από: http://hungerstrike300.espivblogs.net/
Κείμενο Απεργών:
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.
Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.
Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.
Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Με αφορμή μια ακόμα κρατική δολοφονία…
από: http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/archives/1771
Το μεσημέρι της Τετάρτης 5/1/2011, μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ παρέσυρε και σκότωσε με την μηχανή του μία 7χρονη τσιγγάνα έξω από καταυλισμό των Ρομά στο Μενίδι. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων ο μπάτσος έσυρε το θύμα του για 150 μέτρα.
Το κορίτσι, που είχε βγει για να πει τα κάλαντα, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου και υπέκυψε στα τραύματά του. Μετά την ανακοίνωση του θανάτου, ακολούθησαν συμπλοκές μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και μονάδων ΜΑΤ που έσπευσαν για καταστολή της οργής. Ο μπάτσος οδηγήθηκε στο ΑΤ Ν. Ιωνίας όπου μετά από ανάκριση αφέθηκε ελεύθερος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο, αν μη τι άλλο, έχει μπει στην καθημερινότητά μας να μαθαίνουμε για θανάτους που προκλήθηκαν από τις αστυνομικές αρχές. Ένα περιστατικό που εντάσσεται στο μεγάλο φάσμα των κρατικών δολοφονιών που περνούν μάλλον απαρατήρητες, σίγουρα αναπάντητες.Ο κατάλογος είναι μακρύς: εργατικά “ατυχήματα”, δολοφονίες μεταναστών, θάνατοι λόγω υποσιτισμού στον καπιταλιστικό παράδεισο της ελεύθερης αγοράς των αφεντικών καθώς και οι καθημερινοί μικροί θάνατοι που όλοι βιώνουμε στο καθεστώς καταπίεσης και ανελευθερίας που ζούμε, είτε στο σχολείο, είτε στη δουλειά, είτε στον “ελεύθερο” (μα ετεροκαθορισμένο) μας χρόνο.
Ο στόχος του κράτους είναι το γνωστό σε όλους και όλες “διαίρει και βασίλευε”. Μέσω των μηχανισμών του, χωρίζει τους ανθρώπους που μπορούν αν το θελήσουν να το καταστρέψουν, σε ράτσες, φυλές, ιθαγενείς, αλλοδαπούς, μειονότητες, θρησκευτικές και αθλητικές ομάδες και άλλα τόσα. Ώστε να μην καταλάβουμε πως δε μας χωρίζει τίποτε ουσιαστικά και πως σίγουρα θα έπρεπε να μας ενώνει ένας κοινός στόχος, το να πάρουμε πίσω αυτό που τα αφεντικά μας άρπαξαν: την εξουσία πάνω στις ζωές μας.
Έτσι λοιπόν για όσους και όσες δεν πείθονται από το παραμύθι, το κράτος φροντίζει εν όψει χρεοκοπίας και οικονομικής κρίσης να προσλάβει ακόμη περισσότερους “προστάτες του πολίτη” ενώ η παρουσία της αστυνομίας γίνεται ολοένα και πιο έντονη, έτσι ώστε να μην σκεφτούμε καν να αντιδράσουμε και να ανεχόμαστε τους μπάτσους να γυρνάνε στις γειτονιές μας με το ύφος του σερίφη στην άγρια δύση.Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει σημασία αν ο μπάτσος που παρέσυρε την 7χρονη είχε πρόθεση ( εκείνη τι στιγμή) να τη σκοτώσει αφού και μόνο η παρουσία τους στους δρόμους αποτελεί καθημερινή κρατική τρομοκρατία. Και αν τραβήξουν όπλο και σκοτώσουν κάνα παιδί… και αν πατήσουν κάνα κοριτσάκι και το σκοτώσουν…. και αν πνίξουν χιλιάδες μετανάστες στο αιγαίο…και αν δείρουν και καμιά εκατοσταριά ανθρώπους που βγαίνουν στο δρόμο για να αντεπιτεθούν στο κράτος και να αρνηθούν το μέλλον που τους επιφυλάσσουν τα αφεντικά, μάλλον θα πρέπει να το θεωρήσουμε φυσικό επόμενο μιας και εμείς τους αφήνουμε να το κάνουν…
Βέβαια όλα αυτά μπορεί κάποιοι/ες από εμάς να μην τα μαθαίνουν καν αφού τα ΜΜΕ παίζουν πολύ καλά το ρόλο τους που δεν είναι άλλος από το να προβάλλουν όσα συμφέρουν το κράτος και το κεφάλαιο.Τα εκάστοτε παπαγαλάκια που αναπαράγουν τον λόγο της εξουσίας στα δελτία των 8 φρόντισαν να κουκουλώσουν ή να διαστρεβλώσουν το γεγονός ώστε να μην υπάρξουν οι ανάλογες κοινωνικές αντιδράσεις.Ας σκεφτούμε μόνο αν και πόσα πραγματικά ξέρουμε για το 7χρονο παιδί που του στέρησε τη ζωή ένας “προστάτης’ του, ένας μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ, και ας σκεφτούμε πόσα ξέρουμε για τους εορτασμούς της πρωτοχρονιάς σε 20 διαφορετικές πόλεις του πλανήτη… Μάλλον μας κοροιδεύουν…..
Η θέση μας απέναντι στο συγκεκριμένο αλλά και σε κάθε άλλο περιστατικό κρατικής βίας είναι δίπλα στα εκάστοτε θύματα της. Στεκόμαστε ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους αλλά και σε κάθε μορφή εξουσίας που μας περιβάλλει. Η απάντηση για μας είναι καθημερινές αντιστάσεις στους χώρους εργασίας,η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους μετανάστες, η συμμετοχή μας σε συλλογικές διαδικασίες χωρίς ιεραρχίες. Ας πάρουμε επιτέλους τις ζωές μας στα χέρια μας.
“Είναι τόσο συμβολικό όσο και πρακτικό. Όσο υπάρχουν εξουσιαστές θα υπάρχουν και οι άνθρωποι που είναι ενάντια σε κάθε εξουσία. Μου προκαλεί το ίδιο πρόβλημα η κίνηση ενός μπάτσου στους δρόμους όσο ένα ψεύτικο χαμόγελο.Αναγνωρίζω τις διαφορές τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά δεν παραβλέπω την κοινή σαπίλα που τα περιβάλει.“
Λόγια συντρόφου για το περιστατικό
Οργισμένοι/Οργισμένες
Το μεσημέρι της Τετάρτης 5/1/2011, μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ παρέσυρε και σκότωσε με την μηχανή του μία 7χρονη τσιγγάνα έξω από καταυλισμό των Ρομά στο Μενίδι. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων ο μπάτσος έσυρε το θύμα του για 150 μέτρα.
Το κορίτσι, που είχε βγει για να πει τα κάλαντα, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου και υπέκυψε στα τραύματά του. Μετά την ανακοίνωση του θανάτου, ακολούθησαν συμπλοκές μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και μονάδων ΜΑΤ που έσπευσαν για καταστολή της οργής. Ο μπάτσος οδηγήθηκε στο ΑΤ Ν. Ιωνίας όπου μετά από ανάκριση αφέθηκε ελεύθερος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο, αν μη τι άλλο, έχει μπει στην καθημερινότητά μας να μαθαίνουμε για θανάτους που προκλήθηκαν από τις αστυνομικές αρχές. Ένα περιστατικό που εντάσσεται στο μεγάλο φάσμα των κρατικών δολοφονιών που περνούν μάλλον απαρατήρητες, σίγουρα αναπάντητες.Ο κατάλογος είναι μακρύς: εργατικά “ατυχήματα”, δολοφονίες μεταναστών, θάνατοι λόγω υποσιτισμού στον καπιταλιστικό παράδεισο της ελεύθερης αγοράς των αφεντικών καθώς και οι καθημερινοί μικροί θάνατοι που όλοι βιώνουμε στο καθεστώς καταπίεσης και ανελευθερίας που ζούμε, είτε στο σχολείο, είτε στη δουλειά, είτε στον “ελεύθερο” (μα ετεροκαθορισμένο) μας χρόνο.
Ο στόχος του κράτους είναι το γνωστό σε όλους και όλες “διαίρει και βασίλευε”. Μέσω των μηχανισμών του, χωρίζει τους ανθρώπους που μπορούν αν το θελήσουν να το καταστρέψουν, σε ράτσες, φυλές, ιθαγενείς, αλλοδαπούς, μειονότητες, θρησκευτικές και αθλητικές ομάδες και άλλα τόσα. Ώστε να μην καταλάβουμε πως δε μας χωρίζει τίποτε ουσιαστικά και πως σίγουρα θα έπρεπε να μας ενώνει ένας κοινός στόχος, το να πάρουμε πίσω αυτό που τα αφεντικά μας άρπαξαν: την εξουσία πάνω στις ζωές μας.
Έτσι λοιπόν για όσους και όσες δεν πείθονται από το παραμύθι, το κράτος φροντίζει εν όψει χρεοκοπίας και οικονομικής κρίσης να προσλάβει ακόμη περισσότερους “προστάτες του πολίτη” ενώ η παρουσία της αστυνομίας γίνεται ολοένα και πιο έντονη, έτσι ώστε να μην σκεφτούμε καν να αντιδράσουμε και να ανεχόμαστε τους μπάτσους να γυρνάνε στις γειτονιές μας με το ύφος του σερίφη στην άγρια δύση.Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει σημασία αν ο μπάτσος που παρέσυρε την 7χρονη είχε πρόθεση ( εκείνη τι στιγμή) να τη σκοτώσει αφού και μόνο η παρουσία τους στους δρόμους αποτελεί καθημερινή κρατική τρομοκρατία. Και αν τραβήξουν όπλο και σκοτώσουν κάνα παιδί… και αν πατήσουν κάνα κοριτσάκι και το σκοτώσουν…. και αν πνίξουν χιλιάδες μετανάστες στο αιγαίο…και αν δείρουν και καμιά εκατοσταριά ανθρώπους που βγαίνουν στο δρόμο για να αντεπιτεθούν στο κράτος και να αρνηθούν το μέλλον που τους επιφυλάσσουν τα αφεντικά, μάλλον θα πρέπει να το θεωρήσουμε φυσικό επόμενο μιας και εμείς τους αφήνουμε να το κάνουν…
Βέβαια όλα αυτά μπορεί κάποιοι/ες από εμάς να μην τα μαθαίνουν καν αφού τα ΜΜΕ παίζουν πολύ καλά το ρόλο τους που δεν είναι άλλος από το να προβάλλουν όσα συμφέρουν το κράτος και το κεφάλαιο.Τα εκάστοτε παπαγαλάκια που αναπαράγουν τον λόγο της εξουσίας στα δελτία των 8 φρόντισαν να κουκουλώσουν ή να διαστρεβλώσουν το γεγονός ώστε να μην υπάρξουν οι ανάλογες κοινωνικές αντιδράσεις.Ας σκεφτούμε μόνο αν και πόσα πραγματικά ξέρουμε για το 7χρονο παιδί που του στέρησε τη ζωή ένας “προστάτης’ του, ένας μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ, και ας σκεφτούμε πόσα ξέρουμε για τους εορτασμούς της πρωτοχρονιάς σε 20 διαφορετικές πόλεις του πλανήτη… Μάλλον μας κοροιδεύουν…..
Η θέση μας απέναντι στο συγκεκριμένο αλλά και σε κάθε άλλο περιστατικό κρατικής βίας είναι δίπλα στα εκάστοτε θύματα της. Στεκόμαστε ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους αλλά και σε κάθε μορφή εξουσίας που μας περιβάλλει. Η απάντηση για μας είναι καθημερινές αντιστάσεις στους χώρους εργασίας,η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους μετανάστες, η συμμετοχή μας σε συλλογικές διαδικασίες χωρίς ιεραρχίες. Ας πάρουμε επιτέλους τις ζωές μας στα χέρια μας.
“Είναι τόσο συμβολικό όσο και πρακτικό. Όσο υπάρχουν εξουσιαστές θα υπάρχουν και οι άνθρωποι που είναι ενάντια σε κάθε εξουσία. Μου προκαλεί το ίδιο πρόβλημα η κίνηση ενός μπάτσου στους δρόμους όσο ένα ψεύτικο χαμόγελο.Αναγνωρίζω τις διαφορές τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά δεν παραβλέπω την κοινή σαπίλα που τα περιβάλει.“
Λόγια συντρόφου για το περιστατικό
Οργισμένοι/Οργισμένες
Kείμενο που μοιράζεται σε χωριά της Λέσβου
από: http://agrolesvos2010.wordpress.com
Ή θα δράσουμε τώρα, ή θα σωπαίνουμε για πάντα…
Μέσα στο 2011 έρχονται μεγάλες αλλαγές στον χώρο της υγείας που αφορούν τα Κέντρα Υγείας αλλά και τα Περιφερειακά Ιατρεία. Στα Κέντρα Υγείας επιβάλλεται το χρηματικό αντίτιμο για την εξέταση των ασθενών, τις εργαστηριακές εξετάσεις και την συνταγογράφηση. Το ελάχιστο αντίτιμο είναι 5 ευρώ. Οι μόνοι που εξαιρούνται είναι τα επείγοντα περιστατικά και ελάχιστες άλλες κατηγορίες ασθενών, σύμφωνα με την τελευταία εγκύκλιο! Με λίγα λόγια, αυτοί που δεν έχουν αρκετά λεφτά αποκλείονται από την περίθαλψη. Γιατί; Γιατί λένε πως η υγεία δεν φέρνει κέρδος και γίνεται σπατάλη, παρ’ όλο που όλοι ξέρουμε από πού προέρχονται οι σπατάλες (μίζες, ομόλογα, κομπίνες με φαρμακευτικές, κακοδιαχείριση ταμείων). Μας ζητάνε δηλαδή να μοιραστούμε την «χασούρα» ενώ ποτέ δεν μοιραστήκαμε κανένα κέρδος. Μας ζητάνε να πληρώσουμε ξανά αυτά που πληρώνουμε ήδη μέσω των υποχρεωτικών ασφαλιστικών μας εισφορών και της φορολογίας που αυξάνεται διαρκώς.
Επίσης, το υπουργείο υγείας ανακοίνωσε ότι θα έρθει το κλείσιμο ιατρικών μονάδων (π.χ. Κέντρα Υγείας, περιφερειακά ιατρεία, συγχωνεύσεις κλινικών). Αυτό θα φέρει απίστευτη ταλαιπωρία για τους κατοίκους όλων των περιοχών, αφού τους στερεί ουσιαστικά την ιατρική περίθαλψη που παρέχεται μέχρι τώρα. Ήδη, τα σημάδια εγκατάλειψης Κέντρων Υγείας και περιφερειακών ιατρείων, η μη ανανέωση συμβάσεων εργασίας σε προσωπικό, οι απίστευτες ελλείψεις σε εξοπλισμό δείχνουν ότι αφήνουν αυτές τις μονάδες υγείας να ρημάξουν και να οδηγηθούν μοιραία στο κλείσιμο. Και πάλι, τα αίτια αυτής της διάλυσης είναι οικονομικά. Μάλιστα, βασικό κριτήριο για την κατάρτιση του λεγόμενου υγειονομικού χάρτη είναι τα έσοδα που θα εισπράττουν τα Κέντρα Υγείας, και όσα δεν είναι αρκετά αποδοτικά, θα απειλούνται με κλείσιμο.
Ε, λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι στην υγεία και στην περίθαλψη δεν χωράει η λογική του κέρδους και του χρήματος. Αυτά τα προβλήματα μας αφορούν όλους: γιατρούς, ασθενείς, κατοίκους. Είναι κοινά και πρέπει όλοι μαζί να τα λύσουμε χωρίς να κοιτάμε να φάει ο ένας τον άλλον. Για αυτό πρέπει να δράσουμε άμεσα και να απαντήσουμε στην εφαρμογή αυτών των μέτρων, αλλιώς θα υποστούμε όλοι τις συνέπειες της αδράνειάς μας. Να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να μοιραστούμε τα προβλήματα και να κινηθούμε ενάντια στα νέα μέτρα.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΣΒΟΥ
Ή θα δράσουμε τώρα, ή θα σωπαίνουμε για πάντα…
Μέσα στο 2011 έρχονται μεγάλες αλλαγές στον χώρο της υγείας που αφορούν τα Κέντρα Υγείας αλλά και τα Περιφερειακά Ιατρεία. Στα Κέντρα Υγείας επιβάλλεται το χρηματικό αντίτιμο για την εξέταση των ασθενών, τις εργαστηριακές εξετάσεις και την συνταγογράφηση. Το ελάχιστο αντίτιμο είναι 5 ευρώ. Οι μόνοι που εξαιρούνται είναι τα επείγοντα περιστατικά και ελάχιστες άλλες κατηγορίες ασθενών, σύμφωνα με την τελευταία εγκύκλιο! Με λίγα λόγια, αυτοί που δεν έχουν αρκετά λεφτά αποκλείονται από την περίθαλψη. Γιατί; Γιατί λένε πως η υγεία δεν φέρνει κέρδος και γίνεται σπατάλη, παρ’ όλο που όλοι ξέρουμε από πού προέρχονται οι σπατάλες (μίζες, ομόλογα, κομπίνες με φαρμακευτικές, κακοδιαχείριση ταμείων). Μας ζητάνε δηλαδή να μοιραστούμε την «χασούρα» ενώ ποτέ δεν μοιραστήκαμε κανένα κέρδος. Μας ζητάνε να πληρώσουμε ξανά αυτά που πληρώνουμε ήδη μέσω των υποχρεωτικών ασφαλιστικών μας εισφορών και της φορολογίας που αυξάνεται διαρκώς.
Επίσης, το υπουργείο υγείας ανακοίνωσε ότι θα έρθει το κλείσιμο ιατρικών μονάδων (π.χ. Κέντρα Υγείας, περιφερειακά ιατρεία, συγχωνεύσεις κλινικών). Αυτό θα φέρει απίστευτη ταλαιπωρία για τους κατοίκους όλων των περιοχών, αφού τους στερεί ουσιαστικά την ιατρική περίθαλψη που παρέχεται μέχρι τώρα. Ήδη, τα σημάδια εγκατάλειψης Κέντρων Υγείας και περιφερειακών ιατρείων, η μη ανανέωση συμβάσεων εργασίας σε προσωπικό, οι απίστευτες ελλείψεις σε εξοπλισμό δείχνουν ότι αφήνουν αυτές τις μονάδες υγείας να ρημάξουν και να οδηγηθούν μοιραία στο κλείσιμο. Και πάλι, τα αίτια αυτής της διάλυσης είναι οικονομικά. Μάλιστα, βασικό κριτήριο για την κατάρτιση του λεγόμενου υγειονομικού χάρτη είναι τα έσοδα που θα εισπράττουν τα Κέντρα Υγείας, και όσα δεν είναι αρκετά αποδοτικά, θα απειλούνται με κλείσιμο.
Ε, λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι στην υγεία και στην περίθαλψη δεν χωράει η λογική του κέρδους και του χρήματος. Αυτά τα προβλήματα μας αφορούν όλους: γιατρούς, ασθενείς, κατοίκους. Είναι κοινά και πρέπει όλοι μαζί να τα λύσουμε χωρίς να κοιτάμε να φάει ο ένας τον άλλον. Για αυτό πρέπει να δράσουμε άμεσα και να απαντήσουμε στην εφαρμογή αυτών των μέτρων, αλλιώς θα υποστούμε όλοι τις συνέπειες της αδράνειάς μας. Να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να μοιραστούμε τα προβλήματα και να κινηθούμε ενάντια στα νέα μέτρα.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΣΒΟΥ
Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011
Φαγοπότι οικονομικής ενίσχυσης
από: http://selereba.blogspot.com/
Το Σωματείο Ελαστικά Εργαζόμενων Εκπαιδευτικών Βορείου Αιγαίου καλεί σε:
Φαγοπότι Οικονομικής Ενίσχυσης
Το Σάββατο 15/1 στις 13:00
στο Πάρκο του ΙΚΑ στην Επάνω Σκάλα
Το Σωματείο Ελαστικά Εργαζόμενων Εκπαιδευτικών Βορείου Αιγαίου καλεί σε:
Φαγοπότι Οικονομικής Ενίσχυσης
Το Σάββατο 15/1 στις 13:00
στο Πάρκο του ΙΚΑ στην Επάνω Σκάλα
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
Πέμπτη 6 Ιανουαρίου 2011
7 χρονών νεκρή
από: http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1245195
Ποιος είσαι μπάτσε;
Πώς σε λένε;
Ποια σκότωσες;
Πώς την έλεγαν;
Σε τι χούντα ζούμε ώστε να μην ξέρουμε τίποτε από αυτά;
Ούτε το δικό σου όνομα ούτε το όνομα του παιδιού που σκότωσες.
Τι γίνεται σε αυτήν την χώρα;
Που έχουμε βρεθεί;
Που πηγαίνουμε;
Πριν 2 χρόνια μπορούσαμε να ξέρουμε ότι ένας συναδελφος σου με το όνομα Κορκονέας σκότωσε έναν έφηβο με το όνομα Γρηγοροπουλο.
Σήμερα γιατί δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτε από τα ονόματα του φονιά και του θύματος;
Είχες έρθει στις πορείες μας;
Μήπως είσαι αυτός που την Πρωτομαγιά πέρασε ξυστά από δίπλα μου τρέχοντας με ιλλιγγιώδη ταχύτητα;
Ή μήπως ο άλλος που προσπάθησε να πατήσει με την μηχανή του έναν φίλο μου στο σύνταγμα στις 15 Δεκέμβρη;
Ποιος τελικά είσαι;
Θα έχεις σίγουρα ένα όνομα όπως κι ένα όνομα θα είχε το μικρό κοριτσάκι που πάτησες.
Γιατί μας το κρύβουν;Γιατί κρύβεις το όνομα σου;
Τι θες να μας πεις με αυτό;
Ότι μας φοβάσαι; Ή μήπως ότι όλοι εκεί στο σώμα σου είστε ανωνύμοι και ανταλλάξιμοι;
Τι λένε οι συνάδελφοι σου για σένα; Είναι υπερήφανοι για το κατορθωμα σου;
Ξέρεις κάποιοι λένε ότι δεν μπορούμε να σε κατηγορήσουμε.
Ότι ήταν ένα "ατύχημα". Ότι αυτά συμβαίνουν.
Να πατάνε και να σκοτώνουν με μηχανές 7χρονια παιδιά.
Ναι αυτό είναι ένα ατύχημα για αυτούς. Αυτός είναι ο πολιτισμός τους.
Λένε ότι εσύ απλά πήγαινες στην δουλειά σου.
Αλλά ποια είναι αυτή η δουλειά σου;
Να πατάς τον φίλο μου ήνα τρέχεις πάνω μου με ιλλιγγιώδη ταχύτητα;
Αυτό είναι δουλειά;
Και συ τι έκανες πηγαίνοντας στην δουλειά σου;
Αυτό που κάνεις στην ίδια την δουλειά σου μήπως;
Την ξεκίνησες να την εξασκείς δηλαδή πριν φτάσεις στον εργασιακό σου χώρο;
Ένας εργασιομανής που εξασκήθηκε θανατηφόρα σε ένα παιδικό κορμί;
Σε τι βαρβαρότητα φτάσαμε;
Να θεωρείται δουλεία να πατάς κόσμο με την μηχανή σου...
Και τώρα πώς νιώθεις;
Κάποιοι λένε ότι εισαι και συ άνθρωπος.
Είσαι;
Αμφιβάλω...
Αν ήσουν τώρα δεν θα είχες τουλάχιστον δοκιμάσει να αυτοκτονήσεις;
Μπορείς να ζεις έχοντας σκοτώσει ένα μικρό κοριτσάκι;
Εγώ δεν θα μπορούσα...
Μα εσύ όχι μονο το σκότωσες αλλά και το άφησες να ψυχορραγεί αβοήθητο...
Τι αισθήματα υπάρχουν μέσα σου για αυτό που έκανες;
Έχεις τέτοια;
Σε αφήνουν να ζεις;
Μήπως απλά δεν σε νοιάζει;
Μήπως νιώθεις ότι δεν έκανες και τίποτε και δικαιωματικά είσαι τώρα ελεύθερος;
Μήπως για σένα ένα "γυφτάκι" δεν έχει και μεγάλη σημασία και μπορείς να το σκοτώνεις κατά βούληση;
Άλλωστε σε τιμώρησε κανείς για αυτό που έκανες;
Ούτε μια μέρα δεν κάθησες μέσα.
Είσαι έξω και αναπνέεις ελεύθερα.
Κι ας σκότωσες ένα κοριτσάκι.
Κι ας του στέρησες την δυνατότητα να ζήσει, να μεγαλώσει, να αγαπήσει να κάνει απογόνους...
Λοιπόν μπάτσε εσένα και τους ομοίους σου δεν μπορούμε να σας αφήσουμε έτσι.
Εμείς κλάψαμε για αυτό το κοριτσάκι που εσύ σκότωσες.
Εμείς σε μισούσαμε και πριν από αυτό όταν όρμαγες με την μηχανή σου να μας λιώσεις στις διαδηλώσεις μας.
Εμείς είμαστε άνθρωποι και για ένα μικρό σκοτωμένο παιδί νιώθουμε αποτροπιασμό είτε είναι τσιγγανάκι , είτε μαυράκι, είτε ελληνάκι, είτε αλβανάκι.
Δεν βάζουμε εθνικές και φυλετικές στάμπες σε 7 χρονών παιδιά γιατί ξέρουμε ότι είναι απλά 7 χρονών παιδιά.Αγόρια και κορίτσια.
Και συ σκότωσες ένα τέτοιο και τώρα είσαι ελεύθερος.
Για έναν 15χρονο που είχε σκοτώσει ένας επώνυμος συνάδερφος σου κανάμε όλη την αθήνα και την χώρα άνω-κάτω.
Τι θα μας αποτρέψει τώρα να κανουμε το ίδιο για ένα 7χρονο μικρό κορίτσι που σκότωσες εσύ;
Τι διαφέρει;
Ότι είναι μικρότερο ηλικιακά;
Ότι είναι κορίτσι;
Ότι ειναι τσιγγανάκι;
Θα σε είχαμε εχθρό και να μην το είχες κάνει.
Εσύ έρχεσαι στις συγκεντρώσεις μας ακάλεστος για να μας τρομοκρατήσεις.
Τώρα που έκανες το έγκλημα σου σε ένα μικρό παιδί και όχι σε μας τι πρέπει να σε έχουμε;
Μπάτσε σήμερα θα κατέβω στην συγκέντρωση για να εκφράσω την οργή μου για αυτό που έκανες.
Για αυτά που ο κάθε συναδερφος σου εκεί θα μπορούσε να κάνει και αυτά που έχει ήδη κάνει.
Μέλος μιας συμμορίας είσαι που νιώθει φυλετική καθαρότητα και σκοτώνει μικρά παιδια και μετά περπατάει ελεύθερο για να ξαναεγκληματίσει.
Εγώ όμως στο εξής δεν θα σε ξαναφήσω να σκοτώσεις παιδιά ούτε να ξανατρομοκρατήσεις τις συγκεντρώσεις μου.
Στο εξής αν σε πετύχω εσένα ή τους ομοίους σου να βολτάρουν αυτάρεσκα στις διαδηλώσεις ή στις γειτονιές μου θα σου σπάσω τα κόκκαλα.
Γιατί αυτό σου αξίζει.
Και στο λέω αυτό ως άνεργος και πεινασμένος.
Ως αυτός που του απείλησαν να του παρουν το σπίτι.
Δεν θα σου ξαναεπιτρέψω να ξανασκοτώσεις παιδί.
Και σήμερα θα το διατρανώσω αυτό στους δρόμους της Αθήνας.
Ναι σήμερα.
Σήμερα...
Ποιος είσαι μπάτσε;
Πώς σε λένε;
Ποια σκότωσες;
Πώς την έλεγαν;
Σε τι χούντα ζούμε ώστε να μην ξέρουμε τίποτε από αυτά;
Ούτε το δικό σου όνομα ούτε το όνομα του παιδιού που σκότωσες.
Τι γίνεται σε αυτήν την χώρα;
Που έχουμε βρεθεί;
Που πηγαίνουμε;
Πριν 2 χρόνια μπορούσαμε να ξέρουμε ότι ένας συναδελφος σου με το όνομα Κορκονέας σκότωσε έναν έφηβο με το όνομα Γρηγοροπουλο.
Σήμερα γιατί δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτε από τα ονόματα του φονιά και του θύματος;
Είχες έρθει στις πορείες μας;
Μήπως είσαι αυτός που την Πρωτομαγιά πέρασε ξυστά από δίπλα μου τρέχοντας με ιλλιγγιώδη ταχύτητα;
Ή μήπως ο άλλος που προσπάθησε να πατήσει με την μηχανή του έναν φίλο μου στο σύνταγμα στις 15 Δεκέμβρη;
Ποιος τελικά είσαι;
Θα έχεις σίγουρα ένα όνομα όπως κι ένα όνομα θα είχε το μικρό κοριτσάκι που πάτησες.
Γιατί μας το κρύβουν;Γιατί κρύβεις το όνομα σου;
Τι θες να μας πεις με αυτό;
Ότι μας φοβάσαι; Ή μήπως ότι όλοι εκεί στο σώμα σου είστε ανωνύμοι και ανταλλάξιμοι;
Τι λένε οι συνάδελφοι σου για σένα; Είναι υπερήφανοι για το κατορθωμα σου;
Ξέρεις κάποιοι λένε ότι δεν μπορούμε να σε κατηγορήσουμε.
Ότι ήταν ένα "ατύχημα". Ότι αυτά συμβαίνουν.
Να πατάνε και να σκοτώνουν με μηχανές 7χρονια παιδιά.
Ναι αυτό είναι ένα ατύχημα για αυτούς. Αυτός είναι ο πολιτισμός τους.
Λένε ότι εσύ απλά πήγαινες στην δουλειά σου.
Αλλά ποια είναι αυτή η δουλειά σου;
Να πατάς τον φίλο μου ήνα τρέχεις πάνω μου με ιλλιγγιώδη ταχύτητα;
Αυτό είναι δουλειά;
Και συ τι έκανες πηγαίνοντας στην δουλειά σου;
Αυτό που κάνεις στην ίδια την δουλειά σου μήπως;
Την ξεκίνησες να την εξασκείς δηλαδή πριν φτάσεις στον εργασιακό σου χώρο;
Ένας εργασιομανής που εξασκήθηκε θανατηφόρα σε ένα παιδικό κορμί;
Σε τι βαρβαρότητα φτάσαμε;
Να θεωρείται δουλεία να πατάς κόσμο με την μηχανή σου...
Και τώρα πώς νιώθεις;
Κάποιοι λένε ότι εισαι και συ άνθρωπος.
Είσαι;
Αμφιβάλω...
Αν ήσουν τώρα δεν θα είχες τουλάχιστον δοκιμάσει να αυτοκτονήσεις;
Μπορείς να ζεις έχοντας σκοτώσει ένα μικρό κοριτσάκι;
Εγώ δεν θα μπορούσα...
Μα εσύ όχι μονο το σκότωσες αλλά και το άφησες να ψυχορραγεί αβοήθητο...
Τι αισθήματα υπάρχουν μέσα σου για αυτό που έκανες;
Έχεις τέτοια;
Σε αφήνουν να ζεις;
Μήπως απλά δεν σε νοιάζει;
Μήπως νιώθεις ότι δεν έκανες και τίποτε και δικαιωματικά είσαι τώρα ελεύθερος;
Μήπως για σένα ένα "γυφτάκι" δεν έχει και μεγάλη σημασία και μπορείς να το σκοτώνεις κατά βούληση;
Άλλωστε σε τιμώρησε κανείς για αυτό που έκανες;
Ούτε μια μέρα δεν κάθησες μέσα.
Είσαι έξω και αναπνέεις ελεύθερα.
Κι ας σκότωσες ένα κοριτσάκι.
Κι ας του στέρησες την δυνατότητα να ζήσει, να μεγαλώσει, να αγαπήσει να κάνει απογόνους...
Λοιπόν μπάτσε εσένα και τους ομοίους σου δεν μπορούμε να σας αφήσουμε έτσι.
Εμείς κλάψαμε για αυτό το κοριτσάκι που εσύ σκότωσες.
Εμείς σε μισούσαμε και πριν από αυτό όταν όρμαγες με την μηχανή σου να μας λιώσεις στις διαδηλώσεις μας.
Εμείς είμαστε άνθρωποι και για ένα μικρό σκοτωμένο παιδί νιώθουμε αποτροπιασμό είτε είναι τσιγγανάκι , είτε μαυράκι, είτε ελληνάκι, είτε αλβανάκι.
Δεν βάζουμε εθνικές και φυλετικές στάμπες σε 7 χρονών παιδιά γιατί ξέρουμε ότι είναι απλά 7 χρονών παιδιά.Αγόρια και κορίτσια.
Και συ σκότωσες ένα τέτοιο και τώρα είσαι ελεύθερος.
Για έναν 15χρονο που είχε σκοτώσει ένας επώνυμος συνάδερφος σου κανάμε όλη την αθήνα και την χώρα άνω-κάτω.
Τι θα μας αποτρέψει τώρα να κανουμε το ίδιο για ένα 7χρονο μικρό κορίτσι που σκότωσες εσύ;
Τι διαφέρει;
Ότι είναι μικρότερο ηλικιακά;
Ότι είναι κορίτσι;
Ότι ειναι τσιγγανάκι;
Θα σε είχαμε εχθρό και να μην το είχες κάνει.
Εσύ έρχεσαι στις συγκεντρώσεις μας ακάλεστος για να μας τρομοκρατήσεις.
Τώρα που έκανες το έγκλημα σου σε ένα μικρό παιδί και όχι σε μας τι πρέπει να σε έχουμε;
Μπάτσε σήμερα θα κατέβω στην συγκέντρωση για να εκφράσω την οργή μου για αυτό που έκανες.
Για αυτά που ο κάθε συναδερφος σου εκεί θα μπορούσε να κάνει και αυτά που έχει ήδη κάνει.
Μέλος μιας συμμορίας είσαι που νιώθει φυλετική καθαρότητα και σκοτώνει μικρά παιδια και μετά περπατάει ελεύθερο για να ξαναεγκληματίσει.
Εγώ όμως στο εξής δεν θα σε ξαναφήσω να σκοτώσεις παιδιά ούτε να ξανατρομοκρατήσεις τις συγκεντρώσεις μου.
Στο εξής αν σε πετύχω εσένα ή τους ομοίους σου να βολτάρουν αυτάρεσκα στις διαδηλώσεις ή στις γειτονιές μου θα σου σπάσω τα κόκκαλα.
Γιατί αυτό σου αξίζει.
Και στο λέω αυτό ως άνεργος και πεινασμένος.
Ως αυτός που του απείλησαν να του παρουν το σπίτι.
Δεν θα σου ξαναεπιτρέψω να ξανασκοτώσεις παιδί.
Και σήμερα θα το διατρανώσω αυτό στους δρόμους της Αθήνας.
Ναι σήμερα.
Σήμερα...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
