σχετική ραδιοφωνική εκπομπή στον 98FM
Την Παρασκευή 30/10 η «Πρωτοβουλία για την Υπεράσπιση Προσφύγων και Μεταναστών» διοργάνωσε πορεία στη Μυτιλήνη με κεντρικό σύνθημα «Να κλείσει η Παγανή και κάθε Κέντρο Κράτησης». Στην πορεία συμμετείχαν εκατοντάδες κάτοικοι της πόλης, αλλά και περίπου 40 μετανάστες, κάποιοι από αυτούς επιζώντες του ναυαγίου στο Ακρωτήριο Κόρακας. Οι μετανάστες αυτοί είχαν μόλις απελευθερωθεί από το Κέντρο Κράτησης στην Παγανή σε ημέρα που δεν υπήρχε καράβι για να φύγουν από το νησί. Τέχνασμα που, με αυτήν ή άλλες μορφές, έχει επιτηδευμένα επαναληφθεί και σαδιστικά επιμηκύνει την ταλαιπωρία και την εξαθλίωση των μεταναστών. Έτσι, γυναίκες, άντρες και παιδιά αναγκάζονται να περάσουν μία ή και περισσότερες νύχτες στο δρόμο, μη έχοντας άλλη επιλογή. Παρά τα εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύονται αφειδώς για την καταστολή της μετανάστευσης, την αποτροπή εισόδου, τη φυλάκιση και τις επαναπροωθήσεις, καμία μέριμνα δεν υπάρχει για τέτοιες περιπτώσεις, ούτε από το επίσημο κράτος, ούτε από τις τοπικές αρχές.
Ως άμεση απάντηση σ’ αυτήν την κατάσταση, κάποιοι από τους συμμετέχοντες στην πορεία [δείτε εδώ κείμενο απ' την πορεία] αποφασίσαμε, μαζί με τους άστεγους μετανάστες, να καταλάβουμε το πανεπιστημιακό κτίριο Παπαρίσβα ώστε να βρουν αυτοί οι άνθρωποι ένα πιάτο φαΐ και έναν ζεστό χώρο φιλοξενίας για τη νύχτα. Το ελάχιστο δηλαδή από όσα στερήθηκαν, κάνοντας παράλληλα κατανοητό πως χρειάζεται το κάτι παραπάνω για να φτάσουν τα όνειρα όλων μας για έναν καλύτερο κόσμο λίγο πιο κοντά στην πραγματικότητα. Η κίνηση αυτή δεν προσφέρει πραγματική λύση στο πρόβλημα, αλλά αποτελεί λύση ανάγκης και ένδειξη στοιχειώδους κοινωνικής αλληλεγγύης. Δίνει ξανά νόημα στην έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου, δίνοντάς του την υπόσταση που του αξίζει: άσυλο για την κοινωνία και τις ανάγκες της και όχι άσυλο αποκλειστικά για μια ακαδημαϊκή ελίτ, διαχωρισμένη από τα πραγματικά κοινωνικά ζητήματα που αποτελούν γι’ αυτήν πρόσφορο πεδίο έρευνας στο όνομα της επιστήμης και του κέρδους.
Η Παγανή, ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης λίγο έξω από τη Μυτιλήνη, εδώ και χρόνια στοιβάζει μετανάστες. Δεν είναι τίποτε άλλο από μια αποθήκη ανθρωπίνων ψυχών στην οποία οι μετανάστες βιώνοντας άθλιες συνθήκες διαβίωσης, βασανίζονται, τιμωρούνται και πληρώνουν το τίμημα του, αυτονόητου για εμάς, δικαιώματος στην ελεύθερη μετακίνηση. Από τη φύλαξη των συνόρων, μέχρι τη «φιλοξενία» τους από το κράτος και τις πρακτικές για την κοινωνική τους ενσωμάτωση, βασικό μέλημα της μεταναστευτικής πολιτικής είναι η παραγωγή όσο το δυνατόν περισσότερο εξαθλιωμένων, φοβισμένων, υπάκουων και άμεσα εκμεταλλεύσιμων υποκειμένων.
Εδώ και δυο μήνες οι κρατούμενοι μετανάστες στην Παγανή διεκδίκησαν με αλλεπάλληλες εξεγέρσεις την ελευθερία τους, δίνοντας έναν επίμονο αγώνα που έσπασε τη σιωπή και καθόρισε τις εξελίξεις. Η φημολογία των τελευταίων ημερών αναφέρεται σε «κλείσιμο» της Παγανής. Αυτό ανατρέπεται, βέβαια, από τις επίσημες δηλώσεις που κάνουν λόγο για προσωρινό κλείσιμο και ανακαίνιση της πρώην αποθήκης. Έτσι κι αλλιώς, το θέμα δεν σταματάει στο κλείσιμο μιας φυλακής, ούτε αλλάζει με την κατασκευή «σύγχρονων» Κέντρων Κράτησης. Η ντροπή δεν είναι μόνο η Παγανή, είναι και το Μερσινίδι στη Χίο, το Φυλάκιο στον Έβρο, η Βένα στη Ροδόπη και κάθε Κέντρο Κράτησης. Το αίσχος δεν είναι μόνο η Παγανή, είναι κι η ίδια η ουσία της πολιτικής της φυλάκισης, οι ανθρωποφύλακες και οι απειλές τους. Το έγκλημα δεν είναι μόνο η Παγανή, είναι και οι επαναπροωθήσεις και οι απελάσεις σε εμπόλεμες και κατεστραμμένες περιοχές, το φακέλωμα σε ευρωπαϊκές βάσεις δεδομένων, η ομηρία των μεταναστών σε καθεστώς παρανομίας, ώστε να εξασφαλίζεται ο προληπτικός συνετισμός των μελλοντικών εργατών, απαραίτητων για τη συνεχή ανάπτυξη του καπιταλισμού. Ανάπτυξη που στηρίζεται και τροφοδοτείται με πολέμους, λεηλάτηση φυσικών πόρων και εξαθλίωση ολόκληρων κοινωνιών στην περιφέρεια, υποσχόμενη συγχρόνως καταναλωτικά αγαθά, πλαστή ευμάρεια και φρούδες ελπίδες για κοινωνική ανέλιξη σε όλους.ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
Κατάληψη στο Παπαρίσβα
