ΑΠΕΛΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ

Αποτροπή απέλασης στη Μυτιλήνη

Τα ξημερώματα της Πέμπτης στις 2:00 πμ, με το πλοίο της γραμμής για την Καβάλα είχε σχεδιαστεί μεταγωγή 62 μεταναστών-προσφύγων από το Κέντρο Κράτησης στην Παγανή. Προορισμός τους άλλα Κέντρα Κράτησης στη Β. Ελλάδα, με πιθανή άμεση κατάληξη την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία και από εκεί στις χώρες καταγωγής τους, χώρες εμπόλεμες και με ανύπαρκτο το σεβασμό στοιχειωδών, και δεδομένων για εμάς, ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μεταγωγή επιχειρήθηκε με αστικό λεωφορείο, στο οποίο οι μετανάστες «φορτώθηκαν» χειροδέσμιοι, συνοδεία περιπολικών, δεκάδων φρουρών και ασφαλιτών.

Με το που άρχισε η επιβίβαση, οι φρουροί δημιουργώντας περιμετρικό κλοιό γύρω από τους μετανάστες ξεκίνησαν να τους οδηγούν πεζή προς τον καταπέλτη του πλοίου. Οι εξήντα άνθρωποι που βρεθήκαμε εκεί μπήκαμε αιφνιδιαστικά μπροστά τους, μπλοκάροντας με πανό και με τα σώματά μας την είσοδο. Παράλληλα, φωνάζαμε συνθήματα και μοιράζαμε κείμενα στους ανθρώπους που συνέχιζαν να βγαίνουν και να μπαίνουν στο καράβι. Μετά την πρώτη έκπληξη, επιλέχτηκε η επιστροφή των μεταναστών δίπλα στο λεωφορείο τους, πενήντα μέτρα πιο πέρα. Παραμείναμε στις θέσεις μας ανταλλάσσοντας συνθήματα με τους μετανάστες που σιγά σιγά κατάλαβαν τί γινόταν και άρχισαν με τη σειρά τους να φωνάζουν και να χαιρετούν.

Μετά από μια ώρα περίπου και ενώ οχήματα και επιβάτες είχαν μπει στο καράβι, δηλώθηκε στους μετανάστες πως η μεταγωγή τους ματαιώνεται. Με φωνές και χειροκροτήματα και από τις δυο μεριές και υπό το σύνθημα «η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», το λεωφορείο έφυγε από το χώρο του λιμανιού προς άγνωστη κατεύθυνση. Δεν έγινε, όμως, το ίδιο και με το καράβι που παρέμεινε δεμένο με τον έναν καταπέλτη ανοιχτό. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν καμιά 20αρια άντρες των Ο.Ε.Α. (Ομάδες Ειδικών Αποστολών, που σπανίως τους βλέπουμε στο νησί) οι οποίοι έκατσαν σε κάποια απόσταση από εμάς, στο έρημο πια λιμάνι. Το πλοίο έσβησε τις μηχανές του και η κατάσταση παρέμενε στάσιμη. Μετά από μεταξύ τους διαβουλεύσεις οι ΟΕΑδες αποχώρησαν και γύρω στις τέσσερις το πρωί το πλοίο τελικά σάλπαρε, χωρίς να πάρει μαζί του μετανάστες. Συντεταγμένα, αποχωρήσαμε και εμείς.

Η σημερινή απόπειρα απέλασης ματαιώθηκε. Στις επόμενες που θα επιχειρηθούν, και με όσες δυνάμεις έχουμε, θα είμαστε ξανά εκεί. Ξέρουμε όλοι και όλες, καθώς έχει δηλωθεί ξεκάθαρα και αποτελεί κεντρικό στόχο της εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, πως οι εισροές της μετανάστευσης πρέπει να «ελεγχθούν» και να «διευθετηθούν». Οι επιχειρήσεις-σκούπα και τα πογκρόμ στα κέντρα των πόλεων συνοδεύονται από επιχειρήσεις «αποσυμφόρησης» στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών στα νησιά προς αντίστοιχα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνονται ανά τη χώρα. Αυτό που δεν ελέγχεται και δεν διευθετείται, βέβαια, ποτέ είναι το ίδιο το αίτιο της μετανάστευσης. Αυτός ο κόσμος, δηλαδή, της εκμετάλλευσης, της αδικίας, της ανισότητας: ο κόσμος των αφεντικών. Στον οποίον είμασταν και παραμένουμε ξένοι.

συντροφικά,

και με την πικρή γεύση στο στόμα, του να ζητωκραυγάζεις την επιστροφή κάποιων ανθρώπων πίσω στην άθλια φυλακή τους...



Παρακάτω το ενημερωτικό κείμενο που μοιράζαμε:

για ένα διαφορετικό ταξίδι…

Απόψε, ανάμεσα στους εθελούσια επιβαίνοντες στο καράβι της ΝΕΛ, βρίσκονται και περισσότεροι από 50 άνθρωποι που καθόλου δεν θέλουν να πάρουν το καράβι της “επιστροφής”.

Προερχόμενοι από εμπόλεμες περιοχές όπως Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Σομαλία, αναζήτησαν τα, προβλεπόμενα από διεθνείς συνθήκες, δικαιώματά τους σε ευρωπαϊκά εδάφη. Σε απάντηση της απόγνωσής τους φυλακίστηκαν υπό άθλιες συνθήκες στο κέντρο κράτησης της Παγανής Μυτιλήνης, με το δικαίωμά τους στη χορήγηση ασύλου να εκμηδενίζεται όλο και περισσότερο, και νομοθετικά αλλά και πρακτικά.

Η σημερινή μεταγωγή τους προς άγνωστη κατεύθυνση και για άγνωστο χρονικό διάστημα, γίνεται στο πλαίσιο ενός συνολικότερου αποφασισμένου ξεκαθαρίσματος της χώρας, και της Ευρώπης γενικότερα, από ανθρώπους που το ίδιο το κράτος κατασκεύασε ως “διαφορετικούς”, “επικίνδυνους” και “ανεπιθύμητους”.

Η άμεση απειλή της απέλασης, βάζει ξανά σε κίνδυνο τη ζωή τους, έναν κίνδυνο ασύλληπτο ίσως σε “εμάς”. Το ελληνικό κράτος συνδιαμορφώνει πολιτικές και, ευχάριστα και με το αζημίωτο, εναρμονίζεται με τις ευρωπαϊκές επιταγές που λένε ότι δεν χρειάζονται νέοι δούλοι για να δουλεύουν στα κάτεργά τους και για αυτό πρέπει να απομακρύνονται άμεσα χωρίς να γίνονται ποτέ ορατοί.

Το σημερινό γεγονός είναι η συνέχεια ενός γενικότερου πογκρόμ που δέχονται οι μετανάστες, νόμιμοι και μη, στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες. Μας είχαν άλλωστε προειδοποιήσει πως θα πρόκειται για ένα “θερμό” καλοκαίρι και πραγματικά το βλέπουμε καθημερινά είτε στον Άγιο Παντελεήμονα Αθηνών, όπου κράτος και παρακράτος συνεργάζονται άψογα, είτε στο Εφετείο στην Αθήνα, όπου είχαν βρει κατάλυμα διάφοροι μετανάστες και εκκενώθηκε βίαια και τώρα είναι “καθαρό”, είτε στην Πάτρα που οι δυνάμεις καταστολής του κράτους αφού εκκένωσαν με μένος τον καταυλισμό των προσφύγων, μετά τον κάψανε. Τέλος, το βλέπουμε και σε όλα τα λιμάνια των συνοριακών νησιών όπου η παρουσία της Frontex είναι μόνιμη και σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό λιμενικό (που κάτι ήξερε και αυτό), πνίγουν και “ασφαλώς” επαναπροωθούν τους μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν στον παράδεισο που τα media τους υπόσχονται και τους διαβεβαιώνουν ότι θα βρουν στην Ευρώπη.

ΚΑΜΙΑ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΑ

Η ΑΠΕΛΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΔΙ
Η ΑΠΕΛΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ

Εδώ η είδηση στα αγγλικά (in english)

Η πατρινή "Νύχτα των Κρυστάλων"

Οργανώθηκε κι εκτελέστηκε ένα απίστευτο σχέδιο μαζικής επίθεσης κατά προσφύγων στην Πάτρα. Μεγάλες κρατικές δυνάμεις επιτέθηκαν και γκρέμισαν τον καταυλισμό. Συνέλαβαν δεκάδες πρόσφυγες για να τους φυλακίσουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σε μία απίστευτη επίδειξη πολιτικού και κοινωνικού αμοραλισμού κατέκαψαν λίγο μετά την επιδρομή τους τον καταυλισμό, καταστρέφοντας δεκάδες σπίτια στα οποία έμεναν οι πρόσφυγες. Έχουν και το θράσος να ονομάζουν τις συνθήκες διαβίωσης άθλιες.

Ποιοι; Αυτοί που έβαλαν φωτιά στα σπίτια των προσφύγων, αυτοί που φυλακίζουν τους πρόσφυγες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η μηδενική ανοχή ως το ιδεολογικό κατασκεύασμα των πιο αντιδραστικών εδράνων του κοινοβουλευτικού υπόκοσμου(ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και τα φασιστικά τους δεκανίκια) βρήκε την εφαρμογή του στους πρόσφυγες.

Νύχτα των Κρυστάλλων ονομάσθηκε η επίθεση του ναζιστικού υπόκοσμου την 9η Νοεμβρίου του 1938 κατά τις πρωινές ώρες, κατά ανθρώπων που το έγκλημά τους ήταν ότι ήταν Εβραίοι. Εκείνη η νύχτα ήταν το χτύπημα στην πόρτα μίας από τις πιο αιματοβαμμένες περιόδους στην Ιστορία του Ανθρώπου.

Σήμερα στην Ευρώπη η επιστροφή των ναζιστικών πρακτικών επιστρέφουν από έναν ανάλογο υπόκοσμο, που όπως και τότε αναπτύσσεται στα έδρανα των κοινοβουλίων.

Τραγικό παράδειγμα είναι και η Ελλάδα. Ένας πραγματικός κοινοβουλευτικός υπόκοσμος, που τον συγκροτούν κατά κύριο λόγο τα δύο κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν λεηλατήσει τα πάντα. Εργαζόμενους, μικρό επαγγελματίες, αγρότες, ασφαλιστικά ταμεία, ευρωπαϊκά προγράμματα, δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις κλπ. Χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τους μηχανισμούς του κράτους και κυρίως αυτούς της δικαιοσύνης και της αστυνομίας αλλά και τα παράνομα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και μέρος του Τύπου, έχουν στήσει ένα αμοραλιστικό καθεστώς που σήμερα προχωρά ένα βήμα παραπέρα….

Συστήνει ναζιστικές ομάδες με την συνδρομή κρατικών μονάδων, τεκμηριώνει την φασιστική του επιβολή μέσα από τα ΜΜΕ και επιτίθεται.

Η νύχτα των κρυστάλλων στην Πάτρα είναι συνέχεια του ολοκληρωτικού προσανατολισμού που έχουν αποφασίσει στο άντρο του κοινοβουλίου.

Ο κομματικός υπόκοσμος των αστικών κομμάτων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ νιώθουν ήδη την κοινωνική απαξίωση- έχουν διαλυθεί όλες τους οι τοπικές οργανώσεις, έχουν χάσει εκατομμύρια ψηφοφόρους, μόνο στις ευρωεκλογές έχασαν περίπου 1 500 000 εκατομμύριο υποστηριχτές- και πλέον επενδύουν στον ολοκληρωτισμό.

Η σημερινή ναζιστική επιδρομή στα σπίτια των προσφύγων στην Πάτρα δεν έχει καμία νόμιμη-νομική βάση είτε σε εθνικό, είτε σε διεθνές επίπεδο δικαίου, δεν έχει καμία ηθική και πολιτική νομιμοποίηση, πολιτικά ταυτίζεται με την ρατσιστική-φασιστική πρακτική και θεώρηση. Αντανακλά τον κοινοβουλευτικό υπόκοσμο και την πλήρη αντικοινωνική (και αντιδημοκρατική) και απάνθρωπη συγκρότηση-συνείδηση των κρατικών μηχανισμών και των σημερινών κοινοβουλευτικών δυνάμεων.

η περιγραφή είναι από εδώ

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ

NoBorder2009
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΜΠΙΝΕΙΟ
ΤΡΙΤΗ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΩΡΑ 21:00


Κατασκευάζοντας τα σύνορα, Performing the border, 42'
Ντοκιμαντέρ, Ursula Biemann, 1999 Ένα τηλεοπτικό δοκίμιο, που εξελίσσεται στη πόλη Ciudad Juarez στα σύνορα Μεξικό-ΗΠΑ, όπου Αμερικάνικες πολυεθνικές εταιρίες συναρμολογούν ηλεκτρονικό και ψηφιακό εξοπλισμό, ακριβώς απέναντι από το Ελ Πάσο του Τέξας. Αυτό το επινοητικό και πειραματικό βίντεο, διερευνά τον αυξανόμενο
εκθηλυσμό της παγκόσμιας οικονομίας και τον αντίκτυπο του στις Μεξικανές, που ζουν και εργάζονται στην περιοχή. Κοιτώντας τα σύνορα τόσο σαν νοητό όσο και σαν εμπράγματο χώρο, το βίντεο εξερευνά τη σεξουαλικοποίηση της παραμεθόριας περιοχής μέσω του καταμερισμού της εργασίας, της πορνείας, της βιομηχανίας της διασκέδασης και της σεξουαλικής βίας στη δημόσια σφαίρα.

Νάρκες, 15'
Χρήστος Νικολέρης, 2006 Περιμένουν. Σχεδόν αόρατες. Ακίνητες για χρόνια αλλά σε πυρετώδη ετοιμότητα. Θαμμένες, περιμένουν. Τη στιγμή εκείνη. Αυτόν ή αυτήν που θα τις βγάλει από τη νάρκη τους.

Το ταξίδι του Said, El viaje de Said, 12'30''
Animation, Coke Rioboo, 2006
Ο Said, ένα παιδί από το Μαρόκο διασχίζει το στενό του Γιβραλτάρ. Στην απέναντι όχθη, στη γη των ευκαιριών, ανακαλύπτει ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο όμορφος όπως του είχαν διηγηθεί.

Schwarzfarer (Black Rider), 12'17''
Pepe Danquart, 1993
Μικρού μήκους ταινία με θέμα το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ένας νεαρός μαύρος άνδρας παρενοχλείται λεκτικά από μια μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα κατά
την επιβίβασή τους στο τραμ, ενώ οι άλλοι επιβάτες παραμένουν σιωπηλοί.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ

οι αιχμάλωτοι του Δεκέμβρη...

Η ανταρσία του Δεκέμβρη, ως όφειλε, γέννησε και προχώρησε σκέψεις, έφτιαξε και διέλυσε σχέσεις, κατέστρεψε εμπορεύματα, αναθεμάτισε και αντιπάλεψε κυρίαρχες δομές. Η πορεία αυτή ήταν ελπιδοφόρα και αναζωογονητική, είχε βέβαια και κόστος. Όσες και όσοι ένιωσαν την ανάσα τους να κόβεται και τα μάτια τους να καίνε απ' τα χημικά, οι χιλιάδες προσαχθέντες στα αστυνομικά τμήματα, οι εκατοντάδες συλληφθέντες, ο άγνωστος αριθμός μεταναστών που “απλώς” εξαφανίστηκαν, το γνώρισαν από πρώτο χέρι.

Επτά μήνες μετά και ενώ δεκάδες δίκες αναμένονται, ένας από τους διωκόμενους συνεχίζει να βιώνει την εκδίκηση του Κράτους και των θεσμών. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος παραμένει, από τις 22 Δεκέμβρη, προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό περιμένοντας να δικαστεί. Σύμφωνα με το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, που απέρριψε άλλη μια αίτηση αποφυλάκισής του, “τραυμάτισε τη δημοκρατία και έπληξε επί μακρόν την ασφάλεια των πολιτών”. Η απόφαση αυτή τον καταδικάζει ουσιαστικά σε άλλους έξι μήνες προφυλάκισης. Ο Θοδωρής ξεκίνησε από την Παρασκευή 10η Ιουλίου απεργία πείνας με αίτημα την άμεση αποφυλάκισή του. Ακολουθεί γράμμα που έστειλε από την Α' Πτέρυγα των φυλακών:

Σήμερα, 9 Ιουλίου 2009

Στις 8 Ιουλίου, μετά από 6 1/2 μήνες φυλακή, όπου βρέθηκα για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, κατηγορούμενος για πράγματα που δεν έκανα, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποφάσισε την συνέχιση της κράτησης μου. Είναι το μόνο βούλευμα που αποφάσισε εξακολούθηση της κράτησης για μια τέτοια υπόθεση, όταν όλοι οι υπόλοιποι προφυλακισμένοι από τα γεγονότα του Δεκέμβρη, με ίδιες ή και άλλες κατηγορίες έχουν όλοι αποφυλακιστεί.

Η απόφαση αυτή που αποκαλύπτει προσωπική εμπάθεια και μένος εναντίον μου , που δεν μπορούν να αιτιολογηθούν, ούτε και να εξηγηθούν είναι μια απόφαση μεροληπτική, άδικη και παράνομη έτσι κι αλλιώς, όπως κάθε προφυλάκιση.

Απέναντι στο μίσος αυτό που εκφράζεται σε βάρος μου, απέναντι στην άδικη «ποινή» που εκτίω έτσι κι αλλιώς ως προφυλακισμένος, απέναντι στην επίμονη άρνηση των δικαστων και των εισαγγελέων να δουν τα πραγματικά στοιχεία και την αλήθεια της υπόθεσης , απέναντι στην προφανή και πρωτοφανή διάκριση που γίνεται σε βάρος μου, δεν έχω άλλο μέσο να παλέψω παρά μόνον το ίδιο μου το σώμα.

Κατεβαίνω σε απεργία πείνας. Είναι το μόνο μέσο που μου έμεινε σαν κρατούμενος για να φωνάξω την αλήθεια και να καταγγείλω την τεράστια αδικία. Να καταγγείλω το μίσος και την εμπάθεια των μηχανισμών του «ποινικού νόμου». Να καταγγείλω την αυθαιρεσία και τη βία μιας τυφλής «δικαιοσύνης» και των ακόμη περισσότερο «τυφλών» υπαλλήλων της.

Από την Παρασκευή 10 Ιουλίου σταματώ να παίρνω τροφή και καταθέτω δήλωση γνωστοποίησης απεργίας πείνας στη διεύθυνση της φυλακής.

Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτοί που γνώρισαν τη βία των μηχανισμών , αυτοί που έζησαν τη σκληρότητα του κελιού χωρίς ποινή ή και με ποινή, αυτοί που ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για την ελευθερία είναι η αντίσταση, αυτοί που αντιδρούν στην δικαστική αυθαιρεσία και τη φρίκη της, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν και θα σταθούν στο πλευρό μου.

Από τώρα τους ευχαριστώ.

Θοδωρής Ηλιόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού

Μετά τη γνωστοποίηση της απεργίας πείνας του Θοδωρή Ηλιόπουλου, ο συγκρατούμενoς του Νίκος Τσουβαλάκης ξεκίνησε, επίσης, απεργία πείνας αφενός σε ένδειξη συμπαράστασης και αφετέρου διαμαρτυρόμενος για τις συνθήκες κράτησης και τις συνθήκες απονομής δικαιοσύνης. Ακόμη, από τις 13 Ιουλίου τρεις κρατούμενοι της Α' πτέρυγας φυλακών Κορυδαλλού απέχουν από το συσσίτιο τους.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ



As it ought, December’s rebellion gave birth and evolved thoughts, created and tear down relationships, destroyed commodities, damned and stemmed dominant structures. This route, though hopeful and bracing, had its cost. Those who felt their breath taken away and their eyes being burnt by the chemicals, the thousands being arrested, the hundreds of detained, the unknown number of “simply disappeared” immigrants, experienced that cost first hand.

After 7 months and with dozen of trials awaited, one of the chased continues to deal with the revenge of the state and its institutions. Thodoris Iliopoulos is still in detention waiting for a trial since December 22nd. A higher judicial council rejected another legal discharging request for him because “he harmed democracy and continuously set in danger public safety”. In this way they convict him to another 6 months of detention. Thodoris since the 10th of July decided to go on hunger strike demanding his immediate release.

Following, is a letter that he sent from the prison (*):


Today the 9th of July 2009

At the 8th of July, after 6 and a half months in prison, arrested with false accuses for December’s incidents, a higher judicial council decided the continuation of my detention. It is the only presentment that decided the prolongation of detention for such a case, when at the same time all captives of December’s uprising, with the same or others charges have been discharged.
This decision reveals personal prejudice and virulence against me that can not be justified or explained. It is an inequitable, unjust and illegal decision, in any case like every other custody.

Against this hatred that is being declared over me, against the unjust “sentence” that I already serve waiting for a trial, against the persistent denial of the judges and the persecutors to see the real facts and the truth in my case, against this self-evident and unprecedented discrimination, I have no other mean to fight but my body itself.

I'm going on a hunger strike. It's the only mean left to me as a prisoner, to shout out the truth and to charge this huge injustice. To charge the hatred and the prejudice of the law system. To charge the arbitrariness and the violence of a blind “justice” system and of the even more “blind” servants of it.

Since Friday 10th July I'm quitting getting food and I file a hunger strike declaration to the prison administration.

All these that have lived December's uprising, these that have experienced the violence of the system, these that have lived the cruelty of being in a cell with or without conviction, these that know that the only way to freedom is resistance, these who resist in judicial arbitrariness and its horror, are these that understands me and will stand on my side.

I thank them in advance

Thodoris Iliopoulos
Koridallos prison

After Thodoris' hunger strike declaration, his fellow prisoner Nikos Tsouvalakis started a hunger strike too, in order to support him but also to charge the imprisonment conditions and the judicial system. Also, since the 13th July three more prisoners are refusing to get prison's food, supporting Thodoris.

FREEDOM TO THODORIS ILIOPOULOS

NO INDICTMENT AGAINST THE CAPTIVES OF DECEMBER' UPRISING

SOLIDARITY MEANS ATTACK

(*) another english version of the letter can be found here