ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ
Οι κατά περιόδους ταινίες σχετικά με τον στρατό μπορεί να καταφέρνουν να δίνουν μια αίσθηση life style, αλλά απέχουν πολύ από την καθημερινότητα των στρατοπέδων.
Το Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού στη Μόρια είναι ίσως ότι χειρότερο υπάρχει σήμερα στον Στρατό Ξηράς. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι ένας Γολγοθάς και η αξιοπρέπεια των στρατευμένων συνθλίβεται.
Αποκλειστικά υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση είναι η αυθαιρεσία και η αυταρχικότητα που επιδεικνύει το σύνολο σχεδόν της ιεραρχίας. Στη Μόρια έχει έξοδο, στην καλύτερη περίπτωση, μια φορά την εβδομάδα. Συχνά όμως είναι τα διαστήματα που μένεις μέσα για αρκετές εβδομάδες. Από την υπερβολική αυστηρότητα οι φυλακές και οι κρατήσεις «φεύγουν σύννεφο», κάτι που επιδεινώνει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση. Δεν δύναται να είσαι μέσα για είκοσι μέρες και να χάνεις την έξοδο σου επειδή κουνήθηκες λίγο στην προσοχή.
Λες και μας περισσεύουν οι φαντάροι το τάγμα στέλνει κόσμο σε τρία φυλάκια ( Προβοσκίδα, Λεμονούς, 221 ) με την υπόσχεση ότι θα μείνουν μια εβδομάδα και στην συνέχεια θα έχουν έξοδο. Τίποτα όμως δεν τηρείται: οι φαντάροι μένουν παραπάνω και όταν επιστρέφουν συνεχίζουν τις υπηρεσίες χωρίς διάλειμμα.
Οι άδειες δίνονται με το σταγονόμετρο. Έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο αυθαιρεσίας που ακυρώνουν και τα ΤΑΠ (άδεια παραμεθορίου), που είναι δύο ημέρες το μήνα και τα παίρνεις υποχρεωτικά από την μονάδα.
Κατά τα άλλα όμως στην στρατηγική επιθεώρηση όλα βρέθηκαν καλά. Για μια εβδομάδα λιώσαμε να συμμαζέψουμε όλο το στρατόπεδο ενώ όπως συμβαίνει συνήθως μας διέταξαν ή ποιο σωστά μας απείλησαν να πούμε ψέματα. Να πούμε ψέματα για τις άδειες και τις εξόδους που χάνουμε, να πούμε ψέματα για τα φυλάκια, να πούμε ψέματα για την συμπεριφορά των αξιωματικών, να πούμε ψέματα για τις απαράδεκτες συνθήκες του στρατοπέδου. Ένα στρατόπεδο φτιαγμένο την δεκαετία του 30 με απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις.
Τα μαγειρεία απαράδεκτα όπως και το φαγητό που βγάζουν. Οι λιγοστές τουαλέτες είναι σε εξωτερικό χώρο έτσι το βράδυ αν θες να πας πρέπει να ντυθείς και «να αποφύγεις» σκοπούς και περίπολο για να τα καταφέρεις.
Ακόμα και η επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους είναι δύσκολη με αυτήν την υστερία που υπάρχει με τα κινητά τηλέφωνα αφού μπορούμε να μιλήσουμε μόνο σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Παντού αλλού απαγορεύεται και ΕΠ.ΟΠ. σε υπηρεσία τα ψάχνουν μετά μανίας.
Φαίνεται βέβαια ότι και στους ΕΠ.ΟΠ. υπάρχουνε αντιθέσεις με βύσματα που τη γλυτώνουν και τους υπόλοιπους που χώνονται διαρκώς.
Το μεγάλο ζήτημα στην Μόρια είναι η αυθαιρεσία και αυταρχικότητα των αξιωματικών. Λίγα μόνο παραδείγματα ενδεικτικά μιας καθημερινής κατάστασης:
α) Ο δεκανέας ΕΠΟΠ Ζιάτας μετά από ταγματική αναφορά επιδόθηκε σε καψόνια προς 6 φαντάρους που κατά την γνώμη του δεν έκαναν καλά το επ΄ ώμου. Επί ώρες μέσα στον ήλιο οπλοασκήσεις για τιμωρία. Για έναν άτυχο φαντάρο η τιμωρία συνεχίστηκε ακόμη περισσότερο. Όλο αυτό μπροστά στα μάτια του λοχαγού Μαμάκου που παρακολουθούσε με θαυμασμό και επιβράβευε το πρωτοπαλίκαρο του.
β) Ένας ανθυπολοχαγός χτυπάει βίαια φαντάρο επειδή συνάδελφος δεν έκανε καλή βολή όπως έκρινε «ο πρωταθλητής σκοποβολής» που ξέχασε ότι είναι εκπαιδευτής και ότι δεν είναι ανάγκη να σημαδεύουν όπως αυτός. Ίσως γιατί βρίσκουν λίγο επικίνδυνες τις ασκήσεις με πραγματικά πυρά και δεν φαντάζονται στους στόχους Τουρκαλάδες Αλβανούς Σκοπιανούς και λοιπούς «εχθρούς»… Ξανά το περιστατικό συμβαίνει μπροστά στο λοχαγό Πιτσακίδη που δεν παρεμβαίνει ούτε σε μια τόσο ακραία συμπεριφορά.
γ) Ο λοχαγός Δελιολάνης προτρέπει με προκλητικό τρόπο σε φαντάρο που του έχει κόψει την έξοδο να πάρει αναβολή αν δεν αντέχει. Η αλαζονεία σε όλη της την αποθέωση αφού γνωρίζει ότι είναι ο απόλυτος άρχοντας του λόχου του.
δ) Γιατί όπως λένε το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και ξέρει ότι έχει την κάλυψη του στρατοπεδάρχη Τόνια ο οποίος είναι και αυτός γνωστός για τα καψόνια του π.χ ακύρωσε χωρίς λόγο έξοδο φαντάρου αφού είχε ντυθεί με πολιτικά λίγο πριν βγει ή διέταξε όλο το στρατόπεδο να πιάσει θέσεις μάχης στα καλά καθούμενα για να τσεκάρει τα ετοιμοπόλεμα αντανακλαστικά μας.
Όλη αυτή η κατάσταση έχει φέρει απόπειρες αυτοκτονίας και δεκάδες αναβολές που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Ο προηγούμενος δ/της αν/χης ΣΠΑΝΟΣ για την πλάκα του είχε διατάξει φαντάρους να σπρώχνουν φορτηγό στην ανηφόρα μέσα στη λάσπη. Σημείωση ότι δεν έχει λύσει το χειρόφρενο.
Είναι φανερό ότι στο συγκεκριμένο στρατόπεδο έχει διαμορφωθεί μια παράδοση αυθαιρεσίας και αυταρχισμού. Μια παράδοση που τρομοκρατεί και εξευτελίζει τους φαντάρους.
Αποφασίσαμε να σπάσουμε αυτό το νόμο της σιωπής και να απευθυνθούμε στην αλληλεγγύη του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Να απευθυνθούμε στην αλληλεγγύη της τοπικής κοινωνίας που τα δημοκρατικά της αισθήματα ντροπιάζονται από τα όσα συμβαίνουν στη Μόρια.
Είμαστε φαντάροι, πολίτες με στολή, κομμάτι της νεολαίας με τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια δικαιώματα.
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
Diktiospartakos.blogspot.com
Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009
Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009
ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ
Αλλεπάλληλοι επιθανάτιοι ρόγχοι, αίματα από τη μύτη και το στόμα. Οι παλμοί πέφτουν και η καρδιά σταματάει να δίνει σήμα. Κλοτσιές στην πόρτα του θαλάμου, φωνές. Μάταια για αρκετή ώρα φωνάζουμε τους δεσμοφύλακες να ανοίξουν. Ο πρώτος που φτάνει, ψυχρός, κυνικός, δέσμιος του διαρκή του φόβου για απόδραση μέσω σκηνοθετημένων περιστατικών αλλά και των πολλών ταινιών που βλέπει, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ξεκλειδώσει. Ούτε καν η θέα του αιμόφυρτου σε κώμα παιδιού δεν τον συγκίνησε. Έπρεπε, λέει, να ενημερώσει το διευθυντή. Άλλο ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης και η καρδιά του Σπύρου Γαρδικλή δεν αντέχει άλλο. Η πόρτα του σωφρονισμού γίνεται συνώνυμο με την πύλη για τον Άδη. Δεν υπάρχει φορείο για να μετακινήσει το νεκρό, ενώ παράλληλα είναι γνωστό ότι όταν κλειδώνουν τα κελιά και τους θαλάμους η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το ιατρικό προσωπικό εξαφανίζονται. Η καταμέτρηση των κρατουμένων είναι η τελευταία διαδικασία. Και σήμερα έλειπε ο Σπύρος. Οι υπόλοιποι απλά μετράμε τους νεκρούς μας και ορισμένοι ορκιζόμαστε εκδίκηση.
Να γκρεμίσουμε τις φυλακές
Αντίο Σπύρο
Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου, 4/6/09
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ- ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ
Αλλεπάλληλοι επιθανάτιοι ρόγχοι, αίματα από τη μύτη και το στόμα. Οι παλμοί πέφτουν και η καρδιά σταματάει να δίνει σήμα. Κλοτσιές στην πόρτα του θαλάμου, φωνές. Μάταια για αρκετή ώρα φωνάζουμε τους δεσμοφύλακες να ανοίξουν. Ο πρώτος που φτάνει, ψυχρός, κυνικός, δέσμιος του διαρκή του φόβου για απόδραση μέσω σκηνοθετημένων περιστατικών αλλά και των πολλών ταινιών που βλέπει, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ξεκλειδώσει. Ούτε καν η θέα του αιμόφυρτου σε κώμα παιδιού δεν τον συγκίνησε. Έπρεπε, λέει, να ενημερώσει το διευθυντή. Άλλο ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης και η καρδιά του Σπύρου Γαρδικλή δεν αντέχει άλλο. Η πόρτα του σωφρονισμού γίνεται συνώνυμο με την πύλη για τον Άδη. Δεν υπάρχει φορείο για να μετακινήσει το νεκρό, ενώ παράλληλα είναι γνωστό ότι όταν κλειδώνουν τα κελιά και τους θαλάμους η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το ιατρικό προσωπικό εξαφανίζονται. Η καταμέτρηση των κρατουμένων είναι η τελευταία διαδικασία. Και σήμερα έλειπε ο Σπύρος. Οι υπόλοιποι απλά μετράμε τους νεκρούς μας και ορισμένοι ορκιζόμαστε εκδίκηση.
Να γκρεμίσουμε τις φυλακές
Αντίο Σπύρο
Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου, 4/6/09
ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ- ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ
Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009
ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον Ν. ΚΟΥΝΤΑΡΔΑ
ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ και ΔΙΨΑΣ από 16 Μάη
Τη Δευτέρα 1η Ιούνη έγινε ταυτόχρονη κατάληψη αλληλεγγύης στον Νίκο Κουνταρδά σε 3 ραδιοφωνικούς σταθμούς στη Μυτιλήνη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ της ραδιοφωνικής παρέμβασης
-------------------------
Ο Νίκος Κουνταρδάς συνελήφθη και κατηγορήθηκε το Γενάρη του 2006 για τον ξυλοδαρμό του τότε πρόεδρου της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλου και την πρόκληση ζημιών στην πολυτελή μερσεντές του εργατοπατέρα. Αφού προφυλακίστηκε για 17 μήνες ο Πολυζωγόπουλος απέσυρε τη μήνυση. Δύο χρόνια μετά συνελήφθη για ανάρτηση πανό σε ποδοσφαιρικό γήπεδο ενάντια στον αθλητικό “νόμο Ορφανού”. Αθωώθηκε στο εφετείο, αφού πέρασε άλλους 5 μήνες στη φυλακή. Πρόσφατα, ξεθάφτηκε μια ξεχασμένη υπόθεση εμπρησμού τράπεζας προ δύο ετών στην Ξάνθη και ξανασυλλαμβάνεται, αλλά αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (παρουσίαση στο Αστυνομικό Τμήμα Ξάνθης κάθε 1 και 16 του μήνα).
Ο Κουνταρδάς ανήκε πλέον στους «συνήθεις υπόπτους» που τόσο ανάγκη έχει η δημοκρατία για να διαιωνίζει την επιβολή της και να τρομοκρατεί όποιο κομμάτι της κοινωνίας τολμάει να της εναντιωθεί.
Την 1η Μάη 2009 ο Ν. Κουνταρδάς, όπως του είχε επιβληθεί, πήγε να δώσει άλλο ένα «παρών». Εκεί τον πληροφόρησαν πως λόγω «αργίας» δεν ήταν έτοιμα τα χαρτιά του και θα υπόγραφε την επόμενη φορά. Όμως, το Σάββατο 16/5 συνελήφθη από την αστυνομία με την κατηγορία ότι “παραβίασε τους περιοριστικούς όρους”. Ο εισαγγελέας τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί και τον ξανάστειλε στη φυλακή.
Αμέσως ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας ως απάντηση στη εξόφθαλμη στοχοποίηση και προσπάθεια φυσικής του εξόντωσης από τους κρατικούς διωκτικούς μηχανισμούς. Από τις φυλακές Κομοτηνής μεταφέρθηκε στις φυλακές Άμφισσας και από εκεί στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Σήμερα νοσηλεύεται στο Κρατικό σε άθλια κατάσταση.
Σχεδόν έξι μήνες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, Κράτος και αφεντικά, έχουν βαλθεί να πάρουν εκδίκηση. Στο στόχαστρό τους όχι μόνο οι δεκάδες διωκόμενοι και προφυλακισμένοι εκείνων των ημερών, αλλά και κάθε κοινωνικό εγχείρημα που ξεπήδησε ή ενδυναμώθηκε από την Ανταρσία του Δεκέμβρη. Η αστική νομιμότητα και τα όριά της είναι έτσι κι αλλιώς δικά τους κατασκευάσματα οπότε μπορούν και να τα καταπατούν κατά βούληση απέναντι σε όποιον και όποια επιμένει να αντιστέκεται και να παλεύει για την καταστροφή ενός κόσμου αποξένωσης, ατομισμού, αδικίας, βίας και εκμετάλλευσης. Στον αγώνα αυτό ο Κουνταρδάς και ο κάθε Κουνταρδάς θα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας.
«Δεν είναι ότι 1,5 χρόνο μετά κατηγορήθηκα για απόπειρα εμπρησμού τράπεζας χωρίς στοιχεία. Δεν είναι ότι 1,5 χρόνο τώρα η Ασφάλεια μου έχει κατασχέσει μισό σπίτι πράγματα από τις τότε εφόδους. Δεν είναι ότι μου επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι να δίνω το "παρών" στο Α.Τ. Ξάνθης κάθε 1 και 16. Δεν είναι ότι με κλείσανε μέσα το Σάββατο 16/5 που έδωσα το "παρών" γιατί δήθεν δεν είχα παρουσιαστεί στο προηγούμενο, ενώ είχα μάρτυρα ο οποίος και αυτός δίνει "παρών". Δεν είναι ότι από την Κυριακή με μετέφεραν στις φυλακές Κομοτηνής και από ‘κει Τρίτη πρωί με άσκηση βίας στην κλούβα για Άμφισσα, συνοδεία 20 πραιτόρων. Δεν είναι ότι απλά περιμένω να γίνει το Συμβούλιο που θα με αποφυλακίσει. Είναι ότι θέλω να επανοικειοποιηθώ τη ζωή που μου κλέψαν. Είναι ότι θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια. Η ευθύνη για ό,τι μου συμβεί ας χρεωθεί στον αρχιβασανιστή υπουργό Δικαιοσύνης κ. Δένδια. Αυτά είχα να πω».
Ν. Κουνταρδάς
Τη Δευτέρα 1η Ιούνη έγινε ταυτόχρονη κατάληψη αλληλεγγύης στον Νίκο Κουνταρδά σε 3 ραδιοφωνικούς σταθμούς στη Μυτιλήνη.
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ της ραδιοφωνικής παρέμβασης
-------------------------
Ο Νίκος Κουνταρδάς συνελήφθη και κατηγορήθηκε το Γενάρη του 2006 για τον ξυλοδαρμό του τότε πρόεδρου της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλου και την πρόκληση ζημιών στην πολυτελή μερσεντές του εργατοπατέρα. Αφού προφυλακίστηκε για 17 μήνες ο Πολυζωγόπουλος απέσυρε τη μήνυση. Δύο χρόνια μετά συνελήφθη για ανάρτηση πανό σε ποδοσφαιρικό γήπεδο ενάντια στον αθλητικό “νόμο Ορφανού”. Αθωώθηκε στο εφετείο, αφού πέρασε άλλους 5 μήνες στη φυλακή. Πρόσφατα, ξεθάφτηκε μια ξεχασμένη υπόθεση εμπρησμού τράπεζας προ δύο ετών στην Ξάνθη και ξανασυλλαμβάνεται, αλλά αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (παρουσίαση στο Αστυνομικό Τμήμα Ξάνθης κάθε 1 και 16 του μήνα).
Ο Κουνταρδάς ανήκε πλέον στους «συνήθεις υπόπτους» που τόσο ανάγκη έχει η δημοκρατία για να διαιωνίζει την επιβολή της και να τρομοκρατεί όποιο κομμάτι της κοινωνίας τολμάει να της εναντιωθεί.
Την 1η Μάη 2009 ο Ν. Κουνταρδάς, όπως του είχε επιβληθεί, πήγε να δώσει άλλο ένα «παρών». Εκεί τον πληροφόρησαν πως λόγω «αργίας» δεν ήταν έτοιμα τα χαρτιά του και θα υπόγραφε την επόμενη φορά. Όμως, το Σάββατο 16/5 συνελήφθη από την αστυνομία με την κατηγορία ότι “παραβίασε τους περιοριστικούς όρους”. Ο εισαγγελέας τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί και τον ξανάστειλε στη φυλακή.
Αμέσως ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας ως απάντηση στη εξόφθαλμη στοχοποίηση και προσπάθεια φυσικής του εξόντωσης από τους κρατικούς διωκτικούς μηχανισμούς. Από τις φυλακές Κομοτηνής μεταφέρθηκε στις φυλακές Άμφισσας και από εκεί στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Σήμερα νοσηλεύεται στο Κρατικό σε άθλια κατάσταση.
Σχεδόν έξι μήνες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, Κράτος και αφεντικά, έχουν βαλθεί να πάρουν εκδίκηση. Στο στόχαστρό τους όχι μόνο οι δεκάδες διωκόμενοι και προφυλακισμένοι εκείνων των ημερών, αλλά και κάθε κοινωνικό εγχείρημα που ξεπήδησε ή ενδυναμώθηκε από την Ανταρσία του Δεκέμβρη. Η αστική νομιμότητα και τα όριά της είναι έτσι κι αλλιώς δικά τους κατασκευάσματα οπότε μπορούν και να τα καταπατούν κατά βούληση απέναντι σε όποιον και όποια επιμένει να αντιστέκεται και να παλεύει για την καταστροφή ενός κόσμου αποξένωσης, ατομισμού, αδικίας, βίας και εκμετάλλευσης. Στον αγώνα αυτό ο Κουνταρδάς και ο κάθε Κουνταρδάς θα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας.
«Δεν είναι ότι 1,5 χρόνο μετά κατηγορήθηκα για απόπειρα εμπρησμού τράπεζας χωρίς στοιχεία. Δεν είναι ότι 1,5 χρόνο τώρα η Ασφάλεια μου έχει κατασχέσει μισό σπίτι πράγματα από τις τότε εφόδους. Δεν είναι ότι μου επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι να δίνω το "παρών" στο Α.Τ. Ξάνθης κάθε 1 και 16. Δεν είναι ότι με κλείσανε μέσα το Σάββατο 16/5 που έδωσα το "παρών" γιατί δήθεν δεν είχα παρουσιαστεί στο προηγούμενο, ενώ είχα μάρτυρα ο οποίος και αυτός δίνει "παρών". Δεν είναι ότι από την Κυριακή με μετέφεραν στις φυλακές Κομοτηνής και από ‘κει Τρίτη πρωί με άσκηση βίας στην κλούβα για Άμφισσα, συνοδεία 20 πραιτόρων. Δεν είναι ότι απλά περιμένω να γίνει το Συμβούλιο που θα με αποφυλακίσει. Είναι ότι θέλω να επανοικειοποιηθώ τη ζωή που μου κλέψαν. Είναι ότι θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια. Η ευθύνη για ό,τι μου συμβεί ας χρεωθεί στον αρχιβασανιστή υπουργό Δικαιοσύνης κ. Δένδια. Αυτά είχα να πω».
Ν. Κουνταρδάς
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
