχουν ωράρια και εργασιακά δικαιώματα.

Όψη του ίδιου νομίσματος αποτελεί η κατάσταση των Κέντρων Υγείας που αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες των χωριών λόγω της υποστελεχωσης τους και των ελλείψεων σε υλικοτεχνική υποδομή. Αυτές μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν:

Δεν υπάρχει προσωπικό οδηγών ασθενοφόρων με αποτέλεσμα πολλές μέρες σε όλα τα Κέντρα Υγείας να μην υπάρχουν ασθενοφόρα. αυτό φανερώνει την προκλητική αδιαφορία των διοικητικών αρχών και τελικά πόση σημασία δίνει το κράτος στην ανθρώπινη ζωή εφόσον με τις ελλείψεις αυτές την θέτει σε άμεσο κίνδυνο. Δεν υπάρχει νοσηλευτικό προσωπικό το Σαββατοκύριακο και όλα τα βράδια των καθημερινών.
Σε κάποια Κέντρα Υγείας δεν υπάρχουν αρκετοί ειδικευμένοι γιατροί (Γενικοί Γιατροί, Παιδίατροι) με αποτέλεσμα πολλές μέρες του μήνα η πρωτοβάθμια φροντίδα περίθαλψης ουσιαστικά να στηρίζεται μόνο στους ανειδίκευτους αγροτικούς,ενάντια σε κάθε νομική διάταξη και ιατρική δεοντολογία.

Υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις σε εξοπλισμό, φάρμακα, βασικές εξετάσεις και αναλώσιμα υλικά. Πέραν όλων αυτών συζητείται τελευταία και ήδη ξεκινά να εφαρμόζεται στο Κέντρα Υγείας Καλλονής το χαράτσι των 3ευρω για κάθε επίσκεψη, εξέταση ακόμη και απλή συνταγογράφηση στο Κέντρα Υγείας όπως γίνεται στα Γενικά Νοσοκομεία της χώρας. Δηλαδή αυτή την ήδη υποβαθμισμένη ιατρική περίθαλψη που οι κάτοικοι πληρώνουν ακριβά μέσω της φορολογίας και των ασφαλιστικών εισφορών θα την επιβαρύνονται με άλλα 3ευρω την επίσκεψη. Το καθεστώς βαραίνει κυρίως τους ανασφάλιστους (μετανάστες, άνεργους, κλπ) που δεν θα τους καλύπτει κάποιο ταμείο.

Και ενώ διαπιστώνουμε τις σημαντικές ελλείψεις των Κέντρων Υγείας, έρχονται και οι καινούργιες ρυθμίσεις του Καλλικράτη που, στα πλαίσια της ενοποίησης των δήμων, απειλούν και την παροχή φροντίδας υγείας στην περιφέρεια. Δηλαδή, τα Κέντρα Υγείας, ουσιαστικά, απειλούνται με κλείσιμο. Το παζλ των εξοντωτικών συνθηκών εργασίας μας και της κατάστασης της υγείας, έρχεται να συμπληρώσει ο νέος νόμος που προκλητικά αναφέρεται ως «αναβάθμιση του ΕΣΥ». Ο νόμος αυτός καθιερώνει την 24ωρη λειτουργία των νοσοκομείων μέσω των απογευματινών ιατρείων και περικόπτει την κρατική επιχορήγηση στον τομέα της υγείας, αφήνοντας τον έρμαιο στα ιδιωτικά συμφέροντα. Αλλάζει τα δεδομένα στο χρόνο εργασίας, αφού για να καλύψουν οι εργαζόμενοι τις 24 ώρες λειτουργίας του νοσοκομείου, θα αναγκαστούν να δουλεύουν άλλοτε πρωί, άλλοτε βράδυ, με συνέπεια την ελαστικοποίηση του ωραρίου τους. Αντί δηλαδή να χτυπηθούν τα συμφέροντα αυτών που ήδη λυμαίνονται το χώρο των νοσοκομείων (προμηθευτές κλπ), χτυπούν τη δημόσια δωρεάν υγεία και τα δικαιώματα των εργαζομένων στο χώρο.

Συνεπεία όλων αυτών σας ενημερώνουμε:

-ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΤΑ ΡΕΠΟ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ, ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΚΑΙ ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΑΝΑΓΚΗ.

Δεν πρόκειται να υποκύψουμε στις τελευταίες παράνομες κινήσεις πανικού και τρομοκρατίας των διοικήσεων.

-ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 48 ΩΡΕΣ ΤΗ ΒΔΟΜΑΔΑ, ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΟΥΜΕ ΡΕΠΟ.

ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:

-ΝΑ ΚΑΛΥΦΘΟΥΝ ΟΛΕΣ ΟΙ ΒΑΡΔΙΕΣ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΩΝ ΜΕ ΑΣΘΕΝΟΦΟΡΑ

-ΝΑ ΕΞΟΠΛΙΣΤΟΥΝ ΤΑ Κ.Υ ΜΕ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΠΟΥ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΕΛΕΧΩΘΟΥΝ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΕ ΤΟ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΝΟΣΗΛΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ

-ΝΑ ΜΗΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ Η ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ 3ΕΥΡΩ ΣΑΝ ΑΝΤΙΤΙΜΟ ΕΞΕΤΑΣΗΣ Η
ΣΥΝΤΑΓΟΓΡΑΦΗΣΗΣ

-ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΝΟΜΟΣ «ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ»

-ΝΑ ΜΗ ΓΙΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΕΚΠΤΩΣΗ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ

ΠΡΟΧΩΡΑΜΕ ΣΕ:

-ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΑΥΤΩΝ ΣΕ ΚΑΘΕ ΑΡΜΟΔΙΑ ΑΡΧΗ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗΣ ΤΗΣ ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗΣ,ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΜΕ

-ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 20/10

-ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ ΣΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΜΕΡΑ

http://agrolesvos2010.wordpress.com

Κείμενο πρωτοβουλίας αγροτικών λέσβου

ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΑΠΟ… 2,99 ΕΥΡΩ

Το τελευταίο διάστημα, με αφορμή και πρόφαση την οικονομική κρίση, ακολουθείται στο χώρο της υγείας, όπως και συνολικά στο χώρο της εργασίας και αλλού, μια ριζική αναδιάρθρωση. Η αλλαγή προς το χειρότερο των εργασιακών συνθηκών, τα εξοντωτικά ωράρια, η καταπάτηση των εργασιακών κεκτημένων, η σταδιακή κατάργηση των κοινωνικών παροχών και υπηρεσιών, έχουν γίνει μια καθημερινότητα για όλους μας.

Τα πράγματα είναι απλά για τις διοικήσεις: το ΕΣΥ θα λειτουργεί με όσο το δυνατόν λιγότερους εργαζομένους, που θα λαμβάνουν όσο το δυνατόν μικρότερες αποδοχές και θα εργάζονται όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες. Την ίδια στιγμή, η παροχή υγείας θα είναι όσο το δυνατόν κατώτερης ποιότητας και μάλιστα πλέον με αντίτιμο.

Και αυτά είναι μόνο η αντανάκλαση της αναδιάρθρωσης στην υγεία. Η κοινωνική συνοχή πλέον εναπόκειται όλο και περισσότερο στους κατασταλτικούς μηχανισμούς, είτε με τη μορφή άμεσης βίας σε κάθε περίπτωση που εργαζόμενοι διεκδικούν τα αυτονόητα, είτε με τη μορφή καταγγελιών, εκβιασμών με το φόβητρο της ανεργίας, απολύσεων κτλ.

Συγκεκριμένα στη Λέσβο, ενημερωθήκαμε ότι όλοι οι ασθενείς που εισέρχονται στα Κέντρα Υγείας, είτε για συνταγογράφηση, είτε για εξέταση από γιατρό, θα πρέπει να πληρώνουν είσοδο τριών ευρώ! Επίσης υπάρχει αναλυτικός τιμοκατάλογος, για όσες εξετάσεις γίνονται (εξετάσεις αίματος, ακτινογραφίες κτλ) και τις οποίες θα πρέπει να πληρώνει ο ασθενής επιπλέον. Το μέτρο πρόκειται να ισχύσει άμεσα στο Κέντρο Υγείας της Καλλονής και σειρά παίρνουν και τα υπόλοιπα Κέντρα Υγείας του νησιού και της χώρας.

Θεωρητικά, τα έξοδα αυτά θα καλύπτονται από το ταμείο, αν τα δικαιολογεί ο ασφαλιστικός φορέας του ασθενή. Αναρωτήθηκε όμως κανείς από αυτούς που βγάζουν τις αποφάσεις, τι θα γίνεται σε περίπτωση που δε δικαιολογούνται οι εξετάσεις από το ταμείο ή ο ασθενής είναι ανασφάλιστος; Με άλλα λόγια, αυτό που αποφάσισαν είναι πως ότι δεν είναι κερδοφόρο για το σύστημα, πετιέται έξω, ακόμα και αυτό αν είναι μια ανθρώπινη ζωή.

Δεν υπάρχει περίπτωση να δεχτούμε τη διαφορετική αντιμετώπιση των ασθενών, ανάλογα με την οικονομική και κοινωνική τους κατάσταση. Τον τελευταίο καιρό, η εύρεση εργασίας γίνεται ολοένα και πιο δύσκολη και η ασφαλιστική κάλυψη αμφίβολη ακόμα και για τους εργαζομένους, καθώς τα ποσοστά της μαύρης εργασίας αυξάνονται, και ο καθένας μπορεί ανά πάσα στιγμή να βρεθεί σε αυτή τη θέση. Ειδικά σε μια περιοχή όπως η Λέσβος με πληθώρα ανασφάλιστων προσφύγων και μεταναστών -αλλά το ίδιο θεωρούμε ότι ισχύει και παντού- δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Δεν μπαίνουμε στη λογική του κέρδους, δε μας απασχολεί αν το ΕΣΥ έχει ζημία ή όχι, η δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας προς όλους είναι αυτονόητη.

Δεν εθελοτυφλούμε ότι το ΕΣΥ φτιάχτηκε με γνώμονα την εξυπηρέτηση των αναγκών του κοινωνικού συνόλου, και γνωρίζουμε ότι δεν ήταν ποτέ πραγματικά δημόσιο ούτε πραγματικά δωρεάν. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας: Λειτουργούσαν και λειτουργούν γιατροί που έχουν δοσοληψίες με φαρμακευτικές εταιρίες για να προωθούν τα προϊόντα τους, χρεώνουν ιατρικές υπηρεσίες και πράξεις πέραν του μισθού τους λειτουργώντας ως ιδιώτες και πολλοί χρησιμοποιούν τις δομές του ΕΣΥ ως προθάλαμο για το ιδιωτικό τους ιατρείο, αναπτύσσοντας πελατειακές σχέσεις για τη μετέπειτα ή και παράλληλη σταδιοδρομία τους. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να επιτρέψουμε να διαλυθούν, όμως, και οι τελευταίες δομές που προσφέρουν -στοιχειώδη έστω- περίθαλψη χωρίς διακρίσεις.

Στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης, προσπαθούν να εξαλείψουν και τα τελευταία υπολείμματα του κοινωνικού χαρακτήρα του συστήματος υγείας, προωθώντας τον ανταγωνισμό μεταξύ μας. Εμείς δεν είμαστε διατεθειμένοι να «φάμε» ο ένας τον άλλον, αλλά έχουμε σκοπό να παλέψουμε όλοι μαζί για να βελτιώσουμε τις συνθήκες εργασίας μας αλλά και συνολικά τις ζωές μας. Γιατί εκτός από το Ε.Σ.Υ., μας ενδιαφέρει και το συλλογικό Εμείς!

Την ίδια στιγμή, οι αγροτικοί γιατροί καλούμαστε να εργαζόμαστε για 32 ώρες συνεχόμενες και για 68 ώρες την εβδομάδα κατά μέσο όρο, ενάντια σε κάθε λογική, σε κάθε κατάκτηση των εργαζομένων και σε κάθε εργατικό νόμο. Έχοντας δηλώσει επανειλημμένα ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να δουλεύουμε κάτω από αυτές τις συνθήκες, ξεκινήσαμε όλοι μαζί να λαμβάνουμε τα ρεπό που δικαιούμαστε. Η διοίκηση απάντησε άμεσα, καλώντας έναν συνάδελφο σε απολογία για πειθαρχικό παράπτωμα.

Συγκεκριμένα, ο διευθυντής του Κέντρου Υγείας Καλλονής Βασίλης Κουμαρέλας κάλεσε τον συνάδελφο σε πειθαρχική δίωξη για αδικαιολόγητη απουσία από την εργασία του, ενώ αυτός το μόνο που έκανε ήταν να ασκήσει το αυτονόητο δικαίωμά του για ανάπαυση μετά από 24ωρη εργασία, δηλαδή μετά από εφημερία. Η κίνηση αυτή του διευθυντή, εκτός από παράτυπη και παράνομη, είναι και ανεύθυνη καθώς καθιστά τον αγροτικό ιατρό επικίνδυνο ως προς τους ασθενείς, αφού είναι ανθρωπίνως αδύνατον κάποιος να έχει σωστή κρίση και εγρήγορση μετά από 24 ώρες εργασίας, ειδικά όταν αυτή αφορά ανθρώπινες ζωές.

Για εμάς, αυτή η δίωξη δεν αφορά μόνο τον συγκεκριμένο συνάδελφο αλλά όλους τους αγροτικούς γιατρούς και συναδέλφους και δηλώνουμε απερίφραστα ότι θα συνεχίσουμε να παίρνουμε τα ρεπό μας χωρίς να κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω. Η 24ωρη ανάπαυση μετά από εφημερία είναι αναγκαία και καλύπτεται τόσο από την ελληνική νομοθεσία όσο και από την ευρωπαϊκή, καθώς και από την συλλογική σύμβαση εργασίας που έχει υπογράψει η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας (ΟΕΝΓΕ).

Κλείνοντας, δεν πιστεύουμε ότι τα ζητήματα που θίγουμε αφορούν μόνο μία συγκεκριμένη «κάστα», αυτή των ιατρών. Αγωνιζόμαστε για τη βελτίωση των εργασιακών μας συνθηκών αλλά συγχρόνως αντιλαμβανόμαστε την προσπάθειά μας ως αντιπαράθεση με ένα σύστημα υγείας βασισμένο στο κέρδος, τον αποκλεισμό και το διαχωρισμό. Απέναντι στη στενή συντεχνιακή ή κλαδική περιχαράκωση, προτάσσουμε τον κοινό αγώνα εργαζομένων και χρηστών υπηρεσιών υγείας. Θέλουμε να μοιραστούμε το ενδιαφέρον και τον αγώνα μας με άλλους ανθρώπους και μαζί να προχωρήσουμε και να παλέψουμε για ζητήματα που αφορούν άμεσα τις ζωές όλων μας.



Πρωτοβουλία αγροτικών γιατρών Λέσβου
http://agrolesvos2010.wordpress.com

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

για τις φυλακές

ποιοι σαπίζουν, τελικά, στις φυλακές;
Πριν λίγες μέρες δικαστήριο της Μυτιλήνης καταδίκασε τη Μαριάνθη Πατσελή σε ισόβια κάθειρξη, για 12 γραμμάρια ηρωίνης. Η Μ. Πατσελή είναι εξαρτημένη χρήστρια και προσκόμισε στο δικαστήριο όλες τις ιατροδικαστικές γνωματεύσεις και βεβαιώσεις παρακολούθησης προγραμμάτων απεξάρτησης μέσα στις φυλακές. Παρόλα αυτά, ο εφέτης Σάββας Κυριακίδης, παρακάμπτοντας ακόμα και αποφάσεις προηγούμενων δικαστηρίων, δεν της το αναγνώρισε. Ασκώντας, έτσι, την απόλυτη εξουσία του, αποφάσισε να την κλείσει στη φυλακή για όλη της τη ζωή.
Ένα πρώτο ερώτημα, εύλογα, μας δημιουργείται: αν, για το αστικό σύστημα, φυλακή σημαίνει τιμωρία, ποινή και σωφρονισμός για την παραβίαση κάποιου κανόνα, ποιοι και πώς αποφασίζουν αυτούς τους κανόνες, ποιοι και πώς τους επιβάλλουν;
Με αφορμή το συγκεκριμένο περιστατικό, κρατούμενοι εξέδωσαν το παρακάτω κείμενο:
«Εμείς, κρατούμενοι και κρατούμενες από πολλές φυλακές της χώρας, εκφράζουμε την οργή μας για τις εξοντωτικές ποινές, που μας αποδίδει η …ανεξάρτητη δικαιοσύνη. Ποινές που κυρίως εισπράττουμε όσοι από μας είμαστε φτωχοί, αδύναμοι, τοξικομανείς ή αλλοδαποί. Καταγγέλλουμε τις εξοντωτικές ποινές, που φτάνουν μέχρι ισόβια, για μικροποσότητες ναρκωτικών μεταξύ τοξικομανών, όπως στην περίπτωση της Μαριάνθης Πατσελή, που όπως υποστήριξε συγκατηγορούμενή της, τα αντάλλαξε με καλλυντικά! Στεφτείτε έναν άνθρωπο -που στην πραγματικότητα είναι θύμα της πραγματικής εμπορίας- να είναι επί 20 χρόνια συνεχώς στη φυλακή, την ώρα που άνθρωποι που εμπλέκονται στα μεγαλύτερα σκάνδαλα (βατοπέδια κ.λπ.) κυκλοφορούν ελεύθεροι και διασκεδάζουν. Έτσι, ενώ στη Βουλή παίζεται μια κωμωδία, ένα παιχνίδι εντυπώσεων με τα κλεμμένα λεφτά των πολιτικών, χιλιάδες άνθρωποι στοιβάζονται στη φυλακή χωρίς προοπτική, χωρίς αύριο. Το 2009, ο συγκρατούμενός μας Αν. Χαραλαμπάκης, αποδεδειγμένα τοξικομανής επί τριάντα χρόνια, καταδικάστηκε σε ισόβια για 6,5 γραμμάρια ηρωίνης. Τέσσερις μήνες μετά αυτοκτόνησε. Φαίνεται ότι η Πολιτεία έχει αποφασίσει να προχωρήσει σε αποσυμφόρηση μέσω της φυσικής μας εξόντωσης!».
Η Μ. Πατσελή δεν είναι άγνωστη στο χώρο των φυλακών. Έχει, με συνέπεια, αγωνιστεί για τα δικαιώματα των φυλακισμένων. Μαζί με τη συγκρατούμενή της Κ. Γκουλιώνη (που βρέθηκε νεκρή και δεμένη με χειροπέδες, κατά τη μεταγωγή της με πλοίο πριν το εφετείο της) αντιστάθηκε και δημοσιοποίησε το βασανιστήριο του κολπικού ελέγχου στις γυναικείες φυλακές. Η περίπτωσή της αποτελεί άλλο ένα παράδειγμα συμπόρευσης κράτους και δικαστικού μηχανισμού για την ηθική και συχνά και φυσική εξόντωση ανθρώπων μέσω του σωφρονιστικού συστήματος. Ανθρώπων που, ακόμη και σε συνθήκες εγκλεισμού, επιλέγουν να μένουν αξιοπρεπείς. Ανθρώπων που, με τεράστιο προσωπικό κόστος, επιλέγουν να συμμετέχουν σε συλλογικούς αγώνες κρατουμένων ή δε διστάζουν να προχωρούν σε ατομικές πράξεις ανυπακοής. Κι αυτή είναι μια στάση ζωής που δε συγχωρείται εύκολα από το εκδικητικό κράτος και τους εξουσιομανείς υπερασπιστές του.
Σε εμάς, τους «απ’ έξω», φτάνει ένα πολύ μικρό δείγμα ανάλογων περιπτώσεων. Όπως του Βαγγέλη Πάλλη, που έχει γευτεί πολλάκις τη βαρβαρότητα αυτού του συστήματος, με εκδικητικές μεταγωγές, ξυλοδαρμούς, απομονώσεις, πειθαρχικά. Στις 30/8, έπειτα από μια ακόμη αυθαίρετη απόρριψη του αιτήματός του για προσωρινή άδεια εξόδου, ενώ πληροί όλες τις τυπικές προϋποθέσεις, ο Β. Πάλλης αυτοτραυματίστηκε σοβαρά στο κελί του και έκτοτε νοσηλεύεται σε νοσοκομείο. Ή η περίπτωση των αδελφών Νίκου και Θόδωρου Τσουβαλάκη, δύο «φτωχοδιάβολων» που, για μικροκλοπές υπολογιστών και μπαταριών για κινητά από αλυσίδα ηλεκτρονικών, καταδικάστηκαν σε έξι και τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Ο Ν. Τσουβαλάκης εξηγείται:
«Προσπαθήσαμε να κλέψουμε γιατί λιμοκτονούσαμε. Δούλευα σε καφετέριες κι εστιατόρια στα νησιά. Το χειμώνα δε βρήκα δουλειά. Ζούσαμε μαζί στα Πετράλωνα, χρωστάγαμε τα νοίκια. Ο Θοδωρής δεν μπορούσε να δουλέψει. Έπαιρνε από την Πρόνοια επίδομα 280 ευρώ. Άλλοι ληστεύουν το Δημόσιο, ταμπουρωμένοι πίσω από τον νόμο περί ευθύνης υπουργών, κι εμείς εκτίουμε ποινή για κακουργήματα».
Ο Θόδωρος έχει 67% αναπηρία και ο αδελφός του Νίκος έφτασε μέχρι την απεργία πείνας (!) για να κατορθώσει την, αυτονόητη, μεταγωγή του στην ίδια φυλακή. Και συνεχίζει:
«Όπως ξέρεις, το κράτος εκδικείται όσους είναι εκτός κοπαδιού και δεν δέχονται να είναι υποζύγια της κάθε εξουσίας. Εδώ, όπως και σε όλες τις φυλακές, οι κρατούμενοι έχουν μετατραπεί σε ζόμπι από τα χάπια και την πρέζα. (…) Εκατοντάδες οι νεκροί και οι σακάτηδες.»
Εμείς, κάποιοι απ’ τους «απ’ έξω», δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την όποια «καλυτέρευση» του συστήματος. Συχνά δεν τρέφουν ούτε και οι «από μέσα». Ξέρουμε πως σε έναν κόσμο χωρισμένο σε τάξεις, η δικαιοσύνη θα είναι ταξική. Σε έναν κόσμο που κινείται από την εκμετάλλευση και την επιβολή, η φυλακή θα αποτελεί ένα απ’ τα βασικά του θεμέλια. Η φυλακή είναι μια κρατική λύση στα προβλήματα που δημιουργεί η ύπαρξη του κράτους. Είναι μια καπιταλιστική λύση στα προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλισμός. Για μας, είναι σαφές πως όσο θα υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, θα υπάρχει και κλοπή. Όσο θα υπάρχει χρήμα ποτέ δε θα είναι αρκετό για όλους, όσο θα υπάρχει εξουσία θα γεννιούνται πάντα παράνομοι.
εκτός των τειχών

http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/archives/1503

Τετάρτη 21 Ιουλίου 2010

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ

Σιωπηρή διαμαρτυρία έξω από τη Λιμενική Αστυνομία, πραγματοποιεί αύριο 22/7 ο Σύλλογος Διοικητικών Υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, με αφορμή το θάνατο συναδέλφου τους μετά από σύγκρουση της βάρκας στην οποία επέβαινε με σκάφος του Λιμενικού. Σχετικό κείμενο εδώ και παρακάτω η ανακοίνωση του Συλλόγου:

Αγαπητοί συνάδελφοι,

Σας καλούμε σε συγκέντρωση σιωπηρής διαμαρτυρίας έξω από τον χώρο της Λιμενικής Αστυνομίας (έναντι ξενοδοχείου Blue Sea), στα πλαίσια της πραγματογνωμοσύνης που θα πραγματοποιηθεί στο σκάφος του Λιμενικού που συγκρούστηκε με το σκάφος του αδικοχαμένου συναδέλφου μας Άρη. Η κίνηση αυτή είναι σε συνέχεια του ψηφίσματος που καταθέσαμε στις 08/07/2010 και με το οποίο ζητάμε:

1) Να διερευνήσουν αμέσως τα πραγματικά αίτια που προκάλεσαν το τραγικό αυτό δυστύχημα και να απαντήσουν στα ερωτήματα που παραμένουν αναπάντητα μέχρι στιγμής, αρκετές ημέρες μετά τον θάνατο του Συναδέλφου.

2) Να υπάρξει αμέσως καταλογισμός των όποιων ευθυνών υπάρχουν για το δυστύχημα αυτό.


Η συγκέντρωση διαμαρτυρίας θα γίνει την Πέμπτη 22/07/2010 στις 09:30 π.μ.

Σημειώνετε ότι ο Αντιπρύτανης Ακαδημαϊκών Υποθέσεων και Προσωπικού Κώστας Ζώρας θα διευκολύνει τους συναδέλφους που θέλουν να συμμετάσχουν στην συγκέντρωση και συμπαρίσταται απολύτως.

Εκ του ΔΣ των Διοικητικών Υπαλλήλων του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Δευτέρα 12 Ιουλίου 2010

από την απεργία της 8ης Ιουλίου

Κείμενο που μοιράστηκε στην απεργιακή συγκέντρωση και πορεία της 8ης Ιουλίου από πρωτοβουλία ατόμων

Πέμπτη 3 Ιουνίου 2010

ΝΕΑ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΑΓΩΝΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

Πέμπτη 03 Ιουνίου στις 21:00 στο κτίριο Παπαρίσβα

Τρίτη 25 Μαΐου 2010

Εκδήλωση-Συζήτηση

Εκδήλωση-Συζήτηση από τη Συνέλευση Αγώνα Μυτιλήνης:

Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Νέα Συνέλευση Αγώνα

Τρίτη 18/05 στις 20:00 στο κτίριο Παπαρίσβα

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

΄Ολοι στους δρόμους


Καλείται πορεία την Παρασκευή (14/05)στις 19:00 στα κεντρικά Λύκεια

Σάββατο 8 Μαΐου 2010

λίγα λόγια για την 5η Μάη

κείμενο πρωτοβουλίας ατόμων

Εχτές σύσσωμη η πολιτική ηγεσία του κράτους εξέφρασε την οδύνη της και τη φρίκη της για τους 3 νεκρούς στη Marfin Bank. Συντεταγμένα τα ΜΜΕ, για ακόμη μια φορά, χρησιμοποιώντας το δοκιμασμένο παιχνίδι του λαϊκισμού παρουσιάζουν μονάχα την πλευρά των εξουσιαστών αγνοώντας τις ευθύνες της διεύθυνσης της Marfin που αναφέρονται παρακάτω από συνάδελφο των θυμάτων. Η αλήθεια είναι πως η ρητορική τους δεν πείθει και η μοναδική οδύνη που νιώθουν οι πολιτικοί και τα αφεντικά είναι για την εξουσία τους και τις καρέκλες τους που αρχίζουν να τρίζουν από τις μαζικές κινητοποιήσεις σε ολόκληρη την χώρα. Για αυτό και όλες οι δακρύβρεχτες δηλώσεις και οι εκκλήσεις προς επαναφορά στη νομιμότητα. Άλλωστε που ήταν η ευαισθησία όλων αυτών για τα τόσα θύματα βίας που έχουμε θρηνήσει τόσα χρόνια;

Τόσα και τόσα θύματα εργατικών ατυχημάτων, ανθρώπων που εξαναγκάζονται σε απάνθρωπες συνθήκες εργασίας από τα βολεμένα αφεντικά τους;

Θύματα από την κρατική καταστολή και βαρβαρότητα;

Θύματα από την φτώχεια και την πείνα που εξαναγκάζει η καπιταλιστική μηχανή; (100 εκ. νεκροί κάθε χρόνο στον κόσμο από την πείνα)

Θύματα χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων που είτε δολοφονούνται στα σύνορα είτε εξοντώνονται στα κέντρα κράτησης, είτε στη συνέχεια αποτελούν «μαύρους», φτηνούς και αλώσιμους εργάτες στη βορά μικρών και μεγάλων αφεντικών;

Πού είναι η ευαισθησία όλων αυτών όταν στέλνουν τους ΜΑΤαδες, μπάτσους και λοιπούς να ξυλοκοπήσουν, να τιμωρήσουν με γκλομπιές και κλοτσιές και να στείλουν στο νοσοκομείο όποιον βγήκε στο δρόμο;

Πού είναι η ευαισθησία τους όταν ψηφίζουν και εφαρμόζουν σε συνεργασία με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, που τα τρώνε μαζί, πολιτικές που μας οδηγούν στην εξαθλίωση και στη φτώχεια και εκείνους στην πολυτέλεια και στην καλοπέραση;

Μας κοροϊδεύουν;

Πόσο θράσος μπορεί να έχουν ο Παπανδρέου και οι παρατρεχάμενοι του όταν δηλώνουν μόλις χτες ότι νοιώθουν συμπόνια για τους ανθρώπους που βλέπουν να τους κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις; Θέλουν να μας τρελάνουν; Και ποιος τους έκοψε τους μισθούς, μήπως εμείς και δεν το ξέρουμε;

Για ποια φρίκη για το γεγονός μιλούν και για ποια καταδίκη της βίας όταν αμέσως μετά τον άδικο θάνατο των 3 εργαζομένων ολόκληρη η Αθήνα γέμισε από ΜΑΤαδες οι οποίοι ανενόχλητοι έσπαγαν, ξυλοκοπούσαν και μπούκαραν όπου τους έκανε κέφι; Ενδεικτικά, δείτε τα παρακάτω βίντεο [1, 2, 3]

Η δικαιολογία; Ότι ψάχνουν για τους δράστες την ίδια στιγμή που η ηγεσία της ίδιας της αστυνομίας δήλωνε ότι δεν έχει ακόμα στοιχεία για αυτούς.

Η υποκρισία τους ξεχειλίζει τόσο που βγαίνει έξω από το γυαλί της τηλεόρασης


Η προσπάθεια αποπροσανατολισμού και χρησιμοποίησης του γεγονότος από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς για να αποσπάσουν την προσοχή μας από τα νέα μέτρα και τη βίαιη εφαρμογή τους καθώς και για να εκφοβίσουν τον κόσμο να μη μιλήσει, να μην αντιδράσει και να μη βγει στον δρόμο είναι έκδηλη.

Οι δυνάμεις καταστολής σε πλήρη διάταξη στο γνώριμο ρόλο τους, αυτόν της προάσπισης της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Η γραμμή που τους έχει δοθεί είναι σαφής πια. Σπάστε τον κόσμο στο δρόμο με κάθε τρόπο, φοβίστε τους. Και χέρι χέρι με τα ΜΜΕ το έργο ολοκληρώνεται: αποπροσανατολίστε τους, ανασύρετε τον εσωτερικό εχθρό (όπως κάθε φορά που δεν πάει καλά το σχέδιο), στοχοποιήστε ως δολοφονικούς ολόκληρους πολιτικούς χώρους.

Και όλοι μαζί δουλεύουν για ένα σκοπό: να κλειστούν στα σπίτια τους όσοι σκοπεύουν να σταθούν όρθιοι ενάντια σε ό,τι τους καταπιέζει και βέβαια το κράτος να διασφαλίσει τη συνέχεια της μονοπώλησης της βίας ακόμα και τώρα που η κοινωνική συναίνεση είναι σαθρή.

Καταδικάζοντας τη βία, καταδικάζετε τους ίδιους σας τους εαυτούς αφού εσείς και μόνο εσείς είστε οι καθημερινοί βιαστές των ζωών μας. Εσείς και οι μεγαλοκαρχαρίες φίλοι σας (βλέπε Βγενόπουλος) οι οποίοι εξαναγκάζουν τους εργαζομένους τους στις πιο απάνθρωπες συνθήκες εργασίας.

Εχτές, χιλιάδες άνθρωποι σε ολόκληρη την χώρα νέοι, γέροι, ντόπιοι και μετανάστες, εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, όπου κι αν άνηκαν πολιτικά, βγήκαν στους δρόμους σπάζοντας το μονοπώλιο λόγου της εξουσίας διεκδικώντας να ακουστεί η δική τους φωνή, η δική μας φωνή. Στην Αθήνα 200 χιλιάδες άνθρωποι επιχειρούσαν επί ώρες σε διαδοχικά κύματα να περικυκλώσουν και να καταλάβουν τη Βουλή. Βγήκαν αμφισβητώντας κάθε δομή και εξουσία που μας έφερε ως εδώ. Ούτε οι γκλομπιές, ούτε το ξύλο των ΜΑΤ και των συνεργατών τους στις πορείες και στις γωνίες μπόρεσαν να κάνουν τον κόσμο να δειλιάσει απέναντι στη λεηλασία των ζωών τους, αλλά τους έδωσαν περισσότερους λόγους και δύναμη να κινητοποιηθούν και να αντιδράσουν.

Έτσι και εδώ στη Μυτιλήνη, ένας πολύ μεγάλος αριθμός ανθρώπων βρέθηκε στο δρόμο σε μία από τις μαζικότερες διαδηλώσεις στο νησί. Δυστυχώς και εδώ το «θράσος» των διαδηλωτών να βγουν στο δρόμο και η προσπάθεια τους να μπουν στο υπουργείο απαντήθηκε από 35 περίπου μπάτσους. Οπλισμένοι με μάσκες, ασπίδες και γκλομπ δεν δίστασαν να επιτεθούν στους διαδηλωτές με δακρυγόνα, χειροβομβίδα κρότου λάμψης και ξύλο, τραυματίζοντας διαδηλωτές.

Ενάντια στο κλέψιμο των ζωών μας και στην εξαθλίωση
που δεν είναι μονόδρομος όπως προσπαθούν να μας πείσουν

Ενάντια στην κρατική φίμωση και καταστολή

Όλοι στους δρόμους



---

Ανώνυμη (για ευνόητους λόγους) ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ εργαζόμενης στη “MARFIN”


“Νιώθω υποχρέωση απέναντι στους αδικοχαμένους συναδέρφους μου να πω αυτές τις αντικειμενικές αλήθειες. Στέλνω αυτό το μήνυμα σε όλα τα μέσα ενημέρωσης και όλα τα ενημερωτικά sites. Όποιος έχει ακόμα συνείδηση, ας το δημοσιεύσει. Οι υπόλοιποι ας συνεχίσουν να παίζουν το παιχνίδι της κυβέρνησης.

● Η πυροσβεστική υπηρεσία δεν έχει δώσει έγγραφη άδεια για το συγκεκριμένο κτίριο, η συμφωνία ήταν κάτω από το τραπέζι, όπως άλλωστε γίνεται πρακτικά με όλες τις επιχειρήσεις και τις εταιρείες στην Ελλάδα.
● Το συγκεκριμένο κτίριο δε διαθέτει πυρασφάλεια και πυροπροστασία, ούτε μελέτη ούτε εγκατάσταση,
δηλαδή ψεκαστήρες οροφής, εξόδους διαφυγής, πυροσβεστικές φωλιές. Μόνο φορητούς πυροσβεστήρες, οι οποίοι φυσικά δε μπορούν να αντιμετωπίσουν μια εκτεταμένη πυρκαγιά σε ένα κτίριο φτιαγμένο με προ πολλού ξεπερασμένες προδιαγραφές ασφαλείας.
● Κανένα κατάστημα της τράπεζας δε διαθέτει προσωπικό εκπαιδευμένο στην αντιμετώπιση πυρκαγιών. Ούτε καν στη χρήση των λιγοστών πυροσβεστήρων. Η διοίκηση προφασίζεται πάντα το κόστος και δεν κάνει ούτε στοιχειώδεις κινήσεις για να προφυλάξει το προσωπικό.
● Ποτέ δεν έχει γίνει άσκηση εκκένωσης οποιουδήποτε κτιρίου από τους εργαζόμενους της τράπεζας ούτε έχει γίνει σεμινάριο από πυροσβέστες, ώστε να δοθούν οδηγίες για τέτοιες καταστάσεις. Οι μόνες ασκήσεις που έχουν γίνει στη Mafrin Bank είναι για σενάρια τρομοκρατικών ενεργειών και διαφυγή των μεγάλων κεφαλιών της τράπεζας από τα γραφεία τους.
● Το συγκεκριμένο κτίριο δεν είχε ειδική πρόβλεψη για φωτιά, παρόλο που λόγω η κατασκευή του είναι πολύ ευαίσθητη κάτω από τέτοιες συνθήκες και παρόλο που ήταν γεμάτο με υλικά από πάνω μέχρι κάτω. Υλικά που παίρνουν φωτιά πολύ εύκολα, όπως χαρτί, πλαστικά, καλώδια, έπιπλα. Το κτίριο αυτό αντικειμενικά είναι ακατάλληλο για χρήση σαν τράπεζα λόγω της κατασκευής του.
● Καμία ομάδα προσωπικού ασφαλείας δεν έχει γνώση πρώτων βοηθειών και πυρόσβεσης, παρόλο που πρακτικά του ανατίθεται με προφορική εντολή κάθε φορά να προστατέψει το κατάστημα. Οι τραπεζικοί υπάλληλοι καλούνται να γίνουν πυροσβέστες και σεκιούριτι ανάλογα με τις επιθυμίες του κάθε κ. Βγενόπουλου.
● Τα στελέχη της τράπεζας απαγόρεψαν κάθετα και κατηγορηματικά στους εργαζόμενους να φύγουν, παρόλο που οι ίδιοι το ζητούσαν επίμονα από νωρίς το πρωί, ενώ επέβαλλαν στους εργαζόμενους να κλειδώσουν τις πόρτες και επιβεβαίωναν συνέχεια τηλεφωνικά το κλείδωμα του κτιρίου. Όποιος φύγει να μην έρθει αύριο για δουλειά, ήταν η μόνιμη απειλή. Τους έκλεισαν ακόμα και την πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μην επικοινωνούν με τον έξω κόσμο.
● Εδώ και μέρες επικρατεί πλήρης τρομοκρατία στην τράπεζα σχετικά με τις κινητοποιήσεις, με την
προφορική προσφορά “ή δουλεύεις ή απολύεσαι”.
● Οι δύο αστυνομικοί της ασφάλειας που δουλεύουν στο συγκεκριμένο κατάστημα για τις ληστείες δεν εμφανίστηκαν σήμερα, παρόλο που τα στελέχη είχαν υποσχεθεί προφορικά ότι θα τους φέρουν εκεί.

Επιτέλους κύριοι, κάντε την αυτοκριτική σας και σταματήστε να περιφέρεστε παριστάνοντας τους σοκαρισμένους. Είστε οι υπεύθυνοι για αυτό που έγινε σήμερα και σε κάποιο ευνομούμενο κράτος (σαν κι αυτά που κατά καιρούς χρησιμοποιείτε σαν παράδειγμα από τηλεοράσεως) θα ήσασταν ήδη κρατούμενοι για τις παραπάνω πράξεις. Με δόλο έχασαν τη ζωή τους οι συνάδερφοί μου σήμερα. Δόλο της τράπεζας και του κ. Βγενόπουλου προσωπικά, που έδωσε εντολή, όποιος δε δουλέψει να μην έρθει αύριο στο γραφείο.”

Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Ανοιχτή Συνέλευση

Την Δευτέρα 10 Μαΐου στις 20.00 καλείται νέα ανοιχτή συνέλευση στο κτίριο παπαρίσβα για το συντονισμό των περαιτέρω δράσεων.

4 Χρόνια Κατάληψη στο Μπίνειο

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Σάββατο 1 Μαΐου 2010

Κ Α Λ Ε Σ Μ Α
Α Ν Ο Ι Χ Τ Η Σ
Σ Υ Ν Ε Λ Ε Υ Σ Η Σ
Μ Α Θ Η Τ Ω Ν
Φ Ο Ι Τ Η Τ Ω Ν ,
Ε Ρ Γ Α Ζ Ο Μ Ε Ν Ω Ν & Α Ν Ε Ρ Γ Ω Ν

Τ Ρ Ι Τ Η 4 Μ Α Ϊ Ο Υ 2010

Π Α Π Α Ρ Ι Σ Β Α 21:00

για την απεργία της τετάρτης 5 μαϊου κι
εν οψει των επόμενων κινητοποιήσεων

Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΠΑΠΑΡΙΣΒΑ ΠΕΜΠΤΗ 29/4, 21:ΟΟ μμ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΣΤΟ ΠΑΠΑΡΙΣΒΑ
ΠΕΜΠΤΗ 29/4, 21:ΟΟ μμ


Μετά από κάποιες καταγγελίες που έχουν υπάρξει για αυθαιρεσίες λιμενικών σε αφγανούς στο νησί, σύμφωνα με δημοσιεύματα σε εφημερίδα, καλείται σήμερα (Πέμπτη 29/4) στο κτίριο παπαρίσβα στις 9.00 συνέλευση όσων ενδιαφέρονται για να υπάρξει μία καλύτερη ενημέρωση και για να συζητηθούν πιθανές δράσεις.





...γιατί κανένας δεν θα μείνει μόνος του.

Τετάρτη 21 Απριλίου 2010

Πάρτυ Οικονομικής Ενίσχυσης

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ!



Τρομοκρατία είναι η μισθωτή σκλαβιά...

Βιώνουμε εδώ και μήνες μία ιδιότυπη τρομοκρατία που προετοίμασε το έδαφος για όσα ήρθαν και όσα έρχονται. Ακούμε εδώ και καιρό για την οικονομική κρίση που πλήττει αρχικά το πλανήτη και τώρα τελευταία ιδιαίτερα την Ελλάδα. Μας λένε εδώ και καιρό για spreads, για επιτόκια, για δάνεια, για ΔΝΤ, για πτώχευση κ.α. Κράτος και κεφάλαιο με τη συνεργασία των ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης) μας παρουσιάζουν ως μονόδρομο τα νέα μέτρα. Θέλουν δηλαδή να μας πείσουν πως πρέπει όλοι μαζί να πληρώσουμε τις απώλειες του χρηματοπιστωτικού συστήματος, να πληρώσουμε όλοι μαζί τις μίζες και τα σκάνδαλα των κυβερνήσεων.
Φοβούνται όμως τις αντιδράσεις και για αυτό καταφεύγουν στη δημιουργία ενός κλίματος φανατισμού και φόβου με σκοπό να μας αποπροσανατολίσουν. Η φαρέτρα με τα όπλα του αποπροσανατολισμού είναι γνωστή και δοκιμασμένη: μετά την επίκληση στο εθνικό μας συναίσθημα (οι κακοί ευρωπαίοι που μας φθονούν γιατί είμαστε ωραίοι) και το κάλεσμα για εθνική ενότητα, έρχεται να προστεθεί ένα δοκιμασμένο σχέδιο σε παγκόσμιο επίπεδο, η τρομολαγνεία.
Την ώρα που οι τεχνοκράτες του ΔΝΤ καταφτάνουν για να μας “σώσουν” από την κρίση καταφέρνουν να απαλύνουν τις αντιδράσεις δημιουργώντας κλίμα τρομοϋστερίας. Το ίδιο σενάριο και πριν τις εκλογές, με την "υπόθεση Χαλανδρίου" όπου κράτος και ΜΜΕ, είχαν εφεύρει μια νέα γενιά 20χρονων "τρομοκρατών με χύτρες", έτσι και τώρα, εν όψει των νέων προς ψήφιση νομοσχεδίων, μια άλλη γενιά "τρομοκρατών" 35αρηδων τώρα, έρχεται να πληρώσει τα σπασμένα, για τη νέα οικονομική κρίση και την έλευση του ΔΝΤ. Επειδή ακριβώς το κράτος φοβάται την αμφισβήτηση που μεταφράζεται σε αντιδράσεις, αναταραχές, εξεγέρσεις, στοχοποιεί άμεσα αγωνιστές λόγω των πολιτικών τους ιδεών. Επειδή ακριβώς το κράτος φοβάται μια γενικευμένη εξέγερση είτε υπό τη μορφή Δεκέμβρη 2008 είτε υπό τη μορφή μαζικών απαλλοτριώσεων σουπερμάρκετ και την καταπολέμηση της κρίσης στην πράξη (όπως το 2001 στην Αργεντινή μετά την προσπάθεια “διάσωσης” από το ΔΝΤ). Σε κάθε περίπτωση η βασική ιδέα είναι να χαρακτηριστεί κάθε συλλογική δράση ως τρομοκρατική ώστε ο κόσμος να παρακολουθεί παθητικά τα πολιτικά/οικονομικά δρώμενα. Οι συλλήψεις αυτές στοχεύουν στον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης αλλά και στην πολιτική και φυσική εξόντωση πολιτικά ενεργών ατόμων. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα καθώς αρχικά το βασικό ενοχοποιητικό στοιχείο για τους 6 συλληφθέντες ήταν το γεγονός ότι ήταν από καιρό γνωστοί για την πολιτική τους δράση, μέσα από συλλογικές διαδικασίες, δράσεις και συνελεύσεις. Άσε που δηλώνουν και Αναρχικοί!
Βλέποντας την εξουσία να ξεδιπλώνει ένα δολοφονικό σχέδιο μέτρων για την κοινωνία, αρκετά κομμάτια της τελευταίας επιλέγουν ανεξάρτητους αγώνες μακριά από εργατοπατέρες, πολιτικούς και ρουφιάνους. Μέσα από αυτούς τους αγώνες όλο και περισσότεροι άνθρωποι προσπαθούν να πάρουν τη ζωή στα χέρια τους. Αντιλαμβάνονται πως οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν δε μπορεί να έχουν τη μορφή μονοήμερων απεργιών οι οποίες δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά βαλβίδες αποσυμπίεσης για την οργή που συσσωρεύεται στην εργατική τάξη. Υπάρχει η ανάγκη οι αντιστάσεις να ορθωθούν μέσα στους χώρους εργασίας, τους χώρους εκπαίδευσης, τους δημόσιους χώρους, παντού και πάντα. Υπάρχει η ανάγκη για τη συμμετοχή όλων στα ανοιχτά μέτωπα του κοινωνικό-ταξικού πολέμου, μακριά από τεχνητούς διαχωρισμούς. Ήρθε η στιγμή να επιτεθούμε σε ό,τι μας καταπιέζει. Δεδομένου ότι ο καπιταλισμός είναι πάντα ενάντια στις θέσεις μας και στην ζωή που θέλουμε να ζήσουμε, η θέση μας πρέπει να βρίσκεται όχι στην επίλυση της κρίσης αλλά σε ότι μπορεί να την οξύνει ακόμα παραπάνω.


...καμιά ειρήνη με τα αφεντικά


Σύντροφοι-ισσες για την όξυνση του ταξικού πολέμου

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Συγκέντρωση για την άμεση απελευθέρωση του Μάριου Ζ.



ΚΟΥΦΑΛΕΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΤΡΟΜΑΖΕΤΕ…


Στις ημέρες της οικονομικής και κοινωνικής χρεοκοπίας του συστήματος, υπό την απειλή κοινωνικών εκρήξεων, το κράτος προσπαθεί να ορθώσει ανάστημα. Είναι μεγάλο το διακύβευμα που παίζεται στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό απέναντι στους “εταίρους” της χώρας. Από τη μία, μια κυβέρνηση που πρέπει να αποδείξει ότι είναι ικανή να χειριστεί αυτήν την κρίση χωρίς να παραχωρήσει σπιθαμή από τα προνόμια της άρχουσας τάξης. Από την άλλη η ανάγκη της να διατηρήσει τη θέση της χώρας ανάμεσα στους «εταίρους» από το εξωτερικό. Ένα προλεταριάτο που χρησιμοποιείται σαν το πειραματόζωο για τη διαχείριση των κρίσεων που αναμένεται να ξεσπάσουν και στις υπόλοιπες χώρες, με πρώτες τις χώρες του ευρωπαϊκού νότου. Εξίσου σημαντικό μία χώρα που πρέπει να αποδείξει στους φιλόδοξους επενδυτές ότι συνεχίζει να αποτελεί σημείο επένδυσης για την απόσπαση της υπεραξίας της εργασίας του προλεταριάτου, χωρίς να του επιτρέπεται να ορθώσει τις αντιστάσεις του.

Μία σειρά στρατηγικών αποπροσανατολισμού και τρομοκράτησης του κόσμου μπαίνουν σε εφαρμογή. Το σταδιακό χτίσιμο της εθνικής συνείδησης με σκοπό την απόσπαση της συναίνεσης του κόσμου βασικό στοιχείο της «επιχείρησης κρίση». Η διαχείριση της κρίσης επιβάλει την εθνική ενότητα μακριά από τους ταξικούς διαχωρισμούς που βιώνουμε καθημερινά. Και για όποιον-α δε μπορέσει να το αντιληφθεί μία σειρά από δόγματα μαζικών προσαγωγών, προληπτικών συλλήψεων, κουκουλονόμων, εισβολής σε αυτοδιαχειριζόμενους πολιτικούς χώρους, προφυλακίσεων χωρίς την ύπαρξη κανενός ενοχοποιητικού στοιχείου, έκδοση κρυφών ενταλμάτων, κατασκευής εσωτερικών εχθρών, απειλές απολύσεων στους χώρους εργασίας, όλα βρίσκονται στη διάθεση κράτους και κεφαλαίου στην προσπάθεια να καμφθούν οι αντιστάσεις που ορθώνονται.

Στις 24 Φλεβάρη, στην πορεία που πραγματοποιείται στο πλαίσιο της γενικής απεργίας, ο κόσμος δείχνει τις διαθέσεις του. Δεν πρόκειται να αποδεχτεί τα νέα μέτρα. Ο κόσμος είναι αποφασισμένος να μεταφέρει τη “διαβούλευση” για την εφαρμογή των μέτρων μακριά από τα τραπέζια διαλόγου μεταξύ των εργατοπατέρων και των αντιπροσώπων του κράτους και του κεφαλαίου. Η απάντηση άγρια και αυθόρμητη. Οδοφράγματα, συγκρούσεις με τις κατασταλτικές δυνάμεις, καταστροφές των ναών των εμπορευμάτων. Το πλήγμα για την υπόληψη του κράτους βαρύ. Τρομαγμένοι βλέπουν ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου, ακόμα και κομματιών που στο παρελθόν είχαν δεδομένη τη συναίνεσή τους, να στρέφεται εναντίον τους. Οι εξωτερικοί εταίροι τους αρχίζουν να ζητούν παραπάνω εξηγήσεις για τους τρόπους που το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο θα αντιμετωπίσουν όχι μόνο την οικονομική κρίση, αλλά και μία διαφαινόμενη κοινωνική εξέγερση.

Σε αυτό το πλαίσιο εξηγείται η αγριότητα της καταστολής της πορείας της 11 Μαρτίου στην Αθήνα. Από την αρχή της πορείας οι διαθέσεις των κατασταλτικών μηχανισμών ολοφάνερες. Μία πόλη αστυνομοκρατούμενη από κάθε λογής σώματα “ασφαλείας”. Αναίτιο σπάσιμο με ξύλο και δακρυγόνα του σώματος της πορείας που βρίσκονταν τα πρωτοβάθμια σωματεία μαζί με κομμάτια της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς και του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου. Ένας ασφυκτικός κλοιός από διμοιρίες των ΜΑΤ καθ' όλη τη διαδήλωση και συνεχείς επιθέσεις στο σώμα της πορείας με σκοπό τη σύλληψη και τον ξυλοδαρμό διαδηλωτών. Μια απ’ αυτές οδήγησε στην σύλληψη και τη μετέπειτα προφυλάκιση του Μάριου Ζ.

Για πάνω από 1 μήνα ο Μάριος Ζ., παραμένει προφυλακισμένος με πλαστές μαρτυρίες καρμπόν από τους άνδρες των ΜΑΤ, για συμμετοχή του σε επεισόδια κατά τη διάρκεια της πορείας στα οποία ουδέποτε συμμετείχε, ενώ παράλληλα υπάρχουν και ακράδαντα αποδεικτικά στοιχεία τα οποία μαρτυρούν την αθωότητα του, όπως φωτογραφίες οι οποίες τον απεικονίζουν χωρίς κουκούλα, κόντρα στις μαρτυρίες των μπάτσων αλλά και καταθέσεις αυτόπτων μαρτύρων οι οποίες λένε πως ο Μάριος ουδεμία σχέση είχε με τα επεισόδια.

Η αλληλεγγύη μας απέναντι στο Μάριο Ζ. δεν έχει να κάνει με την ξεκάθαρη αθωότητα του για τις κατηγορίες που αντιμετωπίζει. Στον κοινωνικο-ταξικό πόλεμο που βιώνουμε καθημερινά δεν αναγνωρίζουμε κανένα αθώο και κανένα ένοχο. Η παρουσία μας στο δρόμο και στα ανοιχτά μέτωπα του πολέμου αυτού, δεν είναι απλώς δικαίωμά μας που δεν θα αφήσουμε να μας αφαιρεθεί από τον οποιοδήποτε χρυσοχοίδη αλλά υποχρέωσή και επιλογή μας. Στο πρόσωπο του Μάριου Ζ. εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους συντρόφους που βρίσκονται διωκόμενοι για την επιλογή τους να συμμετέχουν σε αυτόν τον πόλεμο. Η αλληλεγγύη μας να φτάσει από τις πτέρυγες του Κορυδαλλού που κρατείται ο Μάριος μέχρι και το πιο απόμακρο και μοναχικό κελί της δημοκρατίας τους.

…ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΕΤE

Πέμπτη 11 Μαρτίου 2010

για την απεργία 11-03-10

Από το πρωί διάφορος κόσμος περιφρούρησε την απεργία έξω από τα Κεντρικά Λύκεια της Μυτιλήνης, κλείνοντας τις εισόδους για τυχόν απεργοσπάστες. Αποτέλεσμα να αναγκαστεί ο προϊστάμενος της 2βάθμιας εκπαίδευσης να βγάλει "διαταγή" ώστε όλα τα σχολεία του συγκροτήματος να μείνουν κλειστά.

Στη μία από τις προσυγκεντρώσεις (η άλλη ήταν του παμε) δημιουργήθηκε μπλοκ με κεντρικό πανό "Ο καπιταλισμός δεν μεταρρυθμίζεται, καταστρέφεται" που πορεύτηκε στους δρόμους της πόλης μοιράζοντας κείμενα, κολλώντας αφίσες κυρίως σε τράπεζες και γράφοντας συνθήματα. Αιχμές του μπλοκ αποτέλεσαν η συνολική ανατροπή του συστήματος και όχι το να παρθούν κάποια μέτρα πίσω, η αμφισβήτηση της ηθικής της εργασίας και η επίθεση στην εθνική ενότητα.

Η πορεία είχε σαφώς μεγαλύτερη συμμετοχή από την προηγούμενη και κατέληξε στο (πρώην) υπουργείο Αιγαίου, το οποίο φυλούσαν μερικοί οπκε χωρίς εμφανείς εξαρτήσεις. Εκεί ανέβηκε μια "αντιπροσωπεία" (ποιανών άγνωστο) για να καταθέσει ψηφίσματα στο γενικό γραμματέα. Ο γ.γ. δεν απάντησε κάτι στα ερωτήματα των εκπροσώπων. Κάποιος κόσμος απάντησε σ' αυτή την κωμωδία φωνάζοντας "Δεν θέλουμε απαντήσεις, τις βρίσκουμε στο δρόμο, σκατά στο κράτος και κάθε αστυνόμο". Η πορεία συνεχίστηκε, αλλά λίγο πριν αποχωρήσουν οι διαδηλωτές το κτίριο του υπουργείου δέχτηκε έναν αριθμό εμφιαλωμένης, κόκκινης και μαύρης μπογιάς.

Σάββατο 6 Μαρτίου 2010

Δεν παίρνουμε άδεια από κανέναν, παίρνουμε τις ζωές μας στα χέρια μας

Στη Μυτιλήνη, τους τελευταίους τρεις μήνες, είχε απαγορευτεί σε όλους η χρήση των αιθουσών του πανεπιστημιακού κτιρίου Παπαρίσβα, καθώς επίσης και η διεξαγωγή συναυλιών στον πανεπιστημιακό χώρο του Ξενία. Τόσο οι φοιτητικές ομάδες, όσο και o σύλλογος αδιορίστων εκπαιδευτικών, οι μαθητές και άλλοι που θέλησαν να χρησιμοποιήσουν τις αίθουσες για εκδηλώσεις, συνελεύσεις, πάρτι, είτε με άδεια είτε χωρίς,βρήκαν τις πόρτες κλειστές. Σήμερα μαθαίνουμε ότι υπάρχει πιθανότητα να εγκριθούν, μέσα όμως από το γραφειοκρατικό τέρας.
Στην Αθήνα, στις 20/2 έγινε εισβολή των ένστολων δολοφόνων στην Πολυτεχνειούπολη, με εντολή πρύτανη, για υποτιθέμενες µικροφθορές στα παλιά κτίρια των Ηλεκτρολόγων. Έγιναν 30 προσαγωγές ατόμων που φυσικά αφέθηκαν ελεύθεροι χωρίς κατηγορίες.
Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης μπάτσοι εισέβαλαν και συνέλαβαν άτομα το Δεκέμβρη, καθώς επίσης καταπάτησαν και πάλι το άσυλο την ημέρα των απεργιακών κινητοποιήσεων στις 24 Φλεβάρη.
Τα περιστατικά είναι πολλά.... Αυτό προωθείται. Οι καταπατήσεις αυτές περνάνε ως απλά καθημερινά περιστατικά και αποσιωπούνται ώσπου η κατάργηση του ασύλου να γίνει καθεστώς.
Όλα αυτά συνοδεύονται από διαφοροποιήσεις στον τρόπο λειτουργίας εντός των πανεπιστημίων που κάνουν όμως τη διαφορά. Κάμερες παρακολούθησης, κάγκελα, λουκέτα, καθολική απαγόρευση χρησιμοποίησης των χώρων του πανεπιστημίου πέρα από τη διεξαγωγή των μαθημάτων.
Το πανεπιστημιακό άσυλο είναι κοινωνική κατάκτηση, δεν παραχωρήθηκε έτσι απλά από το κράτος. Αποτελεί ακόμα έναν από τους χώρους οργάνωσης των συλλογικών αντιστάσεων. Γι' αυτό δεν είναι δυνατό να ζητούνται άδειες για να χρησιμοποιηθεί. Είναι σχεδόν ένας από τους τελευταίους ελεύθερους χώρους. Μιας και οι πόλεις μας έχουνε γίνει μοντέρνες φυλακές, από τις κάμερες επιτήρησης και τις αστυνομικές δυνάμεις κατοχής. Τις αστυνομικές δυνάμεις κατοχής που εξευτελίζουν, ελέγχουν, ξυλοκοπούν, και δολοφονούν περαστικούς, όπως πρόσφατα στο Βύρωνα. Ενώ οι μετανάστες υπόκεινται καθημερινά σε βασανιστήρια.
Στη Μυτιλήνη αλληλέγγυοι στον αγώνα των φυλακισμένων μεταναστών στη Λέσβο, κατέλαβαν το Παπαρίσβα. Εκεί φιλοξενήθηκαν και έγιναν συζητήσεις μεταξύ τους.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του Δεκέμβρη του 2008 το άσυλο αποτέλεσε κέντρο συνάντησης όλων των εξεγερμένων που κατέβαιναν καθημερινά στον δρόμο.
Είναι ακριβώς αυτή η κοινωνική διάσταση του ασύλου που φοβίζει και ενοχλεί το κράτος, καθώς εξαπλώνεται εκτός των πανεπιστημιακών ορίων, με τη δημιουργία αρκετών αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων σε γειτονιές και εργασιακούς χώρους που συνδέονται με τους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στην εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου.
Το κράτος αναπαράγει την γνώριμη τακτική του. Σε περιόδους όξυνσης του κοινωνικού ανταγωνισμού επιχειρεί τόσο να καταστείλει τα εν λόγω εγχειρήματα και τους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στην εκμετάλλευση, όσο και να καταργήσει το πανεπιστημιακό άσυλο. Έμμεσα με την μετατροπή νόμων, ή άμεσα με την καταπάτησή του από τους μπάτσους, που τρομοκρατούν, συλλαμβάνουν, ξυλοκοπούν όσους το χρησιμοποιούν . Συνεπικουρούμενοι πάντα από τους ρουφιανοδημοσιογράφους. Ταυτόχρονα μεθοδεύεται ο εκφυλισμός της σημασίας του πανεπιστημιακού ασύλου σε μια αποστειρωμένη, χωρίς πολιτικό περιεχόμενο, μουσειακή πρακτική, αποκλειστικά ακαδημαϊκή.

Ούτε θεσμικό ούτε ακαδημαϊκό
Άσυλο Κοινωνικό – Πολιτικό

Κάτω τα ξερά σας από το άσυλο



Παρασκευή 5 Μαρτίου 2010

Συνέλευση με αφορμή την απεργειακή πορεία της Πέμπτης 11 Μάρτη 2010

Την Τρίτη 9 Μάρτη 2010

Στις 20:00 (μετά το πέρας της πορείας για το άσυλο {17:30, Εθνική})

Στο κτίριο Παπαρίσβα
[αν δεν υπάρχει διαθέσιμη αίθουσα, ξαναβλέπουμε το πού]

Δευτέρα 1 Μαρτίου 2010

Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Lock Out στα Αιολικά Νέα

Τον τελευταίο καιρό μέρος από τους εργαζόμενους στα Αιολικά Νέα και Κυριακάτικα Αιολικά (εφημερίδα στη Μυτιλήνη) δεχόταν πιέσεις να υπογράψει συμβάσεις οι οποίες δεν ανταποκρίνονταν στις συλλογικές συμβάσεις. Μετά και από την εκδήλωση αλληλεγγύης από τους υπόλοιπους εργαζόμενους η εργοδοσία της εφημερίδας, Γιώργος και Τζούντη Κονδυλούδη, προχώρησαν σε κλείσιμο της εφημερίδας αλλάζοντας ακόμα και τις κλειδαριές, εμποδίζοντας τους εργαζόμενους να εργαστούν. Σύμφωνα με το δελτίο τύπου που στείλανε οι εκδότες των εφημερίδων αναφέρουν χαρακτηριστικά:
"με το υπάρχον προσωπικό δεν ήταν δυνατον να συνεχιστεί η έκδοση τους με την εγκυρότητα και την γνωστή σε όλους ποιότητα που τις χαρακτηρίζει εδώ και 20 χρόνια".
Οι επιθέσεις στους εργαζόμενους δε μπορούν και δε θα μείνουν αναπάντητες.
Για αύριο έχει καλεστεί μικροφωνική στα κεντρικά λύκεια Μυτιλήνης στις 6 το απόγευμα.
Η αλληλεγγύη μας και η παρουσία μας στον αγώνα των εργαζομένων είναι δεδομένη. Όλοι και όλες θα βρεθούμε εκεί.

---

Ανακοίνωση από το Σωματείο Εργαζομένων στα ΜΜΕ Λέσβου:

ΕΙΚΟΣΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΙΟΛΙΚΑ ΝΕΑ – ΕΙΚΟΣΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ

Μετά την αργυρή επέτειο λειτουργίας των είκοσι ετών, μετά τις γιορτές και τα πανηγύρια, μετά την συγκίνηση από την αναπόληση της πετυχημένης διαδρομής, μετά το τραπέζωμα της «καλής» κοινωνίας, μετά τους πανηγυρικούς, μετά τα χωρίς φειδώ εγκώμια, μετά τις βραβεύσεις εργαζομένων…,ακολουθεί το κλείσιμο της εφημερίδας, η απαξίωση των εργαζομένων, η κατασυκοφάντηση του συνδικαλισμού και της συνδικαλιστικής δράσης, η διάκριση των εργαζομένων σε παλιούς και νέους, η διάκριση των εργαζομένων σε μαύρα πρόβατα και λίγα καλά άσπρα, η ανάδειξη του πατρικού και παιδαγωγικού ρόλου του εργοδότη.

Δεν πρόκειται απλά για είκοσι απολύσεις, για είκοσι οικογένειες που οι συνθήκες διαβίωσής τους θα επιδεινωθούν ραγδαία αλλά αποτελεί την μεγαλύτερη ύβρη προς το δικαίωμα της εργασίας. Όχι απλά κλείνει μια κερδοφόρα επιχείρηση επειδή γουστάρει ο εργοδότης αλλά και φορτώνει την ευθύνη αυτής της εξέλιξης στους «βραβευμένους» μισθοσυντήρητους και στον «κακό» συνδικαλισμό.

Βέβαια άλλο γούστα και άλλο καπρίτσια. Ο κος Κονδυλούδης ίσως αισθάνεται ότι δεν τιμάται επαρκώς, ότι δεν του φέρονται με όση δουλοπρέπεια και φόβο του αρμόζει, αλλά δεν θα «κάψει τα ρημάδια τα λεφτά του», δεν θα τινάξει την κερδοφόρα επιχείρηση στον αέρα. Κατά διακριτική δήλωσή του επιδιώκει την μεταβίβαση μέρους ή όλης της επιχείρηση ή αλλαγή του εταιρικού σχήματος, ενώ παράλληλα βγάζει το γινάτι του στους εργαζόμενους.

Όλα αυτά τα χρόνια ο κος Κονδυλούδης δεν ήταν ο Αρχάγγελος της νομιμότητας και των εργατικών δικαιωμάτων, ατελείωτα ωράρια, απλήρωτες υπερωρίες και καταστρατήγηση των συλλογικών συμβάσεων ήταν η εργασιακή μας πραγματικότητα. Το Σωματείο μας είναι η μεγάλη τομή στους χώρους εργασίας μας, είναι ο καταλύτης για την βελτίωση των συνθηκών εργασίας και τον περιορισμό της εργοδοτικής αυθαιρεσίας.

Το κερασάκι στο σκηνικό είναι η εξάρτηση των αποζημιώσεων των εργαζομένων με τις απαιτήσεις της επιχείρησης από πρώην πελάτες. Φτάνει πια ο χλευασμός, φτάνουν τα επιχειρηματικά και άλλα παιγνιδάκια στις πλάτες αυτών που έβγαζαν επί είκοσι έτη την εφημερίδα.

Η μεταξύ μας αλληλεγγύη καθώς και αυτή με τους εργαζομένους άλλων χώρων είναι το δικό μας κεφάλαιο. Με το Σωματείο και την Αλληλεγγύη των Εργαζομένων συνεχίζουμε.

Από το Διοικητικό Συμβούλιο

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Συγκέντρωση-Μικροφωνική

Στις 11:00 Συγκέντρωση-Μικροφωνική στα Κεντρικά Λύκεια
Στις 21:00 Προβολή στο Μπίνειο "The Wobblies"





Το τελευταίο καιρό έχει ξεκινήσει η «επιχείρηση κρίση-ώρα μηδέν». Σε πρώτη φάση έχουμε την ξαφνική αποκάλυψη του δράματος, σε δεύτερη μια καταστροφολογική ρητορεία για να ακολουθήσει μια σειρά από μέτρα “διάσωσης” που θα γεμίσουν τα ελλείμματα και θα «μας» γλιτώσουν από την καταστροφή. Και αναρωτιόμαστε τι είναι αυτό που πρέπει να μας ανησυχεί: οι τρύπες της εθνικής οικονομίας, η «ξαφνική» μας φτώχεια ή η στέρηση της δυνατότητάς να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και να δρούμε; Μήπως αυτή η οικονομίστικη παρουσίαση της κρίσης συγκαλύπτει και αποπροσανατολίζει την κοινωνική και πολιτική διάστασή της; Είναι άραγε πάντα η σπαρταριστή αλήθεια τα λεφτά;

Η κρίση που διανύουμε δεν είναι οικονομική. Είναι μία κρίση συστημική. Η κρίση αυτή δεν ήρθε από το πουθενά, είναι αποτέλεσμα και γέννημα του ίδιου του συστήματος. Ο πλούτος που παράχθηκε και παράγεται από τον κόσμο της εργασίας δεν χάθηκε σε μια νύχτα, όπως προσπαθούν να μας πείσουν, αντίθετα συνεχίζει να συσσωρεύεται στα χέρια των λίγων.

Μέσα από τον διαχωρισμό (κοινωνικό, ταξικό, φυλετικό), την εθνική ενότητα και την ενίσχυση του αισθήματος της ασφάλειας απ’ τα οποία ξεχειλίζει η «επιχείρηση κρίση» δε γεμίζουν μόνο οι τρύπες του ελλείμματος αλλά συντονίζεται και ισχυροποιείται μια κοινωνική και πολιτική επίθεση.

Εθνική Ενότητα

Μπροστά στον κίνδυνο των κοινωνικών εκρήξεων μέσα στην καπιταλιστική κρίση, γίνεται αναφορά στο εθνικό αίσθημα. Αλλεπάλληλες οι εκκλήσεις από όλα τα πολιτικά κόμματα για εθνική ομοψυχία. Αλλεπάλληλες οι εκκλήσεις για εθνική συναίνεση στα συνεχιζόμενα μέτρα που λαμβάνονται και οδηγούν στην περαιτέρω εξαθλίωση την εργατική τάξη. Ακόμα και από τα κόμματα της αριστεράς, παραγγέλθηκε οι αντιδράσεις τους να είναι περιορισμένες και να λαμβάνουν υπόψιν τους τη “δύσκολη θέση της ελλάδας”. Με λίγα λόγια, βγείτε να κάνετε το κομμάτι σας, αλλά μετά γρήγορα πίσω στις δουλειές σας, να παράγετε λίγο ακόμα πλούτο για τη χώρα. Λίγο ακόμα πλούτο για να μη χάσουν τα προνόμιά τους οι εξουσιαστές αυτού του τόπου.
Από τη στιγμή επινόησης της έννοιας του έθνους από την αστική τάξη της Γαλλίας πριν από 200 χρόνια, η λογική είναι η ίδια: χρησιμοποιείται για την κατασκευή μίας πλασματικής συλλογικής συνείδησης και καλούμαστε όλοι μαζί ως έθνος να ξεπεράσουμε την όποια κρίση. Να κόψει λίγο ο βιομήχανος, να κόψει πολύ ο εργάτης, να κόψει λίγο ο πρόεδρος της δημοκρατίας, να κάνει παραπάνω υπομονή ο άνεργος…

Απέναντι στην εθνική συσπείρωση προτάσσουμε την ταξική

Κατακερματισμός της εργατικής τάξης

Την ίδια στιγμή με ένα σωρό από τεχνητούς διαχωρισμούς προσπαθούν (και δυστυχώς καταφέρνουν) το κατακερματισμό της εργατικής τάξης. Ο διαχωρισμός των εργατών/τριών σε άντρες/γυναίκες, ντόπιους/ξένους, νόμιμους/παράνομους, ομοφυλόφιλους/ετεροφυλόφιλους, μόνιμους/επισφαλείς, δημόσιους/ιδιωτικούς υπαλλήλους, σκοπό έχει την ταξινόμησή τους σε διαφορετικά είδη εργατικής δύναμης. Οι διαχωρισμοί αυτοί εκφράζονται και στα μισθολογικά, ασφαλιστικά δικαιώματα τους με σκοπό να φέρουν την εργατική τάξη σε μία εσωτερική σύγκρουση, έτσι ώστε η οργή που συσσωρεύει να μην εκφραστεί προς τους πραγματικούς της εχθρούς.

Κυρίαρχο παράδειγμα αυτών των διαχωρισμών αποτελεί η ρητορική γύρω από τους μετανάστες. Θέλουν να μας πείσουν πως η σχέση των ελλήνων με τους ξένους εργάτες είναι ανταγωνιστική. Θέλουν να μας πείσουν πως για την κρίση δεν ευθύνονται τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις αλλά οι μετανάστες που “μας παίρνουν τις δουλειές”. Οι ίδιοι μετανάστες που έχουν πληρώσει με τις ζωές τους την “ανάπτυξη” της χώρας και την εκπλήρωση του ονείρου του κάθε μικροαστού να γίνει αφεντικό. Αυτοί που πληρώνουν εισφορές αλλά δεν παίρνουν συντάξεις. Αυτοί που είναι το πιο άμεσα εκμεταλλεύσιμο εργατικό δυναμικό έτοιμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του έναντι ευτελούς αμοιβής.

Οι ίδιοι μετανάστες που δε διστάζουν να δώσουν σκληρούς αγώνες για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής τους, ακόμη και σε άμεση αντιπαράθεση με Έλληνες υπερπατριώτες. όπως αναδεικνύει το παράδειγμα της Μανωλάδας, της συμμετοχής στην εξέγερση του Δεκέμβρη και του δυναμικού αγώνα των αλιεργατών της Μηχανιώνας, Οι αγώνες αυτοί είναι πολύτιμοι, γιατί στέκονται εμπόδιο στην εντεινόμενη εκμετάλλευση των ίδιων των μεταναστών αλλά παράλληλα μπορούν να λειτουργήσουν και ως έμπνευση για άλλα κομμάτια των εκμεταλλευόμενων που βιώνουν την ίδια επίθεση από την πλευρά του κεφαλαίου. Η αλληλεγγύη, καθώς και η κυκλοφορία και επέκταση των αγώνων αυτών δεν μπορεί παρά να είναι βασική μας επιδίωξη.

Απέναντι στον ανταγωνισμό, προτάσσουμε την αλληλεγγύη

Κράτος Ασφάλειας

Η κρίση χρησιμοποιείται ως ακόμα μία αφορμή για την επιβολή και την κοινωνική αποδοχή του κράτους ασφάλειας. Στη μέχρι τώρα ρητορική του κυρίαρχου λόγου περί ύπαρξης εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών (μετανάστες-εγκληματίες, κουκουλοφόρους, τρομοκράτες, εθνικούς εχθρούς) η κρίση έρχεται να αποτελέσει ακόμα μία απειλή για την εθνική κυριαρχία και την εσωτερική σταθερότητα. Επιδιώκεται με αυτό τον τρόπο να ενταθεί το αίσθημα ανασφάλειας της κοινωνίας καθιστώντας έτσι τους αποδέκτες του κράτους ελέγχου και καταστολής, συνηγόρους στην επιβολή του.

Για όποιον δεν κατάλαβε ότι πρέπει να ενσωματωθεί στο παραπάνω πλαίσιο, το κράτος ασφάλειας διαθέτει μία σειρά από μηχανισμούς ικανούς να τον πείσουν. Μέσα σε αυτό εντάσσεται και η προσπάθεια περιθωριοποίησης των ριζοσπαστικών κομματιών του ανταγωνιστικού κινήματος. Καταλήψεις, κοινωνικοί χώροι, σωματεία ακόμα και διαπροσωπικές σχέσεις στοχοποιούνται με σκοπό τον διαχωρισμό τους από τους υπόλοιπους, αλλά και την τρομοκράτησή τους θεωρώντας ότι ένα σημαντικό κομμάτι θα αποτραβηχτεί από τις εστίες αντίστασης. «Η αντίσταση σε αυτές τις περιόδους κρίσης δεν μπορεί να είναι αποδεκτή.»

Σε αυτό το κλίμα, είναι αρκετά εύκολο κάθε λογής φασιστοειδή, εθνικιστές και οι κοινοβουλευτικές παραφυάδες τους να γίνονται επίσημοι συνομιλητές στη διαχείριση της κρίσης και στη διαμόρφωση του κυρίαρχου λόγου. Άλλωστε ιστορικά ο ρόλος τους είναι γνωστός. Από τους γερμανοτσολιάδες και τους ταγματασφαλίτες του 40 μέχρι τους ρουφιάνους του 70 και τα νεοναζιστικά απόβλητα του σήμερα ο στόχος τους είναι ένας: η τρομοκράτηση και ο αποπροσανατολισμός από το πραγματικό πρόβλημα. Οι υπηρεσίες που μπορούν να παρέχουν στο κράτος είναι σημαντικές. Είναι οι πλέον κατάλληλοι για την τόνωση της εθνικής ομοψυχίας. Μπορούν κιόλας να φέρουν εις πέρας όλη τη βρώμικη δουλειά που δεν είναι σε θέση να υλοποιήσει το επίσημο κράτος (εμπρησμοί κοινωνικών χώρων, επιθέσεις σε μετανάστες, τραμπουκισμοί σε αλληλέγγυους).

Τα συμφέροντα κράτους και κοινωνίας δεν ήταν και ποτέ δεν θα είναι κοινά. Απέναντι στο κράτος ασφάλειας προτάσσουμε τις συλλογικές κοινωνικές αντιστάσεις.


Και όμως μπορούμε…
Οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν δε μπορεί να έχουν τη μορφή μονοήμερων συστημικών απεργιών, καλεσμένες από τους εργατοπατέρες που έχουν εξίσου ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση. Αυτές οι απεργίες δεν αποτελούν τίποτα άλλο παρά βαλβίδες αποσυμπίεσης για την οργή που συσσωρεύεται στην εργατική τάξη. Υπάρχει πια η ανάγκη για τον επαναπροσδιορισμό του προλεταριάτου και την οργάνωσή του από την αρχή. Υπάρχει η ανάγκη οι αντιστάσεις να ορθωθούν μέσα στους χώρους εργασίας, τους χώρους εκπαίδευσης, τους δημόσιους χώρους, παντού και πάντα. Υπάρχει η ανάγκη για τη συμμετοχή όλων στα ανοιχτά μέτωπα του κοινωνικό-ταξικού πολέμου, μακριά από τεχνητούς διαχωρισμούς. Ήρθε η στιγμή να επιτεθούμε σε ό,τι μας καταπιέζει. Η θέση μας πρέπει να βρίσκεται όχι στην επίλυση της κρίσης αλλά σε ότι μπορεί να την οξύνει ακόμα παραπάνω.

Αυτός ο πόλεμος έχει δύο μόνο στρατόπεδα, το ένα τάσσεται υπέρ του συστήματος, που με διάφορα «μπαλώματα» επιχειρεί να διαιωνίσει την ύπαρξη του και το άλλο επιθυμεί την καταστροφή του. Σε αυτόν τον πόλεμο με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο όλοι παίρνουμε μέρος. Μπροστά στην επίθεση που δεχόμαστε μπορούμε μόνο να απαντήσουμε με επίθεση και όξυνση του αγώνα μας.

Ο καπιταλισμός δε μεταρρυθμίζεται
Μόνο καταστρέφεται


Πρωτοβουλία Απεργών και Αλληλέγγυων

Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου 2010

Η επίθεση εναντίον των μεταναστών συνεχίζεται

Κυνήγι μεταναστών στην Βολισσό της Χίου

Σύμφωνα με αναφορές το προηγούμενο Σάββατο γύρω στις 3 μ.μ. τρία υπηρεσιακά αυτοκίνητα (2 citroen xsara και 1 τζιπ terrano) του τμήματος ασφάλειας Χίου απέκλισαν τους κεντρικούς δρόμους της Βολισσού Χίου. Στη συνέχεια οι άνδρες της ασφάλειας χωρίς να δώσουν τα στοιχεία τους ως όφειλαν, «μάζεψαν» όσους μετανάστες εργάζονταν στην περιοχή, με άγριο τρόπο και απειλές, τους φόρεσαν χειροπέδες και τους οδήγησαν πισθάγκωνα σιδηροδέσμιους, αρχικά στον αστυνομικό σταθμό Βολισσού και στην συνέχεια γύρω στις 8.30 το βράδυ στην πόλη της Χίου.

Παρά το γεγονός ότι οι μετανάστες έκαναν γνωστό από την πρώτη στιγμή στους άνδρες της ασφάλειας ότι κατέχουν όλα τα νομιμοποιητικά έγγραφα τα οποία βρίσκονταν είτε στα αυτοκίνητα τους είτε στα σπίτια τους , δεν τους επέτρεψαν να τα προσκομίσουν ενώ ακόμη και τα δύο άτομα που δεν είχαν άδεια παραμονής εξ αρχής το δήλωσαν στους αστυνομικούς.

Επίσης, σύμφωνα και πάλι με τις αναφορές, οι αστυνομικοί αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν την άδεια παραμονής έγγαμου μετανάστη ο οποίος διαμένει στην πόλη της Χίου και την οποία έστειλε η σύζυγος του από το φαξ της αστυνομίας Χίου στον αστυνομικό σταθμό Βαλισσού.

Οι μετανάστες που ζουν και εργάζονται χρόνια τώρα με τις οικογένειες τους στην Βολισσό νουνομικνα αναγνωρίσουν ζήτησαν να μην τους φορέσουν χειροπέδες ώστε να μην ταπεινωθούν στα μάτια των παιδιών τους και των συγχωριανών τους διασχίζοντας την κεντρική πλατεία του χωριού ως εγκληματίες, δηλώνοντας εξ αρχής πρόθυμοι να τους ακολουθήσουν στο αστυνομικό σταθμό Βολισσού. Οι άνδρες της ασφάλειας όχι μόνο δεν σεβάστηκαν αυτό αλλά αντίθετα τους απείλησαν ότι αν τολμήσουν να διαφύγουν θα έχει ο καθένας τους από μία σφαίρα στην πλάτη.

Οι μετανάστες κρατήθηκαν με τις χειροπέδες στον αστυνομικό σταθμό Βολισσού για αρκετές ώρες, διάστημα κατά το οποίο δεν προχώρησαν σε κανέναν έλεγχο των στοιχείων τους, παρότι γνωστοί οι περισσότεροι από αυτούς στην εκεί αστυνομική δύναμη και σε κάθε περίπτωση ήταν εύκολη η διασταύρωση των στοιχείων τους. Τις 3 και πλέον ώρες που βρίσκονταν στον αστυνομικό σταθμό παρέμεναν πισθάγκωνα δεμένοι με χειροπέδες.

Οι αστυνομικοί αρνήθηκαν να τους δώσουν φαγητό ή νερό που ζήτησαν με δικά τους έξοδα, ενώ όση ώρα παρέμεναν σιδεροδέσμιοι στον αστυνομικό σταθμό Βολισσού, σύμφωνα πάντοτε με καταγγελίες, οι άνδρες της ασφάλειας μετακινήθηκαν στα Λημνιά για φαγητό σε τοπική ταβέρνα.

Αργά το απόγευμα 8 με 8.30 τους μετέφεραν δεμένους με χειροπέδες σε 3 οχήματα της ασφάλειας στην Χίο, όπου έπειτα από περίπου μία ώρα και μετά τον σχετικό έλεγχο τους άφησαν ελεύθερους να επιστρέψουν στα σπίτια τους στη Βολισσό (40 km μακρυά).

Να σημειώσουμε και πάλι ότι όλοι αφέθηκαν ελεύθεροι, πλην δύο ατόμων οι οποίοι άλλωστε από την πρώτη στιγμή αποδέχθηκαν ότι δεν διαθέτουν έγγραφα νόμιμης παραμονής.

Καταγγέλλουμε:
Την πολιτική μηδενικής ανοχής η οποία κυνηγά εργάτες μετανάστες, που αγωνίζονται για την επιβίωση τους.

Τις επιχειρήσεις σκούπα εναντίων των μεταναστών που έχουν ως μοναδικό κριτήριο την «εμφάνιση» ή την καταγωγή τους.

Την συμπεριφορά των αστυνομικών υπαλλήλων που όπως φαίνεται επιδεικνύουν υπέρ του δέοντoς πυγμή σε αδύναμους, συμπεριφερόμενοι ως ρατσιστές, εξευτελίζοντας και ταλαιπωρώντας ανθρώπους στον τόπο κατοικίας τους κατά παράβαση κάθε ηθικής και νόμου.

Επιτροπή αλληλεγγύης στου Πρόσφυγες Χίου



Εξέγερση μεταναστών στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Βέννας Ροδόπης

Την Τετάρτη 3 Φλεβάρη στο κέντρο κράτησης μεταναστών στη Βέννα οι εξαθλιωμένοι φυλακισμένοι μετανάστες εξεγέρθηκαν λόγω των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης και του παρατεταμένου εγκλεισμού τους. Την προηγούμενη μέρα οι δεσμοφύλακες, για να εκτονώσουν την διαφαινόμενη ένταση, είχαν ζητήσει από την αστυνομία την μεταγωγή 30 κρατουμένων για να λυθεί προσωρινά το πρόβλημα του υπερσυνωστισμού. Παρόλα αυτά, οι μετανάστες εξεγείρονται, βάζουν φωτιά στα ρούχα και τα στρώματα τους. Η αστυνομία επεμβαίνει για να τους καταστείλει και προσαγάγει 42 άτομα ως πρωταίτιους.
Η Βέννα είναι ένας από τους οκτώ εν λειτουργία χώρους – αποθήκες κράτησης μεταναστών σε Ροδόπη και Έβρο. Τα κέντρα σαν τη Βέννα έχουν δημιουργηθεί στα πλαίσια της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του κράτους, αφορώντας κανονικά καταστάσεις έκτακτης ανάγκης. Όλα τα κέντρα κράτησης λειτουργούν εκτός νομικού πλαισίου και ειδικά για την περίπτωση Βέννας δεν υπάρχει καν ιδρυτική πράξη που να ορίζει την λειτουργία της. Η Ροδόπη δεν συμπεριλαμβάνεται στη λίστα νομών για δημιουργία ΕΧΠΑ (Ειδικοί Χώροι Παραμονής Αλλοδαπών). Ακόμη και στο άρθρο 81 του ν. 3536/2005 που προβλέπει τη δημιουργία ΕΧΠΑ δεν καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις της λειτουργίας τους. Σύμφωνα με εκθέσεις δικηγόρων που έχουν επισκεφτεί το κέντρο οι συνθήκες υγιεινής είναι άθλιες, δεν υπάρχει ιατρικό προσωπικό και οι κρατούμενοι στοιβάζονται σε υπερπολλαπλάσιο αριθμό από αυτόν που το κέντρο έχει σχεδιαστεί για να φιλοξενεί. Δεν έχουν καμία επαφή με τον έξω κόσμο (δικηγόρους, συγγενείς,διερμηνείς,τοπική κοινωνία) και έχουν ελλειπή πληροφόρηση για τα δικαιώματά τους. Η συμπεριφορά των αρμοδίων είναι συνήθως απαξιωτική, συμβάλλοντας έτσι ακόμα περισσότερο στην προσβολή της αξιοπρέπειας των κρατουμένων.
Στην περίπτωση των 42 κατηγορουμένων για την πρόσφατη εξέγερση βλέπουμε την άμεση απάντηση του κράτους απέναντι σε ανθρώπους που αγωνίζονται για την αξιοπρέπεια και την ελευθερία τους. Οι μετανάστες παρουσιάζονται στον εισαγγελέα με τη διαδικασία του αυτόφωρου, κατηγορούμενοι για απόπειρα απόδρασης, στάση και φθορά δημόσιας περιουσίας. Με διαδικασίες εξπρές την Παρασκευή 5/2, χωρίς δικηγόρο και διερμηνέα, καταδικάζονται σε 4 και 6 μήνες φυλάκιση για απείθεια και διακεκριμένη φθορά και σε δικαστική απέλαση.
Οι μετανάστες ξεκινάνε από χώρες της Αφρικής και της Ανατολής, σε εμπόλεμη ως επί το πλείστον κατάσταση. Η Ελλάδα συχνά αποτελεί έναν ενδιάμεσο σταθμό για τη μετάβασή τους σε χώρες της Ευρώπης, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Μέχρι να “φτάσουν” στα προαναφερθέντα κέντρα (στρατόπεδα) κράτησης έχουν περάσει τα σύνορα, είτε από ξηράς είτε από θαλάσσης. Στη διαδρομή αυτή τους έχουν “βοηθήσει” έμποροι με αντάλλαγμα χιλιάδες ευρώ. Πρόσφατα, μια αποτυχημένη απόπειρα ξέβρασε σε Αλεξανδρούπολη και Φανάρι 22 πτώματα.
Η πολιτική του εξευτελισμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, του βασανισμού και της καταστολής υλοποιείται από το ελληνικό κράτος σε πλήρη εναρμόνιση με τις επιταγές της θωράκισης της Ευρώπης φρούριο. Το κράτος αποβάλλει για ακόμη μια φορά το προσωπείο του παραβαίνοντας το ίδιο τους νόμους που με σαφήνεια ή οχι θεσπίζει για την ομαλή λειτουργία της κοινωνίας. Φυσικά δεν περιμένουμε από κανένα νομικό πλαίσιο να ορίσει το τι σημαίνει αξιοπρέπεια και υπό ποιους όρους αυτή παραβιάζεται. Θεωρούμε ότι το δικαίωμα στην ελεύθερη μετακίνηση, στην αξιοπρέπεια και στην ελευθερία επιλογής του πού θα ζήσει κάποιος είναι αδιαπραγμάτευτο.

• Απαιτούμε την άμεση κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
• Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος.
• Άμεση απελευθέρωση όλων των κρατούμενων μεταναστών.
• Αθώωση των 42 κατηγορουμένων για την εξέγερση στη Βέννα την 3η Φλεβάρη.
• Ο αγώνας για ζωή, αξιοπρέπεια και ελευθερία δεν είναι παράνομος, είναι δίκαιος.

Πρωτοβουλία ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης σε Ροδόπη & Έβρο - Ξάνθη