Τρίτη 9 Αυγούστου 2011
Πέμπτη 12 Μαΐου 2011
Συγκέντρωση-Πορεία
Συγκέντρωση πορεία στη Μυτιλήνη με αφορμή τις δολοφονικές επιθέσεις στην απεργιακή κινητοποίηση στην Αθήνα, χθες 11 Μαίου από τις αστυνομικές δυνάμεις, και αιτία τη βία που δεχόμαστε καθημερινά από κράτος και αφεντικά
Συγκέντρωση Πέμπτη 12 Μαίου, έξω από την Εθνική στην Ερμού 6:00 το απόγευμα
Συγκέντρωση Πέμπτη 12 Μαίου, έξω από την Εθνική στην Ερμού 6:00 το απόγευμα
Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ από Πρωτοβουλία Κατοίκων Πλωμαρίου
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Εμείς οι πολίτες του Πλωμαρίου έχουμε καθιερώσει να συναντιόμαστε κάθε Κυριακή στο καφενείο Αθανασιάδειο στις 7:00 το απόγευμα. Συζητάμε τα πολλά προβλήματα του τόπου μας που μαραζώνει ελέω «Καλλικράτη» και κυβερνητικής εγκατάλειψης.
Εξουσιοδοτηθήκαμε μερικοί από τους μετέχοντες και στις 16/03/2011 επισκεφθήκαμε φορείς της Λέσβου: Υγειονομικό Διευθυντή ΙΚΑ Μυτιλήνης, Διοικητή Νοσοκομείου Μυτιλήνης, Περιφερειάρχη, Γραφείο Δημάρχου Λέσβου, ΟΑΕΕ, Εργατικό Κέντρο. Επιδώσαμε σ’ αυτούς επιστολή με πολλές υπόγραφες Πλωμαριτών και ζητήσαμε την κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ και να δοθεί η δυνατότητα στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ και ΟΑΕΕ να εξυπηρετούνται από το Κέντρο Υγείας Πλωμαρίου (παραπεμπτικά εξετάσεων κλπ).
Ανταλλάξαμε απόψεις για τα παραπάνω θέματα, υπήρξε αντίλογος όπου εμφανίστηκαν στείρες και άγονες απόψεις από κάποιους, υπήρξαν όμως από άλλους απόψεις υποστήριξης των αιτημάτων μας. Συγκεκριμένα ο Διοικητής του Νοσοκομείου Μυτιλήνης μας αναγνώρισε το δικαίωμα του κλεισίματος του Ταμείου του Κ.Υ. Πλωμαρίου μας είπε ότι κατανοεί το πρόβλημα, ότι θα στελεχωθεί το Κ.Υ. Πλωμαρίου με επιπλέον προσωπικό και ότι η λειτουργία του Κέντρου Υγείας δεν εξαρτάται με το εάν θα εισπράττονται λίγα ή πολλά εισιτήρια .
Επειδή πιστεύουμε ότι η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα και αφού πληρώνουμε τις ασφαλιστικές μας εισφορές, αποφασίσαμε μαχητικά να συνεχίσουμε τον αγώνα μας:
Να κλείνουμε το Ταμείο του Κ.Υ. Πλωμαρίου κάθε Τρίτη και Πέμπτη για να εξετάζονται οι πολίτες Δωρεάν. Τους παροτρύνουμε να μην πληρώνουν το εισιτήριο των 5 ευρώ τις υπόλοιπες ημέρες και να ζητούν να εξετάζονται δωρεάν.
Ξέρουμε ότι τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς αγώνα
Πρωτοβουλία Κατοίκων Πλωμαρίου
Εμείς οι πολίτες του Πλωμαρίου έχουμε καθιερώσει να συναντιόμαστε κάθε Κυριακή στο καφενείο Αθανασιάδειο στις 7:00 το απόγευμα. Συζητάμε τα πολλά προβλήματα του τόπου μας που μαραζώνει ελέω «Καλλικράτη» και κυβερνητικής εγκατάλειψης.
Εξουσιοδοτηθήκαμε μερικοί από τους μετέχοντες και στις 16/03/2011 επισκεφθήκαμε φορείς της Λέσβου: Υγειονομικό Διευθυντή ΙΚΑ Μυτιλήνης, Διοικητή Νοσοκομείου Μυτιλήνης, Περιφερειάρχη, Γραφείο Δημάρχου Λέσβου, ΟΑΕΕ, Εργατικό Κέντρο. Επιδώσαμε σ’ αυτούς επιστολή με πολλές υπόγραφες Πλωμαριτών και ζητήσαμε την κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ και να δοθεί η δυνατότητα στους ασφαλισμένους του ΙΚΑ και ΟΑΕΕ να εξυπηρετούνται από το Κέντρο Υγείας Πλωμαρίου (παραπεμπτικά εξετάσεων κλπ).
Ανταλλάξαμε απόψεις για τα παραπάνω θέματα, υπήρξε αντίλογος όπου εμφανίστηκαν στείρες και άγονες απόψεις από κάποιους, υπήρξαν όμως από άλλους απόψεις υποστήριξης των αιτημάτων μας. Συγκεκριμένα ο Διοικητής του Νοσοκομείου Μυτιλήνης μας αναγνώρισε το δικαίωμα του κλεισίματος του Ταμείου του Κ.Υ. Πλωμαρίου μας είπε ότι κατανοεί το πρόβλημα, ότι θα στελεχωθεί το Κ.Υ. Πλωμαρίου με επιπλέον προσωπικό και ότι η λειτουργία του Κέντρου Υγείας δεν εξαρτάται με το εάν θα εισπράττονται λίγα ή πολλά εισιτήρια .
Επειδή πιστεύουμε ότι η υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα και αφού πληρώνουμε τις ασφαλιστικές μας εισφορές, αποφασίσαμε μαχητικά να συνεχίσουμε τον αγώνα μας:
Να κλείνουμε το Ταμείο του Κ.Υ. Πλωμαρίου κάθε Τρίτη και Πέμπτη για να εξετάζονται οι πολίτες Δωρεάν. Τους παροτρύνουμε να μην πληρώνουν το εισιτήριο των 5 ευρώ τις υπόλοιπες ημέρες και να ζητούν να εξετάζονται δωρεάν.
Ξέρουμε ότι τίποτα δεν κατακτιέται χωρίς αγώνα
Πρωτοβουλία Κατοίκων Πλωμαρίου
Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011
Συνέλευση Λέσβου ενάντια στο εισιτήριο τη Δευτέρα 21/3
Τη Δευτέρα 21 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα στο Δημοτικό Θέατρο Καλλονής, καλούνται όσοι επιθυμούν να συμμετέχουν στη συζήτηση που θα γίνει για το συντονισμό της δράσης των πολιτών για την κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ στα Κέντρα Υγείας του νησιού και στο Νοσοκομείο.
Να ενώσουμε τις φωνές μας και να απαιτήσουμε το αυτονόητο: Δημόσια Δωρεάν Υγεία
Κίνηση πολιτών Λέσβου- Πλωμαρίτες Εν Δράση
Να ενώσουμε τις φωνές μας και να απαιτήσουμε το αυτονόητο: Δημόσια Δωρεάν Υγεία
Κίνηση πολιτών Λέσβου- Πλωμαρίτες Εν Δράση
Τετάρτη 2 Μαρτίου 2011
Αλληλεγγύη στους 300 Μετανάστες Εργάτες Απεργούς Πείνας
από: http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/archives/1987
Αλληλεγγύη στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας
Έχοντας ξεπεράσει τις 35 μέρες απεργίας πείνας, οι 300 μετανάστες εργάτες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη συνεχίζουν να διεκδικούν τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους/νες».
Αφού η πρώτη προσπάθεια αποπροσανατολισμού με τη μεταφορά της συζήτησης από τη νομιμοποίησή τους στο πανεπιστημιακό άσυλο απέτυχε, μια δεύτερη απόπειρα με ενορχηστρωτή τον υπουργό Υγείας Λοβέρδο είχε την ίδια κατάληξη. Ο Λοβέρδος, που πρόσφατα σε ένα ρατσιστικό παραλήρημα δήλωσε πως για τα χάλια του Ε.Σ.Υ. φταίνε οι μετανάστες (!), επιχείρησε να φορτώσει και την υστερία της «νέας γρίπης» στους μετανάστες αποκαλώντας το «Μέγαρο Υπατία» στο οποίο συνεχίζουν την απεργία, στοιβαγμένοι σε σκηνές στην αυλή του κτηρίου, «βόμβα λοιμώξεων». Οι άμεσες αντιδράσεις των ίδιων των απεργών, των αλληλέγγυων, αλλά και της Ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών, που ζήτησαν παρέμβαση εισαγγελέα εναντίον του για «διασπορά ψευδών ειδήσεων» και «καλλιέργεια φόβου στην ελληνική κοινωνία» τον έβαλαν στη θέση του· και αυτόν και τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ.
Τα πραγματικά ζητήματα υγείας που θα έπρεπε να απασχολούν είναι αυτά της υγείας των απεργών που από τις 27/2 ξεκίνησαν και απεργία δίψας, σταματώντας να λαμβάνουν νερό, ζάχαρη και αλάτι. Δεκάδες απ’ αυτούς μεταφέρονται καθημερινά σε νοσοκομεία, με μεγάλο κίνδυνο για ορισμένους να μείνουν ανάπηροι, να χάσουν τα νεφρά τους ή ακόμη τη ζωή τους. Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο πιεστική, αλλά οι μετανάστες εργάτες συνεχίζουν, όπως είχαν αρχικά δηλώσει:
«Δεν θα σταματήσουμε αυτή την απεργία πείνας ό,τι και αν συμβεί σε μας, στην υγεία μας και τη ζωή μας. Ή θα φύγουμε σαν αξιοπρεπείς άνθρωποι με ψηλά το κεφάλι και με εγγυήσεις ότι θα ζούμε νόμιμα και με δικαιώματα ή αλλιώς δεν έχουμε λόγο να ζούμε».
Οι μετανάστες εργάτες δεν είναι τουρίστες. Επιχειρούν να ξεφύγουν από πολέμους, δικτατορίες, φυσικές καταστροφές και απ’ τη χρόνια οικονομική αφαίμαξη των περιοχών τους από το δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο. Κόσμο που κομμάτι του είναι και το ελληνικό κράτος το οποίο συμμετέχοντας σε δεκάδες “ειρηνευτικές αποστολές” έχει στείλει περίπου 6.000 έλληνες στρατιώτες αλλά και πολεμικά πλοία και αεροσκάφη σε πάνω από 15 χώρες, ανά την υφήλιο. Οι μετανάστες εργάτες, συχνά συνεπαρμένοι από τα ψευδή καπιταλιστικά πρότυπα της αφθονίας και της κατανάλωσης, φτάνουν στο «δυτικό παράδεισο» για να συναντήσουν φράχτες, ναρκοπέδια, στρατούς, λιμενικό, FRONTEX και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όσοι τα καταφέρουν, και δεν τους σταματήσει μια τρύπια βάρκα, ή μια θαλασσοταραχή που θα τους τσακίσει στα βράχια όπως στο ακρωτήρι Κόρακας της Λέσβου με οκτώ νεκρούς, ή μία σφαίρα κάποιων συνοριακών φρουρών, αντιμετωπίζουν την περιθωριοποίηση, το ρατσισμό και τη σκληρή εκμετάλλευση, ως το πιο βίαια υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης.
Οι μετανάστες εργάτες είναι απαγορευμένοι εργάτες. Χωρίς χαρτιά και δικαιώματα, «αόρατοι», με τη μόνιμη απειλή της απέλασης, κάνουν τη βρώμικη δουλειά υπάκουα και φτηνά (ή και τζάμπα). Απομονωμένοι σε περιοχές γκέτο, δαιμονοποιούνται για όλα τα δεινά και γίνονται έτσι εύκολα στόχος της όποιας κρατικής και παρακρατικής συμμορίας, του κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού, της κάθε μικρής και μεγάλης μαφίας.
Οι μετανάστες εργάτες έπαψαν να κάθονται με σταυρωμένα χέρια και δεν είναι μόνοι τους. Οι αγώνες που δίνουν τον τελευταίο καιρό, από τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας μέχρι τις τράτες της Ν. Μηχανιώνας, και το διεθνές κύμα αλληλεγγύης στον αγώνα τους το αποδεικνύουν. Και είναι αυτή η αλληλεγγύη που τρομάζει και κάνει το κράτος να μηνύει τους απεργούς πείνας, αλλά και οκτώ μέλη της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης. Η αποδοχή του από όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας και η υιοθέτησή του ως κομμάτι των αγώνων που δίνονται καθημερινά. Από τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τους δρόμους της Κερατέας, τις ανοιχτές μπάρες των διοδίων, όσοι δεν ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των εκμεταλλευτών τους (και πώς άλλωστε;), όσοι βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες της κρίσης και την αλαζονεία των αφεντικών, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι αυτό που παίζεται δεν είναι μόνο η ζωή των μεταναστών εργατών απεργών πείνας, αλλά η αξιοπρέπεια όλων των από κάτω αυτής της κοινωνίας. Ότι οι μόνοι χαμένοι από τη νίκη της απεργίας πείνας θα είναι οι από πάνω αυτού του κόσμου, καθώς ανοίγουν οι συνθήκες για κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, τη στιγμή μάλιστα που το κράτος και η μικροαστική καφρίλα προωθούν το “διαίρει και βασίλευε” και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Όσο αντί να κοιτάμε ποιοι (λίγοι) σφετερίζονται τον πλούτο που παράγουμε και τα αγαθά της φύσης και ψάχνουμε το «πού θα χωρέσουν όλοι αυτοί», όσο αφήνουμε την εθνική ενότητα, την κοινωνική συναίνεση και την αδιαφορία να τσακίζουν τις ζωές ντόπιων και μεταναστών εργατών, ας ετοιμαζόμαστε να γευτούμε και άλλες ήττες. Εάν, όμως, εμείς που δεν έχουμε κανένα συμφέρον από τη διαιώνιση αυτού του κόσμου, στηρίξουμε σήμερα τον αγώνα τους, αλλά και κάθε αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση, θα έχουμε κάνει ένα ουσιαστικό βήμα για τις νίκες του αύριο.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ – ΚΟΙΝΕΣ ΝΙΚΕΣ
Αλληλέγγυοι-ες Μυτιλήνης
Αλληλεγγύη στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας
Έχοντας ξεπεράσει τις 35 μέρες απεργίας πείνας, οι 300 μετανάστες εργάτες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη συνεχίζουν να διεκδικούν τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών και ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους/νες».
Αφού η πρώτη προσπάθεια αποπροσανατολισμού με τη μεταφορά της συζήτησης από τη νομιμοποίησή τους στο πανεπιστημιακό άσυλο απέτυχε, μια δεύτερη απόπειρα με ενορχηστρωτή τον υπουργό Υγείας Λοβέρδο είχε την ίδια κατάληξη. Ο Λοβέρδος, που πρόσφατα σε ένα ρατσιστικό παραλήρημα δήλωσε πως για τα χάλια του Ε.Σ.Υ. φταίνε οι μετανάστες (!), επιχείρησε να φορτώσει και την υστερία της «νέας γρίπης» στους μετανάστες αποκαλώντας το «Μέγαρο Υπατία» στο οποίο συνεχίζουν την απεργία, στοιβαγμένοι σε σκηνές στην αυλή του κτηρίου, «βόμβα λοιμώξεων». Οι άμεσες αντιδράσεις των ίδιων των απεργών, των αλληλέγγυων, αλλά και της Ομοσπονδίας των νοσοκομειακών γιατρών, που ζήτησαν παρέμβαση εισαγγελέα εναντίον του για «διασπορά ψευδών ειδήσεων» και «καλλιέργεια φόβου στην ελληνική κοινωνία» τον έβαλαν στη θέση του· και αυτόν και τα παπαγαλάκια του στα ΜΜΕ.
Τα πραγματικά ζητήματα υγείας που θα έπρεπε να απασχολούν είναι αυτά της υγείας των απεργών που από τις 27/2 ξεκίνησαν και απεργία δίψας, σταματώντας να λαμβάνουν νερό, ζάχαρη και αλάτι. Δεκάδες απ’ αυτούς μεταφέρονται καθημερινά σε νοσοκομεία, με μεγάλο κίνδυνο για ορισμένους να μείνουν ανάπηροι, να χάσουν τα νεφρά τους ή ακόμη τη ζωή τους. Η κατάσταση γίνεται όλο και πιο πιεστική, αλλά οι μετανάστες εργάτες συνεχίζουν, όπως είχαν αρχικά δηλώσει:
«Δεν θα σταματήσουμε αυτή την απεργία πείνας ό,τι και αν συμβεί σε μας, στην υγεία μας και τη ζωή μας. Ή θα φύγουμε σαν αξιοπρεπείς άνθρωποι με ψηλά το κεφάλι και με εγγυήσεις ότι θα ζούμε νόμιμα και με δικαιώματα ή αλλιώς δεν έχουμε λόγο να ζούμε».
Οι μετανάστες εργάτες δεν είναι τουρίστες. Επιχειρούν να ξεφύγουν από πολέμους, δικτατορίες, φυσικές καταστροφές και απ’ τη χρόνια οικονομική αφαίμαξη των περιοχών τους από το δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο. Κόσμο που κομμάτι του είναι και το ελληνικό κράτος το οποίο συμμετέχοντας σε δεκάδες “ειρηνευτικές αποστολές” έχει στείλει περίπου 6.000 έλληνες στρατιώτες αλλά και πολεμικά πλοία και αεροσκάφη σε πάνω από 15 χώρες, ανά την υφήλιο. Οι μετανάστες εργάτες, συχνά συνεπαρμένοι από τα ψευδή καπιταλιστικά πρότυπα της αφθονίας και της κατανάλωσης, φτάνουν στο «δυτικό παράδεισο» για να συναντήσουν φράχτες, ναρκοπέδια, στρατούς, λιμενικό, FRONTEX και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Όσοι τα καταφέρουν, και δεν τους σταματήσει μια τρύπια βάρκα, ή μια θαλασσοταραχή που θα τους τσακίσει στα βράχια όπως στο ακρωτήρι Κόρακας της Λέσβου με οκτώ νεκρούς, ή μία σφαίρα κάποιων συνοριακών φρουρών, αντιμετωπίζουν την περιθωριοποίηση, το ρατσισμό και τη σκληρή εκμετάλλευση, ως το πιο βίαια υποτιμημένο κομμάτι της εργατικής τάξης.
Οι μετανάστες εργάτες είναι απαγορευμένοι εργάτες. Χωρίς χαρτιά και δικαιώματα, «αόρατοι», με τη μόνιμη απειλή της απέλασης, κάνουν τη βρώμικη δουλειά υπάκουα και φτηνά (ή και τζάμπα). Απομονωμένοι σε περιοχές γκέτο, δαιμονοποιούνται για όλα τα δεινά και γίνονται έτσι εύκολα στόχος της όποιας κρατικής και παρακρατικής συμμορίας, του κάθε μικρού και μεγάλου αφεντικού, της κάθε μικρής και μεγάλης μαφίας.
Οι μετανάστες εργάτες έπαψαν να κάθονται με σταυρωμένα χέρια και δεν είναι μόνοι τους. Οι αγώνες που δίνουν τον τελευταίο καιρό, από τα φραουλοχώραφα της Μανωλάδας μέχρι τις τράτες της Ν. Μηχανιώνας, και το διεθνές κύμα αλληλεγγύης στον αγώνα τους το αποδεικνύουν. Και είναι αυτή η αλληλεγγύη που τρομάζει και κάνει το κράτος να μηνύει τους απεργούς πείνας, αλλά και οκτώ μέλη της πρωτοβουλίας αλληλεγγύης. Η αποδοχή του από όλο και μεγαλύτερα κομμάτια της κοινωνίας και η υιοθέτησή του ως κομμάτι των αγώνων που δίνονται καθημερινά. Από τις απεργίες, τις διαδηλώσεις, τους δρόμους της Κερατέας, τις ανοιχτές μπάρες των διοδίων, όσοι δεν ταυτίζουν τα συμφέροντά τους με αυτά των εκμεταλλευτών τους (και πώς άλλωστε;), όσοι βιώνουν στο πετσί τους τις συνέπειες της κρίσης και την αλαζονεία των αφεντικών, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι αυτό που παίζεται δεν είναι μόνο η ζωή των μεταναστών εργατών απεργών πείνας, αλλά η αξιοπρέπεια όλων των από κάτω αυτής της κοινωνίας. Ότι οι μόνοι χαμένοι από τη νίκη της απεργίας πείνας θα είναι οι από πάνω αυτού του κόσμου, καθώς ανοίγουν οι συνθήκες για κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, τη στιγμή μάλιστα που το κράτος και η μικροαστική καφρίλα προωθούν το “διαίρει και βασίλευε” και τον κοινωνικό κανιβαλισμό.
Όσο αντί να κοιτάμε ποιοι (λίγοι) σφετερίζονται τον πλούτο που παράγουμε και τα αγαθά της φύσης και ψάχνουμε το «πού θα χωρέσουν όλοι αυτοί», όσο αφήνουμε την εθνική ενότητα, την κοινωνική συναίνεση και την αδιαφορία να τσακίζουν τις ζωές ντόπιων και μεταναστών εργατών, ας ετοιμαζόμαστε να γευτούμε και άλλες ήττες. Εάν, όμως, εμείς που δεν έχουμε κανένα συμφέρον από τη διαιώνιση αυτού του κόσμου, στηρίξουμε σήμερα τον αγώνα τους, αλλά και κάθε αγώνα ενάντια στην καπιταλιστική επέλαση, θα έχουμε κάνει ένα ουσιαστικό βήμα για τις νίκες του αύριο.
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ – ΚΟΙΝΕΣ ΝΙΚΕΣ
Αλληλέγγυοι-ες Μυτιλήνης
Κυριακή 27 Φεβρουαρίου 2011
Ενημέρωση για τα γεγονότα της απεργίας στις 23/02 στη Μυτιλήνη
Οι πορείες
Οι προσυγκεντρώσεις στη Μυτιλήνη ήταν τρεις. Μία στο Δημοτικό θέατρο από ΑΔΕΔΥ (δεν έγινε καν πορεία), μία το ΠΑΜΕ στη Πλ. Σαπφούς (γύρω στα 300 άτομα) και μία στα Κεντρικά Λύκεια. Στην συγκέντρωση στα κεντρικά λύκεια συμμετείχαν διάφορα σωματεία και οργανώσεις μεταξύ των οποίων:o Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου , γιατροί και εργαζόμενοι στο Βοστάνειο, Καθηγητές και το ΣΕλΕρΒΑ, Εργαζόμενοι και φοιτητές στο Παν. Αιγαίου, το σωματείο συμβασιούχων του Υπ. Πολιτισμού και στο τέλος της πορείας υπήρχε το μπλοκ των Συντρόφων και συντροφισσών για την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού το οποίο ήταν το μόνο που είχε οργανωμένη περιφρούρηση του μπλοκ του. Η πορεία ξεκίνησε με τη συμμετοχή περίπου 500 ατόμων (κατά τη διάρκεια της ξεπέρασε κατά πολύ αυτόν τον αριθμό) και κινήθηκε από την Καβέτσου στην Βενιζέλου με πρώτο σταθμό την Διεύθυνση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου όπου έγινε παράσταση διαμαρτυρίας για τις συγχωνεύσεις των σχολείων. Στη συνέχεια η πορεία μέσω της προκυμαίας κατέληξε στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.
Καθ’όλη τη διάρκεια της δεν πραγματοποιήθηκε το παραμικρό παρόλο που η παρουσία ασφαλιτών ήταν συνεχής και έγινε αντιληπτή από μεγάλο κομμάτι της πορείας.
Η επίθεση της αστυνομίας
Όταν η πορεία έφτασε μπροστά στο κτίριο του πρώην υπουργείου οι κατασταλτικές δυνάμεις είχαν δημιουργήσει μία αλυσίδα. Παράλληλα μία διμοιρία βρισκόταν στο στενό πίσω από τους διαδηλωτές και ακόμα μία στην ουρά της πορείας ενώ κάποιοι σκόρπιοι αστυνομικοί βρίσκονταν μέσα στο κτίριο των δικαστηρίων. Την ώρα που κάποιοι εκπρόσωποι του Παν. Αιγαίου ανέβηκαν στο κτίριο για να παραδώσουν ψήφισμα στον κ. Χαλκιώτη οι διαδηλωτές έμεναν στο χώρο φωνάζοντας συνθήματα. Η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων (τόσο ο αριθμός αλλά και η συμπεριφορά τους) έδειχνε εξαρχής ότι έψαχναν την αφορμή για να διαλύσουν τον κόσμο και να προβούν σε συλλήψεις. Η αφορμή δόθηκε όταν το μπροστινό κομμάτι των διαδηλωτών έκανε ένα βήμα προς τις κατασταλτικές δυνάμεις. Τη στιγμή εκείνη έγινε ταυτόχρονη επίθεση από τρεις κατευθύνσεις με χειροβομβίδες κρότου λάμψης, με δακρυγόνα και ασφυξιογόνα αλλά και γκλοπ. Ο περισσότερος κόσμος αιφνιδιάστηκε καθώς δεχόταν επίθεση πισώπλατα και πνίγηκε από τα χημικά ενώ οι δυνάμεις των Ματ είχαν πλήρη εξοπλισμό με αντι-ασφυξιογόνες μάσκες και συνέχισαν να χτυπάνε.
Το μοναδικό κομμάτι που αντέδρασε αρχικά ήταν η περιφρούρηση του τελευταίου μπλοκ το οποίο απέκρουσε τις κατασταλτικές δυνάμεις (που το είχαν ξεκάθαρα στοχοποιήσει) που του επιτέθηκαν αν και βρισκόταν πολύ μακριά από τα γεγονότα.
Το αποτέλεσμα ήταν ο κόσμος να σπάσει σε πολλά κομμάτια και ένα από αυτά να εγκλωβιστεί στο στενό που οδηγεί στην Κουλμπάρα. Εκεί οι ματατζήδες προσπάθησαν να συλλάβουν δύο άτομα. Ειδικά τον έναν τον πέταξαν κάτω και βρίζοντας και χτυπώντας προσπάθησαν να του βάλουν χειροπέδες (το αδίκημά του ότι αμύνθηκε στα χτυπήματα). Η σύλληψη αποφεύχθηκε από την παρέμβαση πολύ κόσμου ο οποίος ήταν εξαγριωμένος από την επίθεση που είχε μόλις δεχτεί και δεν επρόκειτο να αφήσει κανέναν στα χέρια τους. Εξελίχθηκαν στιγμές πραγματικής αλληλεγγύης που δεν ενδιέφεραν κανέναν οι μικροπολιτικές αντιθέσεις αλλά τους ένωνε το δίκιο της (αναίτιας) επίθεσης. Το αποτέλεσμα ήταν να μαζευτεί περισσότερος κόσμος και να εγκλωβίσει με την σειρά τους τους ματατζήδες που από θύτες άρχισαν να πλασάρονται ως θύματα και να παρακαλούν να τους ανοίξουμε δρόμο. Ο κόσμος εκείνη τη στιγμή έδειξε ανωτερότητα και ενώ πριν λίγο είχε δεχτεί χτυπήματα από τους «εκπροσώπους της νόμιμης βίας» δεν τα ανταπέδωσε (ενώ θα μπορούσε) και αρκέστηκε να τους εξευτελίσει και να τους ταπεινώσει. Οι μπάτσοι λοιπόν αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν υπό τις ιαχές του 1-2 και του «αλήτες είναι τα ματ και οι ασφαλήτες».
Ταυτόχρονα ο κλοιός που είχαν σχηματίσει αυτή τη φορά οι διαδηλωτές άνοιξε και επέτρεψε στις εγκλωβισμένες διμοιρίες να ενωθούν με τις υπόλοιπες κατασταλτικές δυνάμεις.
Ο κόσμος ενώθηκε και αποχώρισε συντεταγμένα αφού θύμισε στα «παιδιά των εργατών-είμαι πολύ άντρας με τη στολή» το ρόλο τους. Η πορεία κατέληξε στην πλ. Σαπφούς όπου και διαλύθηκε.
Η συνέχεια
Το αποτέλεσμα των συγκρούσεων ήταν ένα κράνος και μία ασπίδα σπασμένα από την πλευρά των θυμάτων (όπως παρουσιάζουν τον εαυτό τους οι μπάτσοι) και αρκετοί τραυματίες από την πλευρά των θυτών, μεταξύ των οποίων ο φοιτητής Θ.Α. με κακώσεις στο κρανίο, μία υπάλληλος του Π. Αιγαίου που έχει μώλωπες σε όλη την αριστερά πλευρά του σώματός της από τα γκλομπ των αστυνομικών και ένας δημοσιογράφος της ΕΡΑ στο πόδι του οποίου έσκασε μια κρότου-λάμψης.
Διάφοροι συνδικαλιστικοί φορείς και κόμματα σε ανακοινώσεις τους καταδικάζουν την ωμή βία των μπάτσων και την αναίτια επίθεσή τους. Μεταξύ των οποίων είναι: ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου, Ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου Μυτιλήνης και συνδικαλιστικοί φορείς του Πανεπιστημίου Αιγαίου και οι φοιτητικοί σύλλογοι των Τμημάτων της Μυτιλήνης. Από την πλευρά τους οι μπάτσοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα προσπαθώντας να κατασκευάσουν ενόχους, σύμφωνα με δική τους ανακοίνωση είχαν πληροφορίες για τσεκούρια, τακτική που είναι πολύ γνωστή στους συναδέλφους τους στην Αθήνα. Καλύτερα βέβαια θα έπρεπε να δικαιολογήσουν πως βρέθηκαν τροχονόμοι μασκαρεμένοι σε ματατζήδες, ασφαλήτες και λοιπές δυνάμεις να χτυπάνε στο ψαχνό φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενους και πως γίνετε να πετάνε δακρυγόνα και ασφυξιογόνα την ώρα που τα παιδιά του 5ου δημοτικού είχαν διάλειμμα και δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Αντίθετα ο κύριος Χαλκιώτης καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται και δηλώνει άγνοια (προσφιλής του τακτική ακόμα κι όταν πρόκειται για δολοφονία πολίτη).
Αντι-ρεπόρτερ Μυτιλήνης
Οι προσυγκεντρώσεις στη Μυτιλήνη ήταν τρεις. Μία στο Δημοτικό θέατρο από ΑΔΕΔΥ (δεν έγινε καν πορεία), μία το ΠΑΜΕ στη Πλ. Σαπφούς (γύρω στα 300 άτομα) και μία στα Κεντρικά Λύκεια. Στην συγκέντρωση στα κεντρικά λύκεια συμμετείχαν διάφορα σωματεία και οργανώσεις μεταξύ των οποίων:o Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου , γιατροί και εργαζόμενοι στο Βοστάνειο, Καθηγητές και το ΣΕλΕρΒΑ, Εργαζόμενοι και φοιτητές στο Παν. Αιγαίου, το σωματείο συμβασιούχων του Υπ. Πολιτισμού και στο τέλος της πορείας υπήρχε το μπλοκ των Συντρόφων και συντροφισσών για την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού το οποίο ήταν το μόνο που είχε οργανωμένη περιφρούρηση του μπλοκ του. Η πορεία ξεκίνησε με τη συμμετοχή περίπου 500 ατόμων (κατά τη διάρκεια της ξεπέρασε κατά πολύ αυτόν τον αριθμό) και κινήθηκε από την Καβέτσου στην Βενιζέλου με πρώτο σταθμό την Διεύθυνση της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λέσβου όπου έγινε παράσταση διαμαρτυρίας για τις συγχωνεύσεις των σχολείων. Στη συνέχεια η πορεία μέσω της προκυμαίας κατέληξε στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου και Νησιωτικής Πολιτικής.
Καθ’όλη τη διάρκεια της δεν πραγματοποιήθηκε το παραμικρό παρόλο που η παρουσία ασφαλιτών ήταν συνεχής και έγινε αντιληπτή από μεγάλο κομμάτι της πορείας.
Η επίθεση της αστυνομίας
Όταν η πορεία έφτασε μπροστά στο κτίριο του πρώην υπουργείου οι κατασταλτικές δυνάμεις είχαν δημιουργήσει μία αλυσίδα. Παράλληλα μία διμοιρία βρισκόταν στο στενό πίσω από τους διαδηλωτές και ακόμα μία στην ουρά της πορείας ενώ κάποιοι σκόρπιοι αστυνομικοί βρίσκονταν μέσα στο κτίριο των δικαστηρίων. Την ώρα που κάποιοι εκπρόσωποι του Παν. Αιγαίου ανέβηκαν στο κτίριο για να παραδώσουν ψήφισμα στον κ. Χαλκιώτη οι διαδηλωτές έμεναν στο χώρο φωνάζοντας συνθήματα. Η παρουσία των αστυνομικών δυνάμεων (τόσο ο αριθμός αλλά και η συμπεριφορά τους) έδειχνε εξαρχής ότι έψαχναν την αφορμή για να διαλύσουν τον κόσμο και να προβούν σε συλλήψεις. Η αφορμή δόθηκε όταν το μπροστινό κομμάτι των διαδηλωτών έκανε ένα βήμα προς τις κατασταλτικές δυνάμεις. Τη στιγμή εκείνη έγινε ταυτόχρονη επίθεση από τρεις κατευθύνσεις με χειροβομβίδες κρότου λάμψης, με δακρυγόνα και ασφυξιογόνα αλλά και γκλοπ. Ο περισσότερος κόσμος αιφνιδιάστηκε καθώς δεχόταν επίθεση πισώπλατα και πνίγηκε από τα χημικά ενώ οι δυνάμεις των Ματ είχαν πλήρη εξοπλισμό με αντι-ασφυξιογόνες μάσκες και συνέχισαν να χτυπάνε.
Το μοναδικό κομμάτι που αντέδρασε αρχικά ήταν η περιφρούρηση του τελευταίου μπλοκ το οποίο απέκρουσε τις κατασταλτικές δυνάμεις (που το είχαν ξεκάθαρα στοχοποιήσει) που του επιτέθηκαν αν και βρισκόταν πολύ μακριά από τα γεγονότα.
Το αποτέλεσμα ήταν ο κόσμος να σπάσει σε πολλά κομμάτια και ένα από αυτά να εγκλωβιστεί στο στενό που οδηγεί στην Κουλμπάρα. Εκεί οι ματατζήδες προσπάθησαν να συλλάβουν δύο άτομα. Ειδικά τον έναν τον πέταξαν κάτω και βρίζοντας και χτυπώντας προσπάθησαν να του βάλουν χειροπέδες (το αδίκημά του ότι αμύνθηκε στα χτυπήματα). Η σύλληψη αποφεύχθηκε από την παρέμβαση πολύ κόσμου ο οποίος ήταν εξαγριωμένος από την επίθεση που είχε μόλις δεχτεί και δεν επρόκειτο να αφήσει κανέναν στα χέρια τους. Εξελίχθηκαν στιγμές πραγματικής αλληλεγγύης που δεν ενδιέφεραν κανέναν οι μικροπολιτικές αντιθέσεις αλλά τους ένωνε το δίκιο της (αναίτιας) επίθεσης. Το αποτέλεσμα ήταν να μαζευτεί περισσότερος κόσμος και να εγκλωβίσει με την σειρά τους τους ματατζήδες που από θύτες άρχισαν να πλασάρονται ως θύματα και να παρακαλούν να τους ανοίξουμε δρόμο. Ο κόσμος εκείνη τη στιγμή έδειξε ανωτερότητα και ενώ πριν λίγο είχε δεχτεί χτυπήματα από τους «εκπροσώπους της νόμιμης βίας» δεν τα ανταπέδωσε (ενώ θα μπορούσε) και αρκέστηκε να τους εξευτελίσει και να τους ταπεινώσει. Οι μπάτσοι λοιπόν αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν υπό τις ιαχές του 1-2 και του «αλήτες είναι τα ματ και οι ασφαλήτες».
Ταυτόχρονα ο κλοιός που είχαν σχηματίσει αυτή τη φορά οι διαδηλωτές άνοιξε και επέτρεψε στις εγκλωβισμένες διμοιρίες να ενωθούν με τις υπόλοιπες κατασταλτικές δυνάμεις.
Ο κόσμος ενώθηκε και αποχώρισε συντεταγμένα αφού θύμισε στα «παιδιά των εργατών-είμαι πολύ άντρας με τη στολή» το ρόλο τους. Η πορεία κατέληξε στην πλ. Σαπφούς όπου και διαλύθηκε.
Η συνέχεια
Το αποτέλεσμα των συγκρούσεων ήταν ένα κράνος και μία ασπίδα σπασμένα από την πλευρά των θυμάτων (όπως παρουσιάζουν τον εαυτό τους οι μπάτσοι) και αρκετοί τραυματίες από την πλευρά των θυτών, μεταξύ των οποίων ο φοιτητής Θ.Α. με κακώσεις στο κρανίο, μία υπάλληλος του Π. Αιγαίου που έχει μώλωπες σε όλη την αριστερά πλευρά του σώματός της από τα γκλομπ των αστυνομικών και ένας δημοσιογράφος της ΕΡΑ στο πόδι του οποίου έσκασε μια κρότου-λάμψης.
Διάφοροι συνδικαλιστικοί φορείς και κόμματα σε ανακοινώσεις τους καταδικάζουν την ωμή βία των μπάτσων και την αναίτια επίθεσή τους. Μεταξύ των οποίων είναι: ο Συντονισμός Πρωτοβάθμιων Σωματείων Λέσβου, Ο Σύλλογος Εργαζομένων του Νοσοκομείου Μυτιλήνης και συνδικαλιστικοί φορείς του Πανεπιστημίου Αιγαίου και οι φοιτητικοί σύλλογοι των Τμημάτων της Μυτιλήνης. Από την πλευρά τους οι μπάτσοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα προσπαθώντας να κατασκευάσουν ενόχους, σύμφωνα με δική τους ανακοίνωση είχαν πληροφορίες για τσεκούρια, τακτική που είναι πολύ γνωστή στους συναδέλφους τους στην Αθήνα. Καλύτερα βέβαια θα έπρεπε να δικαιολογήσουν πως βρέθηκαν τροχονόμοι μασκαρεμένοι σε ματατζήδες, ασφαλήτες και λοιπές δυνάμεις να χτυπάνε στο ψαχνό φοιτητές, μαθητές και εργαζόμενους και πως γίνετε να πετάνε δακρυγόνα και ασφυξιογόνα την ώρα που τα παιδιά του 5ου δημοτικού είχαν διάλειμμα και δεν μπορούσαν να πάρουν ανάσα. Αντίθετα ο κύριος Χαλκιώτης καταδικάζει τη βία από όπου κι αν προέρχεται και δηλώνει άγνοια (προσφιλής του τακτική ακόμα κι όταν πρόκειται για δολοφονία πολίτη).
Αντι-ρεπόρτερ Μυτιλήνης
Λαϊκή Συνέλευση στο Πλωμάρι την Κυριακή 27/2/2011
Για να μην βάλουν Λουκέτο στο Πλωμάρι. Σας καλούμε σε λαϊκή συνέλευση την Κυριακή 27 Φεβρουαρίου και ώρα 7:30 στο καφενείο «Αθανασιάδειο».
Για να συσπειρωθούμε μπροστά στον κίνδυνο κατάργησης
-Της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας (5 ευρώ για εξέταση με εκβιασμό για κλείσιμο του Κέντρου Υγείας)
- Της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας (κλείσιμο- συγχώνευση σχολείων)
-Των Δημόσιων Υπηρεσιών (κλείσιμο Πυροσβεστικής ,εφορίας και άλλων)
Να συζητήσουμε και να πάρουμε αποφάσεις
Δημοτική Κοινότητα Πλωμαρίου σε συνεργασία με την Πρωτοβουλία Κατοίκων Πλωμαρίου.
Για να συσπειρωθούμε μπροστά στον κίνδυνο κατάργησης
-Της Δημόσιας Δωρεάν Υγείας (5 ευρώ για εξέταση με εκβιασμό για κλείσιμο του Κέντρου Υγείας)
- Της Δημόσιας Δωρεάν Παιδείας (κλείσιμο- συγχώνευση σχολείων)
-Των Δημόσιων Υπηρεσιών (κλείσιμο Πυροσβεστικής ,εφορίας και άλλων)
Να συζητήσουμε και να πάρουμε αποφάσεις
Δημοτική Κοινότητα Πλωμαρίου σε συνεργασία με την Πρωτοβουλία Κατοίκων Πλωμαρίου.
Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011
Κείμενο για απεργία 23/02
από: http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/archives/1907
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ? ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ?
23 Φεβρουαρίου και άλλη μια πανελλαδική απεργία κηρύσσεται από τα φερέφωνα του κράτους και τους δήθεν υποστηρικτές της εργατικής τάξης που προάγουν τα συμφέροντα των αφεντικών (ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ,ΠΑΜΕ). Άλλο ένα πυροτέχνημα που έχει ως στόχο την εκτόνωση της αγωνιστικής διάθεσης και όχι την ανατροπή των γενεσιουργών αιτιών των προβλημάτων.
Είμαστε ένα σύνολο ανθρώπων που, ασφυκτιώντας από τη δυσοσμία της αποσύνθεσης της «επίσημης» πολιτικής ζωής, επιλέγουμε εμείς το πώς θα δώσουμε το δικό μας αγώνα, χωρίς πολιτικά όργανα, ηγέτες και αφεντικά. Είμαστε εργαζόμενοι σε συνθήκες επισφάλειας, που πουλάμε φτηνά την εργασία μας (25 ευρώ για 8 ώρες ξεκωλώματος στα διασκεδαστήρια της προκυμαίας) υπό το διαρκή φόβο της απόλυσης και τη ρουφιανιά, που γεννά ο ανταγωνισμός, να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας. Άνεργες που καθημερινά λιώνουμε τις σόλες των παπουτσιών μας ψάχνοντας για μεροκάματο χωρίς αποτέλεσμα ή ορατή προοπτική, πέφτοντας συχνά θύματα των αφεντικών δουλεύοντας, άνευ πληρωμής, σε δοκιμαστικά με την ελπίδα της πρόσληψης η οποία καταλήγει σε ψευδαίσθηση. Φοιτητές που καταλάβαμε ότι όσα πτυχία και να αποκτήσουμε, μας περιμένει η ανεργία και η επισφάλεια. Μαθήτριες που συνειδητοποιούμε ότι ακόμη και να μπούμε στη διαδικασία να σπουδάσουμε το αντικείμενο που αγαπάμε, μάλλον δε θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να ζήσουμε απ’ αυτό.
Είναι η αξιοπρέπεια και η συνείδηση που υπαγορεύουν τον αγώνα μας και τόσους άλλους αγώνες που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, σε τοπική και παγκόσμια κλίμακα. Από τον αγώνα των 300 εργατών-μεταναστών, απεργών πείνας, που μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση και την καταπάτηση ακόμα και των πιο βασικών τους δικαιωμάτων, αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν αγώνα μέχρι τέλους, τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και του Λαυρίου ενάντια στην απόπειρα επιβολής της υποβάθμισης του περιβάλλοντός τους στο όνομα συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, έως και τις εξεγέρσεις σε Λιβύη, Υεμένη, Σομαλία, Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Μαρόκο, οι αγωνιστές αυτοοργανώνονται και παίρνουν τις ζωές τους στα χέρια τους, χωρίς ηγέτες και κρατικά δεκανίκια, εμπνέοντας τους καταπιεσμένους σε όλο το πλανήτη και αποδεικνύοντας πως οι εξεγέρσεις και η ανατροπή των εκάστοτε εξουσιαστικών κατεστημένων δεν είναι ουτοπία.
Η τελευταία κρίση διέλυσε όλες τις ψευδαισθήσεις της ευμάρειας και της αφθονίας, με τις οποίες το καπιταλιστικό σύστημα έτρεφε τις δυτικές κοινωνίες, καθιστώντας τες τυφλές απέναντι στη λεηλασία του «υποανάπτυκτου κόσμου» και της φύσης πάνω στην οποία στηρίζεται. Οι αφανείς σκλάβοι του καπιταλισμού έγιναν πλέον εμφανείς και είμαστε εμείς.
Τώρα που πιάσαμε πάτο και που ο φόβος του να μην πέσουμε πιο κάτω ως δικαιολογία δεν υφίσταται, είναι η ώρα να αναγερθούμε μέσω του κοινού αγώνα για την αξιοπρέπειά μας…
ΓΙΑΤΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ…
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΙΣΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Σύντροφοι και συντρόφισσες για την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού
ΑΝ ΟΧΙ ΤΩΡΑ, ΠΟΤΕ? ΑΝ ΟΧΙ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΙΟΙ?
23 Φεβρουαρίου και άλλη μια πανελλαδική απεργία κηρύσσεται από τα φερέφωνα του κράτους και τους δήθεν υποστηρικτές της εργατικής τάξης που προάγουν τα συμφέροντα των αφεντικών (ΓΣΕΕ,ΑΔΕΔΥ,ΠΑΜΕ). Άλλο ένα πυροτέχνημα που έχει ως στόχο την εκτόνωση της αγωνιστικής διάθεσης και όχι την ανατροπή των γενεσιουργών αιτιών των προβλημάτων.
Είμαστε ένα σύνολο ανθρώπων που, ασφυκτιώντας από τη δυσοσμία της αποσύνθεσης της «επίσημης» πολιτικής ζωής, επιλέγουμε εμείς το πώς θα δώσουμε το δικό μας αγώνα, χωρίς πολιτικά όργανα, ηγέτες και αφεντικά. Είμαστε εργαζόμενοι σε συνθήκες επισφάλειας, που πουλάμε φτηνά την εργασία μας (25 ευρώ για 8 ώρες ξεκωλώματος στα διασκεδαστήρια της προκυμαίας) υπό το διαρκή φόβο της απόλυσης και τη ρουφιανιά, που γεννά ο ανταγωνισμός, να αιωρείται πάνω από τα κεφάλια μας. Άνεργες που καθημερινά λιώνουμε τις σόλες των παπουτσιών μας ψάχνοντας για μεροκάματο χωρίς αποτέλεσμα ή ορατή προοπτική, πέφτοντας συχνά θύματα των αφεντικών δουλεύοντας, άνευ πληρωμής, σε δοκιμαστικά με την ελπίδα της πρόσληψης η οποία καταλήγει σε ψευδαίσθηση. Φοιτητές που καταλάβαμε ότι όσα πτυχία και να αποκτήσουμε, μας περιμένει η ανεργία και η επισφάλεια. Μαθήτριες που συνειδητοποιούμε ότι ακόμη και να μπούμε στη διαδικασία να σπουδάσουμε το αντικείμενο που αγαπάμε, μάλλον δε θα έχουμε ποτέ την ευκαιρία να ζήσουμε απ’ αυτό.
Είναι η αξιοπρέπεια και η συνείδηση που υπαγορεύουν τον αγώνα μας και τόσους άλλους αγώνες που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, σε τοπική και παγκόσμια κλίμακα. Από τον αγώνα των 300 εργατών-μεταναστών, απεργών πείνας, που μην αντέχοντας άλλο την καταπίεση και την καταπάτηση ακόμα και των πιο βασικών τους δικαιωμάτων, αποφάσισαν να ξεκινήσουν έναν αγώνα μέχρι τέλους, τον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και του Λαυρίου ενάντια στην απόπειρα επιβολής της υποβάθμισης του περιβάλλοντός τους στο όνομα συγκεκριμένων οικονομικών και πολιτικών συμφερόντων, έως και τις εξεγέρσεις σε Λιβύη, Υεμένη, Σομαλία, Αίγυπτο, Μπαχρέιν, Μαρόκο, οι αγωνιστές αυτοοργανώνονται και παίρνουν τις ζωές τους στα χέρια τους, χωρίς ηγέτες και κρατικά δεκανίκια, εμπνέοντας τους καταπιεσμένους σε όλο το πλανήτη και αποδεικνύοντας πως οι εξεγέρσεις και η ανατροπή των εκάστοτε εξουσιαστικών κατεστημένων δεν είναι ουτοπία.
Η τελευταία κρίση διέλυσε όλες τις ψευδαισθήσεις της ευμάρειας και της αφθονίας, με τις οποίες το καπιταλιστικό σύστημα έτρεφε τις δυτικές κοινωνίες, καθιστώντας τες τυφλές απέναντι στη λεηλασία του «υποανάπτυκτου κόσμου» και της φύσης πάνω στην οποία στηρίζεται. Οι αφανείς σκλάβοι του καπιταλισμού έγιναν πλέον εμφανείς και είμαστε εμείς.
Τώρα που πιάσαμε πάτο και που ο φόβος του να μην πέσουμε πιο κάτω ως δικαιολογία δεν υφίσταται, είναι η ώρα να αναγερθούμε μέσω του κοινού αγώνα για την αξιοπρέπειά μας…
ΓΙΑΤΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ…
ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
ΙΣΟΤΗΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Σύντροφοι και συντρόφισσες για την όξυνση του ταξικού ανταγωνισμού
Κείμενο του Σ.Ελ.Ερ.Ε. Βορείου Αιγαίου για την απεργία 23/02
από: http://selereba.blogspot.com/2011/02/2302.html
Το νέο (κλειστό) σχολείο
Η νέα πολιτική του Υπουργείου Παιδείας να διαστρεβλώνει εσκεμμένα την πραγματικότητα και να την παρουσιάζει συμβατή με τα σχέδια εξορθολογισμού που καταστρώνει είναι απλά καταστροφική. Έτσι φέτος καταργήθηκε η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και η Ενισχυτική Διδασκαλία, με αποτέλεσμα να απολυθούν περίπου 10.000 εκπαιδευτικοί («εξορθολογιστική πρωτοβουλία» την ονομάζει το Υπουργείο). Ταυτόχρονα η κυβέρνηση συμπεριλαμβάνει και την Παιδεία στον κανόνα προσλήψεων «5 προς 1», ενώ στην αρχή διαβεβαίωναν ότι το ίδιο δεν θα ίσχυε στους χώρους της Παιδείας και της Υγείας .
Επίσης, για πρώτη φορά φέτος παρατηρήθηκε το φαινόμενο να χρηματοδοτούνται εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω επιδοτήσεων του ΕΣΠΑ, κυρίως προγράμματα της Ειδικής Αγωγής. Οι συμβάσεις εργασίας μέσω ΕΣΠΑ είναι σαφώς κατώτερες των κανονικών κυρίως όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές στους εργαζομένους, με συνέπεια να οξύνεται ακόμα περισσότερο η κοινωνική ανισότητα. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο θεσμός της Ειδικής Αγωγής πάει να απαξιωθεί εν τη γενέσει του, γιατί εκτός από την υποβάθμιση του προσωπικού έρχονται να προστεθούν και οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές καθώς και στη μεταφορά και σίτιση των μαθητών.
Τελευταία, γίνεται κουβέντα για το κλείσιμο σχολείων («συγχωνεύσεις» κατά το Υπουργείο), ένα μέτρο που δείχνει ωμά τις καταστροφικές διαθέσεις της πολιτείας. Το μέτρο αυτό δεν συνάδει με κανένα παιδαγωγικό κριτήριο. Έχει ως μοναδικό σκοπό τη μείωση του κρατικού προϋπολογισμού, που θα έχει βέβαια ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση του οικογενειακού.
Σε τοπικό επίπεδο η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανακοίνωσε ήδη τις προτάσεις της για υποβαθμίσεις-συγχωνεύσεις (καταργήσεις) σχολείων, μερικές από τις οποίες είναι:
Υποβαθμίσεις:
Δημ.Μανταμάδου: από εξαθέσιο σε τριθέσιο
Δημ.Ν.Κυδωνιών: από τριθέσιο σε διθέσιο
Δημ.Βρίσας: από τετραθέσιο σε τριθέσιο
Δημ.Συκαμιάς: από τετραθέσιο σε διθέσιο
Συγχωνεύσεις (καταργήσεις):
Τριθέσιο Δημ.Κεραμειών με εξαθέσιο Ιππείου
Τριθέσιο Μεσαγρού με οκταθέσιο Παπάδου
Τριθέσιο Πελόπης με πενταθέσιο Κάπης-Κλειούς.
Τριθέσιο Λισβορίου με εντεκαθέσιο Πολιχνίτου
Από τη Δευτεροβάθμια Διεύθυνση προτείνεται η συγχώνευση του 2ου ΓΕΛ με το Πειραματικό λύκειο και των γυμνασίων Μόριας-Θερμής-Παμφίλων.
Οι συγχωνεύσεις σχολείων, τα τμήματα με 30 μαθητές και οι περικοπές του εκπαιδευτικού προσωπικού κάνουν ξεκάθαρη τη βούληση της κυβέρνησης να συρρικνώσει τη δημόσια παιδεία, με άμεσο αντίκτυπο στην εκπαίδευση που τελικά λαμβάνουν οι μαθητές. Απαξιώνοντας το δημόσιο σχολείο ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση (φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία, κολλέγια), επιβάλλοντας τη μετατροπή της εκπαιδευτικής λειτουργίας σε εμπόρευμα που αγοράζεται ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του κάθε γονέα.
Η παιδεία δεν μπορεί να λογίζεται ως οικονομικό προϊόν, παράγοντας των οικονομικών εξισώσεων που μαγειρεύουν τα κεφάλια του συστήματος.
Η παιδεία είναι δικαίωμα όλων των παιδιών, ανεξαρτήτως κοινωνικής, πολιτισμικής και εθνικής προέλευσης.
Το νέο (κλειστό) σχολείο
Η νέα πολιτική του Υπουργείου Παιδείας να διαστρεβλώνει εσκεμμένα την πραγματικότητα και να την παρουσιάζει συμβατή με τα σχέδια εξορθολογισμού που καταστρώνει είναι απλά καταστροφική. Έτσι φέτος καταργήθηκε η Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη και η Ενισχυτική Διδασκαλία, με αποτέλεσμα να απολυθούν περίπου 10.000 εκπαιδευτικοί («εξορθολογιστική πρωτοβουλία» την ονομάζει το Υπουργείο). Ταυτόχρονα η κυβέρνηση συμπεριλαμβάνει και την Παιδεία στον κανόνα προσλήψεων «5 προς 1», ενώ στην αρχή διαβεβαίωναν ότι το ίδιο δεν θα ίσχυε στους χώρους της Παιδείας και της Υγείας .
Επίσης, για πρώτη φορά φέτος παρατηρήθηκε το φαινόμενο να χρηματοδοτούνται εκπαιδευτικά προγράμματα μέσω επιδοτήσεων του ΕΣΠΑ, κυρίως προγράμματα της Ειδικής Αγωγής. Οι συμβάσεις εργασίας μέσω ΕΣΠΑ είναι σαφώς κατώτερες των κανονικών κυρίως όσον αφορά τις κοινωνικές παροχές στους εργαζομένους, με συνέπεια να οξύνεται ακόμα περισσότερο η κοινωνική ανισότητα. Το κυριότερο όμως είναι ότι ο θεσμός της Ειδικής Αγωγής πάει να απαξιωθεί εν τη γενέσει του, γιατί εκτός από την υποβάθμιση του προσωπικού έρχονται να προστεθούν και οι ελλείψεις σε υλικοτεχνικές υποδομές καθώς και στη μεταφορά και σίτιση των μαθητών.
Τελευταία, γίνεται κουβέντα για το κλείσιμο σχολείων («συγχωνεύσεις» κατά το Υπουργείο), ένα μέτρο που δείχνει ωμά τις καταστροφικές διαθέσεις της πολιτείας. Το μέτρο αυτό δεν συνάδει με κανένα παιδαγωγικό κριτήριο. Έχει ως μοναδικό σκοπό τη μείωση του κρατικού προϋπολογισμού, που θα έχει βέβαια ως αποτέλεσμα την επιβάρυνση του οικογενειακού.
Σε τοπικό επίπεδο η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης ανακοίνωσε ήδη τις προτάσεις της για υποβαθμίσεις-συγχωνεύσεις (καταργήσεις) σχολείων, μερικές από τις οποίες είναι:
Υποβαθμίσεις:
Δημ.Μανταμάδου: από εξαθέσιο σε τριθέσιο
Δημ.Ν.Κυδωνιών: από τριθέσιο σε διθέσιο
Δημ.Βρίσας: από τετραθέσιο σε τριθέσιο
Δημ.Συκαμιάς: από τετραθέσιο σε διθέσιο
Συγχωνεύσεις (καταργήσεις):
Τριθέσιο Δημ.Κεραμειών με εξαθέσιο Ιππείου
Τριθέσιο Μεσαγρού με οκταθέσιο Παπάδου
Τριθέσιο Πελόπης με πενταθέσιο Κάπης-Κλειούς.
Τριθέσιο Λισβορίου με εντεκαθέσιο Πολιχνίτου
Από τη Δευτεροβάθμια Διεύθυνση προτείνεται η συγχώνευση του 2ου ΓΕΛ με το Πειραματικό λύκειο και των γυμνασίων Μόριας-Θερμής-Παμφίλων.
Οι συγχωνεύσεις σχολείων, τα τμήματα με 30 μαθητές και οι περικοπές του εκπαιδευτικού προσωπικού κάνουν ξεκάθαρη τη βούληση της κυβέρνησης να συρρικνώσει τη δημόσια παιδεία, με άμεσο αντίκτυπο στην εκπαίδευση που τελικά λαμβάνουν οι μαθητές. Απαξιώνοντας το δημόσιο σχολείο ενισχύει την ιδιωτική εκπαίδευση (φροντιστήρια, ιδιωτικά σχολεία, κολλέγια), επιβάλλοντας τη μετατροπή της εκπαιδευτικής λειτουργίας σε εμπόρευμα που αγοράζεται ανάλογα με την οικονομική δυνατότητα του κάθε γονέα.
Η παιδεία δεν μπορεί να λογίζεται ως οικονομικό προϊόν, παράγοντας των οικονομικών εξισώσεων που μαγειρεύουν τα κεφάλια του συστήματος.
Η παιδεία είναι δικαίωμα όλων των παιδιών, ανεξαρτήτως κοινωνικής, πολιτισμικής και εθνικής προέλευσης.
Κάλεσμα πρωτοβουλίας κατοίκων Πλωμαρίου
από: http://agrolesvos2010.wordpress.com/
H ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Συμπολίτη / συμπολίτισσα τις τελευταίες μέρες ζούμε πρωτοφανείς αλλαγές στο χώρο της υγείας . Με την επιβολή του μέτρου της καταβολής 5 ευρώ για την είσοδο των πολιτών στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας και την τιμολόγηση των ιατρικών εξετάσεων, η υγεία παύει να αποτελεί αγαθό και επί της ουσίας γίνεται εμπόρευμα. Με δεδομένο ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται σε πολίτες που είναι ασφαλισμένοι και πληρώνουν εισφορές στα αντίστοιχα ταμεία και φορολογούνται από το κράτος προσδοκώντας κοινωνικές παροχές , αντιλαμβανόμαστε όλοι το μέγεθος της αδικίας που συντελείται .
Η αντίδραση μας σε ένα τέτοιο άδικο μέτρο πρέπει να είναι άμεση και μαζική . Η άρνηση της καταβολής των 5 ευρώ και η επιμονή για δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας στα δημόσια νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας είναι ζήτημα αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη, εφόσον έχει ήδη πληρώσει , ως ασφαλισμένος για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη . Αν δεν υπάρξει αντίδραση σε αυτό το μέτρο τότε ένα είναι βέβαιο : τα χειρότερα θα ‘ρθουν.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε καμιά αντιπαλότητα με τους εργαζόμενους στους χώρους της υγείας οι οποίοι αναγκάζονται να υπακούσουν σε ένα νόμο , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούν με αυτόν. Δεν είμαστε απέναντι τους είμαστε όμως απέναντι σε μια κυβέρνηση που μας εξαπατά και στρέφεται εναντίων βασικών δικαιωμάτων μας . Καμιά πολιτική και κανένα μέτρο δεν είναι μη ανατρέψιμο , αν είμαστε ενωμένοι απέναντί του.
Απαιτούμε:
* Την κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ
* Την τακτική παρουσία ελεγκτή ιατρού για όλα τα ταμεία στο Κ.Υ.Πλωμαρίου
Δεν διαπραγματευόμαστε τη διατήρηση ή μη του Κ.Υ. Πλωμαρίου και δεν δεχόμαστε καμιά σύνδεση της λειτουργίας του με εισπρακτικές επιδόσεις.
Σας καλούμε όλους την Τρίτη 22 Φεβρουαρίου στις 8:30 το πρωί στην είσοδο του Κέντρου Υγείας Πλωμαρίου για να ενώσουμε τις φωνές μας και να απαιτήσουμε το αυτονόητο:
Δημόσια Δωρεάν Υγεία
Πρωτοβουλία κατοίκων Πλωμαρίου
H ΥΓΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ
Συμπολίτη / συμπολίτισσα τις τελευταίες μέρες ζούμε πρωτοφανείς αλλαγές στο χώρο της υγείας . Με την επιβολή του μέτρου της καταβολής 5 ευρώ για την είσοδο των πολιτών στα νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας και την τιμολόγηση των ιατρικών εξετάσεων, η υγεία παύει να αποτελεί αγαθό και επί της ουσίας γίνεται εμπόρευμα. Με δεδομένο ότι τα μέτρα αυτά εφαρμόζονται σε πολίτες που είναι ασφαλισμένοι και πληρώνουν εισφορές στα αντίστοιχα ταμεία και φορολογούνται από το κράτος προσδοκώντας κοινωνικές παροχές , αντιλαμβανόμαστε όλοι το μέγεθος της αδικίας που συντελείται .
Η αντίδραση μας σε ένα τέτοιο άδικο μέτρο πρέπει να είναι άμεση και μαζική . Η άρνηση της καταβολής των 5 ευρώ και η επιμονή για δωρεάν παροχή υπηρεσιών υγείας στα δημόσια νοσοκομεία και τα κέντρα υγείας είναι ζήτημα αξιοπρέπειας του κάθε πολίτη, εφόσον έχει ήδη πληρώσει , ως ασφαλισμένος για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη . Αν δεν υπάρξει αντίδραση σε αυτό το μέτρο τότε ένα είναι βέβαιο : τα χειρότερα θα ‘ρθουν.
Σε αυτό το σημείο θα θέλαμε να ξεκαθαρίσουμε ότι δεν έχουμε καμιά αντιπαλότητα με τους εργαζόμενους στους χώρους της υγείας οι οποίοι αναγκάζονται να υπακούσουν σε ένα νόμο , χωρίς αυτό να σημαίνει ότι συμφωνούν με αυτόν. Δεν είμαστε απέναντι τους είμαστε όμως απέναντι σε μια κυβέρνηση που μας εξαπατά και στρέφεται εναντίων βασικών δικαιωμάτων μας . Καμιά πολιτική και κανένα μέτρο δεν είναι μη ανατρέψιμο , αν είμαστε ενωμένοι απέναντί του.
Απαιτούμε:
* Την κατάργηση του εισιτηρίου των 5 ευρώ
* Την τακτική παρουσία ελεγκτή ιατρού για όλα τα ταμεία στο Κ.Υ.Πλωμαρίου
Δεν διαπραγματευόμαστε τη διατήρηση ή μη του Κ.Υ. Πλωμαρίου και δεν δεχόμαστε καμιά σύνδεση της λειτουργίας του με εισπρακτικές επιδόσεις.
Σας καλούμε όλους την Τρίτη 22 Φεβρουαρίου στις 8:30 το πρωί στην είσοδο του Κέντρου Υγείας Πλωμαρίου για να ενώσουμε τις φωνές μας και να απαιτήσουμε το αυτονόητο:
Δημόσια Δωρεάν Υγεία
Πρωτοβουλία κατοίκων Πλωμαρίου
Πέμπτη 10 Φεβρουαρίου 2011
Συγκέντρωση-Προβολές
από: http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/archives/1848
Την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου στις 21.30, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες-εργάτες που βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 25 Ιανουαρίου διεκδικώντας την νομιμοποίησή τους. Θα μοιραστούν κείμενα από αλληλέγγυους-ες και θα υπάρξουν προβολές video για το θέμα.
Η συγκέντρωση θα γίνει στα λαδάδικα (σκαλάκια).
Την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου στις 21.30, θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες-εργάτες που βρίσκονται σε απεργία πείνας από τις 25 Ιανουαρίου διεκδικώντας την νομιμοποίησή τους. Θα μοιραστούν κείμενα από αλληλέγγυους-ες και θα υπάρξουν προβολές video για το θέμα.
Η συγκέντρωση θα γίνει στα λαδάδικα (σκαλάκια).
Παρασκευή 4 Φεβρουαρίου 2011
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΕΡΓΑΤΕΣ
Κυκλοφορούν στην πόλη:
Κείμενο
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΦΛΕΒΑΡΗ, 11:00 πμ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟΥΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΕΡΓΑΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
στην Εθνική Τράπεζα / Ερμού
Κείμενο
ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΦΛΕΒΑΡΗ, 11:00 πμ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ/ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
ΣΤΟΥΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ-ΕΡΓΑΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
στην Εθνική Τράπεζα / Ερμού
Τετάρτη 2 Φεβρουαρίου 2011
Τετάρτη 26 Ιανουαρίου 2011
Πανελλαδική Απεργία Πείνας Μεταναστών
από: http://hungerstrike300.espivblogs.net/
Κείμενο Απεργών:
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.
Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.
Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.
Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας
Κείμενο Απεργών:
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.
Τον τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτιος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμετάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φασιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευτικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτικές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπεδα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.
Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρότητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετανάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζομένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.
Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.
Ιανουάριος 2011
Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας
Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011
Με αφορμή μια ακόμα κρατική δολοφονία…
από: http://blogs.vrahokipos.net/mpineio/archives/1771
Το μεσημέρι της Τετάρτης 5/1/2011, μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ παρέσυρε και σκότωσε με την μηχανή του μία 7χρονη τσιγγάνα έξω από καταυλισμό των Ρομά στο Μενίδι. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων ο μπάτσος έσυρε το θύμα του για 150 μέτρα.
Το κορίτσι, που είχε βγει για να πει τα κάλαντα, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου και υπέκυψε στα τραύματά του. Μετά την ανακοίνωση του θανάτου, ακολούθησαν συμπλοκές μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και μονάδων ΜΑΤ που έσπευσαν για καταστολή της οργής. Ο μπάτσος οδηγήθηκε στο ΑΤ Ν. Ιωνίας όπου μετά από ανάκριση αφέθηκε ελεύθερος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο, αν μη τι άλλο, έχει μπει στην καθημερινότητά μας να μαθαίνουμε για θανάτους που προκλήθηκαν από τις αστυνομικές αρχές. Ένα περιστατικό που εντάσσεται στο μεγάλο φάσμα των κρατικών δολοφονιών που περνούν μάλλον απαρατήρητες, σίγουρα αναπάντητες.Ο κατάλογος είναι μακρύς: εργατικά “ατυχήματα”, δολοφονίες μεταναστών, θάνατοι λόγω υποσιτισμού στον καπιταλιστικό παράδεισο της ελεύθερης αγοράς των αφεντικών καθώς και οι καθημερινοί μικροί θάνατοι που όλοι βιώνουμε στο καθεστώς καταπίεσης και ανελευθερίας που ζούμε, είτε στο σχολείο, είτε στη δουλειά, είτε στον “ελεύθερο” (μα ετεροκαθορισμένο) μας χρόνο.
Ο στόχος του κράτους είναι το γνωστό σε όλους και όλες “διαίρει και βασίλευε”. Μέσω των μηχανισμών του, χωρίζει τους ανθρώπους που μπορούν αν το θελήσουν να το καταστρέψουν, σε ράτσες, φυλές, ιθαγενείς, αλλοδαπούς, μειονότητες, θρησκευτικές και αθλητικές ομάδες και άλλα τόσα. Ώστε να μην καταλάβουμε πως δε μας χωρίζει τίποτε ουσιαστικά και πως σίγουρα θα έπρεπε να μας ενώνει ένας κοινός στόχος, το να πάρουμε πίσω αυτό που τα αφεντικά μας άρπαξαν: την εξουσία πάνω στις ζωές μας.
Έτσι λοιπόν για όσους και όσες δεν πείθονται από το παραμύθι, το κράτος φροντίζει εν όψει χρεοκοπίας και οικονομικής κρίσης να προσλάβει ακόμη περισσότερους “προστάτες του πολίτη” ενώ η παρουσία της αστυνομίας γίνεται ολοένα και πιο έντονη, έτσι ώστε να μην σκεφτούμε καν να αντιδράσουμε και να ανεχόμαστε τους μπάτσους να γυρνάνε στις γειτονιές μας με το ύφος του σερίφη στην άγρια δύση.Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει σημασία αν ο μπάτσος που παρέσυρε την 7χρονη είχε πρόθεση ( εκείνη τι στιγμή) να τη σκοτώσει αφού και μόνο η παρουσία τους στους δρόμους αποτελεί καθημερινή κρατική τρομοκρατία. Και αν τραβήξουν όπλο και σκοτώσουν κάνα παιδί… και αν πατήσουν κάνα κοριτσάκι και το σκοτώσουν…. και αν πνίξουν χιλιάδες μετανάστες στο αιγαίο…και αν δείρουν και καμιά εκατοσταριά ανθρώπους που βγαίνουν στο δρόμο για να αντεπιτεθούν στο κράτος και να αρνηθούν το μέλλον που τους επιφυλάσσουν τα αφεντικά, μάλλον θα πρέπει να το θεωρήσουμε φυσικό επόμενο μιας και εμείς τους αφήνουμε να το κάνουν…
Βέβαια όλα αυτά μπορεί κάποιοι/ες από εμάς να μην τα μαθαίνουν καν αφού τα ΜΜΕ παίζουν πολύ καλά το ρόλο τους που δεν είναι άλλος από το να προβάλλουν όσα συμφέρουν το κράτος και το κεφάλαιο.Τα εκάστοτε παπαγαλάκια που αναπαράγουν τον λόγο της εξουσίας στα δελτία των 8 φρόντισαν να κουκουλώσουν ή να διαστρεβλώσουν το γεγονός ώστε να μην υπάρξουν οι ανάλογες κοινωνικές αντιδράσεις.Ας σκεφτούμε μόνο αν και πόσα πραγματικά ξέρουμε για το 7χρονο παιδί που του στέρησε τη ζωή ένας “προστάτης’ του, ένας μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ, και ας σκεφτούμε πόσα ξέρουμε για τους εορτασμούς της πρωτοχρονιάς σε 20 διαφορετικές πόλεις του πλανήτη… Μάλλον μας κοροιδεύουν…..
Η θέση μας απέναντι στο συγκεκριμένο αλλά και σε κάθε άλλο περιστατικό κρατικής βίας είναι δίπλα στα εκάστοτε θύματα της. Στεκόμαστε ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους αλλά και σε κάθε μορφή εξουσίας που μας περιβάλλει. Η απάντηση για μας είναι καθημερινές αντιστάσεις στους χώρους εργασίας,η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους μετανάστες, η συμμετοχή μας σε συλλογικές διαδικασίες χωρίς ιεραρχίες. Ας πάρουμε επιτέλους τις ζωές μας στα χέρια μας.
“Είναι τόσο συμβολικό όσο και πρακτικό. Όσο υπάρχουν εξουσιαστές θα υπάρχουν και οι άνθρωποι που είναι ενάντια σε κάθε εξουσία. Μου προκαλεί το ίδιο πρόβλημα η κίνηση ενός μπάτσου στους δρόμους όσο ένα ψεύτικο χαμόγελο.Αναγνωρίζω τις διαφορές τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά δεν παραβλέπω την κοινή σαπίλα που τα περιβάλει.“
Λόγια συντρόφου για το περιστατικό
Οργισμένοι/Οργισμένες
Το μεσημέρι της Τετάρτης 5/1/2011, μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ παρέσυρε και σκότωσε με την μηχανή του μία 7χρονη τσιγγάνα έξω από καταυλισμό των Ρομά στο Μενίδι. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των αυτόπτων μαρτύρων ο μπάτσος έσυρε το θύμα του για 150 μέτρα.
Το κορίτσι, που είχε βγει για να πει τα κάλαντα, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου και υπέκυψε στα τραύματά του. Μετά την ανακοίνωση του θανάτου, ακολούθησαν συμπλοκές μεταξύ των κατοίκων της περιοχής και μονάδων ΜΑΤ που έσπευσαν για καταστολή της οργής. Ο μπάτσος οδηγήθηκε στο ΑΤ Ν. Ιωνίας όπου μετά από ανάκριση αφέθηκε ελεύθερος.
Δεν είναι η πρώτη φορά που συνέβη κάτι τέτοιο, αν μη τι άλλο, έχει μπει στην καθημερινότητά μας να μαθαίνουμε για θανάτους που προκλήθηκαν από τις αστυνομικές αρχές. Ένα περιστατικό που εντάσσεται στο μεγάλο φάσμα των κρατικών δολοφονιών που περνούν μάλλον απαρατήρητες, σίγουρα αναπάντητες.Ο κατάλογος είναι μακρύς: εργατικά “ατυχήματα”, δολοφονίες μεταναστών, θάνατοι λόγω υποσιτισμού στον καπιταλιστικό παράδεισο της ελεύθερης αγοράς των αφεντικών καθώς και οι καθημερινοί μικροί θάνατοι που όλοι βιώνουμε στο καθεστώς καταπίεσης και ανελευθερίας που ζούμε, είτε στο σχολείο, είτε στη δουλειά, είτε στον “ελεύθερο” (μα ετεροκαθορισμένο) μας χρόνο.
Ο στόχος του κράτους είναι το γνωστό σε όλους και όλες “διαίρει και βασίλευε”. Μέσω των μηχανισμών του, χωρίζει τους ανθρώπους που μπορούν αν το θελήσουν να το καταστρέψουν, σε ράτσες, φυλές, ιθαγενείς, αλλοδαπούς, μειονότητες, θρησκευτικές και αθλητικές ομάδες και άλλα τόσα. Ώστε να μην καταλάβουμε πως δε μας χωρίζει τίποτε ουσιαστικά και πως σίγουρα θα έπρεπε να μας ενώνει ένας κοινός στόχος, το να πάρουμε πίσω αυτό που τα αφεντικά μας άρπαξαν: την εξουσία πάνω στις ζωές μας.
Έτσι λοιπόν για όσους και όσες δεν πείθονται από το παραμύθι, το κράτος φροντίζει εν όψει χρεοκοπίας και οικονομικής κρίσης να προσλάβει ακόμη περισσότερους “προστάτες του πολίτη” ενώ η παρουσία της αστυνομίας γίνεται ολοένα και πιο έντονη, έτσι ώστε να μην σκεφτούμε καν να αντιδράσουμε και να ανεχόμαστε τους μπάτσους να γυρνάνε στις γειτονιές μας με το ύφος του σερίφη στην άγρια δύση.Στην προκειμένη περίπτωση δεν έχει σημασία αν ο μπάτσος που παρέσυρε την 7χρονη είχε πρόθεση ( εκείνη τι στιγμή) να τη σκοτώσει αφού και μόνο η παρουσία τους στους δρόμους αποτελεί καθημερινή κρατική τρομοκρατία. Και αν τραβήξουν όπλο και σκοτώσουν κάνα παιδί… και αν πατήσουν κάνα κοριτσάκι και το σκοτώσουν…. και αν πνίξουν χιλιάδες μετανάστες στο αιγαίο…και αν δείρουν και καμιά εκατοσταριά ανθρώπους που βγαίνουν στο δρόμο για να αντεπιτεθούν στο κράτος και να αρνηθούν το μέλλον που τους επιφυλάσσουν τα αφεντικά, μάλλον θα πρέπει να το θεωρήσουμε φυσικό επόμενο μιας και εμείς τους αφήνουμε να το κάνουν…
Βέβαια όλα αυτά μπορεί κάποιοι/ες από εμάς να μην τα μαθαίνουν καν αφού τα ΜΜΕ παίζουν πολύ καλά το ρόλο τους που δεν είναι άλλος από το να προβάλλουν όσα συμφέρουν το κράτος και το κεφάλαιο.Τα εκάστοτε παπαγαλάκια που αναπαράγουν τον λόγο της εξουσίας στα δελτία των 8 φρόντισαν να κουκουλώσουν ή να διαστρεβλώσουν το γεγονός ώστε να μην υπάρξουν οι ανάλογες κοινωνικές αντιδράσεις.Ας σκεφτούμε μόνο αν και πόσα πραγματικά ξέρουμε για το 7χρονο παιδί που του στέρησε τη ζωή ένας “προστάτης’ του, ένας μπάτσος της ομάδας ΔΙΑΣ, και ας σκεφτούμε πόσα ξέρουμε για τους εορτασμούς της πρωτοχρονιάς σε 20 διαφορετικές πόλεις του πλανήτη… Μάλλον μας κοροιδεύουν…..
Η θέση μας απέναντι στο συγκεκριμένο αλλά και σε κάθε άλλο περιστατικό κρατικής βίας είναι δίπλα στα εκάστοτε θύματα της. Στεκόμαστε ενάντια στους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους αλλά και σε κάθε μορφή εξουσίας που μας περιβάλλει. Η απάντηση για μας είναι καθημερινές αντιστάσεις στους χώρους εργασίας,η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους μετανάστες, η συμμετοχή μας σε συλλογικές διαδικασίες χωρίς ιεραρχίες. Ας πάρουμε επιτέλους τις ζωές μας στα χέρια μας.
“Είναι τόσο συμβολικό όσο και πρακτικό. Όσο υπάρχουν εξουσιαστές θα υπάρχουν και οι άνθρωποι που είναι ενάντια σε κάθε εξουσία. Μου προκαλεί το ίδιο πρόβλημα η κίνηση ενός μπάτσου στους δρόμους όσο ένα ψεύτικο χαμόγελο.Αναγνωρίζω τις διαφορές τους στο κοινωνικό γίγνεσθαι αλλά δεν παραβλέπω την κοινή σαπίλα που τα περιβάλει.“
Λόγια συντρόφου για το περιστατικό
Οργισμένοι/Οργισμένες
Kείμενο που μοιράζεται σε χωριά της Λέσβου
από: http://agrolesvos2010.wordpress.com
Ή θα δράσουμε τώρα, ή θα σωπαίνουμε για πάντα…
Μέσα στο 2011 έρχονται μεγάλες αλλαγές στον χώρο της υγείας που αφορούν τα Κέντρα Υγείας αλλά και τα Περιφερειακά Ιατρεία. Στα Κέντρα Υγείας επιβάλλεται το χρηματικό αντίτιμο για την εξέταση των ασθενών, τις εργαστηριακές εξετάσεις και την συνταγογράφηση. Το ελάχιστο αντίτιμο είναι 5 ευρώ. Οι μόνοι που εξαιρούνται είναι τα επείγοντα περιστατικά και ελάχιστες άλλες κατηγορίες ασθενών, σύμφωνα με την τελευταία εγκύκλιο! Με λίγα λόγια, αυτοί που δεν έχουν αρκετά λεφτά αποκλείονται από την περίθαλψη. Γιατί; Γιατί λένε πως η υγεία δεν φέρνει κέρδος και γίνεται σπατάλη, παρ’ όλο που όλοι ξέρουμε από πού προέρχονται οι σπατάλες (μίζες, ομόλογα, κομπίνες με φαρμακευτικές, κακοδιαχείριση ταμείων). Μας ζητάνε δηλαδή να μοιραστούμε την «χασούρα» ενώ ποτέ δεν μοιραστήκαμε κανένα κέρδος. Μας ζητάνε να πληρώσουμε ξανά αυτά που πληρώνουμε ήδη μέσω των υποχρεωτικών ασφαλιστικών μας εισφορών και της φορολογίας που αυξάνεται διαρκώς.
Επίσης, το υπουργείο υγείας ανακοίνωσε ότι θα έρθει το κλείσιμο ιατρικών μονάδων (π.χ. Κέντρα Υγείας, περιφερειακά ιατρεία, συγχωνεύσεις κλινικών). Αυτό θα φέρει απίστευτη ταλαιπωρία για τους κατοίκους όλων των περιοχών, αφού τους στερεί ουσιαστικά την ιατρική περίθαλψη που παρέχεται μέχρι τώρα. Ήδη, τα σημάδια εγκατάλειψης Κέντρων Υγείας και περιφερειακών ιατρείων, η μη ανανέωση συμβάσεων εργασίας σε προσωπικό, οι απίστευτες ελλείψεις σε εξοπλισμό δείχνουν ότι αφήνουν αυτές τις μονάδες υγείας να ρημάξουν και να οδηγηθούν μοιραία στο κλείσιμο. Και πάλι, τα αίτια αυτής της διάλυσης είναι οικονομικά. Μάλιστα, βασικό κριτήριο για την κατάρτιση του λεγόμενου υγειονομικού χάρτη είναι τα έσοδα που θα εισπράττουν τα Κέντρα Υγείας, και όσα δεν είναι αρκετά αποδοτικά, θα απειλούνται με κλείσιμο.
Ε, λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι στην υγεία και στην περίθαλψη δεν χωράει η λογική του κέρδους και του χρήματος. Αυτά τα προβλήματα μας αφορούν όλους: γιατρούς, ασθενείς, κατοίκους. Είναι κοινά και πρέπει όλοι μαζί να τα λύσουμε χωρίς να κοιτάμε να φάει ο ένας τον άλλον. Για αυτό πρέπει να δράσουμε άμεσα και να απαντήσουμε στην εφαρμογή αυτών των μέτρων, αλλιώς θα υποστούμε όλοι τις συνέπειες της αδράνειάς μας. Να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να μοιραστούμε τα προβλήματα και να κινηθούμε ενάντια στα νέα μέτρα.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΣΒΟΥ
Ή θα δράσουμε τώρα, ή θα σωπαίνουμε για πάντα…
Μέσα στο 2011 έρχονται μεγάλες αλλαγές στον χώρο της υγείας που αφορούν τα Κέντρα Υγείας αλλά και τα Περιφερειακά Ιατρεία. Στα Κέντρα Υγείας επιβάλλεται το χρηματικό αντίτιμο για την εξέταση των ασθενών, τις εργαστηριακές εξετάσεις και την συνταγογράφηση. Το ελάχιστο αντίτιμο είναι 5 ευρώ. Οι μόνοι που εξαιρούνται είναι τα επείγοντα περιστατικά και ελάχιστες άλλες κατηγορίες ασθενών, σύμφωνα με την τελευταία εγκύκλιο! Με λίγα λόγια, αυτοί που δεν έχουν αρκετά λεφτά αποκλείονται από την περίθαλψη. Γιατί; Γιατί λένε πως η υγεία δεν φέρνει κέρδος και γίνεται σπατάλη, παρ’ όλο που όλοι ξέρουμε από πού προέρχονται οι σπατάλες (μίζες, ομόλογα, κομπίνες με φαρμακευτικές, κακοδιαχείριση ταμείων). Μας ζητάνε δηλαδή να μοιραστούμε την «χασούρα» ενώ ποτέ δεν μοιραστήκαμε κανένα κέρδος. Μας ζητάνε να πληρώσουμε ξανά αυτά που πληρώνουμε ήδη μέσω των υποχρεωτικών ασφαλιστικών μας εισφορών και της φορολογίας που αυξάνεται διαρκώς.
Επίσης, το υπουργείο υγείας ανακοίνωσε ότι θα έρθει το κλείσιμο ιατρικών μονάδων (π.χ. Κέντρα Υγείας, περιφερειακά ιατρεία, συγχωνεύσεις κλινικών). Αυτό θα φέρει απίστευτη ταλαιπωρία για τους κατοίκους όλων των περιοχών, αφού τους στερεί ουσιαστικά την ιατρική περίθαλψη που παρέχεται μέχρι τώρα. Ήδη, τα σημάδια εγκατάλειψης Κέντρων Υγείας και περιφερειακών ιατρείων, η μη ανανέωση συμβάσεων εργασίας σε προσωπικό, οι απίστευτες ελλείψεις σε εξοπλισμό δείχνουν ότι αφήνουν αυτές τις μονάδες υγείας να ρημάξουν και να οδηγηθούν μοιραία στο κλείσιμο. Και πάλι, τα αίτια αυτής της διάλυσης είναι οικονομικά. Μάλιστα, βασικό κριτήριο για την κατάρτιση του λεγόμενου υγειονομικού χάρτη είναι τα έσοδα που θα εισπράττουν τα Κέντρα Υγείας, και όσα δεν είναι αρκετά αποδοτικά, θα απειλούνται με κλείσιμο.
Ε, λοιπόν, εμείς πιστεύουμε ότι στην υγεία και στην περίθαλψη δεν χωράει η λογική του κέρδους και του χρήματος. Αυτά τα προβλήματα μας αφορούν όλους: γιατρούς, ασθενείς, κατοίκους. Είναι κοινά και πρέπει όλοι μαζί να τα λύσουμε χωρίς να κοιτάμε να φάει ο ένας τον άλλον. Για αυτό πρέπει να δράσουμε άμεσα και να απαντήσουμε στην εφαρμογή αυτών των μέτρων, αλλιώς θα υποστούμε όλοι τις συνέπειες της αδράνειάς μας. Να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να μοιραστούμε τα προβλήματα και να κινηθούμε ενάντια στα νέα μέτρα.
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑΤΡΩΝ ΚΕΝΤΡΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΛΕΣΒΟΥ
Παρασκευή 14 Ιανουαρίου 2011
Φαγοπότι οικονομικής ενίσχυσης
από: http://selereba.blogspot.com/
Το Σωματείο Ελαστικά Εργαζόμενων Εκπαιδευτικών Βορείου Αιγαίου καλεί σε:
Φαγοπότι Οικονομικής Ενίσχυσης
Το Σάββατο 15/1 στις 13:00
στο Πάρκο του ΙΚΑ στην Επάνω Σκάλα
Το Σωματείο Ελαστικά Εργαζόμενων Εκπαιδευτικών Βορείου Αιγαίου καλεί σε:
Φαγοπότι Οικονομικής Ενίσχυσης
Το Σάββατο 15/1 στις 13:00
στο Πάρκο του ΙΚΑ στην Επάνω Σκάλα
Τετάρτη 12 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
