Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

ΜΥΤΙΛΗΝΗ: Δεκέμβρης 2009 - σύνοψη

Στη Μυτιλήνη καλέστηκε την 1η Δεκέμβρη Ανοιχτή Συνέλευση για να συζητηθούν επικείμενες δράσεις και το περιεχόμενό τους, εν όψει της συμπλήρωσης ενός χρόνου από τη δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου. Η Ανοιχτή Συνέλευση Φοιτητών, Μαθητών, Εργαζόμενων & Ανέργων Μυτιλήνης είναι ένα μόρφωμα της εξέγερσης του 2008, αποτελούμενο από κόσμο που βρέθηκε εκείνες τις μέρες μαζί στο δρόμο. Η σύνθεσή της είναι ρευστή και οι άτακτες συνελεύσεις της πραγματοποιούνται όποτε κρίνεται πως υπάρχει αναγκαιότητα. Η Συνέλευση διατηρεί το παρόν blog και εκδίδει την εφημερίδα «Εξεγερμένα» με τέσσερα φύλλα ως τώρα.

Στην τελευταία μάζωξη, η οποία πλαισιώθηκε από αρκετό καινούριο κόσμο, αποφασίσαμε να γίνει κάλεσμα σε συγκέντρωση και πορεία για τις 6/12 στις 11 πμ. Μέχρι εκείνη τη στιγμή καμία άλλη εκδήλωση δεν είχε ανακοινωθεί ή προγραμματιστεί στην πόλη, ούτε από μαθητές, ούτε από φοιτητές, κόμματα ή οργανώσεις.

Το βράδυ του Σαββάτου 5/12 τα νέα για το πογκρόμ που εξαπέλυσαν οι υποτακτικοί των σοσιαλδημοκρατών “αντιεξουσιαστών” και την εισβολή στο “Ρεσάλτο” οδήγησε αυθόρμητα διάφορο κόσμο στην Κατάληψη στο Μπίνειο. Οι εξελίξεις γίνονταν όλο και πιο εξοργιστικές και περισσότεροι άνθρωποι έφταναν στην κατάληψη. Μετά από συνέλευση, που τέλειωσε γύρω στη μία, πάνω από 100 άτομα βγήκαμε στο δρόμο. Η πορεία γύρισε όλο το κέντρο της πόλης και με συνθήματα, γραψίματα και στένσιλ σε τοίχους και τράπεζες, έσπασε τη σιωπή του σαββατόβραδου, μεταφέροντας στα ανοιχτά αυτιά το μήνυμα της αλληλεγγύης. Αφού κατέβηκε μια κάμερα και βρισκόμασταν για πάνω από μία ώρα στο δρόμο εμφανίστηκε διμοιρία μπλε που αρχικά ακολουθούσε από μακριά. Κάτι τέτοιο ήταν πρωτοφανές για την πόλη, αν εξαιρέσουμε την παρουσία ΜΑΤ (πράσινων) κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων του NoBorder τον Αύγουστο του 2009. Φαίνεται πως η ησυχία των ντόπιων πραιτοριανών του κράτους ταράχτηκε, οι νέες οδηγίες του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. κατάφεραν να περάσουν το Αιγαίο και έσπευσαν ασθμαίνοντας να μας πλευρίσουν, χωρίς τελικά να το επιχειρήσουν. Η πορεία κατέληξε και πάλι στο Μπίνειο, κοντά στο οποίο παρέμεινε για αρκετή ώρα και η διμοιρία.

Την Κυριακή 6/12 ακόμη περισσότερος κόσμος μαζεύτηκε στην προσυγκέντρωση-μικροφωνική στην Πλατεία Σαπφούς. Μετά από κάνα δίωρο, γύρω στα 150 άτομα ξεκινήσαμε και με κεντρικό πανό «Η Δημοκρατία δολοφονεί – Όλοι στους Δρόμους» πορευτήκαμε σε γειτονιές της πόλης, όπως είχε αποφασιστεί στις συνελεύσεις που προηγήθηκαν. Στην πορεία συμμετείχε, με δικό του πανό, και κόσμος από το Σύλλογο Φοιτητών της Επιστήμης της Θάλασσας. Φωνάξαμε και γράψαμε συνθήματα, κολλήσαμε αφίσες και μοιράσαμε κείμενα πόρτα-πόρτα. Πολλοί κάτοικοι άνοιξαν τα παράθυρά τους, μερικοί χειροκροτούσαν, κάποιοι δάκρυσαν. Καταλήξαμε σε κτίριο του πανεπιστημίου, όπου ακολούθησε συνέλευση για ενημέρωση σε σχέση με τα γεγονότα που έτρεχαν και τις επόμενες κινήσεις.

Την ίδια μέρα κυκλοφόρησε κείμενο αλληλεγγύης στους συλληφθέντες και καταγγελίας των κατασταλτικών επιθέσεων του κράτους από εργαζόμενους/ες στην εκπαίδευση.

Το απόγευμα φοιτητικοί σύλλογοι και κόμματα είχαν καλέσει, τελικά, δεύτερη, χωριστή πορεία. Κάποιοι από μας συμμετείχαμε και εκεί. Έγινε ένα πέρασμα από την κεντρική αγορά και η πορεία κατέληξε έξω από την -κλειστή- Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου που φυλασσόταν από λίγους οπκε, εξωτερικά τουλάχιστον. Μετά από αρκετό κράξιμο η μισή πορεία (κυρίως κόσμος από κόμματα) έφυγε, αλλά 80 περίπου άτομα παρέμειναν και κατευθύνθηκαν προς μερικούς ζητάδες και ασφαλίτες που παρακολουθούσαν από πιο μακριά. Οι ζητάδες έσπευσαν να μπουν σε προστατευόμενο χώρο του λιμανιού, κλείνοντας τις πόρτες πίσω τους. Ο κόσμος τους έκραξε κάμποση ώρα, έφυγαν μερικά φρούτα και αυγά και αποχώρησε.

Το μεσημέρι της Δευτέρας 7/12 υπήρχαν δύο καλέσματα, δυστυχώς στόμα με στόμα και ασυντόνιστα. Το ένα κάλεσμα ήταν των μαθητών και το άλλο των φοιτητικών συλλόγων στο πλαίσιο του πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου. Η μία πορεία που τελικά έγινε και ακολούθησε τους μαθητές, πέρασε μέσα από το κέντρο της πόλης και κατέληξε στα δικαστήρια, έξω από τα οποία οι μαθητές έκαναν καθιστική διαμαρτυρία.

Κάπου μέσα σ’ αυτές τις μέρες, μια μαρμάρινη στήλη αφιερωμένη στους πεσόντες χωροφύλακες της περιόδου του εμφυλίου, λούστηκε με κόκκινη μπογιά.

Την Τρίτη 8/12 έγινε μικροφωνική αντιπληροφόρησης στην Κεντρική Αγορά στην οποία μοιράστηκαν περίπου 1000 κείμενα σχετικά με τα γεγονότα των προηγούμενων ημερών.

Το πρωί της Τετάρτης 9/12 έγινε ταυτόχρονη κατάληψη [ακούστε εδώ] στις συχνότητες τεσσάρων ραδιοσταθμών της πόλης και το απόγευμα παρέμβαση στο Δημοτικό Θέατρο κατά την τελετή αγόρευσης του Θ. Αγγελόπουλου σε επίτιμο διδάκτορα του Παν. Αιγαίου. Πριν την έναρξη της ταινίας "Η σκόνη του Χρόνου" κόσμος ανέβηκε με πανό στη σκηνή, φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκαν κείμενα σε σχέση με την πρόσφατη επίθεση του κράτους και τις εφόδους σε πολιτικούς χώρους.

Το πρωί της Τρίτης 15/12 έγινε νέα μικροφωνική στην Κεντρική Αγορά, με κείμενα, έκθεση φωτογραφιών και έντυπου υλικού σχετικών με τα γεγονότα, αλλά και έκθεση διαφόρων άλλων «επικίνδυνων» υλικών, όπως μια κάσα άδειες μπύρες, ένα μπιτόνι πετρέλαιο θέρμανσης κλπ. Το απόγευμα πραγματοποιήθηκε εκδήλωση αλληλεγγύης με ενημερώσεις, συζήτηση και βιντεοπροβολές σχετικά με τα γεγονότα του φετινού Δεκέμβρη, τις αστυνομικές εισβολές σε πολιτικούς χώρους στο Κερατσίνι και στα Γιάννενα και τις συλλήψεις και διώξεις αλληλέγγυων στο Δημαρχείο Κερατσινίου. Ακολούθησε γλέντι με φαγητό και ζωντανή μουσική. Η συγκεκριμένη εκδήλωση έγινε και για την οικονομική ενίσχυση των συλληφθέντων.

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΧΕΛΩΟΥ


Δευτέρα 14 Δεκέμβρη 2009, στις 21:00, στην Κατάληψη στο Μπίνειο

Εκδήλωση ενάντια στην εκτροπή του ποταμού Αχελώου

Προβολή "Ο ποταμός Αχελώος και στιγμές αγώνα
ενάντια στα φράγματα και την εκτροπή"

Ένα ντοκιμαντέρ από την
πρωτοβουλία από το Λόφο του Στρέφη για τη Γη και την Ελευθερία

Αντίσταση στη λεηλασία της φύσης και της κοινωνίας
από το κράτος και το κεφάλαιο

Παρασκευή 11 Δεκεμβρίου 2009

Το πνεύμα της εξέγερσης δεν καταστέλλεται, δεν φυλακίζεται

Παρέμβαση στην τελετή αγόρευσης του Θ. Αγγελόπουλου σε επίτιμο διδάκτορα του Π. Αιγαίου την Τετάρτη 9/12. Πριν την έναρξη της ταινίας "Η σκόνη του Χρόνου" κόσμος ανέβηκε με πανό στη σκηνή, φωνάχτηκαν συνθήματα και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο, σε σχέση με την πρόσφατη επίθεση του κράτους και τις εφόδους σε πολιτικούς χώρους.


Πριν ένα χρόνο, η ελληνική δημοκρατία δολοφόνησε εν ψυχρώ ένα 16χρονο παιδί. Φέτος, “δακρύζει” για το γεγονός και προσπαθεί να μας πείσει πως λυπάται. Ο θύτης αυτο-αθωώνεται και αυτο-προβάλλεται ως θεματοφύλακας της κοινωνικής μνήμης, αποπολιτικοποιεί και αφομοιώνει τα νοήματα της εξέγερσης του Δεκέμβρη, στοχοποιεί πολιτικούς χώρους και επανακαθορίζει τον εσωτερικό εχθρό.

Όπως με την Πρωτομαγιά και το Πολυτεχνείο, η δημοκρατία αγωνιά να στήσει άλλη μια εορταστική επέτειο όπου όλοι μπορούμε να είμαστε ευγνώμονες για την “ευημερία”, την τάξη, την ασφάλεια και τα δικαιώματα που εκείνη μας προσφέρει. Λαμπρές και ειρηνικές επέτειοι διαμορφωμένες από τα πάνω, ως νέο καταναλωτικό αγαθό, που προωθούν την καθημερινή ανοχή, υποταγή και σιωπή μας απέναντι σε ένα σύστημα που τρέφεται απ’ τις σάρκες μας. Ποιος δουλεύει πια 8ωρο για να γιορτάσει την πρωτομαγιά; Ποια χούντα τελείωσε το ‘73; Πόσες κρατικές δολοφονίες έγιναν μετά του Αλέξη;

Εδώ και μήνες ερχόμαστε αντιμέτωπες/οι με την κατασκευή και την προσπάθεια επιβολής μιας νέας κοινωνικής συνθήκης. Με αρωγό τα ΜΜΕ, δημιουργείται κλίμα τρομο-υστερίας, εκβιάζεται η κοινωνική συναίνεση, καμουφλάρεται η συστημική- οικονομική κρίση και οι επιπτώσεις της, μπαίνουν κάτω από το χαλί όλα και όσα
επηρεάζουν τις ζωές μας. Η νέα αυτή κοινωνική συνθήκη περιλαμβάνει επιχειρήσεις-σκούπα και κατοχή κομματιών του πολεοδομικού ιστού στις πόλεις από τις μαινόμενες ορδές του καταγέλαστου Χρυσοχοΐδη, προληπτικές προσαγωγές στο σωρό, αλλά και μαζικές εξακριβώσεις στοιχείων, συνοδεία των «απαραίτητων» τραμπουκισμών από τους νόμιμους “προστάτες”. Το κράτος ακολουθώντας το δόγμα της πρόληψης και της μηδενικής ανοχής εμπλουτίζει τα αρχεία του και στήνει μια επιχείρηση εκφοβισμού των ανθρώπων που επιλέγουν να αντισταθούν βγαίνοντας στο δρόμο.

Στις 6 Δεκέμβρη έγιναν πορείες μνήμης σε όλη τη χώρα. Πορείες που δέχτηκαν σφοδρή καταστολή, προληπτική και μη. Μέσα σε τρεις μέρες έγιναν 858 προσαγωγές και 177 συλλήψεις, επτά από τις οποίες έγιναν μέσα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης ξημερώματα Σαββάτου 6/12. Καταπάτηση του ασύλου έγινε και μετά το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 7/12 καθώς και ρίψη χημικών στον κόσμο που ήταν συγκεντρωμένος εντός του πανεπιστημιακού χώρου.
Παρακολουθήσαμε όλοι μπάτσους της ομάδας δέλτα να πέφτουν με τις μηχανές τους πάνω σε διαδηλωτές. Έτσι νοσηλεύεται, σοβαρά τραυματισμένη, η 55χρονη Αγγελική Κουτσουμπού, γνωστή αγωνίστρια του αντιδικτατορικού αγώνα. Μπάτσος της ομάδας δέλτα πέρασε από πάνω της, την έριξε κάτω και συνέχισε να τη χτυπά με γκλομπ. Οι “κοτζαμάνηδες” του παρακράτους δεν εφορμούν πια με τρίκυκλα, δρουν μέρα μεσημέρι και είναι νόμιμοι κρατικοί υπάλληλοι, με στολές, παπάκια και εθνόσημα. Η σκόνη του χρόνου μπορεί να ξεθωριάζει τις μνήμες, φαίνεται, όμως, πως το παρόν τις κρατάει ζωντανές.

Την ίδια ώρα, οι “καθωσπρέπει” αυτού του κόσμου αποκηρύσσουν μετά βγδελυμίας τη βία, “απ’ όπου κι αν προέρχεται”. Την ίδια ώρα, επίσης, οι δυνάμεις καταστολής, για λογαριασμό του κράτους, μονοπωλούν τη χρήση της βίας καθημερινά. Και φρίττουν όταν αυτή απαντιέται. Γιατί η δικιά τους είναι η νόμιμη βία. Όπως ο τρόπος παραγωγής είναι νόμιμη βία. Όπως η εξουσία είναι νόμιμη βία. Η φυλακή είναι νόμιμη βία. Τα Κέντρα Κράτησης μεταναστών είναι νόμιμη βία. Τα δικαστήρια. Το ταμείο ανεργίας. Το χρηματιστήριο. Οι τράπεζες. Η κατάσταση έκτακτης ανάγκης στις πόλεις μας. Κι όσο αυτή η νόμιμη βία θα ονομάζεται δικαιοσύνη, τόσο η δικαιοσύνη μας θα ονομάζεται βία.


Να αντισταθούμε τώρα στο χυδαίο “αντιεξουσιαστικό” κρατικό μηχανισμό
Όποιος επικροτεί τα όσα συμβαίνουν έχει σαφώς επιλέξει στρατόπεδο και θα μας βρει απέναντί του
Όποιος νομίζει ότι όλα αυτά δεν τον αφορούν
παραδίνει τη ζωή του και τις ζωές όλων μας σε χέρια δολοφόνων
Όποιος αναμασά το λόγο της κυριαρχίας θα σκέφτεται και θα ζει για πάντα ως υποτελής
Όποιος σφαλίσει τα μάτια του σ’ αυτήν την επίθεση,
θα ξυπνήσει μια μέρα σε έναν αιματοβαμμένο και έρημο κόσμο

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ «ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ» ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ


Για την επίθεση στο Κερατσίνι

Ο αυτοοργανωμένος χώρος ΡΕΣΑΛΤΟ αποτελεί ένα εγχείρημα κοινωνικής-πολιτικής-πολιτισμικής παρέμβασης, αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χαρακτήρα, με δράση στις δυτικές γειτονιές του Πειραιά. Έχει ασχοληθεί με τα ζητήματα του κοινωνικού ελέγχου, της μισθωτής σκλαβιάς, του ασφαλιστικού, της εκπαίδευσης, του ρατσισμού,
του σεξισμού, του εγκλεισμού, των ναρκωτικών, της οικολογικής καταστροφής, της αλληλεγγύης σε φυλακισμένους αγωνιστές. Πρόκειται για ένα χώρο αδιαμεσολάβητης επικοινωνίας, συναναστροφής και ανθρώπινης δημιουργίας, χωρίς ιεραρχίες και ειδικούς, μακριά από εμπορευματικές σχέσεις, θεαματικά και καταναλωτικά πρότυπα. Ένα πείραμα διασταύρωσης, γνωριμίας, συντροφικότητας και δράσης ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας.

Το Σάββατο 5 Δεκέμβρη, τρομοκρατικές κρατικές ομάδες (ΜΑΤ, ΟΠΚΕ και κάθε είδους μπάτσοι) εισέβαλαν στο χώρο του “Ρεσάλτο” με προτεταμένα όπλα, σπάζοντας πόρτες και τζάμια και συνέλαβαν 21 άτομα που βρίσκονταν μέσα οδηγώντας τα στη ΓΑΔΑ. Σε απάντηση, 42 αλληλέγγυοι αντιδρώντας στην πρωτοφανή προσπάθεια τρομοκράτησης, κατέλαβαν το δημαρχείο Κερατσινίου. Οι δυνάμεις καταστολής, και χωρίς κανένα σχετικό αίτημα από τις δημοτικές αρχές, εισέβαλαν μετά από λίγο στο Δημαρχείο, συνέλαβαν όλους τους καταληψίες και τους οδήγησαν στο Μεταγωγών στην Πέτρου Ράλλη.

Την Κυριακή οι συλληφθέντες από το Ρεσάλτο και το δημαρχείο Κερατσινίου μεταφέρθηκαν στα δικαστήρια του Πειραιά. Εκεί από την πρώτη στιγμή βρίσκονταν συγκεντρωμένοι αλληλέγγυοι που δέχτηκαν απροκάλυπτη και αναίτια επίθεση με δακρυγόνα και κρότου λάμψης από τις δυνάμεις των ΜΑΤ, κατά την άφιξη των συλληφθέντων του δημαρχείου.

Τελικά, όλοι οι συλληφθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι. Οι 42 από το δημαρχείο με αναβολή για τις 2 Μάρτη και οι 22 συλληφθέντες του Ρεσάλτο με καταβολή υπέρογκων χρηματικών εγγυήσεων και περιοριστικούς όρους.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ
Μετά από τα θλιβερά γεγονότα που συνέβησαν στην πόλη μας, το Δημοτικό Συμβούλιο Κερατσινίου κατά πλειοψηφία αποφάσισε:
1ον Δηλώνουμε ότι δεν ανεχόμαστε στην πόλη μας την κρατική καταστολή για πολιτικές πράξεις και ενέργειες.
2ον Καταγγέλλουμε την επίθεση της αστυνομίας στον πολιτικό χώρο ΡΕΣΑΛΤΟ του Κερατσινίου και το Δημαρχιακό Μέγαρο.
3ον Η πολιτική κίνηση ΡΕΣΑΛΤΟ λειτουργεί και δραστηριοποιείται στην πόλη μας με πολιτικές, καλλιτεχνικές, πολιτιστικές και άλλες εκδηλώσεις.
4ον Ζητάμε να αφεθούν ελεύθεροι οι 64 συλληφθέντες πολίτες που συνελήφθησαν στην πόλη μας.
5ον Δηλώνουμε ότι κανένα αδίκημα ή καταστροφή δεν συντελέστηκε στο Δημαρχιακό Μέγαρο.
6ον Η πράξη εισόδου στο Δημαρχείο των 42 συλληφθέντων για μας είναι μια καθαρά πολιτική πράξη και την αποδεχόμαστε.
7ον Καταγγέλλουμε τα ΜΜΕ που διαστρέβλωσαν και παραποίησαν τα γεγονότα συνειδητά ή από λάθος πληροφόρηση.
8ον Η Διοίκηση του Δήμου να οργανώσει συνέντευξη τύπου για να αποκαταστήσει την αλήθεια, διότι στην πόλη μας θεωρούμε θεμιτή την πολιτική πράξη.


Το σκηνικό του τρόμου ξεκίνησε να στήνεται. Με τη συνδρομή φυσικά και των μέσων μαζικής εξαπάτησης, στέκια και αυτοοργανωμένοι κοινωνικοί χώροι παρουσιάζονται ως άντρα εγκληματιών, διογκώνοντας οικιακά ευρήματα. Έτσι και το Ρεσάλτο προβάλλεται σαν εργοστάσιο κατασκευής βομβών και ορμητήριο επιθέσεων επειδή στο εσωτερικό του βρέθηκε ό,τι μπορεί η ασφάλεια να βρει και στα σπίτια μας! Οι πράξεις αλληλεγγύης στους επιτιθέμενους από το κράτος αγωνιστές ποινικοποιούνται όπως ποινικοποιείται και το αναφαίρετο δικαίωμα μας να κάνουμε χρήση των δημόσιων χώρων για συνεύρεση, προβληματισμό και αντίσταση. Η εφαρμογή της προληπτικής καταστολής και τα σαθρά κατηγορητήρια του κράτους δε μπορούν παρά να προδίδουν τον πανικό του μπροστά στην κατάρρευση του ιδεολογήματος της κοινωνικής ειρήνης.

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ
ΑΠΌΣΥΡΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΩΝ - ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ
ΟΤΑΝ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΜΑΣ ΤΑ ΒΑΖΟΥΝ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ


ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΜΑΘΗΤΩΝ, ΦΟΙΤΗΤΩΝ , ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ & ΑΝΕΡΓΩΝ

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Συγκεντρώσεις - Πορείες στη Μυτιλήνη



Μετά το πογκρόμ που εξαπέλυσαν οι υποτακτικοί των σοσιαλδημοκρατών “αντιεξουσιαστών” και την εισβολή στο “Ρεσάλτο” διάφορος κόσμος άρχισε να συγκεντρώνεται στην Κατάληψη στο Μπίνειο. Μετά από συνέλευση, που τέλειωσε γύρω στη μία, πάνω από 100 άτομα βγήκαμε στο δρόμο. Η πορεία γύρισε όλο το κέντρο της πόλης σπάζοντας τη σιωπή του σαββατόβραδου, μεταφέροντας το μήνυμα της αλληλεγγύης στα ανοιχτά αυτιά και ταράζοντας την ησυχία των ντόπιων πραιτόρων του κράτους που έσπευσαν να μας πλευρίσουν.

Την Κυριακή 6/12 είχε καλεστεί στις 11:00 πμ συγκέντρωση & πορεία από την Ανοιχτή Συνέλευση Φοιτητών, Μαθητών, Εργαζόμενων & Ανέργων Μυτιλήνης, μόρφωμα της περσινής εξέγερσης. Γύρω στα 150 άτομα ξεκινήσαμε από την Πλατεία Σαπφούς και πορευτήκαμε σε γειτονιές της πόλης, φωνάξαμε και γράψαμε συνθήματα, κολλήσαμε αφίσες και μοιράσαμε κείμενα πόρτα-πόρτα. Πολλοί κάτοικοι άνοιξαν τα παράθυρά τους, μερικοί χειροκροτούσαν, κάποιοι δάκρυσαν. Η πορεία κατέληξε στο Πανεπιστήμιο και ακολούθησε συνέλευση για τις επόμενες κινήσεις.

Το απόγευμα φοιτητικοί σύλλογοι και κόμματα είχαν καλέσει δεύτερη πορεία. Κάποιοι από μας συμμετείχαμε και εκεί. Έγινε ένα πέρασμα από την κεντρική αγορά και η πορεία κατέληξε έξω από την -κλειστή- Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου που φυλασσόταν από μερικούς οπκε, εξωτερικά τουλάχιστον. Μετά από αρκετό κράξιμο η μισή πορεία έφυγε, αλλά 80 περίπου άτομα κατευθύνθηκαν προς μερικούς ζητάδες και ασφαλίτες που παρακολουθούσαν από πιο μακριά. Οι ζητάδες έσπευσαν να μπουν σε προστατευόμενο χώρο του λιμανιού. Ο κόσμος τους έκραξε κάμποση ώρα, έφυγαν μερικά φρούτα και αυγά και αποχώρησε.

Το μεσημέρι της Δευτέρας είχαν καλέσει πορεία οι μαθητές της πόλης. Είχε, επίσης, καλεστεί πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο από φοιτητικούς συλλόγους. Η μία πορεία που τελικά έγινε, πέρασε από τα δικαστήρια, έξω από τα οποία οι μαθητές έκαναν καθιστική διαμαρτυρία.

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Ανακοίνωση Εργαζόμενων στην Εκπαίδευση

Ένας μόλις χρόνος μετά τη δολοφονία του 16χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγοροπουλου.

Δεν έχει αποδοθεί καμιά δικαιοσύνη, όπως δεν έχει αποδοθεί και για καμιά άλλη κρατική δολοφονία στην Ελλάδα μέχρι σήμερα. Στη χούντα, στη μεταπολίτευση, στη δημοκρατία... Ας είναι καλά η εθνική συμφιλίωση.

Αντιθέτως, η κρατική βία και η καταστολή, μέρα με τη μέρα μεγαλώνουν,
οι κυβερνήσεις αλλάζουν, αλλά κανένα ρόλο δεν παίζει αυτό. Και το ΠΑΣΟΚ έχει τους δικούς του νεκρούς. Η εξουσία είναι μια και βασίζεται στην καταστολή. γι' αυτό το κράτος είναι ο μόνος τρομοκράτης.

Ένας χρόνος λοιπόν και μετά τις εκλογές είναι προφανές πως τίποτα δεν είναι πιο κοινωνικό, πιο δημοκρατικό από πριν. Αυτά είναι παραμύθια για μικρά και μεγάλα παιδιά.... Προληπτικές συλλήψεις, έφοδοι της αστυνομίας σε κοινωνικούς χώρους, πολιτικές δίκες, ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και της αντίστασης, λασπολογία των ΜΜΕ, φασιστική ορολογία στα δελτία ειδήσεων όπως ''ταραχοποιά στοιχεία έχουν παρεισφρήσει σε όλο το μήκος της κατά τ' άλλα ειρηνικής πορείας...''

Η νομιμοποίηση της κρατικής καταστολής στις συνειδήσεις των εύπιστων κ αποχαυνωμένων τηλεθεατών... Το Υπουργείο Δημόσιας Τάξης έγινε Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Ούτε ο Όργουελ δε θα το φανταζόταν...

Και μέσα σ' όλα αυτά κάποιοι δεν καταλαβαίνουν, ή δε θέλουν να καταλάβουν το γιατί είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι. Πιστεύουν την τηλεόραση, δικαιολογούν την αστυνομία, αισθάνονται εθνικά υπερήφανοι, ψηφίζουν, καταναλώνουν, φοβούνται το αφεντικό τους, δεν απεργούν ποτέ και τα βάζουν με τους εξεγερμένους.

Αυτό είναι το κοινωνικό κομμάτι που πάντα έτρεφε και εξακολουθεί να τρέφει το αυγό του φιδιού. Στη χούντα, στη μεταπολίτευση, στη δημοκρατία...

Γιατί αυτή είναι η δημοκρατία τους. Ίσως κάποτε κάποιοι να πάλεψαν έχοντας κάτι άλλο στο μυαλό τους για αυτή τη λέξη... Η ιστορία όμως γράφεται από τους νικητές.

Απαιτούμε:

Καμιά ποινικοποίηση των αγώνων
Άμεση απελευθέρωση όλων των συλληφθέντων
Άμεση απελευθέρωση της συνάδελφου μας Νατάσσας Βουρνά, που συνελήφθη στο κατειλημμένο δημαρχείο Κερατσινίου, μετά από έφοδο των ΜΑΤ

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ - ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
ΑΠΟ ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ

Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Δευτέρα 30 Νοεμβρίου 2009

Ανοιχτή Συνέλευση


Την Τρίτη 1/12/2009 στις 20:30 στο Παπαρίσβα θα γίνει συνέλευση για να αποφασίσουμε δράσεις σχετικές με τις ημέρες που έρχονται.

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Επόμενη Ανοικτή Συνέλευση

Επόμενη ανοικτή συνέλευση
Κυριακη 29/11 και ώρα 17:00
στο μπίνειο


Στην προηγούμενη συνέλευση της Πέμπτης αποφασίσαμε την έκδοση νέου τεύχους "εξεγερμένων" Δεκεμβρίου...
Η καταληκτική ημερομηνία υποβολής άρθρων, κειμένων, σκέψεων ή ζωγραφιών
την τρίτη 1/12.



θεματικές που έχουν βγεί μέχρι τώρα
χρονολόγιο, υποκείμενα της εξέγερσης, στάση κομμάτων-μμε-κράτος-καταστολή, βία-αντιβια,εργατικά, υγεία.

Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009

Κάλεσμα για Ανοιχτή Συνέλευση

την ΠΕΜΠΤΗ 26/11 στις 8:00 μμ

Ανοιχτή Συνέλευση φοιτητών, μαθητών, εργαζομένων & ανέργων Μυτιλήνης

με θέμα: έκδοση νέου φύλλου εφημερίδας "Εξεγερμένα"

Συζήτηση, ιδέες, προτεραιότητες γύρω από την κύρια θεματική της εφημερίδας και το γενικότερο περιεχόμενό της. Έτοιμα κείμενα και άλλο υλικό ευπρόσδεκτα.

στην Κατάληψη στο Μπίνειο

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2009

Συγκέντρωση-Εκδήλωση

Τρίτη 17 Νοεμβρίου
Συγκέντρωση στο Πανελλήνιο 18:00
Προβολή στη κατάληψη στο Μπίνειο: "Οι λαχειοπώλες του ουρανού"



Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2009

Κ A Λ Ε Σ Μ Α
Μ Α Θ Η Μ Α Τ Α Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Ω Ν
ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΤΙΜΟ
ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΜΠΙΝΕΙΟ
πίσω από το παρκιν του ΟΤΕ
Ε Π Ο Μ Ε Ν Η Σ Υ Ν Α Ν Τ Η Σ Η
ΠΕΜΠΤΗ 19 ΝΟΕΜΒΡΗ, 20.00, στο ΜΠΙΝΕΙΟ
Ε Π Ι Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Α
e-mail: mathimataeelinikon@yahoo.com

F T E S E
M E S I M E T E G J U H E S G R E K E
NE OKUPACIONIN BINIU.
mbrapa parkingut te ote-se.
H A P J A N E T E T O R E.
THURSDAY 19 NOVEMBER, 20.00, at BINEIO
KONTAKTONI E-MAIL:
mathimataeelinikon@yahoo.com

C A L L
F R E E G R E E K L E S S O N S
AT THE BINEIOS SQUAT
behind the OTE parking site
Ν Ε Χ Τ M E E T I N G
THURSDAY 19 NOVEMBER, 20.00, at BINEIO
C O M M U N I C A T I O N
e-mail: mathimataeelinikon@yahoo.com

A P P E L
LECONS DE LA LANGUE GREQUE
SANS COMPENSATION
A LA OCUPATION DE BINEIO
DERRIERE LE PARQUING ΟΤΕ
RENCONTRE PROCHAINE
JEUDI 19 NOVEMBRE, 20.00, A BINEIOS
COMMUNICATION
e-mail: mathimataeelinikon@yahoo.com

توجه .......................توجه

از همه ی مهاجرین عزیز دعوت میشود در کلاسهای ما برای
آموزش رایگان زبان یونانی شرکت نمایند.

اولین جلسه پنج شنبه در تاریخ 19/نوامبر/2009 ساعت ۸شب برگزار میگردد
.
ادرس: میتیلینی _ پشت ساختمان oteداخل کوچه/biniu.
دوستان احتمالا سؤالاتی دارند که میتوانند با ادرس ایمیل زیر با ما تماس حاصل نمایند.
mathimataeelinikon@yahoo.com

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

ΟΥΤΕ ΠΑΓΑΝΗ ΟΥΤΕ ΑΛΛΗ ΦΥΛΑΚΗ

in english

σχετική ραδιοφωνική εκπομπή στον 98FM

Την Παρασκευή 30/10 η «Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση Προσφύγων και Μεταναστών» διοργάνωσε πορεία στη Μυτιλήνη με κεντρικό σύνθημα «Να κλείσει η Παγανή και κάθε Κέντρο Κράτησης». Στην πορεία συμμετείχαν εκατοντάδες κάτοικοι της πόλης, αλλά και περίπου 40 μετανάστες, κάποιοι από αυτούς επιζώντες του ναυαγίου στο Ακρωτήριο Κόρακας.

Οι μετανάστες αυτοί είχαν μόλις απελευθερωθεί από το Κέντρο Κράτησης στην Παγανή σε ημέρα που δεν υπήρχε καράβι για να φύγουν από το νησί. Τέχνασμα που, με αυτήν ή άλλες μορφές, έχει επιτηδευμένα επαναληφθεί και σαδιστικά επιμηκύνει την ταλαιπωρία και την εξαθλίωση των μεταναστών. Έτσι, γυναίκες, άντρες και παιδιά αναγκάζονται να περάσουν μία ή και περισσότερες νύχτες στο δρόμο, μη έχοντας άλλη επιλογή. Παρά τα εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύονται αφειδώς για την καταστολή της μετανάστευσης, την αποτροπή εισόδου, τη φυλάκιση και τις επαναπροωθήσεις, καμία μέριμνα δεν υπάρχει για τέτοιες περιπτώσεις, ούτε από το επίσημο κράτος, ούτε από τις τοπικές αρχές.

Ως άμεση απάντηση σ’ αυτήν την κατάσταση, κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην πορεία [δείτε εδώ κείμενο απ' την πορεία] αποφασίσαμε, μαζί με τους άστεγους μετανάστες, να καταλάβουμε το πανεπιστημιακό κτίριο Παπαρίσβα ώστε να βρουν αυτοί οι άνθρωποι ένα πιάτο φαΐ και έναν ζεστό χώρο φιλοξενίας για τη νύχτα. Το ελάχιστο δηλαδή από όσα στερήθηκαν, κάνοντας παράλληλα κατανοητό πως χρειάζεται το κάτι παραπάνω για να φτάσουν τα όνειρα όλων μας για έναν καλύτερο κόσμο λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα. Η κίνηση αυτή δεν προσφέρει πραγματική λύση στο πρόβλημα, αλλά αποτελεί λύση ανάγκης και ένδειξη στοιχειώδους κοινωνικής αλληλεγγύης. Δίνει ξανά νόημα στην έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου, δίνοντάς του την υπόσταση που του αξίζει: άσυλο για την κοινωνία και τις ανάγκες της και όχι άσυλο αποκλειστικά για μια ακαδημαϊκή ελίτ, διαχωρισμένη από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα που αποτελούν γι’ αυτήν πρόσφορο πεδίο έρευνας στο όνομα της επιστήμης και του κέρδους.

Η Παγανή, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης λίγο έξω από τη Μυτιλήνη, εδώ και χρόνια στοιβάζει μετανάστες. Δεν είναι τίποτε άλλο από μια αποθήκη ανθρωπίνων ψυχών στην οποία οι μετανάστες βιώνοντας άθλιες συνθήκες διαβίωσης, βασανίζονται, τιμωρούνται και πληρώνουν το τίμημα του, αυτονόητου για εμάς, δικαιώματος στην ελεύθερη μετακίνηση. Από τη φύλαξη των συνόρων, μέχρι τη «φιλοξενία» τους από το κράτος και τις πρακτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση, βασικό μέλημα της μεταναστευτικής πολιτικής είναι η παραγωγή όσο το δυνατόν περισσότερο εξαθλιωμένων, φοβισμένων, υπάκουων και άμεσα εκμεταλλεύσιμων υποκειμένων.

Εδώ και δυο μήνες οι κρατούμενοι μετανάστες στην Παγανή διεκδίκησαν με αλλεπάλληλες εξεγέρσεις την ελευθερία τους, δίνοντας έναν επίμονο αγώνα που έσπασε τη σιωπή και καθόρισε τις εξελίξεις. Η φημολογία των τελευταίων ημερών αναφέρεται σε «κλείσιμο» της Παγανής. Αυτό ανατρέπεται, βέβαια, από τις επίσημες δηλώσεις που κάνουν λόγο για προσωρινό κλείσιμο και ανακαίνιση της πρώην αποθήκης. Έτσι κι αλλιώς, το θέμα δεν σταματάει στο κλείσιμο μιας φυλακής, ούτε αλλάζει με την κατασκευή «σύγχρονων» Κέντρων Κράτησης. Η ντροπή δεν είναι μόνο η Παγανή, είναι και το Μερσινίδι στη Χίο, το Φυλάκιο στον Έβρο, η Βένα στη Ροδόπη και κάθε Κέντρο Κράτησης. Το αίσχος δεν είναι μόνο η Παγανή, είναι κι η ίδια η ουσία της πολιτικής της φυλάκισης, οι ανθρωποφύλακες και οι απειλές τους. Το έγκλημα δεν είναι μόνο η Παγανή, είναι και οι επαναπροωθήσεις και οι απελάσεις σε εμπόλεμες και κατεστραμμένες περιοχές, το φακέλωμα σε ευρωπαϊκές βάσεις δεδομένων, η ομηρία των μεταναστών σε καθεστώς παρανομίας, ώστε να εξασφαλίζεται ο προληπτικός συνετισμός των μελλοντικών εργατών, απαραίτητων για τη συνεχή ανάπτυξη του καπιταλισμού. Ανάπτυξη που στηρίζεται και τροφοδοτείται με πολέμους, λεηλάτηση φυσικών πόρων και εξαθλίωση ολόκληρων κοινωνιών στην περιφέρεια, υποσχόμενη συγχρόνως καταναλωτικά αγαθά, πλαστή ευμάρεια και φρούδες ελπίδες για κοινωνική ανέλιξη σε όλους.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Κατάληψη στο Παπαρίσβα

Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 30/10
Πλατεία Σαπφούς στις 6:00 μμ

ΝΑ ΚΛΕΙΣΕΙ Η ΠΑΓΑΝΗ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

Τρίτη 27 Οκτωβρίου 2009

Συζήτηση για δράσεις

Τετάρτη 28/10 5:00 μμ στην Κατάληψη στο Μπίνειο

Συζήτηση με θέμα το θάνατο των 8 μεταναστών και ενδεχόμενες δράσεις

Τετάρτη 21 Οκτωβρίου 2009

ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ στην ΠΑΓΑΝΗ

Στις 19 Οκτώβρη το μεσημέρι, στη φυλακή μεταναστών της Παγανής στη Μυτιλήνη οι κρατούμενοι έβαλαν φωτιά σε τρεις από τους θαλάμους. Διαμαρτύρονταν για τη συνεχιζόμενη κράτησή τους και ιδιαίτερα για το ότι ορισμένοι κρατούμενοι απελευθερώνονται μετά από λίγες εβδομάδες, ενώ άλλοι μένουν φυλακισμένοι για πολύ περισσότερο καιρό. Επίσης, για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης στο εσωτερικό της φυλακής τους. Οι φυλακισμένοι μετανάστες ήταν γύρω στα 900 άτομα, μεταξύ τους και ανήλικοι.

Η φωτιά ήταν αρκετά ισχυρή και υπήρξε μεγάλη κινητοποίηση από την Πυροσβεστική για να την ελέγξει. Δύο πρόσφυγες λιποθύμησαν, ενώ έξι χτυπήθηκαν τόσο άσχημα από ΜΑΤ ώστε μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο.

Γύρω στις 6 μ.μ., κι ενώ η φωτιά είχε σβήσει και οι τραυματίες είχαν μεταφερθεί στο νοσοκομείο, κατέφθασαν λίγοι αλληλέγγυοι. Οι κρατούμενοι ήταν ακόμη στην αυλή. Ένας από αυτούς έλεγε πως βρίσκεται φυλακισμένος για περισσότερο από τέσσερις μήνες. Άλλοι ανησυχούν για τις μητέρες, τις σύζυγους και τις αδελφές τους που απελευθερώθηκαν νωρίτερα και βρίσκονται ήδη στην Αθήνα. Ένα 12χρονο αγόρι από το Αφγανιστάν έχει πάρει το χαρτί της διοικητικής του απέλασης, αλλά εξακολουθεί να μένει μέσα καθώς ο πατέρας του συνεχίζει να κρατείται.

Μετά την τελευταία εξέγερση στις 22/9, η αστυνομία δήλωσε ότι θα παίρνει τυχαία δύο κρατούμενους κάθε φορά που θα συμβαίνει κάτι αντίστοιχο. Δεν θα έχει σημασία αν οι συγκεκριμένοι κρατούμενοι έχουν σχέση με την εξέγερση ή όχι. Την τελευταία φορά το εφάρμοσαν, κρατώντας έναν μετανάστη για μερικές μέρες στο κρατητήριο και στη συνέχεια τον έστειλαν πίσω στην Παγανή. Μέχρι τώρα δεν γνωρίζουμε για τον άλλο.

Την επόμενη μέρα (20/10), στον απόηχο της εξέγερσης οι αρχές απελευθέρωσαν 300 άτομα. Μέσα σε μία ημέρα ξεπεράστηκαν όλες οι γραφειοκρατικές δυσκολίες που επικαλούνται η τοπική αστυνομία και η νομαρχία για την πολυήμερη κράτηση των μεταναστών. Ετοιμάστηκαν 300 χαρτιά διοικητικής απέλασης, βρέθηκαν θέσεις στο πλοίο της γραμμής και οι μετανάστες συνεχίζουν αυτή τη στιγμή το ταξίδι τους.

Οκτώ από αυτούς που δεν είχαν χρήματα δεν έγιναν δεκτοί χωρίς εισητήριο στο καράβι. Οι εφοπληστές έχουν ζόρια με την κρίση και δεν τους παίρνει να χάσουν ούτε 250 ευρώ. Το ίδιο και η νομαρχία που επανηλειμμένως έχει υποσχεθεί πως θα προμηθεύει με εισητήρια τους αποφυλακισμένους μετανάστες.

Η φυλακή στην Παγανή δεν είναι άδεια, καινούριοι μετανάστες συλλαμβάνονται καθημερινά και οδηγούνται εκεί. Τα Κέντρα Κράτησης ως εργαλείο διαχείρισης της μετανάστευσης συνεχίζουν να υφίστανται. Την ίδια στιγμή, οι ίδιοι οι μετανάστες φαίνεται πως εφαρμόζουν, με τη σειρά τους, δικούς τους τρόπους διαχείρισης της κράτησής τους...

Τετάρτη 30 Σεπτεμβρίου 2009

απ' το Στρατό ποιος θα μας φυλάξει;


ΣΤΟ 296 Τ.Ε. ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗΣ

ΟΙ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ - ΤΟ ΓΕΣ ΘΑ ΔΡΑΣΕΙ;

Οι αξιωματικοί στο 296 Τ.Ε. στη Μόρια Μυτιλήνης κάνουν τα πάντα για να συνεχίσουν μια παράδοση που θέλει το στρατόπεδο σκληρό και αυταρχικό. Το στρατόπεδο βρίσκεται δίπλα στην πόλη της Μυτιλήνης και γι’ αυτό από λάθος θεωρείται βισματικό. Φυσικά τα βίσματα όταν αντικρίζουν την κατάσταση εδώ πέρα κάνουν τα πάντα για να ξαναφύγουν. Βάζουν δηλαδή και δεύτερο βίσμα να τους εξασφαλίσει κάποια απόσπαση. Το αποτέλεσμα είναι να έχουν απομείνει ελάχιστοι φαντάροι στους λόχους. Έξοδοι δεν υπάρχουν, τα υπηρεσιακά έχουν κοπεί. Η ζωή αποκλειστικά μέσα στο στρατόπεδο γίνεται αφόρητη σε έναν κύκλο σκοπιά–αγγαρεία. Πιο αφόρητη γίνεται όμως από την αυθαιρεσία, την ψευτομαγκιά και τον αυταρχισμό των αξιωματικών. Οι ποινές δίνονται για ασήμαντες αφορμές. Ενδεικτικό είναι ότι ο λοχ/γος Κιοφτεράκης έστειλε φαντάρο σε στρατοδικείο για λόγο που σε άλλη μονάδα θα είχε μόνο μια επίπληξη. Καμία ανεκτικότητα στην εξάντληση που έχουμε όλοι μας. Σαν να χαίρονται με τη δυστυχία μας προσπαθούν να μας στήσουν παγίδες για νέες ποινές. Με διαταγή του λοχ/γου Πιτσακίδη ο ΕΠ.ΟΠ. Τσιτσάνης κλέβει τις ξιφολόγχες των φαντάρων για να τους αφήνει εκτεθειμένους σε στημένους ελέγχους. Η κυνικότητα των αξιωματικών συμπυκνώνεται στη ρήση του υπολοχαγού Χατζόπουλου : «Εγώ τους φαντάρους τους γαμάω για να μη με γαμήσουν αυτοί, έτσι είναι ο στρατός»!!! Ίσως έτσι να εξηγείται γιατί οι φαντάροι καθάριζαν τις πέτρες και σκούπιζαν το χώμα. Να φαίνεται ότι κάτι γίνεται για να χαρεί ο νέος διοικητής. Αγγαρεία ή καψόνι, τα όρια είναι δυσδιάκριτα. Ακόμη και το θερινό ΚΨΜ που φτιάξαμε εμείς οι ίδιοι ποτέ δεν λειτούργησε προς όφελος των φαντάρων.

Από εκεί και πέρα τουλάχιστον περίεργα είναι τα όσα γίνονται με τα σκυλιά του στρατοπέδου. Μπροστά στα μάτια των αξιωματικών και προφανώς σε συνεννόηση μαζί τους, πολίτης μπήκε ανενόχλητος μέσα στο στρατόπεδο, έπιασε ένα σκυλί και το πυροβόλησε έξω από το στρατόπεδο. Άλλο σκυλί βρέθηκε νεκρό με σφαίρα μέσα στο στρατόπεδο. Η μαγκιά της ιεραρχίας δεν μπορεί να συμβαδίζει με φιλοζωικά αισθήματα. Λες και δεν υπάρχουν υπηρεσίες και φορείς να απευθυνθούν, το λόγο τον έχουν τα όπλα σαν να είμαστε στο φαρ-ουέστ. Αν ξεχαστεί για λίγο ένας σκοπός αντιμετωπίζει στρατοδικείο γιατί υπονομεύει την ασφάλεια του στρατοπέδου. Εδώ πέφτουν σφαίρες μέσα στο στρατόπεδο και δε γίνεται ούτε μια Ε.Δ.Ε.

Το 296 είναι η συμπύκνωση της λογικής του στρατού που θεωρεί τους φαντάρους αναλώσιμους. Φαντάροι για εκπαίδευση, αγγαρείες, καψόνια, για σκοπιές και υπηρεσίες. Φαντάροι πειθαρχημένοι και υπάκουοι ή φοβισμένοι, έτοιμοι τέλος πάντων να ανταποκριθούν στο νέο ρόλο του στρατού περί αντιμετώπισης του εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού. Ενδεικτικά ο λοχ/γος Μαμάκος δε σταματάει να βγάζει εθνικιστικές κορώνες για την Τουρκία που είναι "δικιά μας", "οι απέναντι…", "οι εχθροί…" κτλ.

Αυτά ήταν γνωστά, αλλά τώρα ο στρατός πρέπει να προσέχει και τον εσωτερικό εχθρό όπως είναι το No border action που έγινε στο νησί. Σε λόγο του ο λοχ/γος Καράμπελας επισήμανε το γεγονός ως συγκεντρώσεις επικίνδυνων αριστερών και αντιεξουσιαστών και εφέστησε την προσοχή μας.

Νομίζουν για μας εχθρός είναι οι κακόμοιροι μετανάστες που τους πνίγουν στη θάλασσα και βγαίνουν τα πτώματά τους στις ανατολικές ακτές τις Λέσβου. Νομίζουν ότι εχθροί για εμάς είναι οι νέοι, τα αδέλφια μας που τολμάνε να αντισταθούν σε αυτήν την πραγματικότητα. Για τη δυστυχία αυτών των ανθρώπων υπεύθυνοι είναι οι κυβερνήσεις σε Τουρκία και Ελλάδα, η Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ.

Εμείς, ακόμη και μέσα στα στρατόπεδα είμαστε κομμάτι της αγωνιζόμενης νεολαίας, κομμάτι του αντιπολεμικού, αντιρατσιστικού, αντιμιλιταριστικού κινήματος.

Να μην έχουν καμία αμφιβολία για το ποιοι είναι οι φίλοι μας και ποιοι είναι οι εχθροί μας.


ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437 http://diktiospartakos.blogspot.com

Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2009

ΝΕΑ εφημερίδα "ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΑ"


Κυκλοφορεί το νέο φύλο Σεπτέμβρης 2009

Άτακτη Έκδοση της Ανοιχτής Συνέλευσης
φοιτητών, μαθητών, εργαζόμενων & ανέργων Μυτιλήνης

Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2009

"KPIΣH" & AΠOΛYΣEIΣ στην πόρτα μας

Ανακοίνωση-Δελτίο Τύπου ΣΕΜΜΕΛ

Το Σωματείο Εργαζομένων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης Λέσβου καταγγέλλει την προσπάθεια της διοίκησης της ημερήσιας εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ να μειώσει το προσωπικό με απολύσεις, με πρόσχημα την οικονομική κρίση.

Ήδη προέβησαν στην απόλυση δύο εργαζομένων, μίας εργαζομένης στο τεχνικό τμήμα που εργαζόταν επί 6 χρόνια και ενός εργαζόμενου από το λογιστήριο.

Το ανάλγητο πρόσωπο της ασύδοτης εργοδοσίας της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ σκοπεύει, σύμφωνα με πληροφορίες, να στείλει στην ανεργία ακόμα τέσσερεις εργαζόμενους.

Είναι σαφές ότι οι εργοδότες στο όνομα της κρίσης, έχουν επιλέξει ξεκάθαρα: μείωση του προσωπικού. Άλλοτε με μαζικές απολύσεις, άλλοτε με βίαιο πέταγμα στην ανεργία μέσω πτωχεύσεων, άλλοτε με συγχωνεύσεις ή αλλαγή ιδιοκτησιακού καθεστώτος, άλλοτε με «οικιοθελείς» αποχωρήσεις.

Ταυτόχρονα με διλήμματα του τύπου «δουλειά χωρίς δικαιώματα ή απόλυση», εκβιάζουν τους εργαζόμενους, να αποδεχτούν την περιστολή των δικαιωμάτων τους, τη μη πληρωμή υπερωριών, τη διεύρυνση της ελαστικής εργασίας, την ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση.

Παρόλο που το θησαύρισμα τόσων χρόνων, από τη δουλειά μας και τις τεράστιες επιχορηγήσεις που έχουν εισπράξει, φτάνει και περισσεύει για να μη γίνει απόλυση και για να δοθούν μεγάλες αυξήσεις, στις συνθήκες κρίσης, η διατήρηση των κερδών τους παρουσιάζεται ως «ανάγκη όλης της κοινωνίας» και ο εργαζόμενος ως «εμπόρευμα μικρότερης αξίας».

Με κλίμα ανασφάλειας και τρομοκρατίας προσπαθούν να μας σταματήσουν.

Να μην τους αφήσουμε! Κάθε απόλυση να γίνει μάχη όλων μας!

Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση κανένας συνάδελφος δεν πρέπει να ακολουθήσει τη λογική της ατομικής διαπραγμάτευσης. Ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι «ο επόμενος» απολυμένος, αλλά όλοι μαζί μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση.

Γι’ αυτό δεν θα καθίσουμε με σταυρωμένα χέρια. Δεν θα συναινέσουμε στο να πληρώσουμε εμείς την κρίση τους. Με όπλο την ενότητα, με εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις, μπορούμε να αποκρούσουμε την επίθεση, να υπερασπίσουμε και να διευρύνουμε τα δικαιώματά μας.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΤΟΧΟΙ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ ΤΟΥΣ - ΔΕΝ ΘΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥΣ!

Η απάντηση σε τέτοιου είδους πρακτικές πρέπει να είναι υπόθεση όλων των εργαζομένων στα Μ.Μ.Ε. Το Σ.Ε.Μ.Μ.Ε.Λ. προτείνει κοινό απεργιακό μέτωπο ΟΛΩΝ των σωματείων στο χώρο του Τύπου ενάντια στο «δικαίωμα» των εργοδοτών να ανοιγοκλείνουν όποτε θέλουν έντυπα, να πετούν σαν αναλώσιμα αντικείμενα τους εργαζόμενους.

-Για να απαγορευτούν οι απολύσεις και να διασφαλιστούν όλες οι θέσεις εργασίας των εργαζόμενων.

-Για να αποσπαστούν πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς και να σπάσει η αλυσίδα της λιτότητας και των μισθολογικών περικοπών. -

-Για το δικαίωμα στη σταθερή, πλήρη και ανθρώπινη εργασία για όλους τους εργαζόμενους στο χώρο των ΜΜΕ.

Το Σ.Ε.Μ.Μ.Ε.Λ. καλεί όλους τους εργαζόμενους στα Μ.Μ.Ε της Λέσβου να βρίσκονται σε αγωνιστική ετοιμότητα, να μην αποδεχτούν καμία απόλυση, και να ενημερώσουν άμεσα το Σωματείο.

Επίσης καλούμε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εργαζομένων στο χώρο του Τύπου να πάρουν θέση και να σταθούν αλληλέγγυοι.

Προειδοποιούμε ότι θα περιφρουρήσουμε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε το δικαίωμα στην εργασία και την προστασία των συμφερόντων των συναδέλφων μας.


Από το Διοικητικό Συμβούλιο


--------------------


ΠΑΛΛΕΣΒΙΑΚΟ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ
Mυτιλήνη 10 Σεπτέμβρη 2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η αντεργατική πολιτική που εφαρμόζεται μέχρι τώρα από Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, δίνει το δικαίωμα στην εργοδοσία να μεγιστοποιεί τα κέρδη της αδίστακτα, χωρίς “ιερό και όσιο”.

Έτσι η επιχείρηση της γνωστής εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ, άρχισε τις απολύσεις με πρόσχημα την καπιταλιστική κρίση, αλλά στην πραγματικότητα με στόχο να αυγατίσει περαιτέρω τα κέρδη.

Οι εργαζόμενοι δεν είναι ανταλλακτικά ή εργαλεία που τα χρησιμοποιεί κάποιος μόνο για να θησαυρίζει. Αυτή η επιχείρηση στήθηκε με τις πλάτες των εργαζομένων.

Προειδοποιούμε την επιχείρηση να πάρει πίσω τις απολύσεις των δύο εργαζομένων.

Οι εργαζόμενοι μπορούν να δώσουν απάντηση και έχουν τη δύναμη.

Το όποιο προφίλ της εφημερίδας είναι αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς των εργαζομένων.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ


-----------------

ΕΝΩΣΗ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Μυτιλήνη 10.9.2009

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Ένωσή μας καταγγέλει την διοίκηση της ημερήσιας εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ, που προκλητικά προβαίνει σε απολύσεις εργαζομένων, με πρόσχημα την οικονομική κρίση, που το ίδιο το μεγάλο κεφάλαιο από τη συσσώρευση των κερδών του δημιούργησε και προσπαθεί να τη φορτώσει στις πλάτες των εργαζομένων. Είναι προφανές ότι η επιχείρηση επιτίθεται στους εργαζόμενους της διότι θέλει να απαλλαγεί από αυτούς που κοστίζουν και να αξιοποιήσει όλο το αντεργατικό πλαίσιο με τις ελαστικές σχέσεις εργασίας (stage, συμβάσεις έργου κ.ά).

Ένοχοι και υπόλογοι γι' αυτή την κατάσταση μαζί με την εργοδοσία είναι η κυβέρνηση της Ν.Δ., αλλά και οι προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ που στήριξαν με την πολιτική τους τους εργοδότες και μάλιστα έστρωσαν το δρόμο ψηφίζοντας νόμους σε βάρος της εργατικής τάξης.

Επίσης ένοχες και οι πλειοψηφίες του κυβερνητικού εργοδοτικού συνδικαλισμού που λειτουργούν ώς δεξί χέρι των εργοδοτών και των κυβερνήσεων στην υλοποίηση των αντιλαϊκών τους σχεδίων.

Η διοίκηση της Ένωσης Ιδιωτικών Υπαλλήλων, εκπροσωπώντας ένα μεγάλο κλάδο που η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων η τρομοκρατία και η ομηρία είναι καθημερινό φαινόμενο, εκφράζει την αλληλεγγύη και τη συμπαράστασή της στους εργαζόμενους που απολύθηκαν.

Οι εργαζόμενοι του νησιού μας πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους απ' όλη την κατάσταση που επικρατεί και να εντείνουν τους αγώνες τους, να συσπειρωθούν με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα για την ανατροπή αυτών των πολιτικών.

Άμεσα το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα να δώσει απάντηση στην εφημερίδα.

Θα πρωτοστατήσουμε μαζί με τα σωματεία μας, να μην μείνουν αναπάντητες τέτοιες ενέργειες και με αγωνιστικές παρεμβάσεις να βάλουμε φραγμό και να ανατρέψουμε την πολιτική τους.

ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Σάββατο 22 Αυγούστου 2009

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ



Επτά μήνες μετά και ενώ δεκάδες δίκες αναμένονται, ένας από τους διωκόμενους συνεχίζει να βιώνει την εκδίκηση του Κράτους και των θεσμών.Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος είναι ένας από τους εκατοντάδες ντόπιους και μετανάστες που συνελήφθησαν και διώχθηκαν, είναι ένας από τους δεκάδες που φυλακίστηκαν από το κράτος για την εξέγερση του Δεκέμβρη.Παραμένει,από τις 22 Δεκέμβρη, προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό περιμένοντας να δικαστεί. Επί μακρόν απορίπτουν όσες αιτήσεις αποφυλάκισης έχει κάνει με πρόσχημα ότι“τραυμάτισε τη δημοκρατία και έπληξε επί μακρόν την ασφάλεια των πολιτών”, επιμηκύνοντας ουσιαστικά το χρόνο προφυλάκισης του. Ο Θοδωρής ξεκίνησε από την Παρασκευή 10η Ιουλίου απεργία πείνας με αίτημα την άμεση αποφυλάκισή του.Σήμερα, 42 ημέρες μετά η κατάσταση της υγείας του διατρέχει σοβαρότατο κίνδυνο,καθώς έχει σημαντική (>20%) απώλεια σωματικού βάρους, με σοβαρή απώλεια μυϊκής μάζας (Ζυγίζει σήμερα 47.7 Kg).



ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ (από 10 Ιούλη) ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ
ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΔΕΥΤΕΡΑ 24/09
ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ-ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ 10:30 πμ ΣΤΗΝ ΕΡΜΟΥ-ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ 24/09
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ 20:30 ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ (ΠΡΟΒΟΛΗ ΕΙΚΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΕΚΕΜΒΡΗ)

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2009

Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στους Μετανάστες


Πέμπτη 13/8, 6:30 μμ, στα Κεντρικά Λύκεια

Τρίτη 11 Αυγούστου 2009

είμαστε όλοι στο ίδιο πλοίο

(αλλά Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΡΑ)

H μαζική έξοδος πληθυσμών από τη γενέθλια γη τους δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο για την ανθρωπότητα ̇ όσο υπάρχει πόλεμος υπάρχει και προσφυγιά. Πάντοτε όμως οι μαζικές μετακινήσεις αποτέλεσαν σημαντικό παράγοντα στην εξέλιξη του πολιτισμού. Είτε ως κατακτητές, είτε ως πρόσφυγες, οι νεοφερμένοι είναι δύναμη αλλαγής. Προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο. Δεν μπορούμε λοιπόν παρά να αντιληφθούμε τα σημεία των καιρών: το τέλος –επιτέλους- του έθνους–κράτους, μιας βραχύβιας βίαιης κατασκευής των τελευταίων 200 ετών. Αυτό το ιστορικό παράδοξο που ονομάζεται ελληνικό κράτος, έφαγε την πρώτη γερή κατραπακιά με την πρώτη έλευση των προσφύγων του υπαρκτού σοσιαλισμού και τώρα τρώει κι άλλες. Τα σύνορα χάνουν τη μυθική τους αίγλη ως επισφράγισμα της εδαφικής κυριαρχίας του κράτους και γίνονται αυτό που ήταν πάντα: περιοχές όπου δεν υπάρχει καμία κυριαρχία, αλλά όλες οι κυριαρχίες συγκρούονται για να προχωρήσουν την επιρροή τους.

Η Λέσβος και όλα τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου σε αυτή την εποχή που μας έλαχε θα παίξουν το σύνορο. Ιστορικό παράδοξο και αυτό, αφού ένα νησί που πλέει στη θάλασσα δεν μπορεί να είναι σύνορο, ένα φυλάκιο είναι περισσότερο, ένα φυλάκιο που μπορεί να παρακαμφθεί, όχι ένα σύνορο. Παράδοξο ξεπαράδοξο, τα νησιά αυτά ανεμίζουν τις πρώτες σημαίες της Ε.Ε. προς την Ανατολή, είναι το πρώτο πόστο ευρωπαϊκού πολιτισμού. Εμείς προσπαθώντας να αναλύσουμε την εμπειρία του συνόρου, προσπαθώντας να κρατήσουμε τη ματιά μας ειλικρινή, μπορούμε να παρατηρήσουμε γύρω μας πολλές αντιφάσεις που συναινούν σε ένα γεγονός: η μεγάλη για εμάς ροή των μεταναστών την τελευταία πενταετία, είναι μια ροή προβλεπόμενη και επιθυμητή από την κυριαρχία. Είναι ακόμα μια ροή ελέγξιμη, μια ευκαιρία που η διαχείριση της μπορεί να αποφέρει ακόμα μεγαλύτερα κέρδη και δύναμη στο Κεφάλαιο.

Βρισκόμαστε σε ένα από τα –υποτίθεται- καλύτερα φυλασσόμενα σύνορα της Ευρώπης. Το ελληνικό κράτος πολύ πριν την ένωση του με την ευρώπη είχε αποφασίσει να στηρίξει τον εθνικισμό του διεξάγοντας έναν ακόμη πόλεμο με τον τούρκικο λαό. Από το 1974 και μετά τα σύνορα με την τουρκία στρατιωτικοποιήθηκαν σε υπέρτατο βαθμό και τα δύο κράτη επιδόθηκαν σε κούρσες εξοπλισμών, ταΐζοντας έτσι τα μεγάλα αφεντικά και τις ντόπιες ελίτ. Πόσα υπερσύγχρονα ραντάρ τελευταίας τεχνολογίας δεν παρακολουθούν το ανατολικό Αιγαίο; Μόνο στη Λέσβο μπορούμε να μετρήσουμε από 5 και επάνω ραντάρ των ενόπλων δυνάμεων και του Λιμενικού. Στη θαλάσσια περιοχή περιπολούν τρεις στόλοι: ο ελληνικός, ο τούρκικος και πλοία του ΝΑΤΟ. Κι όμως οι βάρκες με τους πρόσφυγες περνάνε αβέρτα. Ανθρωπισμός; Μη γελιέσαι. Το ζήτημα είναι χοντρό για να περάσει ως άλλη μια κρατική ανικανότητα. Γιατί ενώ γίνεται απόβαση κανονική από την απέναντι μεριά προς τα εδώ, αν πάρουμε εμείς δύο βάρκες να πάμε απέναντι, θα δούμε τον ίδιο κρατικό μηχανισμό, το ελληνικό ναυτικό και λιμενικό, να μας δένουν στο πιτς φυτίλι. Δεν μιλάμε λοιπόν για κρατική ανικανότητα, αλλά για κρατική διαχείριση της ροής των μεταναστών.

Τα χρήματα καταρχήν που διακινούνται στο συνοριακό πέρασμα το οποίο βρισκόμαστε, από τον έβρο ως την κρήτη, είναι πάρα πολλά για να τα παίρνουν οι άτιμοι οι τούρκοι δουλέμποροι. Στη Λέσβο για παράδειγμα πέρυσι συνελήφθησαν 13.000 πρόσφυγες αφιχθέντες με βάρκα x 2.000 ευρώ ο καθένας (παίζει και φθηνότερα, αλλά και οι αφιχθέντες είναι πολύ περισσότεροι) = 26.000.000 ευρώπουλα σε ένα χρόνο για το πέρασμα στη Λέσβο. Καθόλου άσχημα, μοιάζει περισσότερο με μια ανθούσα βιομηχανία υπηρεσιών, και όταν μιλάμε για τέτοιες υπηρεσίες υπό κρατική διαχείριση η υπόθεση βρωμάει ΚΥΠ και παρακράτος. Γιατί όποιος πιστεύει ότι τα δικά μας τα τζιμάνια θα αφήσουν τέτοια ποσά να τα τρώνε οι «τούρκοι δουλέμποροι» μόνοι τους, δεν ξέρει τι του γίνεται. Μιλάμε για το καλύτερα φυλασσόμενο σύνορο της ευρώπης, για το οποίο πληρώνεις ακριβά και το περνάς εύκολα! Περιπτώσεις δωροδοκίας κρατικών υπαλλήλων (λιμενικό, αστυνομία) εμφανίζονται σταθερά, ενώ έχει «εξαρθρωθεί» και κύκλωμα στρατιωτικών-λιμενικών πριν από πέντε περίπου χρόνια (για το οποίο βέβαια η «μαχόμενη» δημοσιογραφία δεν μας ανακοίνωσε κάτι περαιτέρω, σιγή ασυρμάτου). Είναι πολλά τα λεφτά, Άρη…

Δεν λέμε βέβαια ότι αυτή η αθρόα προσέλευση μεταναστών έχει οργανωθεί από την ΚΥΠ προκειμένου να πλουτίσει η γνωστή-άγνωστη κρατική μαφία. Η έλευση μεταναστών στην ευρώπη αποτελεί ένα σχεδιασμό του Κεφαλαίου για να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του και να αυγατίσει. Και μέρος του πλούτου είναι και η διαχείριση της ανθρώπινης ροής. Το Κεφάλαιο θα βάλει τα τσιράκια του, κράτος και παρακράτος, να δουλέψουν και να φάνε κι ένα κομμάτι παντεσπάνι. Το παρακράτος θα φροντίσει να πάρει τους μετανάστες από τα χωριά τους και να οργανώσει την παράδοση τους στον ευρωπαϊκό χώρο, χρεώνοντας τους τα έξοδα συν μιαν αμοιβούλα. Το κράτος θα έχει φροντίσει να στραγγίξει τους τόπους των ανθρώπων αυτών από κάθε προοπτική επιβίωσης (να τους βομβαρδίσει, να τους κλέψει το νερό, τους σπόρους, τη γη κοκ), και θα φτιάξει νέες φυλακές να τους δεχτεί, νέους φύλακες να τους φυλάνε, υπαλλήλους να τους βάζουν σφραγίδες κ.ο.κ. (1). Και όταν λέμε κράτος, εννοούμε πλέον το ευρωπαϊκό υπερκράτος και όχι την ελληνική επαρχία του, που όσο να ‘ναι σε ζητήματα οργάνωσης ακολουθεί ασθμαίνοντας.

Οι προβλέψεις είχαν γίνει χρόνια πριν. Η Ε.Ε. θα χρειαστεί 15 εκατομμύρια εργάτες μέχρι το 2020, έλεγαν τότε, προκειμένου να διατηρήσει τον υλικό της πολιτισμό. Κι ας μη τσιμπάμε πια με το θέμα του ευρωπαϊκού πληθυσμού που γερνάει. Το θέμα αυτό λύθηκε με την τελευταία μέγα-διεύρυνση στις 27 χώρες (από 15, το 2006). Οι νέες χώρες έχουν άφθονους νέους και νέες πρόθυμες να φορολογηθούν και να στηρίξουν τα συστήματα ασφάλισης και πρόνοιας, αρκεί να βρεθεί και γι αυτούς μια θέση στο ευρωπαϊκό μικροαστικό όνειρο. Η διεύρυνση της Ε.Ε. στις 27 χώρες ήταν μια τόσο παράτολμη πολιτικά και οικονομικά κίνηση που δεν άφησε πολλά περιθώρια για παρερμηνείες. Το Κεφάλαιο είναι καταραμένο να μεγεθύνεται διαρκώς, και το δυναμικό των νέων χωρών είναι μια φρέσκια και ζωντανή πηγή κερδών. Παρόλη όμως την εκμετάλλευση των εργαζομένων στις χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, το εργατικό δυναμικό στην ευρώπη παραμένει ακριβό σε σχέση με την κίνα π.χ.. Όμως το να φτιάχνονται τα πάντα στην κίνα σημαίνει συνεχή εκχώρηση ισχύος στις κινέζικες ελίτ. Ο «παραδοσιακός» προτεσταντικός καπιταλισμός χάνει το παιχνίδι εντός έδρας, και οι κινήσεις στη σκακιέρα είναι γρήγορες.

Η έξτρα αμοιβή που απολαμβάνουν οι εργαζόμενοι στην ευρώπη σε σχέση με τους συναδέλφους τους της ανατολικής ασίας, οφείλεται εν πολλοίς στο ότι με τους αγώνες τους μπόρεσαν να βάλουν χέρι στα κέρδη των αφεντικών και να απαιτήσουν μια αξιοπρεπή ζωή. Δεν έχουν περάσει 200 χρόνια από τότε που όλοι οι ευρωπαίοι εργάτες ζούσαν όπως οι κινέζοι εργάτες σήμερα (2). Αλλά αυτά τα 200 χρόνια αποτέλεσαν για την ευρώπη 2 αιώνες αγώνων για τα εργατικά δικαιώματα, για να μπορέσει η εργατική τάξη να σταματήσει το ξερίζωμα των ζωών της από τον καπιταλισμό, να ανασυνταχθεί, και να κερδίσει εδάφη μάλιστα. Από αυτούς τους αγώνες, από την μαχητική αυτή στάση μπορέσαμε να αποκτήσουμε τα δικαιώματα που έχουμε στην εργασία, και μόνο με αγώνα δεν θα τα χάσουμε, πόσο μάλλον να τα επεκτείνουμε κιόλας. Γιατί αυτά τα δικαιώματα είναι που στέκουν εμπόδιο στην εντατικοποίηση της παραγωγής που απαιτεί το σύστημα για να συνεχίσει να λειτουργεί.

Η ευρώπη λοιπόν δεν χρειάζεται 15 εκ. εργάτες, αλλά 15 εκ. φθηνούς εργάτες. Πόσο φθηνούς; Όσο φθηνότερους γίνεται. Και αν γίνεται, χωρίς καθόλου δικαιώματα. Μπίνγκο. Ο «λαθρομετανάστης» είναι ακριβώς η περίπτωση μας. Όντας σταμπαρισμένος ως λαθραίος, υποκείμενος στην αστυνομική μόνο εξουσία, ο μετανάστης δεν είναι ότι δεν απολαμβάνει εργασιακά δικαιώματα, δεν έχει ΚΑΘΟΛΟΥ δικαιώματα. Μπορεί η αστυνομία να τον συλλάβει και να τον εξαφανίσει. Υποταγμένοι σε μια ατέλειωτη διαδικασία χαρτιών με την υπόσχεση της ελληνοποίησης, με μέσο τιμωρίας τη φυλακή ή, χειρότερα ακόμα, την απέλαση, οι μετανάστριες και μετανάστες εργαζόμενοι θα κάνουν 30 χρόνια να σηκώσουν το κεφάλι τους και να σκεφτούν μήπως ο ευρωπαϊκός «παράδεισος της ελευθερίας» ήταν άλλο ένα κάτεργο.

Και η παρανομία, αχ θεέ μου, η ειδικότητα του κρατικού μηχανισμού. Τόσοι άνθρωποι σε παρανομία σημαίνει τόσοι περισσότεροι κρατικοί υπάλληλοι στην καταστολή. Να προσλάβουμε φύλακες, αστυνομία, λιμενικό, ακτοφυλακή, να φτιάξουμε φυλακές να πάρουμε και καμία μίζα. Όλα δουλεύουν ρολόι. Τα μεγάλα αφεντικά τρώνε με χρυσές μασέλες και τα μικρά αφεντικά παίζουν το παιχνίδι τους σα να μην τρέχει τίποτα. Τρελή μπίζνα το σύνορο, μεγάλη ευρωπαϊκή εφεύρεση. Κι από κάτω εμείς να τρωγόμαστε μεταξύ μας. Είναι απίστευτο ότι για μια ακόμη φορά κομμάτι της εργατικής τάξης είναι πρόθυμο να στηρίξει το φασισμό, το φασισμό που τους στρέφει εναντίον των αδελφών τους. Με τον ελληνικό φασισμό σε τέτοια άνθηση, πόλεμος μυρίζει. Κάποιος που δέρνει τον Αφγανό στην Πάτρα ή στην Αθήνα, αντί να πάει να δείρει τον στρατηγό και τον υπουργό που έστειλαν τα ένδοξα στρατά μας στη Αφγανία, είναι ικανός (και χαζός) για όλα. Άλλωστε, σε περιόδους οικονομικής κρίσης είναι καλό να καταστρέφονται προϊόντα του ανθρώπινου πολιτισμού, ώστε να ξαναμπούν σε λειτουργία οι μηχανές και να παράγουν νέα. Κοινώς και πόλεμος να γίνει, να σφαχτούμε μεταξύ μας για τους μετανάστες, τα αφεντικά θα βολευτούν μια χαρά. Το θέμα λοιπόν δεν είναι να σφαχτούμε ή να συμφωνήσουμε ΓΙΑ τους μετανάστες, αλλά ΜΕ τους μετανάστες. Όσο διατηρούμε τους διαχωρισμούς που μας επιβάλλουν (ασφαλής, με χαρτιά, παλιός, με δουλειά), τόσο στεκόμαστε απομονωμένοι και βλέπουμε τις ζωές όλων μας να χάνονται στο βωμό του κέρδους.

H.B.

1. Μια τόνωση στην πραγματική οικονομία των περιοχών που θα εγκατασταθούν, αποτελούν τα κέντρα υποδοχής που ετοιμάζει η κυβέρνηση. Γι αυτό και ήδη ερίζουν τοπικοί βουλευτές, ώστε να πάνε στην περιφέρεια τους ένα τέτοιο κέντρο: θα βάλουν χέρι στις προσλήψεις.
2. Και στην ελλάδα του 1909, 100 χρόνια πριν, μην αμφιβάλλεις ότι οι όροι εργασίας στα εργοστάσια ήταν «κινέζικοι».



Παρασκευή 7 Αυγούστου 2009

NoBorder Λέσβος: Κατάληψη ραδιοσταθμού


Σήμερα το πρωί έγινε κατάληψη σε ραδιοφωνικό σταθμό στη Μυτιλήνη με στόχο την ενημέρωση για το NoBorder στη Λέσβο και την αντιπληροφόρηση για την επίθεση που δέχονται οι μετανάστες στα νησιά του Αιγαίου. Με συνεχείς μεταγωγές τους σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην ελλάδα, οι μετανάστες-κρατούμενοι έρχονται ένα βήμα πριν την απέλαση. Κάποιες από τις μεταγωγές έχουν επιτυχώς αποτραπεί στη Λέσβο και στη Σάμο, ενώ στη Χίο η μεταγωγή έγινε μετά από πολύωρη ένταση και συμπλοκές.

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΛΑΘΡΑΙΟΙ

Ακούστε/Κατεβάστε το ηχητικό της κατάληψης από εδώ

Τρίτη 28 Ιουλίου 2009

ΑΠΕΛΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟΣ


Αποτροπή απέλασης στη Μυτιλήνη

Τα ξημερώματα της Πέμπτης στις 2:00 πμ, με το πλοίο της γραμμής για την Καβάλα είχε σχεδιαστεί μεταγωγή 62 μεταναστών-προσφύγων από το Κέντρο Κράτησης στην Παγανή. Προορισμός τους άλλα Κέντρα Κράτησης στη Β. Ελλάδα, με πιθανή άμεση κατάληξη την επαναπροώθησή τους στην Τουρκία και από εκεί στις χώρες καταγωγής τους, χώρες εμπόλεμες και με ανύπαρκτο το σεβασμό στοιχειωδών, και δεδομένων για εμάς, ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η μεταγωγή επιχειρήθηκε με αστικό λεωφορείο, στο οποίο οι μετανάστες «φορτώθηκαν» χειροδέσμιοι, συνοδεία περιπολικών, δεκάδων φρουρών και ασφαλιτών.

Με το που άρχισε η επιβίβαση, οι φρουροί δημιουργώντας περιμετρικό κλοιό γύρω από τους μετανάστες ξεκίνησαν να τους οδηγούν πεζή προς τον καταπέλτη του πλοίου. Οι εξήντα άνθρωποι που βρεθήκαμε εκεί μπήκαμε αιφνιδιαστικά μπροστά τους, μπλοκάροντας με πανό και με τα σώματά μας την είσοδο. Παράλληλα, φωνάζαμε συνθήματα και μοιράζαμε κείμενα στους ανθρώπους που συνέχιζαν να βγαίνουν και να μπαίνουν στο καράβι. Μετά την πρώτη έκπληξη, επιλέχτηκε η επιστροφή των μεταναστών δίπλα στο λεωφορείο τους, πενήντα μέτρα πιο πέρα. Παραμείναμε στις θέσεις μας ανταλλάσσοντας συνθήματα με τους μετανάστες που σιγά σιγά κατάλαβαν τί γινόταν και άρχισαν με τη σειρά τους να φωνάζουν και να χαιρετούν.

Μετά από μια ώρα περίπου και ενώ οχήματα και επιβάτες είχαν μπει στο καράβι, δηλώθηκε στους μετανάστες πως η μεταγωγή τους ματαιώνεται. Με φωνές και χειροκροτήματα και από τις δυο μεριές και υπό το σύνθημα «η αλληλεγγύη το όπλο των λαών, πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών», το λεωφορείο έφυγε από το χώρο του λιμανιού προς άγνωστη κατεύθυνση. Δεν έγινε, όμως, το ίδιο και με το καράβι που παρέμεινε δεμένο με τον έναν καταπέλτη ανοιχτό. Κάποια στιγμή εμφανίστηκαν καμιά 20αρια άντρες των Ο.Ε.Α. (Ομάδες Ειδικών Αποστολών, που σπανίως τους βλέπουμε στο νησί) οι οποίοι έκατσαν σε κάποια απόσταση από εμάς, στο έρημο πια λιμάνι. Το πλοίο έσβησε τις μηχανές του και η κατάσταση παρέμενε στάσιμη. Μετά από μεταξύ τους διαβουλεύσεις οι ΟΕΑδες αποχώρησαν και γύρω στις τέσσερις το πρωί το πλοίο τελικά σάλπαρε, χωρίς να πάρει μαζί του μετανάστες. Συντεταγμένα, αποχωρήσαμε και εμείς.

Η σημερινή απόπειρα απέλασης ματαιώθηκε. Στις επόμενες που θα επιχειρηθούν, και με όσες δυνάμεις έχουμε, θα είμαστε ξανά εκεί. Ξέρουμε όλοι και όλες, καθώς έχει δηλωθεί ξεκάθαρα και αποτελεί κεντρικό στόχο της εθνικής και ευρωπαϊκής πολιτικής, πως οι εισροές της μετανάστευσης πρέπει να «ελεγχθούν» και να «διευθετηθούν». Οι επιχειρήσεις-σκούπα και τα πογκρόμ στα κέντρα των πόλεων συνοδεύονται από επιχειρήσεις «αποσυμφόρησης» στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστών στα νησιά προς αντίστοιχα στρατόπεδα συγκέντρωσης που στήνονται ανά τη χώρα. Αυτό που δεν ελέγχεται και δεν διευθετείται, βέβαια, ποτέ είναι το ίδιο το αίτιο της μετανάστευσης. Αυτός ο κόσμος, δηλαδή, της εκμετάλλευσης, της αδικίας, της ανισότητας: ο κόσμος των αφεντικών. Στον οποίον είμασταν και παραμένουμε ξένοι.

συντροφικά,

και με την πικρή γεύση στο στόμα, του να ζητωκραυγάζεις την επιστροφή κάποιων ανθρώπων πίσω στην άθλια φυλακή τους...



Παρακάτω το ενημερωτικό κείμενο που μοιράζαμε:

για ένα διαφορετικό ταξίδι…

Απόψε, ανάμεσα στους εθελούσια επιβαίνοντες στο καράβι της ΝΕΛ, βρίσκονται και περισσότεροι από 50 άνθρωποι που καθόλου δεν θέλουν να πάρουν το καράβι της “επιστροφής”.

Προερχόμενοι από εμπόλεμες περιοχές όπως Αφγανιστάν, Παλαιστίνη, Σομαλία, αναζήτησαν τα, προβλεπόμενα από διεθνείς συνθήκες, δικαιώματά τους σε ευρωπαϊκά εδάφη. Σε απάντηση της απόγνωσής τους φυλακίστηκαν υπό άθλιες συνθήκες στο κέντρο κράτησης της Παγανής Μυτιλήνης, με το δικαίωμά τους στη χορήγηση ασύλου να εκμηδενίζεται όλο και περισσότερο, και νομοθετικά αλλά και πρακτικά.

Η σημερινή μεταγωγή τους προς άγνωστη κατεύθυνση και για άγνωστο χρονικό διάστημα, γίνεται στο πλαίσιο ενός συνολικότερου αποφασισμένου ξεκαθαρίσματος της χώρας, και της Ευρώπης γενικότερα, από ανθρώπους που το ίδιο το κράτος κατασκεύασε ως “διαφορετικούς”, “επικίνδυνους” και “ανεπιθύμητους”.

Η άμεση απειλή της απέλασης, βάζει ξανά σε κίνδυνο τη ζωή τους, έναν κίνδυνο ασύλληπτο ίσως σε “εμάς”. Το ελληνικό κράτος συνδιαμορφώνει πολιτικές και, ευχάριστα και με το αζημίωτο, εναρμονίζεται με τις ευρωπαϊκές επιταγές που λένε ότι δεν χρειάζονται νέοι δούλοι για να δουλεύουν στα κάτεργά τους και για αυτό πρέπει να απομακρύνονται άμεσα χωρίς να γίνονται ποτέ ορατοί.

Το σημερινό γεγονός είναι η συνέχεια ενός γενικότερου πογκρόμ που δέχονται οι μετανάστες, νόμιμοι και μη, στην Ελλάδα τις τελευταίες μέρες. Μας είχαν άλλωστε προειδοποιήσει πως θα πρόκειται για ένα “θερμό” καλοκαίρι και πραγματικά το βλέπουμε καθημερινά είτε στον Άγιο Παντελεήμονα Αθηνών, όπου κράτος και παρακράτος συνεργάζονται άψογα, είτε στο Εφετείο στην Αθήνα, όπου είχαν βρει κατάλυμα διάφοροι μετανάστες και εκκενώθηκε βίαια και τώρα είναι “καθαρό”, είτε στην Πάτρα που οι δυνάμεις καταστολής του κράτους αφού εκκένωσαν με μένος τον καταυλισμό των προσφύγων, μετά τον κάψανε. Τέλος, το βλέπουμε και σε όλα τα λιμάνια των συνοριακών νησιών όπου η παρουσία της Frontex είναι μόνιμη και σε αγαστή συνεργασία με το ελληνικό λιμενικό (που κάτι ήξερε και αυτό), πνίγουν και “ασφαλώς” επαναπροωθούν τους μετανάστες που προσπαθούν να περάσουν στον παράδεισο που τα media τους υπόσχονται και τους διαβεβαιώνουν ότι θα βρουν στην Ευρώπη.

ΚΑΜΙΑ ΖΩΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΑ

Η ΑΠΕΛΑΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΔΙ
Η ΑΠΕΛΑΣΗ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΘΑΝΑΤΟ


Εδώ η είδηση στα αγγλικά (in english)

Τρίτη 21 Ιουλίου 2009

Η πατρινή "Νύχτα των Κρυστάλων"

Οργανώθηκε κι εκτελέστηκε ένα απίστευτο σχέδιο μαζικής επίθεσης κατά προσφύγων στην Πάτρα. Μεγάλες κρατικές δυνάμεις επιτέθηκαν και γκρέμισαν τον καταυλισμό. Συνέλαβαν δεκάδες πρόσφυγες για να τους φυλακίσουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Σε μία απίστευτη επίδειξη πολιτικού και κοινωνικού αμοραλισμού κατέκαψαν λίγο μετά την επιδρομή τους τον καταυλισμό, καταστρέφοντας δεκάδες σπίτια στα οποία έμεναν οι πρόσφυγες. Έχουν και το θράσος να ονομάζουν τις συνθήκες διαβίωσης άθλιες.

Ποιοι; Αυτοί που έβαλαν φωτιά στα σπίτια των προσφύγων, αυτοί που φυλακίζουν τους πρόσφυγες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η μηδενική ανοχή ως το ιδεολογικό κατασκεύασμα των πιο αντιδραστικών εδράνων του κοινοβουλευτικού υπόκοσμου(ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και τα φασιστικά τους δεκανίκια) βρήκε την εφαρμογή του στους πρόσφυγες.

Νύχτα των Κρυστάλλων ονομάσθηκε η επίθεση του ναζιστικού υπόκοσμου την 9η Νοεμβρίου του 1938 κατά τις πρωινές ώρες, κατά ανθρώπων που το έγκλημά τους ήταν ότι ήταν Εβραίοι. Εκείνη η νύχτα ήταν το χτύπημα στην πόρτα μίας από τις πιο αιματοβαμμένες περιόδους στην Ιστορία του Ανθρώπου.

Σήμερα στην Ευρώπη η επιστροφή των ναζιστικών πρακτικών επιστρέφουν από έναν ανάλογο υπόκοσμο, που όπως και τότε αναπτύσσεται στα έδρανα των κοινοβουλίων.

Τραγικό παράδειγμα είναι και η Ελλάδα. Ένας πραγματικός κοινοβουλευτικός υπόκοσμος, που τον συγκροτούν κατά κύριο λόγο τα δύο κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που έχουν λεηλατήσει τα πάντα. Εργαζόμενους, μικρό επαγγελματίες, αγρότες, ασφαλιστικά ταμεία, ευρωπαϊκά προγράμματα, δημόσιες υπηρεσίες και επιχειρήσεις κλπ. Χρησιμοποιώντας ως εργαλεία τους μηχανισμούς του κράτους και κυρίως αυτούς της δικαιοσύνης και της αστυνομίας αλλά και τα παράνομα ηλεκτρονικά ΜΜΕ και μέρος του Τύπου, έχουν στήσει ένα αμοραλιστικό καθεστώς που σήμερα προχωρά ένα βήμα παραπέρα….

Συστήνει ναζιστικές ομάδες με την συνδρομή κρατικών μονάδων, τεκμηριώνει την φασιστική του επιβολή μέσα από τα ΜΜΕ και επιτίθεται.

Η νύχτα των κρυστάλλων στην Πάτρα είναι συνέχεια του ολοκληρωτικού προσανατολισμού που έχουν αποφασίσει στο άντρο του κοινοβουλίου.

Ο κομματικός υπόκοσμος των αστικών κομμάτων, κυρίως του ΠΑΣΟΚ και ΝΔ νιώθουν ήδη την κοινωνική απαξίωση- έχουν διαλυθεί όλες τους οι τοπικές οργανώσεις, έχουν χάσει εκατομμύρια ψηφοφόρους, μόνο στις ευρωεκλογές έχασαν περίπου 1 500 000 εκατομμύριο υποστηριχτές- και πλέον επενδύουν στον ολοκληρωτισμό.

Η σημερινή ναζιστική επιδρομή στα σπίτια των προσφύγων στην Πάτρα δεν έχει καμία νόμιμη-νομική βάση είτε σε εθνικό, είτε σε διεθνές επίπεδο δικαίου, δεν έχει καμία ηθική και πολιτική νομιμοποίηση, πολιτικά ταυτίζεται με την ρατσιστική-φασιστική πρακτική και θεώρηση. Αντανακλά τον κοινοβουλευτικό υπόκοσμο και την πλήρη αντικοινωνική (και αντιδημοκρατική) και απάνθρωπη συγκρότηση-συνείδηση των κρατικών μηχανισμών και των σημερινών κοινοβουλευτικών δυνάμεων.

η περιγραφή είναι από εδώ

Σάββατο 18 Ιουλίου 2009

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΚΑΘΕ ΤΡΙΤΗ



NoBorder2009
ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΜΠΙΝΕΙΟ
ΤΡΙΤΗ 21 ΙΟΥΛΙΟΥ
ΩΡΑ 21:00


Κατασκευάζοντας τα σύνορα, Performing the border, 42'
Ντοκιμαντέρ, Ursula Biemann, 1999 Ένα τηλεοπτικό δοκίμιο, που εξελίσσεται στη πόλη Ciudad Juarez στα σύνορα Μεξικό-ΗΠΑ, όπου Αμερικάνικες πολυεθνικές εταιρίες συναρμολογούν ηλεκτρονικό και ψηφιακό εξοπλισμό, ακριβώς απέναντι από το Ελ Πάσο του Τέξας. Αυτό το επινοητικό και πειραματικό βίντεο, διερευνά τον αυξανόμενο
εκθηλυσμό της παγκόσμιας οικονομίας και τον αντίκτυπο του στις Μεξικανές, που ζουν και εργάζονται στην περιοχή. Κοιτώντας τα σύνορα τόσο σαν νοητό όσο και σαν εμπράγματο χώρο, το βίντεο εξερευνά τη σεξουαλικοποίηση της παραμεθόριας περιοχής μέσω του καταμερισμού της εργασίας, της πορνείας, της βιομηχανίας της διασκέδασης και της σεξουαλικής βίας στη δημόσια σφαίρα.

Νάρκες, 15'
Χρήστος Νικολέρης, 2006 Περιμένουν. Σχεδόν αόρατες. Ακίνητες για χρόνια αλλά σε πυρετώδη ετοιμότητα. Θαμμένες, περιμένουν. Τη στιγμή εκείνη. Αυτόν ή αυτήν που θα τις βγάλει από τη νάρκη τους.

Το ταξίδι του Said, El viaje de Said, 12'30''
Animation, Coke Rioboo, 2006
Ο Said, ένα παιδί από το Μαρόκο διασχίζει το στενό του Γιβραλτάρ. Στην απέναντι όχθη, στη γη των ευκαιριών, ανακαλύπτει ότι ο κόσμος δεν είναι τόσο όμορφος όπως του είχαν διηγηθεί.

Schwarzfarer (Black Rider), 12'17''
Pepe Danquart, 1993
Μικρού μήκους ταινία με θέμα το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ένας νεαρός μαύρος άνδρας παρενοχλείται λεκτικά από μια μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα κατά
την επιβίβασή τους στο τραμ, ενώ οι άλλοι επιβάτες παραμένουν σιωπηλοί.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ

Τρίτη 14 Ιουλίου 2009

οι αιχμάλωτοι του Δεκέμβρη...

Η ανταρσία του Δεκέμβρη, ως όφειλε, γέννησε και προχώρησε σκέψεις, έφτιαξε και διέλυσε σχέσεις, κατέστρεψε εμπορεύματα, αναθεμάτισε και αντιπάλεψε κυρίαρχες δομές. Η πορεία αυτή ήταν ελπιδοφόρα και αναζωογονητική, είχε βέβαια και κόστος. Όσες και όσοι ένιωσαν την ανάσα τους να κόβεται και τα μάτια τους να καίνε απ' τα χημικά, οι χιλιάδες προσαχθέντες στα αστυνομικά τμήματα, οι εκατοντάδες συλληφθέντες, ο άγνωστος αριθμός μεταναστών που “απλώς” εξαφανίστηκαν, το γνώρισαν από πρώτο χέρι.

Επτά μήνες μετά και ενώ δεκάδες δίκες αναμένονται, ένας από τους διωκόμενους συνεχίζει να βιώνει την εκδίκηση του Κράτους και των θεσμών. Ο Θοδωρής Ηλιόπουλος παραμένει, από τις 22 Δεκέμβρη, προφυλακισμένος στον Κορυδαλλό περιμένοντας να δικαστεί. Σύμφωνα με το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών, που απέρριψε άλλη μια αίτηση αποφυλάκισής του, “τραυμάτισε τη δημοκρατία και έπληξε επί μακρόν την ασφάλεια των πολιτών”. Η απόφαση αυτή τον καταδικάζει ουσιαστικά σε άλλους έξι μήνες προφυλάκισης. Ο Θοδωρής ξεκίνησε από την Παρασκευή 10η Ιουλίου απεργία πείνας με αίτημα την άμεση αποφυλάκισή του. Ακολουθεί γράμμα που έστειλε από την Α' Πτέρυγα των φυλακών:

Σήμερα, 9 Ιουλίου 2009

Στις 8 Ιουλίου, μετά από 6 1/2 μήνες φυλακή, όπου βρέθηκα για τα γεγονότα του Δεκέμβρη, κατηγορούμενος για πράγματα που δεν έκανα, το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών αποφάσισε την συνέχιση της κράτησης μου. Είναι το μόνο βούλευμα που αποφάσισε εξακολούθηση της κράτησης για μια τέτοια υπόθεση, όταν όλοι οι υπόλοιποι προφυλακισμένοι από τα γεγονότα του Δεκέμβρη, με ίδιες ή και άλλες κατηγορίες έχουν όλοι αποφυλακιστεί.

Η απόφαση αυτή που αποκαλύπτει προσωπική εμπάθεια και μένος εναντίον μου , που δεν μπορούν να αιτιολογηθούν, ούτε και να εξηγηθούν είναι μια απόφαση μεροληπτική, άδικη και παράνομη έτσι κι αλλιώς, όπως κάθε προφυλάκιση.

Απέναντι στο μίσος αυτό που εκφράζεται σε βάρος μου, απέναντι στην άδικη «ποινή» που εκτίω έτσι κι αλλιώς ως προφυλακισμένος, απέναντι στην επίμονη άρνηση των δικαστων και των εισαγγελέων να δουν τα πραγματικά στοιχεία και την αλήθεια της υπόθεσης , απέναντι στην προφανή και πρωτοφανή διάκριση που γίνεται σε βάρος μου, δεν έχω άλλο μέσο να παλέψω παρά μόνον το ίδιο μου το σώμα.

Κατεβαίνω σε απεργία πείνας. Είναι το μόνο μέσο που μου έμεινε σαν κρατούμενος για να φωνάξω την αλήθεια και να καταγγείλω την τεράστια αδικία. Να καταγγείλω το μίσος και την εμπάθεια των μηχανισμών του «ποινικού νόμου». Να καταγγείλω την αυθαιρεσία και τη βία μιας τυφλής «δικαιοσύνης» και των ακόμη περισσότερο «τυφλών» υπαλλήλων της.

Από την Παρασκευή 10 Ιουλίου σταματώ να παίρνω τροφή και καταθέτω δήλωση γνωστοποίησης απεργίας πείνας στη διεύθυνση της φυλακής.

Αυτοί που έζησαν τα γεγονότα του Δεκέμβρη, αυτοί που γνώρισαν τη βία των μηχανισμών , αυτοί που έζησαν τη σκληρότητα του κελιού χωρίς ποινή ή και με ποινή, αυτοί που ξέρουν ότι ο μόνος δρόμος για την ελευθερία είναι η αντίσταση, αυτοί που αντιδρούν στην δικαστική αυθαιρεσία και τη φρίκη της, είναι αυτοί που με καταλαβαίνουν και θα σταθούν στο πλευρό μου.

Από τώρα τους ευχαριστώ.

Θοδωρής Ηλιόπουλος
Φυλακές Κορυδαλλού


Μετά τη γνωστοποίηση της απεργίας πείνας του Θοδωρή Ηλιόπουλου, ο συγκρατούμενoς του Νίκος Τσουβαλάκης ξεκίνησε, επίσης, απεργία πείνας αφενός σε ένδειξη συμπαράστασης και αφετέρου διαμαρτυρόμενος για τις συνθήκες κράτησης και τις συνθήκες απονομής δικαιοσύνης. Ακόμη, από τις 13 Ιουλίου τρεις κρατούμενοι της Α' πτέρυγας φυλακών Κορυδαλλού απέχουν από το συσσίτιο τους.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΗ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ




As it ought, December’s rebellion gave birth and evolved thoughts, created and tear down relationships, destroyed commodities, damned and stemmed dominant structures. This route, though hopeful and bracing, had its cost. Those who felt their breath taken away and their eyes being burnt by the chemicals, the thousands being arrested, the hundreds of detained, the unknown number of “simply disappeared” immigrants, experienced that cost first hand.

After 7 months and with dozen of trials awaited, one of the chased continues to deal with the revenge of the state and its institutions. Thodoris Iliopoulos is still in detention waiting for a trial since December 22nd. A higher judicial council rejected another legal discharging request for him because “he harmed democracy and continuously set in danger public safety”. In this way they convict him to another 6 months of detention. Thodoris since the 10th of July decided to go on hunger strike demanding his immediate release.

Following, is a letter that he sent from the prison (*):


Today the 9th of July 2009

At the 8th of July, after 6 and a half months in prison, arrested with false accuses for December’s incidents, a higher judicial council decided the continuation of my detention. It is the only presentment that decided the prolongation of detention for such a case, when at the same time all captives of December’s uprising, with the same or others charges have been discharged.
This decision reveals personal prejudice and virulence against me that can not be justified or explained. It is an inequitable, unjust and illegal decision, in any case like every other custody.

Against this hatred that is being declared over me, against the unjust “sentence” that I already serve waiting for a trial, against the persistent denial of the judges and the persecutors to see the real facts and the truth in my case, against this self-evident and unprecedented discrimination, I have no other mean to fight but my body itself.

I'm going on a hunger strike. It's the only mean left to me as a prisoner, to shout out the truth and to charge this huge injustice. To charge the hatred and the prejudice of the law system. To charge the arbitrariness and the violence of a blind “justice” system and of the even more “blind” servants of it.

Since Friday 10th July I'm quitting getting food and I file a hunger strike declaration to the prison administration.

All these that have lived December's uprising, these that have experienced the violence of the system, these that have lived the cruelty of being in a cell with or without conviction, these that know that the only way to freedom is resistance, these who resist in judicial arbitrariness and its horror, are these that understands me and will stand on my side.

I thank them in advance

Thodoris Iliopoulos
Koridallos prison


After Thodoris' hunger strike declaration, his fellow prisoner Nikos Tsouvalakis started a hunger strike too, in order to support him but also to charge the imprisonment conditions and the judicial system. Also, since the 13th July three more prisoners are refusing to get prison's food, supporting Thodoris.

FREEDOM TO THODORIS ILIOPOULOS

NO INDICTMENT AGAINST THE CAPTIVES OF DECEMBER' UPRISING

SOLIDARITY MEANS ATTACK


(*) another english version of the letter can be found here

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Η ΧΑΚΙ ΚΟΛΑΣΗ ΕΧΕΙ ΟΝΟΜΑ

ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΟ ΤΑΓΜΑ ΠΕΖΙΚΟΥ ΣΤΗ ΜΟΡΙΑ, ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Οι κατά περιόδους ταινίες σχετικά με τον στρατό μπορεί να καταφέρνουν να δίνουν μια αίσθηση life style, αλλά απέχουν πολύ από την καθημερινότητα των στρατοπέδων.

Το Μηχανοκίνητο Τάγμα Πεζικού στη Μόρια είναι ίσως ότι χειρότερο υπάρχει σήμερα στον Στρατό Ξηράς. Οι συνθήκες διαβίωσης είναι ένας Γολγοθάς και η αξιοπρέπεια των στρατευμένων συνθλίβεται.

Αποκλειστικά υπεύθυνη για αυτή την κατάσταση είναι η αυθαιρεσία και η αυταρχικότητα που επιδεικνύει το σύνολο σχεδόν της ιεραρχίας. Στη Μόρια έχει έξοδο, στην καλύτερη περίπτωση, μια φορά την εβδομάδα. Συχνά όμως είναι τα διαστήματα που μένεις μέσα για αρκετές εβδομάδες. Από την υπερβολική αυστηρότητα οι φυλακές και οι κρατήσεις «φεύγουν σύννεφο», κάτι που επιδεινώνει σε μεγάλο βαθμό την κατάσταση. Δεν δύναται να είσαι μέσα για είκοσι μέρες και να χάνεις την έξοδο σου επειδή κουνήθηκες λίγο στην προσοχή.

Λες και μας περισσεύουν οι φαντάροι το τάγμα στέλνει κόσμο σε τρία φυλάκια ( Προβοσκίδα, Λεμονούς, 221 ) με την υπόσχεση ότι θα μείνουν μια εβδομάδα και στην συνέχεια θα έχουν έξοδο. Τίποτα όμως δεν τηρείται: οι φαντάροι μένουν παραπάνω και όταν επιστρέφουν συνεχίζουν τις υπηρεσίες χωρίς διάλειμμα.

Οι άδειες δίνονται με το σταγονόμετρο. Έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο αυθαιρεσίας που ακυρώνουν και τα ΤΑΠ (άδεια παραμεθορίου), που είναι δύο ημέρες το μήνα και τα παίρνεις υποχρεωτικά από την μονάδα.

Κατά τα άλλα όμως στην στρατηγική επιθεώρηση όλα βρέθηκαν καλά. Για μια εβδομάδα λιώσαμε να συμμαζέψουμε όλο το στρατόπεδο ενώ όπως συμβαίνει συνήθως μας διέταξαν ή ποιο σωστά μας απείλησαν να πούμε ψέματα. Να πούμε ψέματα για τις άδειες και τις εξόδους που χάνουμε, να πούμε ψέματα για τα φυλάκια, να πούμε ψέματα για την συμπεριφορά των αξιωματικών, να πούμε ψέματα για τις απαράδεκτες συνθήκες του στρατοπέδου. Ένα στρατόπεδο φτιαγμένο την δεκαετία του 30 με απαρχαιωμένες εγκαταστάσεις.

Τα μαγειρεία απαράδεκτα όπως και το φαγητό που βγάζουν. Οι λιγοστές τουαλέτες είναι σε εξωτερικό χώρο έτσι το βράδυ αν θες να πας πρέπει να ντυθείς και «να αποφύγεις» σκοπούς και περίπολο για να τα καταφέρεις.

Ακόμα και η επικοινωνία με τους δικούς μας ανθρώπους είναι δύσκολη με αυτήν την υστερία που υπάρχει με τα κινητά τηλέφωνα αφού μπορούμε να μιλήσουμε μόνο σε ένα συγκεκριμένο χώρο. Παντού αλλού απαγορεύεται και ΕΠ.ΟΠ. σε υπηρεσία τα ψάχνουν μετά μανίας.

Φαίνεται βέβαια ότι και στους ΕΠ.ΟΠ. υπάρχουνε αντιθέσεις με βύσματα που τη γλυτώνουν και τους υπόλοιπους που χώνονται διαρκώς.

Το μεγάλο ζήτημα στην Μόρια είναι η αυθαιρεσία και αυταρχικότητα των αξιωματικών. Λίγα μόνο παραδείγματα ενδεικτικά μιας καθημερινής κατάστασης:

α) Ο δεκανέας ΕΠΟΠ Ζιάτας μετά από ταγματική αναφορά επιδόθηκε σε καψόνια προς 6 φαντάρους που κατά την γνώμη του δεν έκαναν καλά το επ΄ ώμου. Επί ώρες μέσα στον ήλιο οπλοασκήσεις για τιμωρία. Για έναν άτυχο φαντάρο η τιμωρία συνεχίστηκε ακόμη περισσότερο. Όλο αυτό μπροστά στα μάτια του λοχαγού Μαμάκου που παρακολουθούσε με θαυμασμό και επιβράβευε το πρωτοπαλίκαρο του.

β) Ένας ανθυπολοχαγός χτυπάει βίαια φαντάρο επειδή συνάδελφος δεν έκανε καλή βολή όπως έκρινε «ο πρωταθλητής σκοποβολής» που ξέχασε ότι είναι εκπαιδευτής και ότι δεν είναι ανάγκη να σημαδεύουν όπως αυτός. Ίσως γιατί βρίσκουν λίγο επικίνδυνες τις ασκήσεις με πραγματικά πυρά και δεν φαντάζονται στους στόχους Τουρκαλάδες Αλβανούς Σκοπιανούς και λοιπούς «εχθρούς»… Ξανά το περιστατικό συμβαίνει μπροστά στο λοχαγό Πιτσακίδη που δεν παρεμβαίνει ούτε σε μια τόσο ακραία συμπεριφορά.

γ) Ο λοχαγός Δελιολάνης προτρέπει με προκλητικό τρόπο σε φαντάρο που του έχει κόψει την έξοδο να πάρει αναβολή αν δεν αντέχει. Η αλαζονεία σε όλη της την αποθέωση αφού γνωρίζει ότι είναι ο απόλυτος άρχοντας του λόχου του.

δ) Γιατί όπως λένε το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι και ξέρει ότι έχει την κάλυψη του στρατοπεδάρχη Τόνια ο οποίος είναι και αυτός γνωστός για τα καψόνια του π.χ ακύρωσε χωρίς λόγο έξοδο φαντάρου αφού είχε ντυθεί με πολιτικά λίγο πριν βγει ή διέταξε όλο το στρατόπεδο να πιάσει θέσεις μάχης στα καλά καθούμενα για να τσεκάρει τα ετοιμοπόλεμα αντανακλαστικά μας.
Όλη αυτή η κατάσταση έχει φέρει απόπειρες αυτοκτονίας και δεκάδες αναβολές που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα. Ο προηγούμενος δ/της αν/χης ΣΠΑΝΟΣ για την πλάκα του είχε διατάξει φαντάρους να σπρώχνουν φορτηγό στην ανηφόρα μέσα στη λάσπη. Σημείωση ότι δεν έχει λύσει το χειρόφρενο.

Είναι φανερό ότι στο συγκεκριμένο στρατόπεδο έχει διαμορφωθεί μια παράδοση αυθαιρεσίας και αυταρχισμού. Μια παράδοση που τρομοκρατεί και εξευτελίζει τους φαντάρους.

Αποφασίσαμε να σπάσουμε αυτό το νόμο της σιωπής και να απευθυνθούμε στην αλληλεγγύη του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Να απευθυνθούμε στην αλληλεγγύη της τοπικής κοινωνίας που τα δημοκρατικά της αισθήματα ντροπιάζονται από τα όσα συμβαίνουν στη Μόρια.

Είμαστε φαντάροι, πολίτες με στολή, κομμάτι της νεολαίας με τις ίδιες ανάγκες και τα ίδια δικαιώματα.

ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΡΑΤΕΥΜΕΝΩΝ
ΔΙΚΤΥΟ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΦΑΝΤΑΡΩΝ ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚ. 6932 955437
Diktiospartakos.blogspot.com

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2009

ΚΑΘΕ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΦΥΛΑΚΗ ΕΙΝΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

ΕΝΑ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΘΑΛΑΜΟ

Αλλεπάλληλοι επιθανάτιοι ρόγχοι, αίματα από τη μύτη και το στόμα. Οι παλμοί πέφτουν και η καρδιά σταματάει να δίνει σήμα. Κλοτσιές στην πόρτα του θαλάμου, φωνές. Μάταια για αρκετή ώρα φωνάζουμε τους δεσμοφύλακες να ανοίξουν. Ο πρώτος που φτάνει, ψυχρός, κυνικός, δέσμιος του διαρκή του φόβου για απόδραση μέσω σκηνοθετημένων περιστατικών αλλά και των πολλών ταινιών που βλέπει, αρνήθηκε κατηγορηματικά να ξεκλειδώσει. Ούτε καν η θέα του αιμόφυρτου σε κώμα παιδιού δεν τον συγκίνησε. Έπρεπε, λέει, να ενημερώσει το διευθυντή. Άλλο ένα δεκάλεπτο καθυστέρησης και η καρδιά του Σπύρου Γαρδικλή δεν αντέχει άλλο. Η πόρτα του σωφρονισμού γίνεται συνώνυμο με την πύλη για τον Άδη. Δεν υπάρχει φορείο για να μετακινήσει το νεκρό, ενώ παράλληλα είναι γνωστό ότι όταν κλειδώνουν τα κελιά και τους θαλάμους η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και το ιατρικό προσωπικό εξαφανίζονται. Η καταμέτρηση των κρατουμένων είναι η τελευταία διαδικασία. Και σήμερα έλειπε ο Σπύρος. Οι υπόλοιποι απλά μετράμε τους νεκρούς μας και ορισμένοι ορκιζόμαστε εκδίκηση.

Να γκρεμίσουμε τις φυλακές

Αντίο Σπύρο

Αγροτικές Φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου, 4/6/09

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΟΥΤΣΗΣ- ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Δευτέρα 1 Ιουνίου 2009

ΛΕΥΤΕΡΙΑ στον Ν. ΚΟΥΝΤΑΡΔΑ

ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ και ΔΙΨΑΣ από 16 Μάη

Τη Δευτέρα 1η Ιούνη έγινε ταυτόχρονη κατάληψη αλληλεγγύης στον Νίκο Κουνταρδά σε 3 ραδιοφωνικούς σταθμούς στη Μυτιλήνη.

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ της ραδιοφωνικής παρέμβασης

-------------------------

Ο Νίκος Κουνταρδάς συνελήφθη και κατηγορήθηκε το Γενάρη του 2006 για τον ξυλοδαρμό του τότε πρόεδρου της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλου και την πρόκληση ζημιών στην πολυτελή μερσεντές του εργατοπατέρα. Αφού προφυλακίστηκε για 17 μήνες ο Πολυζωγόπουλος απέσυρε τη μήνυση. Δύο χρόνια μετά συνελήφθη για ανάρτηση πανό σε ποδοσφαιρικό γήπεδο ενάντια στον αθλητικό “νόμο Ορφανού”. Αθωώθηκε στο εφετείο, αφού πέρασε άλλους 5 μήνες στη φυλακή. Πρόσφατα, ξεθάφτηκε μια ξεχασμένη υπόθεση εμπρησμού τράπεζας προ δύο ετών στην Ξάνθη και ξανασυλλαμβάνεται, αλλά αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους (παρουσίαση στο Αστυνομικό Τμήμα Ξάνθης κάθε 1 και 16 του μήνα).

Ο Κουνταρδάς ανήκε πλέον στους «συνήθεις υπόπτους» που τόσο ανάγκη έχει η δημοκρατία για να διαιωνίζει την επιβολή της και να τρομοκρατεί όποιο κομμάτι της κοινωνίας τολμάει να της εναντιωθεί.

Την 1η Μάη 2009 ο Ν. Κουνταρδάς, όπως του είχε επιβληθεί, πήγε να δώσει άλλο ένα «παρών». Εκεί τον πληροφόρησαν πως λόγω «αργίας» δεν ήταν έτοιμα τα χαρτιά του και θα υπόγραφε την επόμενη φορά. Όμως, το Σάββατο 16/5 συνελήφθη από την αστυνομία με την κατηγορία ότι “παραβίασε τους περιοριστικούς όρους”. Ο εισαγγελέας τον τύλιξε σε μια κόλλα χαρτί και τον ξανάστειλε στη φυλακή.

Αμέσως ξεκίνησε απεργία πείνας και δίψας ως απάντηση στη εξόφθαλμη στοχοποίηση και προσπάθεια φυσικής του εξόντωσης από τους κρατικούς διωκτικούς μηχανισμούς. Από τις φυλακές Κομοτηνής μεταφέρθηκε στις φυλακές Άμφισσας και από εκεί στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού. Σήμερα νοσηλεύεται στο Κρατικό σε άθλια κατάσταση.
Σχεδόν έξι μήνες μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη, Κράτος και αφεντικά, έχουν βαλθεί να πάρουν εκδίκηση. Στο στόχαστρό τους όχι μόνο οι δεκάδες διωκόμενοι και προφυλακισμένοι εκείνων των ημερών, αλλά και κάθε κοινωνικό εγχείρημα που ξεπήδησε ή ενδυναμώθηκε από την Ανταρσία του Δεκέμβρη. Η αστική νομιμότητα και τα όριά της είναι έτσι κι αλλιώς δικά τους κατασκευάσματα οπότε μπορούν και να τα καταπατούν κατά βούληση απέναντι σε όποιον και όποια επιμένει να αντιστέκεται και να παλεύει για την καταστροφή ενός κόσμου αποξένωσης, ατομισμού, αδικίας, βίας και εκμετάλλευσης. Στον αγώνα αυτό ο Κουνταρδάς και ο κάθε Κουνταρδάς θα έχει την αμέριστη αλληλεγγύη μας.

«Δεν είναι ότι 1,5 χρόνο μετά κατηγορήθηκα για απόπειρα εμπρησμού τράπεζας χωρίς στοιχεία. Δεν είναι ότι 1,5 χρόνο τώρα η Ασφάλεια μου έχει κατασχέσει μισό σπίτι πράγματα από τις τότε εφόδους. Δεν είναι ότι μου επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι να δίνω το "παρών" στο Α.Τ. Ξάνθης κάθε 1 και 16. Δεν είναι ότι με κλείσανε μέσα το Σάββατο 16/5 που έδωσα το "παρών" γιατί δήθεν δεν είχα παρουσιαστεί στο προηγούμενο, ενώ είχα μάρτυρα ο οποίος και αυτός δίνει "παρών". Δεν είναι ότι από την Κυριακή με μετέφεραν στις φυλακές Κομοτηνής και από ‘κει Τρίτη πρωί με άσκηση βίας στην κλούβα για Άμφισσα, συνοδεία 20 πραιτόρων. Δεν είναι ότι απλά περιμένω να γίνει το Συμβούλιο που θα με αποφυλακίσει. Είναι ότι θέλω να επανοικειοποιηθώ τη ζωή που μου κλέψαν. Είναι ότι θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια. Η ευθύνη για ό,τι μου συμβεί ας χρεωθεί στον αρχιβασανιστή υπουργό Δικαιοσύνης κ. Δένδια. Αυτά είχα να πω».

Ν. Κουνταρδάς

Πέμπτη 30 Απριλίου 2009

Εάν κράτος & αφεντικά θέλουν να σφίξουμε το ζωνάρι, θα το σφίξουμε στο λαιμό τους!

Μπορεί να 'χουν περάσει 123 χρόνια από την εξέγερση των εργατών του Σικάγο το 1886, όμως οι κυρίαρχες εργασιακές σχέσεις εξακολουθούν να παραπέμπουν σε εργασιακό δουλεμπόριο. Τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μέσα από αιματοβαμμένους αγώνες, εκφάνσεις του ταξικού πολέμου (όπως το Οκτάωρο), παίρνονται πίσω. Νέοι τρόποι εκμετάλλευσης προστίθενται στο οπλοστάσιο των ιδιοκτητών αυτού του κόσμου, με στόχο την απομύζηση, τη διάσπαση και τον αφοπλισμό των μόνων πραγματικών παραγωγών του. Χιλιάδες εργαζόμενες και εργαζόμενοι, ντόπιοι/ες και μετανάστες/ριες, δουλεύουμε υπό άθλιες συνθήκες, ανασφάλιστοι και με απλήρωτες υπερωρίες. Ακόμα και οι υποτιθέμενοι προνομιούχοι εργαζόμενοι, κατρακυλούν προς την επισφάλεια, καθώς η παροχή επιδομάτων, δώρων ή σύνταξης γίνεται όλο και πιο αμφίβολη. Ενώ η δολοφονική απληστία των αφεντικών, οδηγεί σε καθημερινά εργατικά ατυχήματα και σε απροκάλυπτες δολοφονικές επιθέσεις, όπως στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Κούνεβα.

Επιπλέον, οι νέου τύπου επισφαλείς εργασιακές σχέσεις, τα ελαστικά ωράρια, η “μαύρη” εργασία, τα stages, η δουλειά με το κομμάτι, το καθεστώς εργολαβίας και υπενοικίασης εργαζομένων με τη συνεχή απειλή απόλυσης, περιορίζουν τη δυνατότητα συσπείρωσης των εργαζομένων και των μαζικών διεκδικήσεων. Ο καθένας τρέχει συνέχεια, ανασφαλής και μόνος του, για την επιβίωση.

Η σημερινή κρίση είναι (όπως πάντα) έκφανση της αντίφασης του καπιταλισμού∙ είναι κρίση της δυνατότητας εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης, κρίση αποδοτικής αξιοποίησής της για τις ανάγκες του συσσωρευμένου κεφαλαίου και επομένως κρίση αναπαραγωγής της ίδιας της καπιταλιστικής κοινωνικής σχέσης. Το μενού εξόδου από την κρίση έχει μεγάλη ποικιλία. Εκατοντάδες χιλιάδες απολύσεις σε όλο τον κόσμο, μείωση εργάσιμων ημερών (και μισθών) υπό την απειλή της ανεργίας, αύξηση φορολογίας, επίκληση της εθνικής ενότητας και κραυγές για επιστροφή στο κυρίαρχο έθνος-κράτος που θα βοηθήσει το παγκόσμιο κεφάλαιο που παραπαίει να ξαναστυλωθεί. Και όλα αυτά για τον αποπροσανατολισμό και την εκτόνωση της κοινωνικής αναταραχής, για τη βίαιη απόσπαση της συναίνεσης των εκμεταλλευομένων αυτού του κόσμου που θα υποφέρουν χειρότερες συνθήκες εκμετάλλευσης, όλο και περισσότερο έλεγχο στις ζωές τους μέσα από το διαρκώς ισχυροποιούμενο σύμπλεγμα ασφάλειας που εγκαθιδρύεται και “περιφρουρεί” την κοινωνία..

Παρ' όλα αυτά οι εργαζόμενοι έχουν αρχίσει να παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους, μακριά από τα επίσημα συνδικάτα και το γραφειοκρατικό συνδικαλισμό. Μακριά από τις προσταγές των εργατοπατέρων, δουλειά των οποίων είναι να καταστέλλουν τους πραγματικούς εργατικούς αγώνες. Μακριά από αυτούς που προτείνουν μαζί με τα αφεντικά τη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για επιχειρήσεις που απασχολούν έως και 10 εργαζόμενους, παρουσιάζοντάς το ως νίκη του εργατικού κινήματος, όλο και περισσότεροι εργαζόμενοι οργανώνονται σε σωματεία βάσης!

Στη Γαλλία, κάθε τόσο εργάτες θέτουν σε ομηρία τα αφεντικά τους. 3Μ, Caterpillar, όμιλος Scapa, Continental ανακοινώνουν απολύσεις λόγο πτώσης κερδών. Οι εργάτες οδηγούν τους μάνατζερ και τους διευθυντές στα γραφεία και τους κλειδώνουν. Παράλληλα, καταλαμβάνουν εργοστάσια, προχωρώντας σε βίαιες συγκρούσεις με τους μπάτσους, φτάνοντας μέχρι και την ολοκληρωτική καταστροφή τους. Τελικά τα καταφέρνουν ακυρώνοντας τις απολύσεις!

Στην Ελλάδα, η εξέγερση των μεταναστών εργατών γης στη Νέα Μανωλάδα, η ολιγοήμερη κατάληψη των εγκαταστάσεων της Altec από τους εργαζόμενους, οι συντονισμένες δράσεις ενάντια στις απολύσεις στους χώρους του βιβλίου, του εμπορίου και των ταχυμεταφορικών εταιριών, ο αγώνας της ΠΕΚΟΠ και οι μαζικές κινητοποιήσεις αλληλεγγύης για να καταργηθεί το καθεστώς δουλεμπορίου των εργαζόμενων στις εταιρίες καθαρισμού, είναι στιγμές μόνο του ταξικού πολέμου που εντείνεται.

Για μας η παρούσα κατάσταση των μισθών, των επιδομάτων, των εργασιακών συνθηκών και των ωρών εργασίας είναι αποτέλεσμα της παρούσας κατάστασης αυτού του πολέμου. Το να ξεσηκωθούμε για τα δικά μας συμφέροντα σε αυτόν τον αγώνα, αποτελεί την αφετηρία της υπονόμευσης του καπιταλισμού. Ας πάψουμε να αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας σαν κακομοίρηδες που παρακαλάνε τις τράπεζες και τα αφεντικά για δουλειά και ένα ξεροκόμματο, ας συνειδητοποιήσουμε τη συλλογική δύναμη που διαθέτουμε ως παραγωγοί αυτού του κόσμου, ας αντιμετωπίσουμε τους εαυτούς μας ως την ιστορική δύναμη που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο, ας επιχειρήσουμε επιτέλους την έφοδο στον ουρανό και ας πάρουμε τα πάντα!